Θρυαλλίδα πολιτικών εξελίξεων

Στη νεοελληνική ιστορία συχνά ανάλογα αιματηρά γεγονότα φέρνουν ορμητικά στο προσκήνιο την υφέρπουσα λαϊκή απαίτηση για αλλαγή πολιτικής πορείας.

Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση έχει χάσει το πολυδιαφημισμένο "ηθικοπολιτικό πλεονέκτημα" με το οποίο κέρδισε τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις, βυθιζόμενη τώρα στα σκάνδαλα αλλά και την αφερεγγυότητα των σκληρών οικονομικών μέτρων, η δολοφονία του 15χρονου μπορεί να λειτουργήσει ως θρυαλλίδα πολιτικών εξελίξεων.

Ανησυχούν στο Μέγαρο Μαξίμου, καθώς διαπιστώνουν ότι πέφτει στο κενό η επιχείρηση συμψηφισμού της δολοφονίας με τα πρωτοφανή επεισόδια και τις καταστροφές. Πολίτες, που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν "φιλήσυχοι", γιουχάιζαν χθες τα ΜΑΤ στα Εξάρχεια! Στα μεσαία κοινωνικά στρώματα, εκεί όπου Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ παίζουν τα ρέστα τους στο εκλογικό μπρα ντε φερ, η αγανάκτηση για τη δολοφονία δεν είναι χειραγωγήσιμη. Με την αυξανόμενη κοινωνική κρίση, συνειδητοποιείται ολοένα και περισσότερο ότι ούτε εκεί υπάρχουν περιθώρια (αυταπάτες) "κοινωνικής απόδρασης".

Ο άτυχος 15χρονος, σύμφωνα με όλες τις περιγραφές, ήταν το τυπικό δείγμα παιδιού ευκατάστατης οικογένειας. Δεν ήταν μεταναστόπουλο ή λαϊκό παιδί, που εύκολα η εξουσία θα μπορούσε να το στιγματίσει κοινωνικοπολιτικά και να σβήσει τις πολιτικές ευθύνες για τη δολοφονία του.
Η οργή των πολιτών για το έγκλημα διατρέχει ολόκληρη την κοινωνία. Είναι λαϊκή απαίτηση να αποδοθούν οι ποινικές και οι πολιτικές ευθύνες. Ο κ. Παυλόπουλος προσπάθησε, αργά χθες το βράδυ, μετά την έκτακτη σύσκεψη στο Μαξίμου, να εκτονώσει τη λαϊκή οργή, επικαλούμενος τη δικαστική δίωξη που ασκήθηκε, και αφήνοντας αορίστως ανοικτό το ενδεχόμενο να καταλογιστούν και σε άλλα επίπεδα ευθύνες. Το πρωί, σε έκτακτη συνέντευξη Τύπου, ο υπουργός Εσωτερικών είχε κλείσει το θέμα των πολιτικών ευθυνών (ενώ είχε υποβάλει την "παραίτησή" του λίγη ώρα νωρίτερα...) και είχε σπεύσει να περιβάλει με την εμπιστοσύνη του την ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. Προφανώς όλες οι ευθύνες σπρώχνονται όσο το δυνατόν προς τα κάτω...
Το κύμα οργής που σάρωσε από χθες ολόκληρη τη χώρα δεν θα κοπάσει. Προσλαμβάνει τον χαρακτήρα απαίτησης για πολιτική αλλαγή. Όπως σημείωσε ο Αλ. Αλαβάνος, πρέπει να φύγει η κυβέρνηση της Ν.Δ. Είναι περίεργο ότι το αίτημα αυτό δεν διατύπωσαν χθες ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε το ΚΚΕ, παρά τη συνηθισμένη εύκολη αντιπολιτευτική ρητορική τους. Προφανώς δεν επιλέγουν να θέσουν γενικότερο πολιτικό θέμα για την αιματηρή παραβίαση των δημοκρατικών ελευθεριών.

Ιδιαίτερα το ΠΑΣΟΚ, αιχμάλωτο της τακτικής του "ώριμου φρούτου", αλλά και ένοχο για την κυβερνητική πολιτεία του με ανάλογες συμπεριφορές, όπως η στάση του κατά τη δολοφονία του 15χρονου Μιχάλη Καλτεζά το 1985. Στη νεοελληνική ιστορία συχνά ανάλογα αιματηρά γεγονότα φέρνουν ορμητικά στο προσκήνιο την υφέρπουσα λαϊκή απαίτηση για αλλαγή πολιτικής πορείας.

του Νίκου Φίλη, από την Αυγή