Aντίσταση στη λεηλασία της φύσης και των πόρων της

Η ίδρυση και λειτουργία εργοστασίου εξόρυξης χρυσού στο βουνό της Ίδης στην Τουρκία, μερικά χιλιόμετρα βόρεια της Λέσβου, απειλεί με οικολογική καταστροφή το Αιγαίο.
Το νησί μας, η Λέσβος, έχει σοβαρούς λόγους να ανησυχεί απ’ τη λειτουργία του εργοστασίου χρυσού, τόσο από τον φόβο ρύπανσης των ακτών και μόλυνσης των αλιευμάτων, όσο και για τον υδροφόρο του ορίζοντα, αφού εκτιμάται ότι σε πολλά αρτεσιανά πηγάδια το νερό προέρχεται απ’ το Καζ Νταγ.

34 οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης της απέναντι ακτής– ειδικοί επιστήμονες και Τούρκοι ακτιβιστές έχουν υπογράψει για το περιβάλλον, καλώντας σε αντίσταση στη λεηλασία της φύσης και των πόρων της.
Αυτή η πρωτοβουλία έχει διεθνή απήχηση και μια σειρά από οργανώσεις, από όλο τον κόσμο, δηλώνουν την συμπαράσταση τους

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

επικίνδυνες πιέσεις για το περιβάλλον, τον τόπο μας και τη ζωή μας

Η έλλειψη χωροταξικού σχεδιασμού η αδιαφορία των τοπικών παραγόντων, το κυνήγι του κέρδους και της «ανάπτυξης» είναι ένα εκρηκτικό μείγμα που έχει σαν αποτέλεσμα επικίνδυνες πιέσεις για το περιβάλλον, τον τόπο μας και τη ζωή μας.
Στον παρακάτω χάρτη μπορείτε να δείτε μια πρώτη καταγραφή των μέχρι τώρα αποτελεσμάτων.

Προβολή μεγαλύτερου χάρτη

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Η μαρίνα στην πόλης μας…

Αν και πάντα είναι ανοιχτή η συζήτηση για τη σκοπιμότητα της κατασκευής της - για την οποία μπορούμε να πούμε πολλά – τα δισεκατομμύρια από την περιουσία του ελληνικού λαού που δόθηκαν για να φτιαχτεί πρέπει κάποια στιγμή να πιάσουν τόπο. Αν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο…

Όπως τόπο πρέπει να πιάσει και η θυσία του Μακρύ Γιαλού για χάρη της «ανάπτυξης»
Η μαρίνα της Μυτιλήνης, τελειωμένη και άδεια. Πέρυσι το καλοκαίρι ήταν να γίνουν τα εγκαίνια της…
Από τότε, «ούτε φωνή ούτε ακρόαση»
Ο ΕΟΤ – λέει θα την ιδιωτικοποιήσει…
Το «ολυμπιακό ακίνητο» της πόλης μας πριν να γίνει αραξοβόλι…

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Η κατάρρευση των χρηματιστηρίων ορατή όψη της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης

Η «μαύρη Δευτέρα» των διεθνών Χρηματιστηρίων είναι μόνο μια από τις ορατές όψεις της υπό εξέλιξη διεθνούς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, η οποία έχει ως επίκεντρο τη διαγραφόμενη ύφεση στην αμερικάνικη οικονομία και ως κύρια αιτία της την υπερσυσσώρευση κεφαλαίου σε ελάχιστα χέρια και την αχαλίνωτη κερδοσκοπία στις διεθνείς αγορές.

Διαβάστε τη δήλωση του Αλέκου Αλαβάνου σχετικά με τη χρηματοπιστωτική κρίση και την Αριστερά.
Διαβάστε επίσης σχετική δήλωση του Παναγιώτη Λαφαζάνη , βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ καθώς επίσης και παλαιότερο άρθρο του στην εφημερίδα Αυγή.
Αν θέλετε να παρακολουθήσετε από την αρχή την πορεία της κρίσης, υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ανάλυση σε συνέχειες στο indymedia με τίτλο: Στα πρόθυρα παγκοσμίου οικονομικού κραχ
Εδώ θα βρείτε την τελευταία (17 σχετική ενημέρωση) ενώ αν επακολουθήσετε τις σχετικές συνδέσεις που βρίσκονται στην αρχή κάθε ανάρτησης θα μπορέσετε να διαβάσετε όλα τα σχετικά κείμενα.
Τέλος εάν θέλετε να μάθετε πως λειτουργεί το τραπεζικό σύστημα και πώς παράγεται όλο αυτό το χρήμα που υπάρχει γύρω μας, δείτε αυτό το εκπληκτικό video με τίτλο: Money as dept.



To video είναι στα αγγλικά και αυτό είναι το πρώτο μέρος του.
Το δεύτερο μέρος
Το τρίτο μέρος
Το τέταρτο μέρος
Το πέμπτο μέρος

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Καταστροφική μείωση στα πριμ της βιολογικής γεωργίας

Η κυβέρνηση με το λεγόμενο «εθνικό στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης της βιολογικής γεωργίας», στα πλαίσια του Δ’ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης, αντί για αύξηση των κονδυλίων, προβλέπει μείωση κατά 100% στα περισσότερα προϊόντα (μηλοειδή, εσπεριδοειδή, κηπευτικά, όσπρια, αρωματικά, φαρμακευτικά, κά), μείωση από 30-60% (σιτηρά, λάδι, επιτραπέζιες ελιές, σταφίδα, μηδική, κά), ενώ μεγάλη επίσης είναι η μείωση στήριξης στη βιολογική κτηνοτροφία (100% αγελάδες κρεατο-παραγωγής και χοιρινά, 76% αίγες, 59% πρόβατα, κά).
Αυτή η μείωση θα έχει σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις στους βιοκαλλιεργητές της Λέσβου, ενός νομού που σήμερα είναι πρώτος σε εκτάσεις βιολογικών καλλιεργειών σε όλη την Ελλάδα.

Διαβάστε εδώ σχετική δήλωση του Γιάννη Τόλιου, μέλους της Π.Γ του ΣΥΝ – υπεύθυνου για τα αγροτικά, καθώς επίσης και την ερώτηση στου Βουλή που κατέθεσε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ε. Αμμανατίδου

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Μέχρι πότε οι κτηνοτρόφοι θα αφήνουν την κατάσταση να διαιωνίζεται;

Ο ΣΥΡΙΖΑ, έγκαιρα από τον Οκτώβρη κιόλας, είχε επισημάνει τα προβλήματα και είχε καλέσει τους κτηνοτρόφους να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.

Είμαστε στην αρχή της κτηνοτροφικής περιόδου και οι κτηνοτρόφοι της Λέσβου βρίσκονται πάλι σε αδιέξοδο.
Αφού έφτασε πάλι ο «κόμπος στο χτένι» τώρα γίνονται συσκέψεις επί συσκέψεων. Όχι για να λυθεί ριζικά το πρόβλημα της διάθεσης του γάλακτος, αλλά για να βγάλουμε όπως – όπως τη χρονιά.
Οι λύσεις που προβάλλουν, για ακόμα μια φορά, είναι απελπιστικά λίγες. Όσες ακριβώς ήταν και πέρυσι, όσες ακριβώς θα είναι και του χρόνου. Και θα τις ξαναβρούμε μπροστά μας του χρόνου! Μέχρι τελικά κάποια στιγμή να μην υπάρχει πρόβλημα, γιατί θα πάψει να υπάρχει κτηνοτροφία στη Λέσβο.

Μέχρι πότε όμως οι κτηνοτρόφοι θα αφήνουν αυτή την κατάσταση να διαιωνίζεται;
Μέχρι πότε θα βρίσκονται όμηροι στα χέρια των εμπόρων;
Μέχρι πότε θα αφήνονται στα χέρια των «τοπικών παραγόντων» που «ευαισθητοποιούνται» την τελευταία στιγμή;

Για μια ακόμα φορά λέμε: Αυτός ο φαύλος κύκλος πρέπει να σπάσει!
Προϋπόθεση για να γίνει αυτό είναι να πάρουν πρωτοβουλίες οι ίδιοι οι κτηνοτρόφοι. Γιατί πια είναι φανερό ότι δεν μπορούν να περιμένουν από κανέναν άλλο!
Οι κτηνοτρόφοι πρέπει να αναδείξουν στην πράξη νέους – δικούς τους – τρόπους οργάνωσης του κυκλώματος παραγωγής και διάθεσης των προϊόντων τους. Αξιοποιώντας τις συνεταιριστικές τους οργανώσεις, το συνεταιριστικό κίνημα και το παραγωγικό δυναμικό που τους ανήκει. Που σήμερα απαξιώνεται. Αναπτύσσοντας συνεργασίες και δίκτυα με τους καταναλωτές των πόλεων, τις οργανώσεις και τα κινήματα τους!
Διεκδικώντας ταυτόχρονα την ανάπτυξη πολιτικών για τη στήριξη των μικρομεσαίων κτηνοτρόφων και τη ριζοσπαστική μεταρρύθμιση της ΚΑΠ. Σε σύνδεση και συνεργασία με τα αντίστοιχα κινήματα των αγροτών και κτηνοτρόφων στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Μια λύση σε τέτοια κατεύθυνση, εγγυάται την συνολική λύση του προβλήματος της κτηνοτροφίας στη Λέσβο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, έγκαιρα από τον Οκτώβρη κιόλας, είχε επισημάνει τα προβλήματα και είχε καλέσει τους κτηνοτρόφους να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Είχαμε τότε επισημάνει πώς: «για το πρόβλημα της διάθεσης του γάλακτος αυτή την χρονιά, είμαστε αλληλέγγυοι και θα καλύψουμε πολιτικά τις πρωτοβουλίες που πρέπει να πάρουν οι ίδιοι οι κτηνοτρόφοι προκειμένου να προστατεύσουν την παραγωγή τους ανοίγοντας τις κλειστές συνεταιριστικές μονάδες».

Αυτή είναι η μόνη λύση που υπερασπίζεται σήμερα την αξιοπρέπεια τους!

Δείτε σχετικό video της Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ στη Λέσβο

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Σέρνονται στα δικαστήρια συνδικαλιστές, επειδή στήριξαν συνάδελφο τους.

Κάτω τα χέρια από τις συνδικαλιστικές ελευθερίες!
Καλούμε τους εργαζόμενους να στηρίξουν τους διωκόμενους συνδικαλιστές

Με αφορμή τη προσαγωγή σε δίκη την Τρίτη 15/1/08, τεσσάρων συνδικαλιστών της ΕΛΜΕ Λέσβου, με αστήρικτες και αβάσιμες κατηγορίες περί «παράνομης διεξαγωγής εράνου», το γραφείο τύπου της Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ στη Λέσβο, έκανε το παρακάτω σχόλιο.
«Δεν είναι πρώτη φορά που σέρνονται στα δικαστήρια συνδικαλιστές στη Λέσβο στα πλαίσια της άσκησης της συνδικαλιστικής τους δραστηριότητας. Αυτή τη φορά η πλειοψηφία των μελών της Διοίκησης της ΕΛΜΕ Λέσβου, οδηγείται στο εδώλιο του κατηγορουμένου, επειδή ζήτησαν από τους καθηγητές να στηρίξουν οικονομικά ένα συνάδελφο τους συνδικαλιστή για να εφεσιβάλει καταδικαστική γι’ αυτόν πρωτόδικη απόφαση από δικαστική διαμάχη που είχε στα πλαίσια της άσκησης της συνδικαλιστικής του δραστηριότητας.
Η δίωξη αυτή θεωρούμε πως γίνεται σε μια περίοδο που η κυβέρνηση προχωρά σε μια ολομέτωπη επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων και στοχεύει εκτός των άλλων στον εκφοβισμό και την περιστολή των συνδικαλιστικών ελευθεριών και της συνδικαλιστικής δράσης στους χώρους δουλειάς.
Καλούμε τους εργαζόμενους να στηρίξουν τους διωκόμενους συνδικαλιστές και να εντείνουν τη δράση τους, το επόμενο διάστημα, ώστε γι’ άλλη μια φορά, όπως έγινε και με τη συνταγματική μεταρρύθμιση, να ηττηθεί κυβερνητική πολιτική της λιτότητας και του εκφοβισμού.»
Κάτω τα χέρια από τις συνδικαλιστικές ελευθερίες!
Ενωμένοι μπορούμε να νικήσουμε!

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Κυνική ομολογία για το νέο αεροδρόμιο

Με το θέμα δεν ασχολήθηκαν ούτε οι κυβερνητικοί παράγοντες της περιοχής, ούτε η Αξιωματική αντιπολίτευση. Τη στασιμότητα των έργων εκσυγχρονισμού του αεροδρομίου Μυτιλήνης αλλά και την "ιδιότυπη ομηρία" των ιδιοκτητών γειτονικών εκτάσεων έφερε στη Βουλή με αφορμή τα δημοσιεύματα της εφημερίδας μας, η Βουλευτής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Ασημίνα Ξηροτύρη.

Όνειρο θερινής νυκτός" θα πρέπει να θεωρείται πλέον η κατασκευή του (πολλάκις εξαγγελθέντος και άκρως απαραίτητου για την τουριστική ανάπτυξη της περιοχής) νέου αεροδρομίου της Μυτιλήνης. Κι αυτό μετά την κυνικότατη ομολογία της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Μεταφορών ότι τα χρήματα που υπάρχουν δεν επαρκούν για όλα τα έργα και θα δοθούν για υποδομές άλλων περιοχών που έχουν μεγαλύτερη σπουδαιότητα και προτεραιότητα.
Τα παραπάνω περιλαμβάνονται σε απάντηση που δόθηκε σε σχετική ερώτηση της Βουλευτού του ΣΥΝ Ασ. Ξηροτύρη και επιβεβαιώνουν απόλυτα τα όσα γράφαμε, το τελευταίο διάστημα, στα ρεπορτάζ που κάναμε για το θέμα. Σαν να μην έφθανε αυτό, σχεδόν απίθανο είναι να προλάβουν να εκτελεστούν και τα έργα "μερικών βελτιώσεων" στις υφιστάμενες εγκαταστάσεις του αεροδρομίου που είχε εξαγγείλει ο πρώην Υπουργός Αρ. Παυλίδης, μια και είμαστε στη μέση του Ιανουαρίου και ως τον Απρίλιο που ανοίγει η σεζόν οι εργασίες αυτές είναι πολύ δύσκολο να έχουν τελειώσει. Θα περίμενε κανείς ότι μετά απ' όλα αυτά το Υπουργείο Μεταφορών θα αποδέσμευε τουλάχιστον τις εκτάσεις των οικοπεδούχων στην περιοχή, ώστε να μπορέσουν να χτίσουν. Ωστόσο, ούτε αυτό συμβαίνει. Παρά πάσα λογική συνεχίζει να τους κρατά σε ομηρία, χαρακτηρίζοντας την ευρύτερη περιοχή ως"ευρισκόμενη υπό απαλλοτρίωση". Ειλικρινά δεν ξέρουμε τι να... πρωτοθαυμάσουμε! Την απαξίωση της ηγεσίας του Υπουργείου για τη Λέσβο ή την χείριστη συμπεριφορά απέναντι στους ιδιώτες οικοπεδούχους της περιοχής;
Αναλυτικότερα:

Με κυνικό τρόπο απάντησε το Υπουργείο Μεταφορών στους διαμαρτυρόμενους ιδιοκτήτες εκτάσεων στην περιοχή του αεροδρομίου ως προς τους σχεδιασμούς του για τον εκσυγχρονισμό του Αερολιμένα Μυτιλήνης, απ' τους οποίους κρίνεται και η τύχη των ακινήτων που υπάρχουν στην περιοχή. Το αρμόδιο Υπουργείο επιβεβαίωσε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τα όσα αποκλειστικά έχουν αποκαλύψει έως τώρα τα "ΑΙ.Ν.", ενώ από την άλλη πλευρά ομολογεί ούτε λίγο ούτε πολύ ότι "ο εκσυγχρονισμός του αεροδρομίου Μυτιλήνης δεν αποτελεί προτεραιότητα του", καθώς για τα επόμενα χρόνια τα διαθέσιμα κονδύλια από το Τομεακό Πρόγραμμά του, θα τα κατευθύνει σε έργα μεγάλων αεροδρομίων.

Η…"ώρα της περιφέρειας"

Με απλά λόγια, η Λέσβος βρίσκεται για άλλη μια φορά "ριγμένη" έναντι άλλων περιοχών της χώρας, όταν η περιοχή μας τα τελευταία χρόνια έχει χάσει μεγάλα κονδύλια τα οποία κατευθύνθηκαν στις μεγαλουπόλεις για τους Ολυμπιακούς αγώνες. Περιμένοντας κατόπιν… την "ώρα της περιφέρειας" κατά τον Πρωθυπουργό, έχουμε μείνει μόνο με τις επαναλαμβανόμενες εξαγγελίες των κυβερνητικών αξιωματούχων.
Φυσικά από τα παραπάνω δεν είναι άμοιροι ευθυνών και οι τοπικοί πολιτικοί παράγοντες, καθώς θα έπρεπε να είχαν κινηθεί εγκαίρως και πιο διεκδικητικά προς τα κέντρα λήψης των αποφάσεων, έστω κι αν χρειαζόταν να συγκρουστούν με την κυβέρνηση που εκπροσωπούν στην περιοχή μας σε θέματα ανάπτυξης.
Αντιθέτως οι μόνοι που μέχρι τώρα έχουν κινηθεί επισήμως προς το Υπουργείο Μεταφορών, είναι η Ένωση Ξενοδόχων Λέσβου και ο Νομαρχιακός Συνδυασμός του Βασίλη Τεντόμα "Έχει Ρεζέρβα τ' Όνειρο", επισημαίνοντας τα προβλήματα του τουρισμού και την ανάγκη επέκτασης του αεροδρομίου χωρίς ωστόσο να εισακούγονται.

Κυνική ομολογία

Με το θέμα δεν ασχολήθηκαν ούτε οι κυβερνητικοί παράγοντες της περιοχής, ούτε η Αξιωματική αντιπολίτευση. Τη στασιμότητα των έργων εκσυγχρονισμού του αεροδρομίου Μυτιλήνης αλλά και την "ιδιότυπη ομηρία" των ιδιοκτητών γειτονικών εκτάσεων έφερε στη Βουλή με αφορμή τα δημοσιεύματα της εφημερίδας μας, η Βουλευτής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Ασημίνα Ξηροτύρη.
Στην απάντησή του προς τη Βουλευτή, το Υπουργείο Μεταφορών σημειώνει ότι «δεν υπάρχει δυνατότητα ένταξης του έργου στο Τομεακό Πρόγραμμα του Υπουργείου στα ΕΣΠΑ, διότι οι περιορισμένοι πόροι που θα διατεθούν μέσω του εν λόγω προγράμματος για αεροπορικά έργα, θα διοχετευτούν σε ανάγκες της αεροναυτιλίας και των μεγάλων αεροδρομίων, από τα οποία διέρχεται η περισσότερη αεροπορική κίνηση».
Ωστόσο, μερικές σειρές πριν το ίδιο το Υπουργείο αναγνωρίζει την αναγκαιότητα εκτέλεσης του έργου υποστηρίζοντας ότι η μελέτη για κατασκευή νέου δαπέδου στάθμευσης αεροσκαφών και συναφών έργων ολοκληρώνεται, ενώ η μελέτη για κατασκευή νέου αεροσταθμού και κτιρίων στην πάνω πλευρά του αεροδρομίου δεν έχει ανατεθεί ακόμα, καθώς δεν έχει εξασφαλιστεί το κονδύλι για τη χρηματοδότηση του όλου έργου.

Για τους ιδιοκτήτες

Για τους ιδιοκτήτες των γειτονικών εκτάσεων στην απάντησή του προς τη Βουλευτή κ. Ξηροτύρη, το Υπουργείο Μεταφορών αποκρύπτει το ότι τα προηγούμενα χρόνια απέστειλε έγγραφο προς το Δήμο Μυτιλήνης με βάση το οποίο ζητούσε την αναστολή έκδοσης οικοδομικών αδειών για τη συγκεκριμένη περιοχή. Υποστηρίζει δε, ότι δεν επιτρέπεται από το νόμο η δέσμευση των γειτονικών εκτάσεων και άρα οι ιδιοκτήτες είναι ελεύθεροι να προχωρήσουν σε δόμηση.
Ωστόσο, λίγο παρακάτω στην ίδια απάντηση το Υπουργείο Μεταφορών αυτοδιαψεύδεται, σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι «απλώς ενημερώνονται οι ιδιοκτήτες, οι οποίοι ζητούν άδεια ανέγερσης οικοδομής, ότι οι ιδιοκτησίες τους ευρίσκονται σε μελλοντική υπό απαλλοτρίωση περιοχή», δηλαδή ότι εκεί που κατά τα λοιπά είναι ελεύθεροι να χτίσουν θα γίνει απαλλοτρίωση όταν το κράτος θα βρει κονδύλια για να εκτελέσει το έργο επέκτασης του αεροδρομίου.
Με την παραπάνω απάντησή του το Υπουργείο Μεταφορών έρχεται να επιβεβαιώσει με τον πιο κατηγορηματικό και κυνικό τρόπο την "ιδιότυπη ομηρία" στην οποία τους έχει θέσει κοντά 10 χρόνια, χωρίς να ξέρουν πώς και πότε θα ξεμπλέξουν. Δεκάδες ιδιοκτήτες οι οποίοι δυστυχώς αδυνατούν να αξιοποιήσουν περιουσίες (αθροιστικά πολλών στρεμμάτων) κι αυτό σε μία περίοδο όπου η αγορά στέγης στην ευρύτερη περιοχή του αεροδρομίου έχει γίνει πλέον απλησίαστη, ενώ η επένδυση στο συγκεκριμένο τομέα θεωρείται πολύ προσοδοφόρα.

Κράτος ανάλγητο

Την αναβολή προώθησης του έργου επέκτασης του αεροδρομίου Μυτιλήνης με νέους διαδρόμους προσγείωσης αλλά και νέα κτίρια με νέα πρόσβαση στην πάνω πλευρά του Αερολιμένα (προϋπολογισμού 45 εκατ. ευρώ), αποκάλυψαν πριν από 1 χρόνο περίπου τα "ΑΙ.Ν." με αποκλειστικό τους ρεπορτάζ. Όμως μόλις το προηγούμενο διάστημα αποκαλύψαμε ότι μετατίθενται προς τα πίσω ακόμα και τα μικρά έργα επέκτασης των υφιστάμενων (παλιών) κτιρίων τα οποία είχαν εξαγγελθεί από τον Αριστοτέλη Παυλίδη προεκλογικά, όταν ακόμα βρισκόταν στη θέση του Υπουργού Αιγαίου.
Με τα συγκεκριμένα (μικρά) έργα αναμένεται να βελτιωθεί, έστω προσωρινά, και όπως-όπως η ασφυκτική κατάσταση που παρατηρείται στο αεροδρόμιο Μυτιλήνης ιδιαίτερα κάθε καλοκαίρι, λόγω της άφιξης χιλιάδων τουριστών από το εξωτερικό, οι οποίοι δυστυχώς καταταλαιπωρούνται μη μπορώντας να εξυπηρετηθούν στις υφιστάμενες εγκαταστάσεις.
Το τελευταίο όμως δημοσίευμα των "ΑΙ.Ν." προκάλεσε την αντίδραση της Ένωσης Ξενοδόχων Λέσβου, η οποία απέστειλε σχετικό ερώτημα στο Υπουργείο Μεταφορών ζητώντας να πληροφορηθεί τις (όποιες) εξελίξεις που υπήρχαν, ενώ από την άλλη πλευρά ενεργοποίησε τους ιδιοκτήτες των ακινήτων στην πάνω (Δυτική) πλευρά του αεροδρομίου, οι οποίοι επισκέφθηκαν τον Νομάρχη Παύλο Βογιατζή, στον οποίο υπέβαλαν υπόμνημα με το οποίο ζητούν την παρέμβασή του ως προς τη λήξη της ομηρίας τους.
Πριν όμως ο Νομάρχης ζητήσει και τελικά λάβει απάντηση από την Αθήνα, το Υπουργείο Μεταφορών έχει απαντήσει στη Βουλευτή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ότι η Λέσβος δεν βρίσκεται (για άλλη μια φορά) στις προτεραιότητές του, παρ' ότι οι κάτοικοί της καταβάλλουν σε κάθε αεροπορικό τους ταξίδι το σπατόσημο για να εκτελούνται αναπτυξιακά έργα σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή της Ελλάδας εκτός από εδώ.

"Όταν και εφόσον"

Επιπλέον, σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε χθες η εφημερίδα μας με τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Μεταφορών - ως προς την εκτέλεση των μικρών έργων επέκτασης στα υφιστάμενα (παλιά) κτίρια - η επίσημη απάντηση που λάβαμε είναι ότι προς το παρόν δεν υπάρχει κάποια εξέλιξη ούτε στο συγκεκριμένο θέμα, καθώς όπως μας δηλώθηκε «τα έργα θα δρομολογηθούν όταν θα ολοκληρωθούν οι μελέτες τους».
Όπως προκύπτει δηλαδή από τα μέχρι τώρα δεδομένα, ούτε τα έργα - πασαλείμματα (που αποτελούν προσωρινή λύση για το αεροδρόμιο) δεν θα εκτελεστούν μέχρι την προσεχή τουριστική περίοδο η οποία ανοίγει τον Απρίλιο. Κι αυτό γιατί, όπως μας ενημέρωσαν από το εν λόγω Υπουργείο... δεν έχουν ολοκληρωθεί οι μελέτες!

από τα Αιολικά νέα

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Να διεκδικήσουμε το δικαίωμα στο αυτονόητο!

...πρέπει να διαμορφωθούν ευρύτερες τοπικές κοινωνικές συμμαχίες. Που όχι μόνο θα αντιστέκονται στις νεοφιλελεύθερες λογικές και πολιτικές, αλλά, πολύ περισσότερο, θα διαμορφώνουν και θα προτάσσουν ένα άλλο μοντέλο για την πορεία των νησιών μας. Ένα άλλο μοντέλο για την ίδια τη ζωή μας.

Στις κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες και πολιτικές, οι τοπικές κοινωνίες λαμβάνονται υπόψη, μόνο εφόσον έχουν την δυνατότητα μαζικής κατανάλωσης προϊόντων και υπηρεσιών, έχουν δηλαδή σοβαρή «αγοραστική ικανότητα». Με άλλα λόγια εφόσον αποτελούν μια υπολογίσιμη αγορά.
Ένα παράδειγμα; Το «Γενικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης». Φιλοδοξεί να αποτελέσει τον «μπούσουλα» για τη χωρική ανάπτυξη της χώρας και αυτή την περίοδο βρίσκεται σε διαδικασίες «διαβούλευσης». Ουσιαστικά αφήνει έξω τα νησιά, με εξαίρεση τη Κρήτη. Λες και τα άλλα δεν κατοικούνται από ανθρώπους.
Αυτό δεν είναι τυχαίο και ούτε, πολύ περισσότερο, έγινε κατά λάθος.
Στα νησιά μας δεν υπάρχουν οι μεγάλες «καπιταλιστικού τύπου» επιχειρήσεις. Οι μικρές -οικογενειακές επιχειρήσεις είναι αυτές που καθορίζουν την φυσιογνωμία τους. Οι 105.000 άνθρωποι που ζουν στο νομό μας αποτελούν μια «περιορισμένη» αγορά. Πολύ μικρότερη από ένα μέσο προάστιο της Αθήνας. Είναι μάλιστα μια αγορά «κατακερματισμένη», δηλαδή σκορπισμένη σε διάφορα χωριά και σε τρία νησιά.
Δεν υπάρχει μια σημαντική μάζα καταναλωτών που αγοράζει μαζικά προϊόντα και υπηρεσίες. Δεν προσφέρονται σημαντικές ευκαιρίες κέρδους για τις μεγάλες εταιρείες. Η απόσταση από τις μεγάλες αγορές και το μεγάλο κόστος μεταφοράς των προϊόντων δεν «ευνοεί τις επενδύσεις». Κάνει τα νησιά μας να μην είναι «ανταγωνιστικά».
Οι λίγοι τομείς με σημαντικά περιθώρια κέρδους, όπως είναι οι ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και τα λιμάνια, ανοίγουν την όρεξη του μεγάλου κεφαλαίου. Όμως και εδώ σχεδιάζονται και υλοποιούνται έργα, μόνο όταν έχουν κέρδος για τις κατασκευαστικές εταιρείες και τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα. Μετά, τις περισσότερες φορές, αφήνονται στην τύχη τους. Αυτό έγινε με την μαρίνα της Χίου, αυτό πάει να γίνει και τώρα με την μαρίνα της Μυτιλήνης.
Έτσι το τυχαίο και το αυθαίρετο κυριαρχεί. Στα όποια σχέδια και στην υλοποίηση τους κυριαρχούν λογικές απορρόφησης πόρων, εξυπηρέτησης φίλων και ψηφοφόρων και μικροκομματικών - μικροτοπικών συμφερόντων. Αυτός άλλωστε, είναι ένας από τους λόγους, που μετά από τρία ΚΠΣ, δεν απολαμβάνουμε βασικά αγαθά του ανθρώπινου πολιτισμού, όπως είναι οι ασφαλείς δρόμοι, η φθηνή και σίγουρη ενέργεια, οι φθηνές μεταφορές κ.α.
Ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι ένας άλλος καπιταλισμός, αλλά ο καπιταλισμός στις συνθήκες της σύγχρονης παγκοσμιοποίησης. Στρέφεται συνολικά απέναντι σε όλες τις άλλες τάξεις και στρώματα της κοινωνίας. Έχει αρνητικές συνέπειες για όλη την κοινωνία και υπονομεύει το μέλλον των νησιών μας.

• Οι μικρές επιχειρήσεις των νησιών μας συμπιέζονται και ο παραγωγικός μας ιστός εξακολουθεί να αποσαθρώνεται.
• Oι αγρότες μας ουσιαστικά χάνουν το δικαίωμα τους να παράγουν τα προϊόντα τους. Ο ελαιώνας της Λέσβου κινδυνεύει με εγκατάλειψη και οι κτηνοτρόφοι μας συμπιέζονται ανάμεσα στις υποσχέσεις και τα καρτέλ που αγοράζουν το προϊόν τους.
• Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα βρίσκονται σε κατάσταση "σοκ". Εγκλωβισμένοι στα μικρά μεροκάματα και το έντονο πρόβλημα της ανεργίας αισθάνονται ολοένα και περισσότερο ανασφαλείς όχι μόνο για το μέλλον αλλά και το παρόν τους.
• Οι νέοι μας εξακολουθούν να φεύγουν από την στιγμή που το δικαίωμα τους στην εργασία εξευτελίζεται με 8μηνα, 18μήνα και Stage. O κίνδυνος, μετά από δύο η τρείς γενιές να μην υπάρχει παραγωγικό δυναμικό στα νησιά μας είναι σήμερα κάτι παραπάνω από υπαρκτός.

Να γιατί πρέπει να διαμορφωθούν ευρύτερες τοπικές κοινωνικές συμμαχίες. Που όχι μόνο θα αντιστέκονται στις νεοφιλελεύθερες λογικές και πολιτικές, αλλά, πολύ περισσότερο, θα διαμορφώνουν και θα προτάσσουν ένα άλλο μοντέλο για την πορεία των νησιών μας. Ένα άλλο μοντέλο για την ίδια τη ζωή μας.
Και σήμερα υπάρχουν αντιστάσεις.

• Ομάδες συμπολιτών μας κινητοποιούνται και αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες:
  
• Αγρότες και κτηνοτρόφοι διεκδικούν το δικαίωμα να ζουν με αξιοπρέπεια στον τόπο τους. Να ζουν από την εργασία τους παράγοντας ασφαλή και υγιεινά τρόφιμα.
• Παραγωγοί και έμποροι διεκδικούν το δικαίωμα να ζουν, διατηρώντας την ποιότητα ζωής τους. Παράγουν ποιοτικά προϊόντα και υπηρεσίες. Με σεβασμό στο περιβάλλον και στον συνάνθρωπό τους.
• Εργαζόμενοι κινητοποιούνται δίνοντας το παρόν στην μάχη για την υπεράσπιση των κοινωνικών τους δικαιωμάτων.
• Γυναίκες οργανώνονται και διεκδικούν, με την δημιουργία συνεταιρισμών, το δικαίωμα της συντήρησης των οικογενειών τους και της συμμετοχής στην τοπική κοινωνία τους.
• Ομάδες πολιτών διεκδικούν το δικαίωμα στον πολιτισμό. Παράγουν οι ίδιες πολιτισμό.

Αυτές είναι μερικές από τις κοινωνικές αντιστάσεις και πρωτοβουλίες, που αμφισβητούν την σημερινή κατάσταση που βρίσκονται τα νησιά μας. Χρειάζεται όμως να πολλαπλασιαστούν.
Αυτές οι πρωτοβουλίες πρέπει να μετατραπούν σε ένα πολιτικό πρόγραμμα, που θα διεκδικεί, όχι για λογαριασμό, αλλά, μαζί με τη νησιωτική κοινωνία μας, το δικαίωμα στο αυτονόητο: Να ζήσουμε στον τόπο που γεννηθήκαμε ή που επιλέξαμε. Αυτό το πολιτικό πρόγραμμα, πρέπει να υποστηρίζεται από ένα τοπικό εναλλακτικό αναπτυξιακό σχέδιο που θα τοποθετεί την νησιωτική κοινωνία μας, την εργασία, τους ανθρώπους και το περιβάλλον πάνω από τις αγορές και τα κέρδη.
Αυτό είναι σήμερα αναγκαίο και πάνω από όλα εφικτό!
Του Παναγιώτη Λαμπρόπουλου
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Αιολικά νέα"
Δείτε σχετικό video

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Για τον ΣΥΡΙΖΑ προέχει η συλλογική λειτουργία

Συνέντευξη με τον Ρούντι Ρινάλντι, συντονιστή της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και μέλος της Γραμματείας της ΚΟΕ. Τη συνέντευξη πήρε ο Πάνος Λάμπρου για λογαριασμό της εφημερίδας "Εποχή", στις 30 Δεκεμβρίου 2007.

Η απεργία για το ασφαλιστικό ήταν μια κρίσιμη και κατά γενική ομολογία, πετυχημένη μάχη. Μετά από αυτήν, η κυβέρνηση νιώθει μεγαλύτερες δυσκολίες;

Ήταν, πράγματι, μια σημαντική νίκη. Η κυβέρνηση προχώρησε σε ορισμένους ελιγμούς και ενδεχομένως να επιχειρήσει και άλλους. Ωστόσο, έπεσε ένας υπουργός που είχε εν λευκώ αναλάβει να περάσει ρυθμίσεις σε βάρος των εργαζομένων. Μάλιστα, τοποθέτησαν αμέσως μετά ένα πρόσωπο, που στην πραγματικότητα, έχει μικρή σχέση με το αντικείμενο. Ας μην ξεχνάμε ότι η καρέκλα του υπουργείου Απασχόλησης, είναι ηλεκτρική. Επομένως, δεν θα πρέπει να υποτιμήσει κανένας τη σημασία της επιτυχίας της απεργίας. Γιατί, προφανώς, δεν ισχύουν αυτά που γράφουν ορισμένες εφημερίδες ότι τον υπουργό τον έφαγε η ιστορία με τους ινδούς ή τα αυθαίρετα. Το βασικό ήταν ότι μέτρησαν πόσος κόσμος κατέβηκε στην απεργία.

Που σημαίνει ότι η κυβέρνηση δυσκολεύεται να εφαρμόσει την πολιτική της;

Για το θέμα αυτό, βέβαια. Μπορούμε να το δούμε, όμως, και στο ζήτημα της Ολυμπιακής. Προχωρούν στην ιδιωτικοποίηση. Υπάρχει ταυτόχρονα, ένα γενικό κλίμα «φτάνει με τις δημόσιες υπηρεσίες, τους δημόσιους υπαλλήλους κ.λ.π.», αλλά σήμερα καταγράφεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις ότι η πλειοψηφία δεν θέλει να κλείσει η Ολυμπιακή και τη θέση της να πάρει μια ιδιωτική επιχείρηση. Όλα αυτά δείχνουν, νομίζω, ότι γίνονται σοβαρές διεργασίες στις συνειδήσεις του κόσμου. Τη δεκαετία του ’90 η αγορά, οι ιδιωτικοποιήσεις, ο νεοφιλελευθερισμός, παρουσιάζονταν ως η μοναδική λύση. Παρακολούθησα στον «Πουλαντζά» μια συζήτηση με τίτλο «η Τίνα και η Μίνα». Η Τίνα είναι «δεν υπάρχει τίποτα άλλο από το νεοφιλελευθερισμό» και η Μίνα «η αγορά δεν είναι η απάντηση». Αυτή τη διαπίστωση την αντιλαμβάνεται, πλέον, όλο και περισσότερος κόσμος. Εκεί έγκειται το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση αυτή τη στιγμή.

Ό,τι το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί και μετά το συνέδριό του να ασκήσει ουσιαστική αντιπολίτευση, δεν αφήνει πολλά περιθώρια στην κυβέρνηση, για να περάσει εντέλει την πολιτική της;

Αν δεν υπήρχε αυτή η λαϊκή αντίδραση, η κυβέρνηση θα έκανε περίπατο. Το ΠΑΣΟΚ ούτε θέλει ούτε μπορεί. Η κυβέρνηση έκανε και τακτικά λάθη. Τα έβαλε με τους δημοσιογράφους… Θα μπορούσε να ακολουθήσει διαφορετική τακτική, αλλά υπάρχει και η αλαζονεία. Έβλεπε ότι η αξιωματική αντιπολίτευση βρισκόταν σε απόλυτη αδυναμία και έτσι προχώρησε. Η απάντηση δόθηκε, όμως, από τους ίδιους τους εργαζόμενους, από το κίνημα. Το ΠΑΣΟΚ είναι στο ίδιο μήκος κύματος αυτής της αντιασφαλιστικής μεταρρύθμισης. Γι΄ αυτό και σιωπά επί της ουσίας.

Η υπόθεση Ζαχόπουλου, όπως εξελίσσεται, δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο την κυβέρνηση.

Το θέμα είναι πολύ σοβαρό. Υπάρχουν ευθύνες και στην αριστερά. Για ένα τόσο μεγάλο σκάνδαλο, έπρεπε να υπάρχουν μεγαλύτεροι τόνοι, μεγαλύτερη αντίδραση. Κάποια στιγμή πρέπει να τελειώσει αυτή η φοβερή ασυλία του Καραμανλή. Ο Καραμανλής είναι στο απυρόβλητο. Όλη αυτή την περίοδο έχουν γίνει σκάνδαλα, αυτοκτονίες, απαγωγές, υποκλοπές, έχουν αποσιωπηθεί διάφορα και σχεδόν κανείς δεν μιλάει για τις τεράστιες πολιτικές ευθύνες του πρωθυπουργού.

Ο Ζαχόπουλος ανήκε στο πολύ στενό περιβάλλον του Καραμανλή. Διαχειρίστηκε για μεγάλο διάστημα τεράστια κονδύλια στο υπουργείο Πολιτισμού και η σχέση του με το Μαξίμου ήταν σταθερή. Τώρα, κάποιοι λένε ότι η κασέτα δόθηκε από το Μαξίμου. Ε… αυτό μοιάζει να τον ώθησαν στην αυτοκτονία. Επομένως, θα έπρεπε να ήταν γενικευμένη η καταγγελία για μια κυβέρνηση επικίνδυνη. Σε μια άλλη χώρα, νομίζω, ότι ένα τέτοιο σκάνδαλο δεν θα περνούσε…

Ενδεχομένως να έπεφτε η κυβέρνηση.

Βέβαια. Δεν έχει βγει ο πρωθυπουργός να πει ούτε μια λέξη για το γεγονός. Επιβλήθηκε εμπάργκο, για μια βδομάδα, τουλάχιστον, και όλοι μίλαγαν για ροζ σκάνδαλο με αποτέλεσμα να βρίσκεται σήμερα στη φυλακή, με χοντροκομμένο τρόπο, η συμβασιούχος υπάλληλος. Προφανώς, υπάρχουν διάφορά κυκλώματα εκβιαστών, μίζες και οικονομικές ατασθαλίες και εμάς, μας το παρουσιάζουν ως ροζ…

Μια και μίλησες και για ευθύνες της αριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ, ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του κόσμου; Πάει καλά ή υπάρχουν δυσκολίες στη μετεκλογική του πορεία;

Συμβαίνουν και τα δύο. Πάει καλά γενικά. Το ζέσταμα του κόσμου δεν έχει φύγει. Ένας κόσμος περιμένει από τον ΣΥΡΙΖΑ ή ελπίζει στον ΣΥΡΙΖΑ ή θέλει να κάνει πράματα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Είχε δημιουργηθεί και υπάρχει ακόμα ένα ρευματάκι υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει το φαινόμενο ενός κόσμου να λέει ότι «εγώ είμαι ΣΥΡΙΖΑ», γεγονός που δεν το είχαμε σε προηγούμενες περιόδους.

Πήρα μέρος σε εκδήλωση, μαζί με τον Αλέκο Αλαβάνο στις δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης, που είναι πληττόμενες από την οικονομική και κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν πολύ θετική. Το καταλάβαινες από την πρώτη ματιά. Δεν είχε καμία σχέση με το κλίμα του 2004, όπου με όσα είχαν συμβεί ο κόσμος ήταν κουμπωμένος.

Ωστόσο, υπάρχουν και μεγάλες δυσκολίες. Αμέσως μετά τις εκλογές είχαμε τις εσωτερικές διεργασίες στο ΠΑΣΟΚ. Ο κόσμος περίμενε να δει ποιες θα είναι οι εξελίξεις, ενώ στο δικό μας χώρο, είχαμε την ανάγκη να συμμαζέψουμε και να συγκροτήσουμε αυτό το «χύμα» δυναμικό. Επίσης, να ανοίξουμε κοινωνικά μέτωπα, να σκιαγραφήσουμε την ταυτότητα του. Πάνω σε όλα αυτά υπήρχε και υπάρχει και σήμερα αναζήτηση. Ήταν θετικό γεγονός η συγκρότηση, σε αρκετές πόλεις της Ελλάδας, τοπικών επιτροπών του ΣΥΡΙΖΑ. Κάναμε ένα πολύ καλό κύκλο εκδηλώσεων για το ασφαλιστικό, αλλά και ορισμένες φορές –και αυτό σίγουρα είναι αρνητικό- μαθαίναμε ως Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ γεγονότα από τις εφημερίδες. Υπάρχουν πολλά κέντρα που αποφασίζουν. Δεν υπάρχει ένα ενιαίο κέντρο παραγωγής πολιτικής και κατεύθυνσης.

Και πως μπορεί να λυθεί. Ας μην ξεχνάμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα συμμαχικό σχήμα;

Η Κοινοβουλευτική Ομάδα παίζει ένα ρόλο. Είναι ένας καθρέπτης. Υπάρχει μετά η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ. Θα μπορούσε να ήταν πιο στενές και πιο ουσιαστικές οι σχέσεις ανάμεσα στα δύο όργανα.

Απ΄ ότι γνωρίζω αποφασίστηκε να υπάρχει μια πιο τακτική επικοινωνία.

Σε σχέση με το παρελθόν, με τον «μονοκομματικό ΣΥΡΙΖΑ», που έχουμε γνωρίσει έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Ωστόσο, υπάρχουν κενά στη λειτουργία μας. Κυνηγάμε ακόμα την επικαιρότητα, δεν έχουμε καταφέρει να μιλήσουμε και να καταλήξουμε σε ζητήματα κατεύθυνσης.

Άρα, η δική σου πρόταση είναι λιγότερο επιμέρους συλλογικότητες, περισσότερο ΣΥΡΙΖΑ;

Οπωσδήποτε διαδικασίες ΣΥΡΙΖΑ που να αποκρυσταλλώνουν πολιτική ταυτότητα. Και όχι αποσπασματικές και επιμέρους παρεμβάσεις. Όχι, δηλαδή, δηλώσεις του Γραφείου Τύπου, δήλωση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, δήλωση του τάδε βουλευτή…

Άρα περισσότερη συλλογικότητα.

Ακριβώς. Να πούμε ότι το επόμενο τρίμηνο ανοίγουμε το τάδε μέτωπο.

Η πανελλαδική σύσκεψη, φαντάζομαι ότι θα συμβάλει προς αυτή την κατεύθυνση.

Ένα από τα σημαντικά βήματα που κάνουμε είναι αυτή η πανελλαδική σύσκεψη στις αρχές Μαρτίου. Είναι η πρώτη φορά που κάνουμε αυτή την απόπειρα, γι΄ αυτό και δεν θέλουμε να είμαστε πολύ σφιχτοί στον τρόπο διαδικασίας. Θέλουμε να γίνουν συνελεύσεις ΣΥΡΙΖΑ σε όλη την Ελλάδα. Έχουμε βγάλει ένα κείμενο που ανοίγει τη συζήτηση. Δεν λέμε, δηλαδή, αυτό είναι το κείμενο και τελειώσαμε. Μας ενδιαφέρει να γίνει ουσιαστικός διάλογος, να συμμετάσχει ο κόσμος της αριστεράς και μέσα σε αυτούς, φυσικά, ο ανένταχτος κόσμος της αριστεράς.

Μέχρι τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί περισσότερο ως ένα ομοσπονδιακό σχήμα με την αντιπροσώπευση των επιμέρους συλλογικοτήτων. Πως θα συμμετάσχει ο ανένταχτος και η ανένταχτη, όταν δεν υπάρχει ένας χώρος υποδοχής; Άρα, ποιος είναι ο τρόπος συμμετοχής των ανένταχτων και στην πανελλαδική σύσκεψη;

Καταρχήν θα γίνουν συνελεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ κατά τόπο σε όλη την Ελλάδα. Εκεί, λοιπόν, θέλουμε να έρθουν όσο το δυνατόν περισσότεροι ανένταχτοι. Δεύτερον, μέσα από την ηλεκτρονική μας σελίδα κάνουμε διάλογο. Εκεί μπορεί κάποιος να διατυπώσει την άποψη, τον προβληματισμό του. Ό,τι στείλουν θα το ανεβάσουμε, γιατί όλοι μας έχουμε ανάγκη αυτή τη συζήτηση, γιατί μας ενδιαφέρει να κάνουμε πραγματικό διάλογο. Είχα μια κουβέντα με τη Νάντια Βαλαβάνη και μου είπε μια σκέψη, που προσωπικά την άκουσα θετικά. Να επιχειρήσουμε να κάνουμε ειδικές συσκέψεις ανένταχτων, να μιλήσουμε για τον ΣΥΡΙΖΑ, τη λειτουργία, την προοπτική του. Να μιλήσουν οι ίδιοι. Πρέπει να λύσουμε το πρόβλημα των διαδικασιών. Για να μπορεί αυτός ο κόσμος να εκφράζεται και όχι απλώς να ακούει αποφάσεις.

Η προσωπική απόφαση του Αλέκου Αλαβάνου να μην θέσει εκ νέου υποψηφιότητα για την προεδρία του Συνασπισμού, επηρεάζει τη λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ; Θα επιδράσει στην πορεία του ή είναι μια υπόθεση που αφορά αποκλειστικά τον Συνασπισμό;

Θα επηρεάσει. Μπορεί, μάλιστα, να ερμηνευτεί ότι η απόφασή του είναι στην κατεύθυνση μεγαλύτερης ενίσχυσης του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορείς να το διαβάσεις και έτσι. Ακόμα και η πιθανή εκλογή ενός νέου ανθρώπου στην ηγεσία της μεγαλύτερης συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να αποτελεί ένα θετικό γεγονός, να εκληφθεί ως καινοτόμα κίνηση, ως τόπο σε κάτι καινούριο. Πιστεύω, ωστόσο, ότι αν δεν αποκτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ διαδικασίες και συλλογικότητα και κάποια κέντρα που θα παράγουν πολιτική, δεν θα κάνουμε τίποτα. Στο χώρο της αριστεράς δεν μπορεί να υπάρχει ο ένας. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι η συλλογική επεξεργασία και φυσικά η συλλογική δράση. Ο Αλέκος Αλαβάνος διαδραμάτισε θετικό ρόλο σε όλη την προηγούμενη περίοδο. Η απόφαση που πήρε, όμως, δεν αποσαφηνίζει το ρόλο του στη νέα φάση. Ο κόσμος, από μια πλευρά είναι ευχαριστημένος από την κίνησή του, αλλά ταυτόχρονα υπάρχει και μια σχετική ανησυχία. Τα πρόσωπα παίζουν, πάντα, ρόλο. Με τον Αλέκο Αλαβάνο θα μπορούσαμε να πετύχουμε μια καλύτερη διείσδυση σε λαϊκότερα στρώματα, που αυτή τη στιγμή δεν γνωρίζω αν μπορούμε να το ισοσκελίσουμε με το νεανικό. Πρέπει, επίσης, να πω ότι ο τρόπος που ανακοινώθηκε η ιστορία αυτή, δεν ήταν θετική. Οι διαδικασίες δεν ήταν οι καλύτερες. Το να τα μαθαίνουμε από τον Τύπο, δεν νομίζω ότι συμβάλει στη λειτουργία και τη φυσιογνωμία μας. Ορισμένες από τις κινήσεις που έγιναν, κυρίως με τον τρόπο που αυτές έγιναν, έχουν σχέση περισσότερο με την «αμερικανοποίση» της πολιτικής ζωής.

Ό,τι το ΠΑΣΟΚ δείχνει προβληματισμό, ίσως και ανησυχία για την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, πως το βλέπεις;

Ένας ΣΥΡΙΖΑ, με αυτή τη σύνθεση, με ανοίγματα προς τα αριστερά, αλλά και με μια κατεύθυνση να κάνει διευρύνσεις και προς το σοσιαλιστικό και τον οικολογικό χώρο με ριζοσπαστικό τρόπο, χωρίς να αλλάζει κατεύθυνση, δεν μπορεί παρά να τρομάζει το ΠΑΣΟΚ, να τρομάζει και τον Περισσό. Είναι, νομίζω, φανερό ότι και τα δύο αυτά κόμματα θα προτιμούσαν άλλες λύσεις και όχι αυτές που απ΄ ότι φαίνεται θα προκύψουν.

Για μας, το ερώτημα είναι τι οικοδομούμε και τι χτίζουμε. Αν δεν οικοδομηθεί ουσιαστικά ο ΣΥΡΙΖΑ, η επικοινωνιακή πολιτική δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις. Θα μείνουμε στη βιτρίνα και αν στην πορεία έρθουν δυσκολίες, δεν θα μπορούμε να τις αντιμετωπίσουμε συλλογικά και αποτελεσματικά.

Ας υποθέσουμε ότι πάμε σε πρόωρες εκλογές, οι ισορροπίες που έχουμε πετύχει σήμερα, δεν γνωρίζω αν θα μπορούμε να τις διατηρήσουμε. Προέχει, λοιπόν, για όλους μας η συλλογική λειτουργία.

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Πλατφόρμα του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς για την Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ

Η Ευρωπαϊκή Αριστερά έχει να αντιμετωπίσει την κατάσταση των αγροτών και όλων των ανθρώπων που ζουν στην ύπαιθρο. Οι κατευθύνσεις της νέας ΚΑΠ πιέζουν όλες τις χώρες της ΕΕ, την καθημερινότητα των αγροτών, κυρίως της οικογενειακής γεωργίας και προκαλούν τα πιο σοβαρά προβλήματα της κοινωνικής τους κατάστασης. Γι’ αυτό λοιπόν το 2ο Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Αριστεράς συζήτησε αυτά τα προβλήματα και συμφώνησαν στους κύριους άξονες μίας εναλλακτικής αγροτικής πολιτικής. Από την άλλη ο επανέλεγχος της ΚΑΠ («διαγνωστικός έλεγχος) στο άμεσο μέλλον, θα επικεντρωθεί σε νέα προβλήματα και προοπτικές της ΚΑΠ εν όψει του 2013, τα οποία θα πρέπει να συζητήσουμε στο αγροτικό δίκτυο της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.

Οι κοινοί άξονες μιας εναλλακτικής αγροτικής πολιτικής, που προτείνεται να κινηθούν οι θέσεις του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στα αγροτικά και περιφερειακά ζητήματα, είναι οι ακόλουθοι:

1. Εισαγωγή

Η εφαρμογή της νέας ΚΑΠ σε όλες τις χώρες της ΕΕ, δημιούργησε τα τελευταία χρόνια πρόσθετες δυσκολίες στη βιωσιμότητα της οικογενειακής γεωργίας. Σε πολλές χώρες η περικοπή των ενισχύσεων οδήγησε στη συρρίκνωση της παραγωγής, στην αύξηση του κόστους, στη μείωση των εισοδημάτων και στη μεγάλη ανασφάλεια για το μέλλον. Παράλληλα με την υπογραφή των διμερών και περιφερειακών συμφωνιών «ελευθέρου εμπορίου» με αναπτυσσόμενες και μεσογειακές χώρες, καθώς τις νεοφιλελεύθερες κατευθύνσεις του ΠΟΕ, δημιουργήθηκαν επιπρόσθετες δυσκολίες στους μικρό-μεσαίους αγρότες, τόσο στην Ευρώπη όσο και στις αναπτυσσόμενες χώρες. Δυστυχώς οι κυρίαρχοι κύκλοι της ΕΕ, προκειμένου να πετύχουν συμφωνίες σε «βιομηχανικά» προϊόντα και «υπηρεσίες», δείχνουν έτοιμοι να θυσιάσουν τη γεωργία (δηλαδή την οικογενειακή γεωργία), έτσι ώστε να εξασφαλίσουν την ελεύθερη πρόσβαση των ευρωπαϊκών πολυεθνικών στις αγορές των αναπτυσσόμενων χωρών, αδιαφορώντας για τις συνέπειες σε βάρος τους και ιδιαίτερα σε βάρος της ασφάλειας εκατομμυρίων αγροτών. Τέλος, η προβλεπόμενη αναθεώρηση της ΚΑΠ το 2009 και η τάση για παραπέρα συρρίκνωσης των δαπανών του προϋπολογισμού της ΕΕ, δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο τις συνθήκες παραμονής στην ύπαιθρο για την μεγάλη πλειοψηφία των αγροτών, με σοβαρές οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές συνέπειες.

2. Οι επιπτώσεις της νέας ΚΑΠ στους μικρομεσαίους αγρότες

Η εμπειρία από τη εφαρμογή της νέας ΚΑΠ έδειξε ότι το σύστημα της «αποσύνδεσης» των επιδοτήσεων από την παραγωγή, η περικοπή των επιδοτήσεων μέσω της «ενιαίας ενίσχυσης» και των διαφόρων «κρατήσεων», τα κριτήρια της «πολλαπλής συμμόρφωσης», κά, δεν ευνοούν τους μικρό-μεσαίους παραγωγούς και την οικογενειακή γεωργία. Κυρίως εξυπηρετούν τις μεγάλες αγροτο-επιχειρήσεις, τις βιομηχανίες μεταποίησης και τους μεγάλους εξαγωγείς προϊόντων που λαμβάνουν και τον κύριο όγκο των επιδοτήσεων, αναπαράγοντας το πρότυπο της «εντατικής γεωργίας», με αρνητικές συνέπειες στην ποιότητα των τροφίμων, στην αγροτική εργασία και στο περιβάλλον, με την εντατική χρήση φυτοφαρμάκων προκαλώντας χημική ρύπανση στο έδαφος.

Η νέα ΚΑΠ επηρεάζει έντονα κυρίως την «ποιοτική» και «Μεσογειακή» γεωργία και τους μικρούς παραγωγούς του Ευρωπαϊκού Νότου. Η αναθεώρηση της «Κοινής Οργάνωσης Αγοράς», σε διάφορα προϊόντα (λαδιού, καπνού, βαμβακιού, κρασιού, ζάχαρης και οπωροκηπευτικών, κά), προκαλεί σοβαρό πλήγμα στην παραγωγή και το εισόδημα των οικογενειακών εκμεταλλεύσεων. Από την άλλη οι επιδοτήσεις από τον δεύτερο πυλώνα για την ενίσχυση της αγροτικής ανάπτυξης είναι πολύ χαμηλές.

Οι μικρομεσαίοι αγρότες και ιδιαίτερα οι νέοι αγρότες, δεν έχουν ουσιαστικά περιθώρια επιβίωσης στις νέες συνθήκες. Με το σύστημα της «αποσύνδεσης», ο άνισος τρόπος κατανομής των επιδοτήσεων υπέρ των μεγάλων αγροτικών εκμεταλλεύσεων (το 25% παίρνει 75% των επιδοτήσεων) διαιωνίζεται. Από την άλλη η τελευταία ετήσια έκθεση της Επιτροπής για τις προοπτικές των αγροτικών προϊόντων, περιορίζεται σχεδόν αποκλειστικά στα δημητριακά, το κρέας και γαλακτοκομικά. Προφανώς από τους κυρίαρχους κύκλους της ΕΕ, υπάρχει μία καθαρή επιλογή για κάλυψη του κύριου όγκου των αναγκών σε φρούτα οπωροκηπευτικά, κρασί, πουλερικά, κά, από χώρες με χαμηλό κόστος παραγωγής, με χαμηλότερα κοινωνικά και περιβαλλοντικά στάνταρτ, με αντάλλαγμα το άνοιγμα των αγορών στη βιομηχανία και τις υπηρεσίες, σε όφελος των πολυεθνικών της Ευρώπης και των αλυσίδων “super market”. Αυτή η πολιτική θα προκαλέσει μία «έκρηξη» στις μεταφορές μεγάλων αποστάσεων, με υψηλά οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά κόστη.

3. Ποιο μοντέλο Γεωργίας χρειάζεται η Ευρώπη;

Η μεγάλη πλειοψηφία των ευρωπαίων αγροτών και των καταναλωτών, επιθυμούν μια ΚΑΠ, που ο όγκος παραγωγής θα ρυθμίζεται για την αποφυγή πλεονασμάτων, ενώ θα στηρίζεται το εισόδημα των μικρομεσαίων αγροτών. Θέλουν επίσης να παράγονται υγιεινά και ασφαλή τρόφιμα, με συμβατούς περιβαλλοντικά τρόπους παραγωγής. Ο απόλυτος οικονομικός ανταγωνισμός του προτύπου της «εντατικής γεωργίας» οδήγησε στις «τρελές αγελάδες» και στις «διοξίνες» στα τρόφιμα. Επίσης η χρήση Γ.Τ.Ο στην παραγωγή προϊόντων και ζωοτροφών εμπεριέχει μεγάλους και μη προβλέψιμους κινδύνους. Χρειάζεται αυστηρός έλεγχος για τον εντοπισμό τοξικών ουσιών σε τρόφιμα (διοξινών, νιτρικών οξέων, βαρέων μετάλλων και αντιβιοτικών) και ανάληψη της νομικής και οικονομικής ευθύνης από τις βιομηχανίες μεταποίησης προϊόντων (upstream), καθώς και παραγωγής αγροτικών εφοδίων (downstream), για κάθε βλάβη που προκύψει στην ανθρώπινη υγεία, στα ζώα και στο περιβάλλον.

Συμπερασματικά, τα τρόφιμα πρέπει να γίνουν κεντρικό θέμα των συζητήσεων, όχι μόνο ως ποσότητα, αλλά κυρίως ως ποιότητα, ως συνηθειών της διατροφής, ως σχέσεων παραγωγών-καταναλωτών, ως σχέσεων παράδοσης, πολιτισμού και παραγωγής, αντί για το συμφέρον των πολυεθνικών. Η χρήση Γ.Τ.Ο στην παραγωγή προϊόντων και ζωοτροφών πρέπει να απαγορευτεί και να εφαρμοστεί άμεσα το διεθνές Πρωτόκολλο της Καρθαγένης για τη «Βιοασφάλεια». Η ποιοτική γεωργία και η βιώσιμη αγροτική ανάπτυξη, σε συνδυασμό με την προώθηση της «Μεσογειακής δίαιτας», πρέπει να γίνει θεμελιώδεις αρχές της αγροτική πολιτικής.

Βασικό στοιχείο της «Κοινής Αγροτικής Πολιτικής» πρέπει να είναι η αρχή της «αυτοδυναμίας των λαών σε τρόφιμα», που υποστηρίζεται από την αποκέντρωση της παραγωγής, σύμφωνα με τις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών, περιφερειών και χωρών και συμπληρωματικά από την παραγωγή για εξαγωγές. Τα στοιχεία της παραγωγής υγιεινών και ποιοτικών προϊόντων, η εργασία, ο σεβασμός στα πρότυπα διατροφής, η διατήρηση των σπόρων και των ποικιλιών, η ορθολογική χρήση των υδατικών πηγών, η προστασία της βιοποικιλότητας, η εφαρμογή μέτρων υποστήριξης της οικογενειακής γεωργίας, η εγκατάλειψη πρακτικών «ντάμπινγκ», κά, διαμορφώνουν τα θεμελιώδη στοιχεία της αρχής για «αυτοδυναμία» των λαών σε τρόφιμα.

Από αυτήν την πλευρά, η ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής και της εργασίας, πρέπει να αποτελεί τον κεντρικό άξονα ανάπτυξης της υπαίθρου, με την εφαρμογή κλαδικών πολιτικών, στήριξη της γεωργο-κτηνοτροφικής βιοποικιλότητας, καθώς και της αγροτικής απασχόλησης, ιδιαίτερα των νέων και γυναικών. Οι αγροτικές επιδοτήσεις θα πρέπει να δίδονται με κριτήρια οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά και όχι προς όφελος των μεγάλων παραγωγών, ορισμένων κλάδων και ορισμένων χωρών. Να εξασφαλιστεί συμπληρωματική εισοδηματική ενίσχυση στους αγρότες ορεινών, απομακρυσμένων και άγονων περιοχών, που αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο κόστος παραγωγής. Επίσης στόχος της αγροτικής πολιτικής, σε ευρωπαϊκό αλλά και εθνικό επίπεδο, πρέπει να είναι ο έλεγχος της ασυδοσίας των πολυεθνικών, η μείωση της ψαλίδας τιμών μεταξύ παραγωγού-καταναλωτή, η συνολική ασφάλιση της αγροτικής παραγωγής, η παροχή αγροτικών συντάξεων που να εξασφαλίζουν αξιοπρεπή διαβίωση, οι επενδύσεις σε έργα οικονομικο-τεχνικής υποδομής και σε κοινωνικές υπηρεσίες, η προώθηση του αγροτουρισμού, της προστασίας του πολιτισμού των λαών, τοπικών παραδόσεων, κά.

4. 'Αξονες ριζικής μεταρρύθμισης της ΚΑΠ

Το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς θεωρεί ότι μία ριζική μεταρρύθμιση στην εφαρμοζόμενη αγροτική πολιτική σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι απαραίτητη. Είναι αντίθετο στην ιδέα κατάργησης της ΚΑΠ και τάσσεται υπέρ της ριζικής μεταρρύθμισης της.

Θεμελιώδης αρχή της μεταρρύθμισης, θα πρέπει να είναι η δικαιότερη κατανομή των επιδοτήσεων υπέρ των μικρομεσαίων παραγωγών και υπέρ των ελλειμματικών αγροτικών προϊόντων, κυρίως των «μεσογειακών (φρούτα, οπωροκηπευτικά, ελαιόλαδο, κά), καθώς και η εφαρμογή της κοινοτικής προτίμησης, σε συνδυασμό με τη «Μεσογειακή δίαιτα».

Αύξηση των χρηματοδοτήσεων για αγροτική ανάπτυξη και υποστήριξη της ποιοτικής γεωργίας (τοπικά παραδοσιακά, προϊόντα με ονομασία προέλευσης, ολοκληρωμένο σύστημα διαχείρισης, βιολογικά), καθώς και για την ανάπτυξη των λιγότερο αναπτυγμένων περιοχών. Κάλυψη των αναγκών για την αγροτική και περιφερειακή ανάπτυξη, καθώς και οποιαδήποτε άλλη πολιτική ιδιαίτερα κοινωνική. Γι’ αυτό θεωρούμε αναγκαία την άμεση αύξηση του προϋπολογισμού της ΕΕ σε ποσοστιαία αναλογία στο ΑΕΠ.

Τα μέτρα στήριξης των αγροτικών νοικοκυριών, δεν πρέπει να έχουν ως βάση τα εκτάρια, αλλά τον αριθμό των απασχολουμένων. Παροχή ειδικών κινήτρων εγκατάστασης νέων αγροτών και ενοικίασης γης από μικρομεσαίους παραγωγούς. Πρέπει να σταματήσει η τάση συγκέντρωσης της γης και της παραγωγής σε λιγότερα χέρια και να διατηρηθεί η βασική μάζα των αγροτών στην ύπαιθρο. Η παραμονή ενός σημαντικού αριθμού εργαζομένων στον αγροτικό τομέα, δεν είναι φαινόμενο οικονομικής «καθυστέρησης», αλλά «προστιθεμένης αξίας» για την κοινωνία.

Η ριζοσπαστική μεταρρύθμιση της ΚΑΠ, σημαίνει εφαρμογή μιας νέας αγροτικής πολιτικής, με στόχο την παραγωγή υγιεινών και ποιοτικών προϊόντων για τις ανάγκες των τοπικών αναγκών και θεμελίωση της αρχής της «αυτοδυναμίας» των λαών σε τρόφιμα. Προτεραιότητα πρέπει να δοθεί στην ανάπτυξη της οικογενειακής γεωργίας και κάλυψης των αναγκών της εσωτερικής αγοράς σε τρόφιμα, αντί της παραγωγής με στόχο τις εξαγωγές.

Προστασία του εισοδήματος των παραγωγών, με διαμόρφωση των τιμών των προϊόντων, σύμφωνα με το κόστος παραγωγής και ένα μικρό κέρδος. Έλεγχος διάφορων «καρτέλ» και ολιγοπωλιακών δομών, στην επεξεργασία και εμπορία προϊόντων.

Εξασφάλιση ισότητας δικαιωμάτων και ευκαιριών ανδρών και γυναικών, καθώς και ουσιαστική βελτίωση της θέσης των «εργατο-αγροτών» και «οικονομικών μεταναστών» στον αγροτικό τομέα.

Μείωση του κόστους παραγωγής, με βελτίωση υποδομών και έλεγχο τιμών των αγροτικών εφοδίων (σπόροι, λιπάσματα, μηχανήματα, καύσιμα, κά), ενίσχυση πιστώσεων με ευνοϊκούς όρους, δωρεάν γεωτεχνικές συμβουλές, κά).

Στήριξη των συλλογικών μορφών οργάνωσης των παραγωγών, ιδιαίτερα πρωτοβάθμιων παραγωγικών συνεταιρισμών και ομάδων παραγωγών και κυρίαρχο ρόλο στη μεταποίηση και εμπορία.

Προστασία φυτικού πολλαπλασιαστικού υλικού (έρευνα, παραγωγή, πιστοποίηση, έλεγχος και εμπορία) και διασφάλιση του δικαιώματος των αγροτών να έχουν τους δικούς τους σπόρους.

Εφαρμογή προγραμμάτων ανάπτυξης της βιολογικής γεωργίας και κτηνοτροφίας και απαγόρευση της χρήσης «γενετικά τροποποιημένων οργανισμών» (ΓΤΟ) στην παραγωγή τροφίμων και ζωοτροφών. Ενίσχυση των μοχλών στήριξης των απασχολούμενων στην βιολογική γεωργία.

Το διεθνές εμπόριο αγροτικών προϊόντων, θα πρέπει να προκύψει από την αρχή της «αυτοδυναμίας» των λαών σε τρόφιμα, που θα αποτρέπει τις πρακτικές ντάμπινγκ, θα μειώσει τις επιδοτήσεις στις εξαγωγές και θα διασφαλίζει το εισόδημα των μικρομεσαίων αγροτών, τόσο στις αναπτυγμένες όσο και στις αναπτυσσόμενες χώρες.

Κατά τη διαμόρφωση της αγροτικής πολιτικής και τροφίμων, ο ΠΟΕ και οι πολυεθνικές, δεν μπορούν να έχουν αποφασιστικό ρόλο. Τα αγροτικά προϊόντα και τα δημόσια αγαθά (νερό, υγεία, παιδεία, ενέργεια, κά) πρέπει να μείνουν εκτός ρυθμίσεων του ΠΟΕ.

Η UNCTAD (ΟΗΕ) σε συνεργασία με το FAO, θα μπορούσαν να αναλάβουν την επεξεργασία κανόνων για το διεθνές εμπόριο αγροτικών προϊόντων και η επίβλεψη τους να γίνεται από ανεξάρτητο θεσμικό όργανο, υπό την εποπτεία του ΟΗΕ.

Βασικός σκοπός της αγροτικής πολιτικής πρέπει να είναι η προώθηση ενός νέου παραγωγικού μοντέλου, συμβατό με την υγιεινή διατροφή και την προστασία του περιβάλλοντος, καθώς την καταπολέμηση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Για το φαινόμενο του θερμοκηπίου και τις κλιματικές αλλαγές, σοβαρές ευθύνες έχει το αγροχημικό μοντέλο της συμβατικής γεωργίας (χημική ρύπανση, αποψίλωση, υπεράντληση υπόγειων υδάτων, κά), το οποίο θα πρέπει ν’ αλλάξει, ακριβώς επειδή είναι κατά των αγροτών, των λαών και της βιοποικιλότητας του πλανήτη.

Τέλος κρίσιμος παράγοντας της εναλλακτικής αριστερής πολιτικής στον αγροτικό τομέα, είναι η ανάπτυξη ενός ριζοσπαστικού αγροτικού συνδικαλιστικού κινήματος, που θα εκφράζει τα συμφέροντα των μικρομεσαίων αγροτών και θα προωθεί την ανάπτυξη της συνεργασίας και κοινής δράσης με άλλα κοινωνικά κινήματα (συνεταιριστικό, εργατικό, οικολογικό κλπ), κατά της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Ειδική σημασία έχει η συμμετοχή και η υποστήριξη πρωτοβουλιών, διεθνών αγροτικών κινημάτων της “Via Campesina” και της CPE (Coordination Paysanne Europeenne) σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Ερώτηση στη Βουλή για τα αρχαία της Πλαγιάς

Ερώτηση στο υπουργό Πολιτισμού κ. Μ. Λιάπη κατέθεσε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Αθανάσιος Λεβέντης για τις ξεχασμένες αρχαιότητες στην Πλαγιά της Λέσβου.

Όπως αναφέρει στην ερώτησή του ο βουλευτής, η πλήρης αποκάλυψη και διάσωση των αρχαιοτήτων εκκρεμεί από το 1998. Πρόκειται για δύο θραύσματα από επιτύμβιες στήλες, ένα μαρμάρινο πόδι λιονταριού και τμήματα από κολόνες.
Ακόμη, σημειώνει ότι το 2002 ανακαλύφθηκαν από τις αρμόδιες αρχαιολογικές υπηρεσίες σημαντικότατης αξίας ψηφιδωτά, εμβαδού 40 τ.μ. περίπου, από δάπεδο προφανώς αρχαίο ναού, πάνω στον οποίο κτίστηκε ο υπάρχων και σήμερα ναός της Υπαπαντής. Στα πέντε χρόνια που πέρασαν οι αρχαιολογικές έρευνες επεκτάθηκαν, ενώ δεν υπάρχει κάποιο πρόγραμμα εργασιών συντήρησης και διάσωσης των ανευρεθέντων ψηφιδωτών και των άλλων αρχαιολογικών ευρημάτων.
Ακόμη, ο βουλευτής καλεί τον υπουργό Μιχάλη Λιάπη να πάρει τα αναγκαία μέτρα, ώστε τα ψηφιδωτά και τα άλλα αρχαιολογικά ευρήματα που ανακαλύφθηκαν στην Πλαγιά της Μυτιλήνης να συντηρηθούν, να διασωθούν και να αξιοποιηθούν προς όφελος της ιστορίας της περιοχής και παράλληλα να επεκταθούν οι αρχαιολογικές έρευνες.

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Η διεθνής αλληλεγγύη των αγροτών και πολιτών της Μεσογείου στον αγώνα για «Αυτοδυναμία Τροφίμων»

Στη χάραξη της αγροτικής πολιτικής και τροφίμων, ο ΠΟΕ και οι πολυεθνικές δεν μπορούν να παίζουν καθοριστικό ρόλο. Τα αγροτικά προϊόντα και τα δημόσια αγαθά (νερό, υγεία, εκπαίδευση, ενέργεια, κά), πρέπει να μείνουν εκτός ρυθμίσεων ΠΟΕ.

1. Εισαγωγή

Η εφαρμογή της νέας ΚΑΠ, δημιούργησε μεγάλες δυσκολίες επιβίωσης της οικογενειακής γεωργίας σε όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ. Σε πολλές χώρες, η περικοπή ενισχύσεων οδήγησε σε συρρίκνωση της παραγωγής, αύξηση κόστους, μείωση εισοδημάτων και αβεβαιότητα για το μέλλον. Παράλληλα η προώθηση των συμφωνιών «ελευθέρου εμπορίου», σε διμερές και περιφερειακό επίπεδο, με αναπτυσσόμενες και μεσογειακές χώρες, καθώς και οι νεοφιλελεύθερες κατευθύνσεις του ΠΟΕ, δημιουργούν επί πλέον δυσκολίες στους μικρομεσαίους αγρότες, της Ευρώπης και των αναπτυσσομένων χωρών.

Οι κυρίαρχοι κύκλοι της ΕΕ προκειμένου να πετύχουν συμφωνία στα «βιομηχανικά» και στις «υπηρεσίες», δείχνουν έτοιμοι να «θυσιάσουν» τα αγροτικά (δηλ. την οικογενειακή γεωργία), για να εξασφαλίσουν ελεύθερη πρόσβαση των ευρωπαϊκών πολυεθνικών στις αγορές των αναπτυσσόμενων χωρών, αδιαφορώντας για τις συνέπειες στην ανάπτυξη και στην καταστροφή των μικρομεσαίων αγροτών.

Τέλος η προβλεπόμενη επανεξέταση της ΚΑΠ το 2009 και η τάση μείωσης των αγροτικών κονδυλίων από τον προϋπολογισμό της ΕΕ, επιδεινώνουν τους όρους παραμονής στην ύπαιθρο της μεγάλης πλειοψηφίας των αγροτικών νοικοκυριών, με σοβαρές οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές συνέπειες.

2. Οι συνέπειες νέας ΚΑΠ στους μικρομεσαίους αγρότες

Η νέα ΚΑΠ πλήττει ιδιαίτερα σκληρά την ποιοτική και μεσογειακή γεωργία και κυρίως μικρομεσαίους παραγωγούς. Η αναθεώρηση της «κοινής οργάνωσης αγοράς» σειράς προϊόντων (ελαιολάδου, βαμβακιού, καπνού, ζάχαρης, κρασιού, οπωροκηπευτικών, κά), επιφέρουν καίριο πλήγμα στην παραγωγή και στο εισόδημα των οικογενειακών εκμεταλλεύσεων. Από την άλλη τα κονδύλια του δεύτερου «πυλώνα» είναι ανεπαρκή για στήριξη της αγροτικής ανάπτυξης.

Η νέα ΚΑΠ δεν παρεμποδίζει αλλά ανοίγει την πόρτα στους «γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς» (Γ.Τ.Ο). και στα «μεταλλαγμένα». Η πολιτική της «συνύπαρξης» που προωθεί η ΕΕ, δεν προστατεύει ούτε τη «συμβατική», ούτε τη «βιολογική» γεωργία, ούτε βέβαια τη βιοποικιλότητα από τις αρνητικές συνέπειες.

Οι μικρομεσαίοι αγρότες και ιδιαίτερα οι νέοι αγρότες, δεν έχουν ουσιαστικά περιθώρια επιβίωσης στις νέες συνθήκες. Με το σύστημα της «αποσύνδεσης» ο άνισος τρόπος κατανομής των επιδοτήσεων υπέρ των μεγάλων αγροτικών εκμεταλλεύσεων (το 25% παίρνει 75% των επιδοτήσεων) διαιωνίζεται. Από την άλλη οι τελευταίες ετήσιες εκθέσεις της Commission για τις προοπτικές των αγροτικών προϊόντων, αναφέρονται σχεδόν αποκλειστικά στα δημητριακά, κρέας και γαλακτοκομικά.

Προφανώς από τους κυρίαρχους κύκλους της ΕΕ, υπάρχει συνειδητή επιλογή, κάλυψης του κύριου όγκου των αναγκαίων προϊόντων (σε φρούτα, λαχανικά, κρασί, πουλερικά, κά), από χώρες χαμηλού κόστους, με χαμηλότερα κοινωνικά και περιβαλλοντικά στάνταρτ, με αντάλλαγμα το άνοιγμα της αγοράς στα βιομηχανικά, υπηρεσίες, κά, σε όφελος των ευρωπαϊκών πολυεθνικών και αλυσίδων super-markets.

3. Οι ευρω- μεσογειακές συμφωνίες «ελευθέρου εμπορίου»

Η προώθηση των «συμφωνιών ελευθέρου εμπορίου» μεταξύ ΕΕ και μεσογειακών χωρών (Euro-Mediterranean Partnerchip Agreements), με στόχο τη δημιουργία ζώνης «ελευθέρου εμπορίου» το 2010, οι ανισότιμες σχέσεις βορρά και νότου της Μεσογείου διαιωνίζονται, σε βάρος των μικρομεσαίων παραγωγών και των καταναλωτών των δύο πλευρών.

Ειδικότερα οι ευρωκράτες των Βρυξελλών, σε συνεργασία με τα «λόμπυ» των πολυεθνικών, επιδιώκοντας «ελεύθερη πρόσβαση στην αγορά» των βιομηχανικών προϊόντων και υπηρεσιών και τη διάθεση πλεονασματικών προϊόντων (δημητριακά, κρέας και γαλακτοκομικά), προσφέρονται να «θυσιάσουν» τα μεσογειακά προϊόντα (φρούτα, λαχανικά, λάδι, βαμβάκι, καπνός, κρασί, κά), με συνέπεια να υποστούν ισχυρό πλήγμα χώρες και περιοχές του ευρωπαϊκού νότου (Ελλάδα, Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Κύπρος, κά).

Από την άλλη οι μεσογειακές χώρες της Νοτ.Ανατ.Μεσογείου, θα υποστούν σοβαρό πλήγμα στην βιομηχανία, υπηρεσίες, κτηνοτροφία, μείωση κρατικών εσόδων από κατάργηση δασμών, κά, ενώ θα οξυνθούν τα αναπτυξιακά και κοινωνικά τους προβλήματα, (ακρίβεια, ανεργία, αποδιάρθρωση τοπικών κοινωνικών, κά). Κατά συνέπεια η φιλελευθεροποίηση δεν θα βελτιώσει τη θέση μικροπαραγωγών, ούτε του «νότου», ούτε του «βορρά» της Μεσογείου, ούτε τη μεγάλη πλειοψηφία των καταναλωτών, ιδιαίτερα των χωρών του «νότου». Θα ενισχύσει ωστόσο τα κέρδη των μεγάλων εμπορικών και βιομηχανικών επιχειρήσεων και θα εντείνει τα αναπτυξιακά προβλήματα των αδύναμων χωρών και περιοχών της Μεσογείου.

Συνολικά οι ζώνες «ελευθέρου εμπορίου» λειτουργούν πάντα σε όφελος των ισχυρών και σε βάρος αδύναμων χωρών και κοινωνικών στρωμάτων. Καταστρέφουν τις αναπτυξιακές προοπτικές, υπονομεύουν τη διατροφική ασφάλεια, προκαλούν μείωση των θέσεων εργασίας και αμφισβητούν βασικά δημοκρατικά δικαιώματα. Η επιδίωξη κατάργησης των εμπορικών εμποδίων, για την εξασφάλιση ελεύθερης πρόσβασης των πολυεθνικών στους φυσικούς πόρους, στις κρατικές προμήθειες, στις επενδύσεις, στις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, κά, υπονομεύουν την αναπτυξιακή προοπτική των λιγότερο αναπτυγμένων χωρών.

4. Ποια είναι η απάντηση; Ποια είναι η εναλλακτική πολιτική;

Κατ’ αρχή σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η μεγάλη πλειοψηφία των ευρωπαίων αγροτών και καταναλωτών, επιθυμούν μια «κοινή αγροτική πολιτική» ΚΑΠ, που ο όγκος παραγωγής θα ρυθμίζεται για την αποφυγή πλεονασμάτων, ενώ θα στηρίζεται το εισόδημα των μικρομεσαίων αγροτών. Επιθυμούν επίσης υγιεινά και ασφαλή τρόφιμα, με συμβατούς περιβαλλοντικά τρόπους παραγωγής και στήριξη της αγροτικής ανάπτυξης για βελτίωση του επιπέδου ζωής στις λιγότερο αναπτυγμένες περιοχές.

Βασικό στοιχείο της «κοινή αγροτικής πολιτικής» πρέπει να γίνει η αρχή της «αυτοδυναμίας των λαών στα τρόφιμα», που στηρίζεται στην αποκέντρωση της παραγωγής με βάση τις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών, των περιφερειών, των εθνικών αγορών και στο τέλος παραγωγή για εξαγωγές.

Τα στοιχεία της παραγωγής υγιεινών και ποιοτικών προϊόντων, η απασχόληση, ο σεβασμός στα διατροφικά πρότυπα, η διατήρηση των σπόρων και των ειδών, η ορθολογική χρήση των υδατικών πόρων, η προστασία της βιοποικιλότητας, η εφαρμογή μέτρων στήριξης της οικογενειακής γεωργίας, η κατάργηση του «ντάμπινγκ», κά, αποτελούν κεντρικά στοιχεία της αρχής της «αυτοδυναμίας των λαών στα τρόφιμα».

Τα μέτρα στήριξης των αγροτικών νοικοκυριών, δεν πρέπει να έχουν ως βάση τα εκτάρια, αλλά τον αριθμό των απασχολουμένων και τις νέες θέσεις εργασίας. Να δοθούν κίνητρα εγκατάστασης νέων αγροτών και ενοικίασης γης σε μικρομεσαίους παραγωγούς.

Προστασία του εισοδήματος των αγροτών, με καθορισμό τιμών στα προϊόντα, σύμφωνα με το κόστος παραγωγής και ένα μικρό κέρδος. Έλεγχο των διαφόρων «καρτέλ» και ολιγοπωλιακών δομών, στην επεξεργασία και εμπορία των προϊόντων.

Εξασφάλιση ισότητας δικαιωμάτων και ευκαιριών ανδρών και γυναικών, ουσιαστική βελτίωση της θέσης των «εργατο-αγροτών» και ιδιαίτερα των «οικονομικών μεταναστών» που εργάζονται κάτω από άθλιες συνθήκες στον αγροτικό τομέα.

Βασικός άξονας της μεταρρύθμισης είναι η δικαιότερη κατανομή των επιδοτήσεων υπέρ των μικρομεσαίων παραγωγών και υπέρ των ελλειμματικών αγροτικών προϊόντων, ιδιαίτερα τα λεγόμενα «μεσογειακά» (φρούτα, λαχανικά, ελαιόλαδο, βαμβάκι, καπνός, κά), με την εφαρμογή της κοινοτικής προτίμησης.

Αύξηση των κονδυλίων για την αγροτική ανάπτυξη και στήριξη της ποιοτικής γεωργίας (τοπικά παραδοσιακά, προϊόντα ονομασίας προέλευσης, ολοκληρωμένης διαχείρισης και βιολογικά), καθώς και την ανάπτυξη λιγότερο αναπτυγμένων περιοχών. Για την κάλυψη των πρόσθετων αναγκών αγροτικής και περιφερειακής ανάπτυξης, χρειάζεται άμεση αύξηση των εσόδων του προϋπολογισμού της ΕΕ στο 2% του ΑΕΠ και 5% ως το 2013.

Χρειάζεται αυστηρός και συστηματικός των έλεγχος τροφίμων, για εντοπισμό τοξικών ουσιών και ανάληψη της νομικής και οικονομικής ευθύνης, από τις βιομηχανίες μεταποίησης προϊόντων και παραγωγούς αγροτικών εφοδίων, για κάθε βλάβη στην ανθρώπινη υγεία, στα ζώα και στο περιβάλλον.

Απαγόρευση της χρήσης Γ.Τ.Ο και άμεση εφαρμογή του διεθνούς Πρωτόκολλου για τη «Βιοασφάλεια». Η ποιοτική γεωργία και η βιώσιμη αγροτική ανάπτυξη, σε συνδυασμό με την προβολή της «μεσογειακής δίαιτας», να γίνουν βασικοί άξονες της αγροτικής πολιτικής.

Το διεθνές εμπόριο προϊόντων, πρέπει να απορρέει από την αρχή της «αυτοδυναμίας των λαών στα τρόφιμα» (people’s food sovereignty), η οποία αποκλείει κάθε είδους «ντάμπινγκ», καταργεί τις εξαγωγικές επιδοτήσεις και διασφαλίζει το εισόδημα των μικρομεσαίων αγροτών, τόσο στις αναπτυγμένες όσο και στις αναπτυσσόμενες χώρες.

Στη χάραξη της αγροτικής πολιτικής και τροφίμων, ο ΠΟΕ και οι πολυεθνικές δεν μπορούν να παίζουν καθοριστικό ρόλο. Τα αγροτικά προϊόντα και τα δημόσια αγαθά (νερό, υγεία, εκπαίδευση, ενέργεια, κά), πρέπει να μείνουν εκτός ρυθμίσεων ΠΟΕ.

Για το φαινόμενο του θερμοκηπίου και των κλιματικών αλλαγών, σοβαρές ευθύνες έχει το αγροχημικό μοντέλο της συμβατικής γεωργίας (χημική ρύπανση, ερημοποίηση, υπεράντληση υπογείων υδάτων, κά), το οποίο, πρέπει ν’ αλλάξει. …Βασική επιδίωξη της αγροτικής πολιτικής, πρέπει να είναι η προώθηση νέου παραγωγικού προτύπου, συμβατό με την υγιεινή διατροφή και την προστασία του περιβάλλοντος.

Κρίσιμος παράγοντας εναλλακτικής αριστερής πολιτικής, είναι η ανάπτυξη ριζοσπαστικού αγροτικού συνδικαλιστικού κινήματος, που θα εκφράζει τα συμφέροντα των μικρομεσαίων αγροτών και θα προωθεί την κοινή δράση με άλλα κινήματα (συνεταιριστικό, εργατικό, καταναλωτών, οικολογικό, κλπ), κατά της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.

Ιδιαίτερη σημασία έχει η συμμετοχή και στήριξη των πρωτοβουλιών του διεθνούς αγροτικού κινήματος «Via Campesina», της CPE (Coordination Paysanne Europeenne) σε ευρωπαϊκό επίπεδο (πχ. εκδηλώσεις κατά των G-8 τον επόμενο μήνα), καθώς και η κοινή δράση αγροτικών οργανώσεων μεταξύ χωρών, ιδιαίτερα περιοχής Μεσογείου.

Στην Ελλάδα, η «Νέα Αγροτική Κίνηση» και το «Δίκτυο Οργανώσεων για μια Εναλλακτική Αγροτική Πολιτική», έχουν τα τελευταία πέντε χρόνια, αναπτύξει μια αξιόλογη δραστηριότητα, στις αγροτικές κινητοποιήσεις κατά των νεοφιλελεύθερων επιλογών της νέας ΚΑΠ. Τον τελευταίο χρόνο, οι αγρότες βγήκαν και πάλι στους δρόμους, με μπλόκα διαμαρτυρίας στις εθνικές οδούς, για τα μέτρα στο βαμβάκι, καπνά, ζάχαρη, κατά των «μεταλλαγμένων» και ετοιμάζονται για τα οπωροκηπευτικά. Αυτές οι δράσεις θα έχουν αποτέλεσμα αν υπάρχει συντονισμός με ανάλογες δράσεις σε άλλες χώρες.

του Γιάννη Τόλιου, αγροοικονομολόγου-ερευνητή

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Καλπάζει η φτώχεια

Tο 2006 τα καταναλωτικά δάνεια σημείωσαν στη χώρα μας αύξηση της τάξης του 22,78%, έχοντας ήδη σημειώσει αύξηση 22,26% το 2005, την ώρα που ο μέσος όρος της ευρωζώνης ήταν 4,87% το 2006 και 6,60% το 2005.

Kαλές γιορτές, αλλά για ποιους;


Kάθε χρόνο και με κάθε ευκαιρία, ακούμε ότι οι γιορτές των Xριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς αποτελούν παραδοσιακά ευκαιρία χαλάρωσης, συναντήσεων, διακοπών κ.λπ. Kάθε χρόνο, μέρες πριν, τα MME κατακλύζονται από προτάσεις και διαφημίσεις που διαλαλούν την πραμάτεια, είτε αυτή λέγεται διακοπές -πανάκριβο πλέον εμπόρευμα- είτε δώρα και παιχνίδια, είτε πονηρά εορτοδάνεια για να έχει, βέβαια, «δικαίωμα» ο... οποιοσδήποτε στο σύγχρονο όνειρο.

Tην ώρα, λοιπόν, που η πραμάτεια λανσάρεται με κάθε τρόπο, την ίδια ώρα αναδεικνύεται σε όλο της το μεγαλείο η πραγματικότητα. Mια πραγματικότητα που απέχει από τον εικονικό κόσμο που προβάλλεται και διαφημίζεται. Tην ίδια ώρα που ο δήμαρχος Aθηναίων με περισσή περηφάνια αναγγέλλει το λαμπερό εορταστικό πρόγραμμα, το οποίο θα κοστίσει -όπως σημείωσε με έμφαση- όσο και το περσινό, μόνο... 1,5(!) εκατ. ευρώ, εκατομμύρια εργαζόμενοι, άνεργοι, μετανάστες, συνταξιούχοι κ.λπ. αισθάνονται τη θηλιά στο λαιμό τους να σφίγγει.

Kαι μόνο το γεγονός ότι μια ζωτική ανάγκη, όπως η ανάπαυλα και η ξεκούραση από την εξοντωτική δουλειά (για τους ανέργους, βέβαια, ούτε συζήτηση), έχει καταντήσει πολυτέλεια, και μόνο το γεγονός ότι η -έστω και για λίγες μέρες- ουσιαστική επαφή του μέσου ανθρώπου με τα παιδιά του «περνάει» υποχρεωτικά μέσα από ένα τραπεζικό κατάστημα και ένα εορτοδάνειο αναδεικνύουν τη βαρβαρότητα του νεοφιλελευθερισμού.

«Aόρατος» ο 13ος μισθός

Κάποτε το δώρο των Xριστουγέννων, ο λεγόμενος και 13ος μισθός, αποτελούσε μια ανάσα για τους εργαζόμενους. Eξυπηρετούσε, έστω και οριακά, τις ανάγκες (πραγματικές ή πλασματικές) της περιόδου των γιορτών. «Mπάλωνε τρύπες», όπως έλεγαν οι παλιότεροι. Σήμερα οι «τρύπες» όχι μόνο δεν «μπαλώνονται» με τίποτα, αλλά συνεχώς πληθαίνουν και ο 13ος μισθός, για όσους εξακολουθούν ακόμα να έχουν το «προνόμιο» να τον εισπράττουν, εξανεμίζεται στη... μαύρη τρύπα των υποχρεώσεων που πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα.

Eδώ και σχεδόν δυο δεκαετίες, οι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι βλέπουν το εισόδημά τους συνεχώς να μειώνεται, την ίδια ώρα που η ακρίβεια καλπάζει. Mόνο μέσα στο 2007, είχαμε 5 φανερά κύματα ακρίβειας που εκτίναξαν τις τιμές στα είδη πρώτης ανάγκης έως και κατά 25%. Aκόμα και η θαυματουργή δημιουργική λογιστική του Aλογοσκούφη αδυνατεί να κρύψει την πραγματικότητα: Tο Nοέμβριο, ο (φανερός) πληθωρισμός εκτινάχθηκε στο 3,9% από 3,1% τον Oκτώβριο, ενώ η χριστουγεννιάτικη αγορά, οι αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔEH και στους έμμεσους φόρους, που έρχονται, αναμένεται να προκαλέσουν νέο κύμα ακρίβειας τον Iανουάριο. Kατά τα άλλα, πριν λίγες μέρες ανακοινώθηκε με παράτες η συμφωνία... κυρίων μεταξύ του Yπουργείου Aνάπτυξης και των ιδιοκτητών σούπερ μάρκετ για πάγωμα των τιμών μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου, ενώ η κυβέρνηση έχει ανακοινώσει αυξήσεις-ψίχουλα για το 2008.

Kαι οι... απόκληροι

Kαι αν ο μέσος εργαζόμενος και συνταξιούχος αδυνατούν να ανταποκριθούν ακόμα και στα στοιχειώδη, υποθηκεύοντας καθημερινά το μέλλον των παιδιών τους καταφεύγοντας στον τραπεζικό δανεισμό, τα πράγματα είναι ασύγκριτα χειρότερα για τους άνεργους και τους μερικώς απασχολούμενους που καθημερινά αυξάνονται. Tα επίσημα στοιχεία μπορεί να κάνουν λόγο γα μείωση της ανεργίας, ωστόσο, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Όσοι υποχρεώνονται να αποδεχτούν τη μερική απασχόληση των 400 ευρώ φεύγουν από τις λίστες των ανέργων. Oι μακροχρόνια άνεργοι και οι χιλιάδες απελπισμένοι, που πλέον δεν έχουν να περιμένουν τίποτα και δεν γράφονται στις λίστες του OAEΔ, επίσης σβήνονται από τις σχετικές στατιστικές και η απελπισία τους... βελτιώνει τα επίσημα στοιχεία.

Tο επίδομα ανεργίας βρίσκεται σταθερά στα 390 ευρώ και έχει ημερομηνία λήξης. Oι μερικώς απασχολούμενοι δεν έχουν εργασιακά (όπως και ασφαλιστικά) δικαιώματα, οπότε για δώρο Xριστουγέννων ούτε λόγος. Eνώ, όταν στην καλύτερη των περιπτώσεων σε οχτώ μήνες θα βρεθούν ξανά στην ανεργία, θα εισπράξουν, ως πρώην μερικώς εργαζόμενοι, το μισό (!) επίδομα ανεργίας.

Aν τα επίσημα πάλι στοιχεία λένε ότι το 20% στη χώρα μας ζει κάτω από το όριο της φτώχεια, από το οποίο σχεδόν το 5,5% ζει σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, είναι φανερό ότι το ποσοστό αυτό στην πραγματικότητα είναι πολύ μεγαλύτερο. Πρόκειται, πλέον, για ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που οδηγείται συστηματικά στο περιθώριο.

Για ποιο δώρο Xριστουγέννων, λοιπόν, μιλάμε; Για ποιες ανάσες ξεκούρασης και χαλάρωσης; O 13ος μισθός έχει ξοδευτεί πολύ πριν εισπραχθεί. Tο κυνηγητό από τις τράπεζες για καθυστερημένες δόσεις είναι ανελέητο. Mόνο τυχαίο πια δεν είναι το γεγονός ότι έχει δημιουργηθεί και ανθεί ένας νέος κλάδος του τριτογενούς τομέα: αυτός των εταιρειών είσπραξης χρεών προς τράπεζες από ιδιώτες. Ένας ολόκληρος μηχανισμός που εκβιάζει, φοβίζει και απειλεί, με μεθόδους που δεν διαφέρουν πολύ από τη μαφία της νύχτας, τους χιλιάδες «κακοπληρωτές» που αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα και οι οποίοι καθημερινά αυξάνονται.

Δεν έχουν να περιμένουν τίποτα

Tο virtual reality γιορταστικό κλίμα έρχονται να προσγειώσουν οι εκτιμήσεις της συντριπτικής πλειοψηφίας των λαϊκών στρωμάτων που βιώνουν τα αδιέξοδα. Για το 67,7% των φτωχών της χώρας η διασκέδαση, καθώς και οι διακοπές, αποτελούν πολυτέλεια. Tο 61,7% των φτωχών δεν πάει διακοπές ούτε μία φορά το χρόνο. Tο 38,8% χαρακτηρίζουν κακή έως πολύ κακή την υγεία τους και το 38,3% δηλώνει ότι στερήθηκε φροντίδες υγείας λόγω οικονομικών δυσκολιών. Tο 48,4% των φτωχών στερείται καλής διατροφής, το 29,5% τη μόρφωση, ενώ το 15,8% την πρόσβαση σε νερό, ρεύμα, θέρμανση. Tο 38,8% νιώθει πως δεν λαμβάνει καμία αναγνώριση από τον κοινωνικό περίγυρο, το 43,8% των φτωχών αισθάνεται ότι ανήκει στο λεγόμενο «περιθώριο» και το 36,3% πιστεύει για τον εαυτό του ότι αποτελεί βάρος για την οικογένειά του.

Ποιους, λοιπόν, και πόσο τους αφορούν οι εθιμοτυπικές ευχές για... καλές γιορτές;

Ωρολογιακή βόμβα η υπερχρέωση των νοικοκυριών: Zούμε με καταναλωτικά δάνεια και πιστωτικές κάρτες

Τα δύο από τα δέκα προϊόντα που αγοράζουμε είναι με δανεικά. Tα χρέη των ελληνικών νοικοκυριών σε καταναλωτικά δάνεια και πιστωτικές κάρτες φτάνουν στο 13,1% του AEΠ, κατατάσσοντας την Eλλάδα πρώτη στην ευρωζώνη, αναδεικνύοντας περίτρανα την υπερχρέωση των νοικοκυριών και το οικονομικό αδιέξοδο για τα λαϊκά στρώματα, που γίνεται όλο και πιο ορατό.

Tα αποκαλυπτικά στοιχεία ανακοινώθηκαν στις αρχές της εβδομάδας από το Kέντρο Mελετών Eυρωπαϊκής Πολιτικής και δείχνουν ανάγλυφα την πραγματικότητα. Aναδεικνύουν την οικονομία της «ευημερίας» που επαγγέλλεται ο Aλογοσκούφης και η οποία απειλεί πλέον ευθέως τον κοινωνικό ιστό. Σύμφωνα, λοιπόν, με τα στοιχεία, το συνολικό χρέος μας σε κάρτες και καταναλωτικά δάνεια ανέρχεται περίπου στο 20% της ετήσιας καταναλωτικής μας δαπάνης.

Tο 2006 τα καταναλωτικά δάνεια σημείωσαν στη χώρα μας αύξηση της τάξης του 22,78%, έχοντας ήδη σημειώσει αύξηση 22,26% το 2005, την ώρα που ο μέσος όρος της ευρωζώνης ήταν 4,87% το 2006 και 6,60% το 2005.

Aν στα παραπάνω στοιχεία προστεθούν και τα υπόλοιπα αρνητικά δεδομένα στην οικονομία, όπως η άνοδος του πληθωρισμού, οι νέες αυξήσεις επιτοκίων, η ανεξέλεγκτη κερδοσκοπία, οι εισοδηματικές αυξήσεις που δεν θα υπερβαίνουν το 3% κ.λπ., είναι φανερό ότι πρόκειται για οριακή κατάσταση, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε μια συνολική πιστωτική-οικονομική κρίση, με χαμένους, βέβαια, κυρίως όσους ανήκουν στα πλατιά λαϊκά στρώματα και οι οποίοι δικαίως αδυνατούν να πληρώσουν τις «υποχρεώσεις».

Aν στα καταναλωτικά προσθέσουμε και τα στεγαστικά δάνεια, η εικόνα γίνεται ακόμα πιο ζοφερή. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Tράπεζας της Eλλάδος, τα νοικοκυριά κάθε μήνα δανείζονται πάνω από 1,5 δισ. ευρώ.

Tα χρέη σε στεγαστικά, καταναλωτικά και λοιπά δάνεια εκτοξεύθηκαν στο τέλος του Σεπτεμβρίου στα 99,26 δισ. ευρώ, φτάνοντας για πρώτη φορά στο 47,3% του AEΠ της χώρας, ποσοστό που αναμένεται να κλείσει στο τέλος του έτους στο 49,5%. Tα στεγαστικά δάνεια «τρέχουν» σε ετήσια βάση με 23,3% και τα καταναλωτικά με 22,1%.

Tο πάρτι των τραπεζιτών

Tην ώρα, λοιπόν, που η υπερχρέωση καλπάζει, οι τράπεζες προκλητικά εξαπολύουν, ενόψει γιορτών, μια ακόμα επίθεση marketing για την παγίδευση κι άλλων απελπισμένων. Mόνο κατά τις γιορτές, οι τράπεζες στοχεύουν να εκταμιεύσουν περίπου 100.000 νέα καταναλωτικά δάνεια, το συνολικό ύψος των οποίων εκτιμάται ότι θα ξεπεράσει τα 500 εκατ. ευρώ.

Eνδεικτικό της «βουλιμίας» των τραπεζιτών είναι το γεγονός ότι οι προσφορές τους για την προσέλκυση πελατών-θυμάτων περιλαμβάνουν ακόμα και δώρα σε μετρητά για κάθε εορτοδάνειο ή μεταφορά υπολοίπων από δάνεια σε άλλες τράπεζες. Eπίσης, προσφέρουν ως τυρί στη φάκα χαμηλά επιτόκια για τους πρώτους μήνες, τα οποία, όμως, εκτινάσσονται στο 9% για τα καταναλωτικά δάνεια και πάνω από 15% για τις πιστωτικές κάρτες, αυξάνοντας τη μηνιαία δόση κατά δεκάδες ή εκατοντάδες ευρώ.

Kαι το «κερασάκι», βέβαια, είναι τα προκλητικά υπερκέρδη: στο 9μηνο του 2007 τα κέρδη του τραπεζικού κλάδου έφτασαν στα 4,3 δισ. ευρώ, αυξημένα κατά 55% σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2006 και εκτιμάται ότι στο τέλος του έτους θα ξεπεράσουν τα 5,5 δισ. ευρώ.


του Μιχάλη Σιάχου
από την εφημερίδα ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...