ΣΥΡΙΖΑ ΛΕΣΒΟΥ

30 Νοε 2007

Νεοφιλελεύθερη ιδεολογία και ασφαλιστικό

Η 12η Δεκέμβρη είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να δείξουμε ότι είμαστε παλιομοδίτες και ότι από τις διεθνείς εξελίξεις προτιμούμε αυτές που υπερασπίζονται την αξιοπρέπεια!


Οι προτάσεις της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό αποτελούν έναν ακόμη κρίκο της αλυσίδας που ονομάζεται νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική. Μιας αλυσίδας, η οποία επιχειρεί (και, για να είμαστε ειλικρινείς, τα έχει καταφέρει σε μεγάλο βαθμό) να ανατρέψει κατακτήσεις του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος που προέκυψαν κατόπιν σκληρών και μακροχρόνιων αγώνων.
Όμως, πέρα από τις ιστορικές και οικονομικές διαστάσεις του ζητήματος αυτού, θεωρώ πως αξίζει τον κόπο να στρέψουμε την προσοχή μας και στο ιδεολογικό φορτίο που φέρουν μεταρρυθμίσεις, όπως αυτή του ασφαλιστικού. Έτσι λοιπόν θα προσπαθήσω να δείξω συνοπτικά τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί ο νεοφιλελεύθερος λόγος καθώς επιχειρεί να εγκαλέσει τους εργαζόμενους/ες.
Εξετάζοντας το ζήτημα γενικά, δηλαδή αναλύοντας την νεοφιλελεύθερη θεωρία όπως αυτή διατυπώνεται σε έναν ορισμένο βαθμό αφαίρεσης, και όχι όταν παίρνει τη μορφή συγκεκριμένου πολιτικού προτάγματος, η βασική έννοια που προκύπτει είναι αυτή της ελευθερίας. Πιο συγκεκριμένα, η νεοφιλελεύθερη θεωρία αρθρώνεται γύρω από την ελευθερία επιλογής, σε ό,τι μας αφορά στο παρόν κείμενο: γιατί να μην έχουμε το δικαίωμα να μπορούμε να επιλέξουμε ανάμεσα στο δημόσιο και στο ιδιωτικό σύστημα υγείας ή γιατί να δεσμευόμαστε από την κοινωνική ασφάλιση που παρέχει το κράτος πρόνοιας; Οι "μοντέρνες" κοινωνίες, οι κοινωνίες του "ρίσκου", δεν δημιουργούν μόνο το αίσθημα της ανασφάλειας αλλά δίνουν τη δυνατότητα στα υποκείμενα να προεκτείνουν τις ελευθερίες τους σε πεδία που μέχρι πριν λίγο καιρό ήταν στοιχειωμένα από το μονοπώλιο της κρατικής παρέμβασης. Υπό το πρίσμα αυτό, η εργασιακή επισφάλεια προβάλλεται ως δυνατότητα ελεύθερης και απρόσκοπτης ανάπτυξης της προσωπικότητας διαμέσου του περάσματος από πολλές θέσεις εργασίας. Παρομοίως, η υποχώρηση του κράτους πρόνοιας από την υποχρέωση καταβολής αξιοπρεπούς περίθαλψης και συνταξιοδότησης εντός των ορίων του προσδόκιμου ζωής και όχι λίγο πριν τον τάφο, εμφανίζεται ως έξοδος από τη δέσμευση της αποκλειστικότητας της δημόσιας ασφάλισης και ως ευκαιρία για μια καλύτερη ζωή "εδώ και τώρα", παρά για μια εξασφάλιση μακράς διάρκειας. Στο πλαίσιο αυτό, η αγωνία των ανθρώπων για σταθερότητα και σιγουριά μετονομάζεται σε συντηρητισμό και παρελθοντολαγνία, ενώ το φάσμα των νεοφιλελεύθερων επιλογών ως δυνατότητα ανάπτυξης της προσωπικότητας και όχι ως κυριαρχία των δυνάμεων της αγοράς.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι το υποκείμενο, εκτός από δημιουργός της ιστορίας, είναι και δημιουργός, ως πλήρως αυτόνομη μονάδα, του πλούτου, συνεπώς είναι ελεύθερο να ανταγωνίζεται τα υπόλοιπα υποκείμενα. Αν τα καταφέρει, έχει καλώς. Αν όμως όχι, τότε τι γίνεται; Τότε η ευθύνη είναι πλήρως και αποκλειστικά δική του. Έτσι λοιπόν οι στοιχειώδεις προϋποθέσεις για μια αξιοπρεπή διαβίωση μετατρέπονται σε προσωπικές υποθέσεις. Κριτήριο υπεράνω όλων, οι ατομικές ικανότητες. Η έννοια της αλληλεγγύης μάς είναι πλέον άχρηστη, ενώ τα αποθεματικά των ταμείων δεν είναι τίποτε άλλο πέρα από χρήμα το οποίο πρέπει να γίνει χρηματιστικό κεφάλαιο.
Εργαζόμενοι και εργοδότες είναι ελεύθεροι και ίσοι: οπότε, για ποιο λόγο ο εργοδότης είναι υποχρεωμένος να καταβάλει σύνταξη; Δούλεψε κι άλλο, πλήρωσε και το συζητάμε. Ο εργοδότης, ως έξυπνος, δραστήριος και καταφερτζής κατάφερε ύστερα από σκληρή προσπάθεια και ανταγωνισμό να δημιουργήσει κεφάλαια και έτσι, εφόσον οι κύκλοι εργασιών αυξήθηκαν, είναι αναγκαία η προσφορά θέσεων εργασίας σε ανόητους, τεμπέληδες και χαραμοφάηδες εργάτες. Ποιος ασχολείται τώρα με την παραγωγή υπεραξίας ή με τον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγικής διαδικασίας; Αυτά έχουν φιλολογικό ενδιαφέρον και μόνο...
Στην Ελλάδα, η διαδικασία των μεταρρυθμίσεων κινείται συνήθως σε δύο ιδεολογικούς άξονες: κατά πρώτον, οι μεταρρυθμίσεις είναι ζήτημα εκσυγχρονισμού και αλλαγής. Το παλιό δαιμονοποιείται, ενώ το καινούργιο ιεροποιείται. Κατά δεύτερο, οι μεταρρυθμίσεις είναι υποχρεωτικές και επιβεβλημένες λόγω του διεθνούς περιβάλλοντος. Το δεύτερο ρητορικό σχήμα είναι λίγο πιο περίπλοκο: η Ελλάδα ως τμήμα ενός μεγάλου οργανισμού, ο οποίος λειτουργεί ενιαία με βάση την αγοραία λογική περίπου μεταφυσικά, χωρίς να είναι πουθενά ορατές οι πολιτικές δυνάμεις και οι επιλογές τους. Συνεπώς, η προσαρμογή είναι αναγκαία, αλλιώς θα μείνουμε πίσω...
Η 12η Δεκέμβρη είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να δείξουμε ότι είμαστε παλιομοδίτες και ότι από τις διεθνείς εξελίξεις προτιμούμε αυτές που υπερασπίζονται την αξιοπρέπεια!


ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΣΙΜΟΥ , από την Αυγή


Ετικέτες ,

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την ακτοπλοϊα

Το ζητούμενο είναι όχι μια κερδοσκοπική, αλλά μια κοινωνικά υπεύθυνη, ασφαλής και οικονομικά βιώσιμη ακτοπλοΐα.


1. Η πολιτική μας που προτείνουμε έχει ως αφετηρία της, πρώτο την νησιωτική ιδιαιτερότητα της χώρας μας και δεύτερο την κοινωνική φύση της ανάγκης που καλούνται να ικανοποιήσουν οι ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες. Οι δύο αυτές ιδιαιτερότητες μας επιβάλλουν να οργανώσουμε τις συνδέσεις των νησιών μεταξύ τους και με την υπόλοιπη χώρα στη βάση ενός συστήματος παροχής ενός κοινωνικού αγαθού και όχι της παραγωγής ενός εμπορεύματος με σκοπό το κέρδος. Το ζητούμενο είναι όχι μια κερδοσκοπική, αλλά μια κοινωνικά υπεύθυνη, ασφαλής και οικονομικά βιώσιμη ακτοπλοΐα.
2. Η ακτοπλοΐα αποτελεί το βασικό μέσο ικανοποίησης αυτών των αναγκών αλλά όχι και το μοναδικό. Ένα ολοκληρωμένο σύστημα παροχής των αναγκαίων υπηρεσιών προϋποθέτει: α) ισχυρή ακτοπλοΐα με ταχτικές, προγραμματισμένες, γρήγορες και ασφαλείς συνδέσεις, β) συνέχιση, βελτίωση και μειωμένους ναύλους των αεροπορικών υπηρεσιών και γ) ενθάρρυνση και ενίσχυση της χρησιμοποίησης και άλλων μέσων όπως υδροπλάνα, ελικόπτερα, κλπ κυρίως για την κάλυψη ειδικών αναγκών.
3. Ολο αυτό το σύστημα των πολλαπλών και συμπληρωματικών μέσων απαιτεί ένα ενιαίο κέντρο επιτελικής διεύθυνσης, προγραμματισμού εποπτείας και ελέγχου. Προτείνουμε, για το λόγο αυτό, τη δημιουργία ενός τέτοιου φορέα, ενός Ενιαίου Φορέα Διεύθυνσης, Προγραμματισμού, Εποπτείας και Ελέγχου Συγκοινωνιακών Υπηρεσιών στα Νησιά, ο οποίος θα ενοποιεί το πλήθος των κατακερματισμένων υπηρεσιών που σήμερα ασχολούνται με το αντικείμενο, θα κάνει έγκαιρη διάγνωση των αναγκών και θα εξασφαλίζει την ικανοποίησή τους, με βαρύνουσα συμμετοχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης των Νησιωτικών Περιοχών.
4. Η ακτοπλοϊκή πολιτική δεν είναι μια αυτόνομη πολιτική αλλά αποτελεί αναπόσπαστο μέρος μιας ολοκληρωμένης πολιτικής για την βιώσιμη ανάπτυξη των νησιών, την οποία και έχει ως αποστολή να υπηρετεί. Συνδέεται στενά με την ανάγκη αναζωογόνησης της ναυπηγικής μας βιομηχανίας με στόχο τη ναυπήγηση νέων πλοίων απ' αυτήν.
5. Σε ό,τι αφορά ειδικότερα την ακτοπλοΐα, προτείνουμε τη δημιουργία ενός Δημόσιου Φορέα Παροχής Ακτοπλοϊκών Υπηρεσιών. Ο φορέας αυτός θα είναι υπεύθυνος για τη ναυπήγηση ή την αγορά πλοίων. Θα έχει, δηλαδή, στην ιδιοκτησία του ένα στόλο πλοίων διαφόρων μεγεθών. Τα πλοία αυτά, θα διαχειρίζεται ο ίδιος όπως συμβαίνει στη Φινλανδία. Ο φορέας αυτός, όμως, μπορεί να αναθέτει τη διαχείριση κάποιων απ΄ αυτά τα πλοία με leasing ή με προγραμματικές συμφωνίες στην τοπική αυτοδιοίκηση, όπως συμβαίνει στη Δανία ή και σε άλλους φορείς όπως εταιρίες λαϊκής βάσης. Σε κάθε περίπτωση, ο φορέας αυτός, ως πρώτιστο καθήκον και αποστολή του θα έχει την εξασφάλιση της κάλυψης των λεγόμενων άγονων γραμμών, της σύνδεσης των νησιών μεταξύ τους και της ρυθμιστικής του παρέμβασης συνολικά στο σύστημα των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών, με στόχο την εύρυθμη λειτουργία του και την πληρέστερη ικανοποίηση των αναγκών. Οι δημοσιονομικοί πόροι που σήμερα διατίθενται για την επιδότηση εφοπλιστών - πειρατών στις λεγόμενες άγονες γραμμές, οι επιχορηγήσεις στους εφοπλιστές του αναπτυξιακού νόμου που φτάνουν το 40% μιας επένδυσης μπορούν να στηρίξουν ένα τέτοιο σχέδιο δημόσιας παρέμβασης.
6. Με την ύπαρξη ενός τέτοιου δημόσιου φορέα οι ιδιωτικές εταιρίες μπορούν να λειτουργούν υπό τον όρο ότι υπόκεινται σε ένα αυστηρότατο και ελεγχόμενο πλαίσιο κανόνων που να ανταποκρίνεται στον κοινωνικό χαρακτήρα των υπηρεσιών που προσφέρουν και στους κανόνες ασφάλειας που πρέπει να διέπουν τη μεταφορά επιβατών και εμπορευμάτων.
7. Είναι επείγουσα η θεσμοθέτηση και η εφαρμογή μιας χάρτας με τα δικαιώματα των επιβατών, που πρέπει να γίνονται σεβαστά από τους φορείς παροχής συγκοινωνιακών υπηρεσιών. Η χάρτα αυτή, πρέπει να καλύπτει τους επιβάτες σε περιπτώσεις προβλημάτων στην ασφάλεια, καθυστερήσεων, αναβολών δρομολογίων, κακής ποιότητας των υπηρεσιών ή ταλαιπωρίας τους χωρίς δική τους ευθύνη. Πρέπει να προβλέπονται απλοί μηχανισμοί και διαδικασίες αποζημίωσης των επιβατών σε περίπτωση παραβίασης των δικαιωμάτων τους.
8. Ανεξάρτητα από τα τεχνικά μέσα που χρησιμοποιούνται, ο ανθρώπινος παράγοντας είναι ο πιο κρίσιμος για την παροχή επαρκών, ποιοτικών και με ασφάλεια υπηρεσιών. Η ποιότητα και η ασφάλεια της μεταφοράς των επιβατών εξαρτάται σε αποφασιστικό βαθμό από την ασφάλεια και τις συνθήκες εργασίας των εργαζομένων. Σήμερα επικρατούν συνθήκες ακραίας καπιταλιστικής αγριότητας, με τους ναυτεργάτες να λειτουργούσαν σε συνθήκες «επιστράτευσης» μέχρι πριν λίγο καιρό. Πρέπει συνεπώς να διασφαλισθούν με αποτελεσματικό τρόπο οι συνθήκες ασφαλούς εργασίας, η ικανοποιητικής αμοιβής των ναυτικών, ωραρίου. Το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας, μην είναι άγνωστη λέξη μέσα στα πλοία, πρέπει να είναι παρόν σε τακτά διαστήματα σε κάθε πλοίο χωρίς εξαίρεση. Πρέπει να στηριχθεί το Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο που καταρρέει. Πρέπει, τέλος, να εξασφαλισθεί η παροχή ιατρικών υπηρεσιών εντός του πλοίου κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, τόσο για τους εργαζόμενους όσο και για τους επιβάτες, που μπορεί να τις έχουν ανάγκη. Οι παρεχόμενες υπηρεσίες πρέπει να είναι προσβάσιμες στα άτομα με αναπηρία με την πρόνοια όλων των αναγκαίων τεχνικών ρυθμίσεων.
9. Χρειάζεται ο εκσυγχρονισμός και η ενίσχυση των υποδομών τόσο των λιμενικών όσο και των υποδομών για τη σύνδεση των τελευταίων με τα οδικά και τα λοιπά δίκτυα για να είναι ασφαλής, εύκολη και υπό όλες τις καιρικές συνθήκες η πρόσδεση των πλοίων. Το Δ΄ ΚΠΣ πρέπει να αξιοποιηθεί για την εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου προγράμματος εκσυγχρονισμού και αναβάθμισης των υποδομών.
10. Σημαντική διάσταση της πολιτικής που προτείνουμε είναι οι διεθνείς συνεργασίες και συμμαχίες. Το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ, το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, οι Ευρωπαϊκές Ενώσεις Ναυτεργατών πρέπει να λειτουργήσουν ως μια δύναμη αγώνων και πίεσης για την πλήρη ανατροπή της πολιτικής και των κανονισμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που στηρίζεται στην στήριξη των συμφερόντων του εφοπλιστικού κεφαλαίου, την αναγνώριση του κοινωνικού χαρακτήρα των ακτοπλοϊκών υπηρεσιών και την ενίσχυση της δημόσιας παρέμβασης από τις ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις.


Ετικέτες ,

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

23 Νοε 2007

Διαρκής η παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ στα ζητήματα της αγροτικής οικονομίας

Διαρκής θα είναι η παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ στα ζητήματα της αγροτικής οικονομίας και ιδιαίτερα στον τομέα της κτηνοτροφίας, αφού τα προβλήματα των κτηνοτρόφων του νομού μας είναι πολύ οξυμένα. Αυτό τόνισαν ο γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής του Συνασπισμού Κώστας Κουμλέλλης και ο υπεύθυνος του αγροτικού τμήματος του κόμματος Γιάννης Τόλιος στη συνέντευξη τύπου που έδωσαν χθες Τετάρτη στο ξενοδοχείο «Λέσβιον» στη Μυτιλήνη. Στη συνέντευξη παραβρέθηκαν και μίλησαν ο συνεταιριστές και κτηνοτρόφοι Νίκος Βασίβαγλης και Γρηγόρης Βουδούρης.


Ο κ. Κουμλέλλης, μεταξύ άλλων, είπε πως στη Λέσβο οι κτηνοτρόφοι πέραν όλων των άλλων προβλημάτων αντιμετωπίζουν και πρόβλημα στην διάθεση του γάλακτος, εξαιτίας της άναρχης κατάστασης που επικρατεί στον τομέα της μεταποίησης.
Το πρόβλημα με τη λειτουργία των τυροκομείων δεν γεννήθηκε ξαφνικά, ούτε σήμερα, υπάρχει ως πρόβλημα εδώ και χρόνια και έχουν μεγάλη ευθύνη όσοι το δημιούργησαν και όσοι το συντηρούν. Αυτοί που το δημιούργησαν και το διογκώνουν κάθε φορά με την πολιτική που σπρώχνει το πρόβλημα κάτω από το χαλί, έχουν την θεσμική ευθύνη να το επιλύσουν (σ.σ. εννοεί την Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών και την Νομαρχία). Ευθύνη έχουν και όσοι με την πολιτική τους διασπούν για μικροκομματικά οφέλη, την ενότητα και τη δύναμη των αγροτών μας και έχουν καταστήσει αναποτελεσματικό το αγροτικό κίνημα υπογράμμισε ο γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ. Μια αναφορά που ευθέως απευθύνεται στις δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΠΑΣΥ στον αγροτικό χώρο.
Αμέσως μετά, ο κ. Κουμλέλλης κατηγόρησε το νομάρχη ότι κάνει τον αγωνιστή όταν τελειώνει η περίοδος παραγωγής γάλακτος με το κλείσιμο του εργοστασίου του Κολιού, αλλά λίγο καιρό αργότερα ανοίγει και πάλι το εργοστάσιο επειδή αρχίζει η νέα γαλακτοπαραγωγική περίοδος. Κάλεσε το νομάρχη να ξεκαθαρίσει ποιον εκπροσωπεί, τους κτηνοτρόφους, την κυβέρνηση ή ολόκληρο το νομό;
Ακόμη τάχθηκε υπέρ της δημιουργίας συνεταιριστικού εργοστασίου γάλακτος στη Λέσβο και κάλεσε τη Ένωση, την Νομαρχία και τους κτηνοτρόφους να πάρουν πρωτοβουλίες σε αυτή την κατεύθυνση.

Κόντρα στην ΚΑΠ
Ο υπεύθυνος Αγροτικού του Συνασπισμού Γιάννης Τόλιος υπογράμμισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αντίθετος με την Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) που εφαρμόζεται, αποτελώντας θέση που είχε εκφράσει από το 2003, όταν γίνονταν οι σχετικές διαπραγματεύσεις σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θύμισε δε, ότι το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. ήταν υπέρ της νέας ΚΑΠ όπως και φορείς του αγροτικού χώρου δηλαδή η ΠΑΣΕΓΕΣ, η ΣΥΔΑΣΕ και η ΓΕΣΑΣΕ.
Τα αποτελέσματα από την εφαρμογή της ΚΑΠ είναι η μείωση της παραγωγής βαμβακιού, η μείωση της παραγωγής καπνού, η εξαγωγή του ελληνικού ελαιολάδου χύμα στην Ιταλία, προβλήματα στην παραγωγή κρασιού και φυσικά τα προβλήματα που τώρα βιώνουν οι κτηνοτρόφοι.
Στη συνέχεια κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι δεν έχει πραγματική πολιτική βούληση να στηρίξει τους κτηνοτρόφους και γι’ αυτό μένει σε δηλώσεις, υποσχέσεις και μέτρα ήσσονος σημασίας όπως είναι η επίσπευση της καταβολής των επιδοτήσεων. Χαρακτηριστικά θύμισε ότι ο προηγούμενος υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Βαγγέλης Μπασιάκος είχε ανακοινώσει ότι πρέπει να γίνουν 13 μελέτες για ανάπτυξη του πρωτογενή τομέα σε κάθε περιφέρεια της χώρας αλλά μέχρι σήμερα δεν είδαμε καμία, όπως δεν είδαμε τα τοπικά κέντρα αγροτικής ανάπτυξης.
Κρίσιμο ζήτημα για το στέλεχος του Συνασπισμού είναι ο έλεγχος των καρτέλ στην αγορά του γάλακτος, των ζωοτροφών και των αγροτικών εφοδίων, αλλά η κυβέρνηση δεν λαμβάνει κανένα μέτρο προς αυτή την κατεύθυνση.

Στόχοι
Για το ΣΥΡΙΖΑ στόχος είναι ένας βιώσιμος αγροτικός τομέας, που θα σέβεται το περιβάλλον, την παράδοση, θα δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας και θα είναι παραγωγικός. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αντίθετος με την καλλιέργεια γενετικά τροποποιημένων φυτών, γιατί αποτελούν απειλή για τον άνθρωπο και το περιβάλλον, ενώ θέλει τη χώρα μας αυτάρκη σε αγροτικά προϊόντα. Στο σημείο αυτό ο κ. Τόλιος υπογράμμισε ότι οι εισαγωγές κτηνοτροφικών προϊόντων στη χώρα μας είναι ίσης αξίας με τις εισαγωγές πετρελαίου.
Συνολικά ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει ριζοσπαστική μεταρρύθμιση της ΚΑΠ για μεγαλύτερη στήριξη των μεσογειακών προϊόντων και για μεγαλύτερη στήριξη των μικρομεσαίων αγροτών. Θεωρεί δεδομένο ότι η ΚΑΠ θα πρέπει να περιλαμβάνει μέτρα ρύθμισης της αγοράς.

Άμεσα μέτρα για την κτηνοτροφία
Η αντιμετώπιση των προβλημάτων της κτηνοτροφίας επιβάλει κατά την άποψη του κ. Τόλιου τη μείωση κατά 50% του κόστους των ζωοτροφών, καλύτερες τιμές στο γάλα και στο κρέας, κατάργηση των ποσοστώσεων στην παραγωγή γάλακτος, πρόγραμμα ανάπτυξης για κάθε τομέα.
Ειδικά για τη Λέσβο θεωρείται αναγκαίο να δημιουργηθεί συνεταιριστικό εργοστάσιο γάλακτος, το οποίο στο αρχικό στάδιο θα μπορούσε να έχει τη στήριξη του κράτους. Ο κ. Τόλιος χαρακτήρισε λογικές τις επιφυλάξεις της Ένωσης Συνεταιρισμών στο θέμα του εργοστασίου και θετική την πρόταση της Ένωσης στη δημιουργία του εργοστασίου να συμβάλουν τόσο η Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών με 40%, όσο και οι πρωτοβάθμιοι κτηνοτροφικοί συνεταιρισμοί με 60%.
Σε ό,τι αφορά στο Πυρηνελαιουργείο της ΕΑΣ Λέσβου, τονίστηκε ότι πρέπει να χρηματοδοτηθεί η μεταφορά του σε άλλο σημείο του νησιού, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να κλείσει.



αναδημοσίευση από το ΕΜΠΡΟΣ

Ετικέτες , ,

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

20 Νοε 2007

Συνέντευξη τύπου για τις θέσεις του ΣΥ.ΡΙΖ.Α για τα προβλήματα των κτηνοτρόφων

Θα παρευρεθεί και θα απαντήσει σε ερωτήσεις των δημοσιογράφων, ο Γιάννης Τόλιος, υπεύθυνος του αγροτικού τομέα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.



Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι αλληλέγγυος με τους κτηνοτρόφους και παίρνει πρωτοβουλίες για να ξεκινήσει επιτέλους μια σοβαρή προσπάθεια για να λυθούν τα προβλήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζουν.

Το γάλα που διατίθεται από τους παραγωγούς σε χαμηλές τιμές φτάνει στους καταναλωτές σε τετραπλάσιες τιμές. Οι ζωοτροφές ακριβαίνουν συνεχώς και οι κτηνοτρόφοι για να τα βγάλουν πέρα αναγκάζονται να αυξήσουν τα κοπάδια τους με αποτέλεσμα την περαιτέρω μείωση των βοσκοτόπων (και άρα την αύξηση της εισαγωγής ζωοτροφών). Την ίδια ώρα δεν υπάρχει μέριμνα για την επεξεργασία του ακατέργαστου τυρόγαλου, που οξύνει το περιβαλλοντικό πρόβλημα των περιοχών που στις οποίες χύνεται.

Υπεύθυνοι για αυτήν την κατάσταση είναι Ν.Δ.- ΠΑΣΟΚ, που με την νεοφιλελεύθερη πολιτική τους ευνοούν τα καρτέλ και τα μονοπώλια. Χαμένοι είναι το περιβάλλον οι καταναλωτές και παραγωγοί.

Στα πλαίσια των κινήσεων του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για αυτά τα ζητήματα την Τετάρτη 21/11/2007 θα βρίσκεται στην Μυτιλήνη ο Γιάννης Τόλιος, υπεύθυνος του αγροτικού τομέα του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Γιάννης Τόλιος, θα έρθει στην Μυτιλήνη το πρωί, ενώ στις 9.30 θα έχει συνάντηση με τα στελέχη της Ε.Γ.Σ.Λ.

Στις 13:00 στο ξενοδοχείο «ΛΕΣΒΙΟΝ», θα παραχωρήσει συνέντευξη τύπου στα τοπικά ΜΜΕ. Στην συνέντευξη θα παρευρίσκονται και κτηνοτρόφοι, μέλη και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.




Ετικέτες ,

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

19 Νοε 2007

Η δυσαρέσκεια από τη διακυβέρνηση και η αποδοκιμασία του δικομματισμού

Ανάλυση Βαρομέτρου της V-PRC Νοεμβρίου 2007
του ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΥΡΗ
(βλ. σχετικά διαγράμματα: Βαρόμετρο Νοεμβρίου 2007 )


Αν και το φαινόμενο τείνει ως ένα βαθμό να διογκώνεται τεχνητά από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης είναι, εντούτοις, υπαρκτό: η απαρέσκεια για τα κόμματα της διακυβέρνησης αποτελεί πλέον ένα διευρυμένο και διάχυτο ρεύμα της κοινής γνώμης. Μια σημαντική και διαρκώς διευρυνόμενη μερίδα της, που αντιπροσωπεύει σχεδόν το ½ του εκλογικού σώματος (43%) συνειδητοποιεί την αδυναμία των μεταπολιτευτικών κομμάτων εξουσίας να ασκήσουν τη διακυβέρνηση (διάγραμμα). Με την εξαίρεση ίσως της εξωτερικής πολιτικής, σε όλους τους βασικούς τομείς της διακυβέρνησης που περιλαμβάνονται στις πρώτες θέσεις των κοινωνικών προτεραιοτήτων: διαχείριση της ανεργίας, της παιδείας, της κοινωνικής ασφάλισης, του ελέγχου των τιμών, της λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης, της δημόσιας τάξης, του περιβάλλοντος, κ.α., η κοινή γνώμη θεωρεί ότι καμιά κυβέρνηση, είτε η σημερινή, είτε η προηγούμενη, δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τα προβλήματα (διάγραμμα).

Αυτές οι διαπιστώσεις, που αποτελούν τον κοινό τόπο στις περισσότερες δημοσκοπήσεις δεν νομιμοποιεί, βεβαίως, την απερίσκεπτη εκμετάλλευση, ή τις αυθαίρετες (και σκόπιμες) ερμηνείες που αποδίδονται στο φαινόμενο. Η αποδοκιμασία των δύο μεγάλων κομμάτων δεν συνιστά απειλή για τη θεσμική θέση των πολιτικών κομμάτων στο σύνολό τους, ή απόρριψή τους, ως αντιπροσωπευτικών θεσμών, προς όφελος πχ. ενός αντικοινοβουλευτικού ρεύματος. Εκφράζει, όμως, την κοινωνική δυσαρέσκεια προς την εμφανιζόμενη -διαχρονικά- παράλυση της διακυβέρνησης και τα κόμματα που τη διαχειρίστηκαν. Η κοινωνική δυσαρέσκεια από την πολιτική και η προϊούσα αποξένωση από αυτήν, τα φαινόμενα κοινωνικής «ανυπακοής» που πληθαίνουν ταχύτατα τα τελευταία χρόνια εμπεριέχουν, ως ουσιαστική πλευρά τους, αυτήν ακριβώς τη διάβρωση της κοινωνικής ισχύος και την αμφισβήτηση των συγκεκριμένων κομματικών μορφών.

Για ιστορικούς λόγους, τα ελληνικά μεταπολιτευτικά πολιτικά κόμματα της διακυβέρνησης, διέγραψαν συμπυκνωμένα -μέσα σε τριάντα χρόνια- τον κύκλο ανάπτυξής τους, χωρίς να κατορθώσουν να εδραιωθούν ως αδιαμφισβήτητοι πολιτικοί και κοινωνικοί θεσμοί. Ήδη από τη δεκαετία του ‘90, βρέθηκαν αντιμέτωπα με την αντίστροφη (μακροχρόνια) τάση, παρακμής και απαξίωσής τους. Από τότε τέθηκε και το δίλημμα της αυτομεταρρύθμισης και της «βαθειάς τομής» στη φυσιογνωμία και τη λειτουργία τους, ή της περαιτέρω πολιτικής και εκλογικής τους απίσχνασης. Η συντεταγμένη και σχεδόν παράλληλη διαδοχή ηγεσιών, που συντελέσθηκε στα μέσα της δεκαετίας (ΠΑΣΟΚ 1996, ΝΔ 1997), μπορεί να αναχαίτισε τους κλυδωνισμούς του ελληνικού δικομματισμού και να απορρόφησε τη διαδικασία διάσπασης της κοινωνικής τους βάσης (ΔΗΚΚΙ, ΠΟΛΑΝ), ωστόσο, δεν απάντησε στις «προκλήσεις» της εποχής.
Οι «αντιδικομματικές» διαθέσεις της κοινής γνώμης δεν μπορεί να αποδοθούν αποκλειστικά σε οικονομικές αιτίες. Η πολιτική δυσαρέσκεια δεν αποτελεί γραμμική μετεξέλιξης της οικονομικής κατάστασης των πολιτών. Αν και εκδηλώνεται εντονότερα εκεί, δεν αφορά μόνον στους «από κάτω», δηλαδή στα στρώματα που πλήττει η φιλελεύθερη αναδιάρθρωση της οικονομίας και η παγκοσμιοποίηση, πχ. τους ανέργους, τους μισθωτούς του ιδιωτικού και του δημοσίου τομέα (διάγραμμα).
Επεκτείνεται και σε προνομιούχα εργοδοτικά, ή «μεσαία» αυτοαπασχολούμενα στρώματα.

Η αποδοκιμασία του δικομματισμού αφορά τα πλέον δυναμικά τμήματα της κοινής γνώμης: τη νεολαία 18-24 ετών (58%), τις περισσότερο παραγωγικές ηλικίες 25-44 ετών (49% και 54% αντιστοίχως), τους αποφοίτους της Γ’βάθμιας εκπαίδευσης (48%), τους κατοίκους των αστικών κέντρων, ιδίως του Πολεοδομικού Συγκροτήματος της Πρωτεύουσας και της Θεσσαλονίκης (50%). Το αντίπαλο στρατόπεδο της «αποδοχής», ή της «ανοχής» απέναντι στα κόμματα διακυβέρνησης αποτελούν κυρίως τα οικονομικώς μη-ενεργά τμήματα του πληθυσμού, πχ. συνταξιούχοι-νοικοκυρές, σε μεγάλο βαθμό κοινωνικά περιθωριοποιημένα και ανασφαλή, καθώς και τα στρώματα της υπαίθρου, η εκλογική και πολιτική συμπεριφορά της οποίας είναι κατά παράδοση περισσότερο συντηρητική και ακολουθεί με υστέρηση τις πολιτικές και ιδεολογικές εξελίξεις. Από την άλλη πλευρά, η πολιτική δυσαρέσκεια από τα κόμματα της διακυβέρνησης δεν εκφράζεται μόνον από τα περισσότερο καταπιεσμένα -πολιτικά και κοινωνικά- στρώματα, αλλά αρκετές φορές και από στρώματα που θεωρούνται «εξασφαλισμένα». Ίσως, γιατί σε αυτά η πολιτική έκφραση είναι ευκολότερη (πχ. νεολαία, περισσότερο μορφωμένα και πληροφορημένα στρώματα).

Η εποχή της ελληνικής «Μεταδημοκρατίας» έχει ξεκινήσει. (Ο ορισμός της έννοιας έχει διατυπωθεί από τον καθηγητή πολιτικών και κοινωνικών επιστημών στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο, Colin Crouch. Βλέπε σχετικά, Κόλιν Κράουτς, Μεταδημοκρατία, εκδ.Εκκρεμές, Αθήνα 2006). Για τα δύο κόμματα της διακυβέρνησης είναι φανερό ότι ανοίγει ένας νέος κύκλος αβεβαιοτήτων. Η μαζική και διάχυτη κρίση εκπροσώπησης, η οποία σήμερα διαπιστώνεται ποικιλότροπα, φαίνεται να πλήττει πρωτευόντως το ΠΑΣΟΚ, λόγω της σημερινής του κρίσης, αλλά αφορά σαφώς και τη Νέα Δημοκρατία. Και τούτο, όχι μόνον λόγω της τάσης κοινωνικής εδραίωσης του ΛΑΟΣ.

Σε αυτό το πλαίσιο, θα πρέπει να αξιολογηθεί και η συζήτηση περί συμμαχικών κυβερνήσεων, που άνοιξε αποσπασματικά πριν από τις πρόσφατες εκλογές. Στις σημερινές συνθήκες κρίσης εκπροσώπησης, έλλειψης κοινωνικής συναίνεσης και περιορισμένης δυνατότητας ελιγμών των κομμάτων διακυβέρνησης, το θέμα των συμμετεχόντων αποκτά δευτερεύουσα σημασία. Και, βεβαίως, υπό τις σημερινές οικονομικές και πολιτικές συνθήκες, η συμμετοχική μορφή διακυβέρνησης μπορεί να πείσει για την αποτελεσματικότητά της, όσο ακριβώς και η μονοκομματική…

αναδημοσίευση από: http://www.electionwatch.gr/index.php/blog/

Ετικέτες ,

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Είναι δίκαιος ο αγώνας των κτηνοτρόφων

Ανακοίνωση του ΣυΡιζΑ Αργολίδας για τις κινητοποίησης των κτηνοτρόφων


Θεωρούμε ιδιαίτερα σημαντικές τις κινητοποιήσεις των κτηνοτρόφων στο νομό μας και συμπαραστεκόμαστε στα δίκαια αιτήματά τους. Η οργή τους είναι δικαιολογημένη. Η εκρηκτική άνοδος των τιμών των ζωοτροφών, σπόρων, λιπασμάτων, η διαρκώς αυξανόμενη ψαλίδα τιμών παραγωγού και τιμών κτηνοτροφικών προϊόντων που φτάνουν στον καταναλωτή, η πλήρης ασυδοσία των καρτέλ οδηγούν σε αδιέξοδο την ελληνική κτηνοτροφία και σε απόγνωση τους κτηνοτρόφους.

Τα παραπάνω προβλήματα προστίθενται στις χρόνιες ελλείψεις υποστηρικτικών υποδομών ( πρόσβαση σε ποιμνιοστάσια, ηλεκτροφωτισμός, παροχή κτηνιατρικών υπηρεσιών, ασφάλιση ζωικού κεφαλαίου, γεωτεχνική στήριξη).

Η κρίση στον κλάδο της κτηνοτροφίας αποτελεί εθνικό πρόβλημα και μας αφορά όλους. Το μικρό ποσοστό που καταλαμβάνει η κτηνοτροφία στο σύνολο της αγροτικής παραγωγής και οι αυξανόμενες εισαγωγές κρέατος και γάλακτος (δεύτερη μεγαλύτερη δαπάνη για εισαγωγές μετά το πετρέλαιο) χαρακτηρίζουν σαν αποτυχημένες τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν στον αγροτικό και ειδικά στον κτηνοτροφικό τομέα.

Ενώ θα μπορούσαμε σε μεγάλο βαθμό να είχαμε αυτάρκεια στα περισσότερα κτηνοτροφικά προϊόντα, οι πολιτικές των ηγεσιών του υπ. Γεωργίας οδήγησαν και οδηγούν σε μη αξιοποίηση των δυνατοτήτων της χώρας, σε εγκατάλειψη της κτηνοτροφίας από χιλιάδες κτηνοτρόφους, σε ένταση της εγκατάλειψης της υπαίθρου, σε αμφίβολης ποιότητας εισαγώμενα προϊόντα. Η Κοινή Αγροτική Πολιτική, και με τη νέα αναθεώρησή της, αποτελεί καθοριστικό παράγοντα στην χρόνια κρίση της ελληνικής κτηνοτροφίας, ευνοώντας συστηματικά τις βόρειες χώρες της ΕΕ.

Πιστεύουμε πως μια άλλη πορεία στην ελληνική κτηνοτροφία αλλά και συνολικά στην γεωργία, περνά αναγκαστικά μέσα από την οργανωμένη αντίσταση στις πολιτικές της κυβέρνησης και της ΚΑΠ. Μια αντίσταση που δεν πρέπει να βρει μόνους τους κτηνοτρόφους, αλλά ενωμένους με τους αγρότες και τους εργαζόμενους της πόλης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ Αργολίδας απαιτεί άμεσα:

Να μπει τέρμα στη δράση των καρτέλ και να στηριχτούν καλύτερες τιμές παραγωγού στα κτηνοτροφικά προϊόντα σε αναλογία με το αυξανόμενο κόστος παραγωγής.
Έκτακτη επιδότηση των τιμών των ζωοτροφών και επιστροφή του ΦΠΑ.
Φτηνά καύσιμα για τους κτηνοτρόφους.
Χωροθέτηση και κατασκευή στο νομό οργανωμένων χώρων σταυλισμού αιγοπροβάτων με οργανική σύνδεση της ζωικής και φυτικής παραγωγής για εξασφάλιση των αναγκαίων ζωοτροφών.

ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Αργολίδας

Ετικέτες ,

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

18 Νοε 2007

Υπό αμφισβήτηση η αποτελεσματικότητα του ΕΣΥ

Ο λαλίστατος Υπουργός Υγείας κ. Αβραμόπουλος δεν είχε να δηλώσει σχετικά με τα στοιχεία που έδωσε προχθές ο ΟΟΣΑ για τις δημόσιες δαπάνες υγείας και τις αναλογίες γιατρών – νοσηλευτών της χώρας μας.

Σήμερα κι ενώ από τον Οκτώβρη του 2006 είχε υποσχεθεί την άμεση εφαρμογή του συστήματος μοριακού ελέγχου του αίματος, παρεμβαίνει με το γνωστό επικοινωνιακό του προφίλ, για να εξηγήσει τα ανεξήγητα, ότι δηλαδή το 40% του αίματος παραμένει σήμερα χωρίς μοριακό έλεγχο.
Από την άλλη χθες ο κ. Υπουργός Οικονομικών δήλωσε ότι σήμερα που προωθείται πλαίσιο ΄΄ που θα αλλάξει την κατάσταση στα νοσοκομεία ΄΄ δεν είναι σε θέση να απαντήσει για το πώς θα καλυφθούν οι οφειλές των νοσοκομείων προς τους προμηθευτές τους, που υπολογίζεται ότι υπερβαίνουν τα 2 δις ευρώ.
Τριτοκοσμική είναι η εικόνα που δίνουν τα στοιχεία του ΟΟΣΑ για το 2005 και θέτουν υπό αμφισβήτηση την αποτελεσματικότητα του υγειονομικού μας συστήματος και την κυβέρνηση και τον κ. Υπουργό ενώπιον των ευθυνών τους.
Πιο συγκεκριμένα, το 57% των δαπανών για υγεία στην Ελλάδα καταβάλλεται από τους ίδιους τους πολίτες, ενώ μόνο το 43% έχει δημόσια χρηματοδότηση. Το ρεκόρ αυτό ξεπερνά ακόμη και τις ΗΠΑ, που το σύστημα Υγείας τους βασίζεται στην ιδιωτική ασφάλιση, ενώ στην Ελλάδα η ιδιωτική ασφάλιση υγείας είναι, όταν υπάρχει, απλώς επιπρόσθετη.
Μαζί με το Μεξικό, άλλωστε, είναι οι μόνες χώρες της περιοχής του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, της περιοχής δηλαδή των ανεπτυγμένων χωρών του κόσμου, που χρηματοδοτούν την Υγεία κυρίως με ιδιωτικούς τρόπους. Σε όλες τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης η ιδιωτική πληρωμή της περίθαλψης δεν ξεπερνά το 28%, ενώ ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ είναι 25%.
Η ιδιωτική χρηματοδότηση της Υγείας (περίθαλψη, φάρμακα κτλ.) έχει ως επίπτωση οι Έλληνες να αναγκάζονται να δαπανούν ένα μεγάλο τμήμα του εισοδήματός τους σε υγεία. Σύμφωνα με τον Οργανισμό, ενώ στις περισσότερες χώρες του ΟΟΣΑ οι δαπάνες των νοικοκυριών για υγεία αντιπροσωπεύουν λιγότερο από το 2% της συνολικής κατανάλωσης των νοικοκυριών και ενώ, ακόμη και στις ΗΠΑ, η δαπάνη αυτή είναι περίπου το 3% της συνολικής κατανάλωσης, που είναι και ο μέσος όρος του Οργανισμού, στην Ελλάδα το ποσοστό αυτό ξεπερνά το 6%.
Η χρηματοδότηση δεν είναι ο μόνος τομέας όπου η Ελλάδα καταγράφει αρνητικό ρεκόρ στους δείκτες Υγείας. Έτσι, πρώτη έρχεται η Ελλάδα σε ποσοστό του ενήλικου πληθυσμού που καπνίζει καθημερινά (38,6%), με επόμενη την Τουρκία (32,1%) και με μέσον όρο του ΟΟΣΑ 24,3%. Επίσης η Ελλάδα πλησιάζει επικίνδυνα την κορυφή των ΗΠΑ, του Μεξικού και της Βρετανίας σε ποσοστό παχύσαρκου ενήλικου πληθυσμού (21,9%) με μέσον όρο του ΟΟΣΑ το 14,6%.
Τέλος στο ιατρικό προσωπικό, διαθέτουμε τους περισσότερους γιατρούς ﴾ 4,9 σε 1000 κατοίκους ﴿ με μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ το 3,0.
Ενώ στους νοσηλευτές / τριες με μέσο όρο του ΟΟΣΑ 8,9 νοσηλ. σε 1000 κατοίκους, βρισκόμαστε λίγο πριν τα τελευταία σκαλιά με 3,8.
Ο ΣΥΝ καλεί κυβέρνηση και αντιπολίτευση σε απολογία. Σήμερα παρά ποτέ παλεύουμε για την οικοδόμηση ενός κοινωνικού μετώπου στήριξης και προώθησης του δημόσιου και δωρεάν τομέα υγείας-πρόνοιας με ελεύθερη πρόσβαση σε όλους τους πολίτες.
Το Τμήμα Υγείας –Πρόνοιας του ΣΥΝ 15/11/2007

Ετικέτες ,

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

14 Νοε 2007

Διήμερο εκδηλώσεων του ΣΥΡΙΖΑ Λέσβου.

Διήμερο εκδηλώσεων των συνιστωσών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Πέμπτη – Παρασκευή 15 –16 Νοεμβρίου, Θέατρο ΦΟΜ 6 – 9 μ.μ.

Η Επιτροπή ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στο νομό Λέσβου σε συνεργασία με τις τοπικές επιτροπές επιμέρους συνιστωσών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., οργανώνει διήμερο εκδηλώσεων στο θέατρο ΦΟΜ.

Συγκεκριμένα :
Α) Η Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας (ΚΟΕ), με αφορμή τη συμπλήρωση 90 χρόνων από την Οκτωβριανή Επανάσταση, διοργανώνει εκδήλωση την Πέμπτη 15 του Νοέμβρη, στις 6:00 μ.μ. στο Θέατρο του Φ.Ο.Μ Στόχος είναι η εκδήλωση να μη είναι για τους τύπους και μόνο, να μην είναι «αγωνιστικό μνημόσυνο» όπου μηχανικά θα επαναλαμβάνονται τσιτάτα και μεγαλοστομίες, αλλά, όσο είναι δυνατό, να αποτελέσει αφορμή για γόνιμο προβληματισμό Στην εκδήλωση θα υπάρξει προβολή ντοκιμαντέρ.
Β) Η Νεολαία του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ διοργανώνει την Παρασκευή 16 Νοέμβρη στις 7 : 00 μ.μ. εκδήλωση για τη επέτειο του Πολυτεχνείου. Στην εκδήλωση θα μιλήσουν : ο Γιάννης Μπουρνούς, στέλεχος της Νεολαίας του ΣΥΝ και η Ρένα Δούρου μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ. Μετά το τέλος της συζήτησης θα γίνει προβολή της ταινίας «Σαλβαντόρ».

Ετικέτες , ,

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

8 Νοε 2007

Σκέψεις υπό βροχίν...

Σκέψεις υπό βροχίν...

Του Γιάννη Μπουρνού*

*Ο Γιάννης Μπουρνούς είναι μέλος της Γραμματείας του Κεντρικού Συμβουλίου της Νεολαίας Συνασπισμού. Ήταν υποψήφιος Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στο Νομό Λέσβου στις Εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου.

Αναδημοσίευση από το ΕΜΠΡΟΣ

...Ο χειμώνας θα είναι καυτός, τόσο για την αντιδημοκρατικά κυβερνώσα «πλειοψηφία» του 41% και των 152 βουλευτών, όσο και για όσους, αντί να παίρνουν θέση για τα οξύτατα κοινωνικά προβλήματα της εποχής μας, βαυκαλίζονται με πολιτικά κενές, γηπεδικού τύπου σκιαμαχίες για την εκλογή του νέου Προέδρου-Εκπορθητή της εξουσίας...



Πολλοί έγραψαν –ορθώς, κατά την ταπεινή μου άποψη- πως οι κινητοποιήσεις του φοιτητικού κινήματος, με αποκορύφωμα την εξέγερση του Πολυτεχνείου, έβγαλαν την ελληνική κοινωνία από τη ντροπή της, από την ακινησία, την απάθεια και την ιδιώτευση απέναντι σ’ ένα καθεστώς που απαγόρευε, επιτηρούσε, συνελάμβανε, φυλάκιζε, βασάνιζε και εξόριζε –αλλά δεν κατάφερε ποτέ να εξοντώσει- την αντίθετη άποψη.
Κάτι παρόμοιο γράφτηκε και για το πανεκπαιδευτικό κίνημα, που τα τελευταία δύο χρόνια ξύπνησε την κοινωνία μας από το λήθαργο της «κοινωνικής ειρήνης» και της ανικανότητας αντίδρασης, μπροστά σε μια σειρά από νομοθετικές αλλαγές που τινάζουν στον αέρα εργατικές, κοινωνικές και πολιτικές κατακτήσεις, που κάποτε μας εξασφάλιζαν μια αξιοπρεπή ζωή. Η γενιά του Άρθρου 16, παρότι λοιδωρήθηκε και απαξιώθηκε από τους οπαδούς της «τάξης και της ασφάλειας», κατάφερε να προσφέρει μια μοναδική και υπερπολύτιμη υπηρεσία στην ελληνική (και όχι μόνο) κοινωνία: Κατάφερε με την αλύγιστη και αγωνιστική στάση της να αποσοβήσει το ενεδεχόμενο οριστικής ποινικοποίησης, όχι απλώς ενός κινήματος, αλλά ολόκληρου του αξιακού κώδικα που γεννά και αναζοπυρώνει κοινωνικές και πολιτικές αντιστάσεις ενάντια στις λεγόμενες «κυρίαρχες» πολιτικές, κάθε φορά που διαπιστώνεται πως αυτές οι πολιτικές προσβάλλουν στοιχειώδη δικαιώματα, αλλά και την ίδια την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Η «προίκα» που άφησε αυτό το κίνημα γίνεται ιδιαίτερα διακριτή το τελευταίο διάστημα:
- Κοινωνικές ομάδες δραστηριοποιούνται σε τοπικό και εθνικό επίπεδο για τη διάσωση του περιβάλλοντος και του δημόσιου χώρου.
- Τα εργατικά συνδικάτα δείχνουν να ξυπνούν από το γραφειοκρατικό τους λήθαργο και ήδη προετοιμάζουν τις αντιστάσεις τους έναντι της πιο απάνθρωπης αναδιάρθρωσης που έχει υποστεί ποτέ το ασφαλιστικό μας σύστημα (γιατί είναι απάνθρωπο να παίρνεις σύνταξη στα 70 και τα 75).
- Οι μαθητικές κοινότητες ξαναβγάινουν στο δρόμο! Κλείνουν τα σχολεία τους, ανοίγοντας τα, ταυτόχρονα, στην κριτική σκέψη, τη συζήτηση, την αλληλεγγύη και τη συλλογικότητα, αξίες που για πολλά χρόνια μετά την παγκόσμια ήττα της Αριστεράς παρέμεναν βαθιά χωμένες στο συρτάρι του «σύγχρονου τρόπου ζωής», του άκρατου αναταγωνισμού και της πιο ακραίας ιδιώτευσης.
- Οι φοιτητικοί σύλλογοι γεμίζουν τη φαρέτρα τους με νέο κόσμο από τους νεοεισελθόντες στα πανεπιστήμια, που αντιλαμβάνονται πως η αναγνώριση των «πτυχιών» των Κέντρων Ελευθέρων «Σπουδών» αποτελεί ταφόπλακα για το δημόσιο, δωρεάν και ακαδημαϊκό χαρακτήρα της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης.

Ο χειμώνας θα είναι καυτός, τόσο για την αντιδημοκρατικά κυβερνώσα «πλειοψηφία» του 41% και των 152 βουλευτών, όσο και για όσους, αντί να παίρνουν θέση για τα οξύτατα κοινωνικά προβλήματα της εποχής μας, βαυκαλίζονται με πολιτικά κενές, γηπεδικού τύπου σκιαμαχίες για την εκλογή του νέου Προέδρου-Εκπορθητή της εξουσίας...
Ας μην εξαντλούμε τη διάθεσή μας για κοινωνική αλλαγή σε μια «αντισυμβατική» απάντηση σε ένα τηλεφωνικό γκάλοπ ή στο απογευματινό μούντζωμα των θιάσων των τηλεπαραθύρων. Έχουμε τη δύναμη να κάνουμε τους ισχυρούς, αδύναμους. Έχουμε τη δύναμη να δείξουμε στο δρόμο και στους κοινωνικούς χώρους που ζούμε, σπουδάζουμε και εργαζόμαστε, ότι εμείς είμαστε η πλειοψηφία. Εμείς, που δεν ανεχόμαστε να παίζουν με την αξιοπρέπειά μας και να μετατρέπουν τη ζωή μας σε επιβίωση. Εμείς που δεν ανεχόμαστε να παρακολουθούν τις ζωές μας με μια εφιαλτική, γενικευμένη εφαρμογή της οργουελιανής κοινωνίας της επιτήρησης. Εμείς που δεν ανεχόμαστε κάποιοι τυχάρπαστοι ακροδεξιοί και «υπερπατριώτες» -της πολιτικής και όχι μόνο- να καπηλεύονται την επιθυμία μας για μια Ελλάδα αυτόνομη πολιτικά, παραγωγική, πρωταγωνίστρια στον πολιτισμό, τις επιστήμες και τους αγώνες για ειρήνη, στα Βαλκάνια και την Ευρώπη. Εμείς, οι πολλοί και οι πολλές, που μάθαμε –επιτέλους- ότι μπορούμε και να νικάμε. Να μην το ξεχάσουμε, αλλά να το κάνουμε πράξη καθημερινά, τώρα που το δίκαιο της ανάγκης το επιβάλλει.

Ετικέτες , , ,

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

6 Νοε 2007

Nα υπερασπιστούμε την αλήθεια των παιδιών «που τους λεν αλήτες»

Θέλουν να ξαναβρούν τις χαμένες αξίες και την παιδική αθωότητα μέσα στη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος των μεγάλων.
Γράφει ο ΔHMHTPHΣ KOYΦOΣ*

Ξανά καταλήψεις λοιπόν. Ενώ οι ιθύνοντες και οι διευθύνοντες ελπίζουν και προβλέπουν εκτόνωση... οι αριθμοί αυξάνουν πάνω από 500 σε όλη την Eλλάδα, και βλέποντας τι παρουσιάζουν τα MME στις ειδήσεις, ο αριθμός της Λέσβου τους λείπει... Kαι το δίλημμα «είστε YΠEP ή KATA των καταλήψεων».
Ζούμε σε μια εποχή που περισσεύει η υποκρισία, η παραπληροφόρηση με την υπερπληροφόρηση, η υπεκφυγή, ο αποπροσανατολισμός.
Ζούμε μια κοινωνία, χωρίς κοινωνική συνοχή, χωρίς αλληλεγγύη, χωρίς διακριτές αξίες.
Ζούμε μια παιδεία «πειραματόζωο», προσανατολισμένη στις ανάγκες της αγοράς του ανταγωνισμού και του κέρδους.
Μέσα σ’ αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο, καλούμε τους νέους ανθρώπους να διαμορφώσουν συνείδηση και ολοκληρωμένη προσωπικότητα...
Ποια συνείδηση, ποιων αξιών; Kαι ποια προσωπικότητα; Όταν η ίδια η πολιτεία πρώτη κοροϊδεύει προεκλογικά την κοινωνία, λέγοντας ότι η παιδεία είναι η προτεραιότητα και τάζει 5% του AEΠ και μετά το αναιρεί. Όταν οι κυβερνόντες πρώτοι ψεύδονται και λένε τη μισή αλήθεια κρύβοντας τις προθέσεις τους. Όταν η ίδια η εκπαιδευτική κοινότητα κοντόφθαλμα κοιτά μόνο το δικό της κομμάτι απ’ τη μικρή πίτα της υποχρωματοδότησης. Όταν οι δάσκαλοι έχουν πάψει σε μεγάλο βαθμό να είναι λειτουργοί και λειτουργούν σαν δημόσιοι υπάλληλοι. Όταν ο δάσκαλος γίνεται «επαίτης» εργασίας και απαξιώνεται ο ρόλος του. Όταν η μισή Eλλάδα κάνει φροντιστήρια στην άλλη μισή. Όταν οι γονείς μπροστά στην αβεβαιότητα για το μέλλον των παιδιών τους και το άγχος της ανεργίας τους «τα δίνουν όλα»... και τίποτα.
Όταν οι γονείς αφήνουν τα παιδιά να κάνουν αγώνες κι αυτοί ή αδιαφορούν ή τρέχουν να μαζέψουν λεφτά για τα φροντιστήριά τους...
Όταν ο πνευματικός κόσμος και οι διανοούμενοι είτε σιωπούν, είτε βολεύονται...
Όταν οι μητροπολίτες «θα σκεφτούν» αν θα κατεβάσουν τον κόσμο σε διαδήλωση όχι για την παιδεία, αλλά για το όνομα των Σκοπίων...
Όταν τα κόμματα σκυλεύουν πάνω απ’ το πτώμα της παιδείας και οι συνδικαλιστές παίζουν τα παιχνίδια των κομμάτων...
Tότε λοιπόν ίσως η φωνή των παιδιών «που τους λεν αλήτες» πρέπει να ακουστεί!
Eκείνο που θέλουν οι νέοι, οι μαθητές, είναι την αλήθεια. Θέλουν να μορφωθούν με σωστές διαδικασίες. Θέλουν να έχουν σωστά σχολεία, δημόσια, με σωστούς καθηγητές και δασκάλους. Θέλουν να έχουν χρόνο για να χαρούν, να ερωτευτούν, να παίξουν. Θέλουν να βλέπουν τους γονείς τους, όχι σαν παροχείς χρημάτων, αλλά σαν γονείς!
Θέλουν τη μόρφωση σαν διαδικασία ανθρώπινη και αξιακή κι όχι σαν «πακέτο εξεταστικό» με τιμή απάνω!
Θέλουν να ξαναβρούν τις χαμένες αξίες και την παιδική αθωότητα μέσα στη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος των μεγάλων. Θέλουν τα σχολεία χώρους δημιουργίας και ζωής κι όχι βαθμολογικά κέντρα. Τέλος, θέλουν να ξέρουν ότι αύριο θα έχουν μια δουλειά με αξιοπρέπεια!
Ποιος θα τους τα δώσει; Άραγε οι εκβιασμοί, οι απειλές, οι εισαγγελείς, οι κάμερες και οι κάθε είδους κατασταλτικοί μηχανισμοί θα τους δώσουν απαντήσεις σ’ αυτά που ζητούν; Ίσως ακόμα οι μαθητές να μην ξέρουν καλά πώς να οργανώσουν και πώς να εκφράσουν το δίκιο τους. Aντιδρούν έτσι άναρχα... εξεγείρονται, θυμώνουν, αμφισβητούν, καταλαμβάνουν τα σχολεία... Aν κάτι πρέπει να κάνουμε οι «μεγάλοι», πρέπει να ακούσουμε πίσω από τις καταλήψεις τη φωνή τους, που δεν έχει δομημένο λόγο και ιεράρχηση.
Πρέπει οι γονείς, οι καθηγητές, η κοινωνία να σταθεί δίπλα στα παιδιά, να μιλήσει, να τους εξηγήσει «αν μπορεί», να δώσει λύση στα προβλήματά τους.
Γιατί αν δεν το κάνει σωστά, τότε οι νέοι ιστορικά... εκπλήσσουν!


*O Δημήτρης Kουφός είναι αντιπρόεδρος της EΛME Λέσβου και γονιός.
Αναδημοσίευση απο το ΕΜΠΡΟΣ

Ετικέτες , ,

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

5 Νοε 2007

Επαναπροώθηση στη θάλασσα, συστηματική κακομεταχείριση και απάνθρωπες συνθήκες κράτησης.

Εκπρόσωποι της Γερμανικής M.K.O. PRO ASYL και της Ομάδας Δικηγόρων για τα Δικαιώματα Προσφύγων και Μεταναστών εξέτασαν σε δύο αποστολές τους τον Ιούλιο/ Αύγουστο και τον Οκτώβριο του 2007 την κατάσταση των προσφύγων στα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Αιγαίο.
Τα πορίσματα αποκαλύπτουν σημαντικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Διαβάστε:
Η έκθεση στα αγγλικά [pdf filepdf 698kb]
Αποσπάσματα της έκθεσης στα ελληνικά [pdf file pdf 247kb]
Ερώτηση του Φ.Κουβέλη προς τους Υπουργούς Εσωτερικών, Δικαιοσύνης, Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και
Νησιωτικής Πολιτικής
Δελτίο τύπου για την κατάσταση στην Παγανή από 5 ΜΚΟ
Πάνω από 120 ΝΕΚΡΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ τους πρώτους 10 μήνες του 2007
Κοινό δελτίο τύπου από τις ομάδες αλληλεγγύης στους πρόσφυγες Λέσβου, Χίου, Σάμου με αφορμή την δημοσιοποίηση της έκθεσης της γερμανικής ΜΚΟ Pro Asyl
Η ασφαλής αποτροπή είναι η λύση;

Link:
http://www.lathra.gr -->Επιτροπή Αλληλεγγύης στους Πρόσφυγες Χίου

Δείτε το video της επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ στη Λέσβο:


Ετικέτες ,

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

4 Νοε 2007

Προκόπης Πανταζής - Ένας αντάρτης και λογοτέχνης της Λέσβου

Ένα βιβλίο για την διαδρομή του αντιστασιακού, αγωνιστή και λογοτέχνη Προκόπη Πανταζή. Μια αλλιώτικη βιογραφία, μέσα από τα γραπτά του ίδιου αλλά και πολλών σημαντικών ανθρώπων του αγώνα, των τεχνών και των γραμμάτων. Ένας φόρος τιμής στον επαναστάτη Προκόπη Πανταζή και τη γενιά του, στους αγώνες της Λέσβου, από τον συντοπίτη του και συγγραφέα Άρη Ταστάνη.


Το βιβλίο για τον Προκόπη Πανταζή, δεν είναι μια ακόμα τυπική βιογραφία ενός αγωνιστή της αντίστασης. Δεν είναι «βίος αγίων» μετά θάνατον. Προβάλλει ένα συνολικό στίγμα, μια ολοκληρωμένη παρουσίαση μιας προσωπικότητας, ενός επαναστάτη ανθρώπου με όλη τη σημασία της λέξης.
Εκτός από την βιογραφική αναφορά στους αγώνες, το βιβλίο μέσα από τα ίδια τα γραπτά του Πανταζή, τα γράμματα από τη φυλακή, την εξορία, τα νοσοκομεία, την ξενιτιά, μέσα από την αλληλογραφία του, παρουσιάζει ανάγλυφα την πολιτική και κοινωνική εποχή της γενιάς του. Αναδεικνύει την σκληρότητα της αντιπαράθεσης, τη στάση της αριστεράς, την ποιότητα των ανθρώπων. Ταυτόχρονα, μέσα από την παράθεση των διηγημάτων του Πανταζή στο βιβλίο, ο αναγνώστης απολαμβάνει έναν εξαιρετικό λογοτέχνη. Μια ιδιότητα που αναγνωρίζεται από σημαντικούς ανθρώπους των γραμμάτων. Γιατί η λογοτεχνική αξία και ικανότητα του Πανταζή είναι μεγάλη.
Τα διηγήματά του, όπως και τα ποιήματά του έχουν μια λαϊκότητα που λείπει σήμερα. Έχουν μια βαθύτητα και μια αμεσότητα ανάλογη με τα όσα έζησε και όσα πίστευε. Δείχνουν την ομορφιά και το ταλέντο ενός λαϊκού ανθρώπου που γράφει, που αναζητά, που δημιουργεί.
Πολύ αξιόλογα είναι και τα κείμενα των άλλων ανθρώπων που γράφουν για τον Πανταζή, τα οποία αποτελούν σημαντικό τμήμα του βιβλίου. Άρθρα, κριτικές, γράμματα, ομιλίες σημαντικών ανθρώπων των γραμμάτων και τεχνών, συναγωνιστών και φίλων του Προκόπη, συνθέτουν το προφίλ του ίδιου αλλά και μιας εποχής. Και μέσα από αυτά, καταλαβαίνει κανείς την μεγαλοσύνη του αγωνιστή Πανταζή.
Συγγραφέας: Άρης Ταστάνης
email: aristast@yahoo.gr

Ετικέτες ,

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

3 Νοε 2007

Για μια άλλη σχέση της νεολαίας με την αριστερά

Ο Χριστόφορος Βερναρδάκης, ερευνητής της VPRC, δίνει στην αριστερά ένα ποσοστό 27-28% στους νέους ψηφοφόρους. Ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή την ηλικιακή κατηγορία παίρνει ένα 15%.


O Γιώργος είναι 19 χρονών. Τον Ιούνιο έδωσε εξετάσεις και πέρασε στο Πάντειο. Μένει στη Νέα Ιωνία και οι γονείς του ψηφίζουν ΝΔ. Ο ίδιος μέχρι σήμερα δεν ήξερε τίποτε για κόμματα, πολιτική και οργανώσεις της αριστεράς. Είπε σε σύντροφο που φόραγε ένα αυτοκόλλητο του ΣΥΡΙΖΑ την ημέρα των εκλογών, ότι θέλει να οργανωθεί στον ΣΥΡΙΖΑ.
Κατά πάσα πιθανότητα αυτός δεν είναι ο γενικός κανόνας. Δεν θα θέλουν όλοι οι πρωτοετείς φοιτητές ή οι μαθητές να ενταχθούν στην αριστερά. Όμως υπάρχουν σημάδια που όσοι θέλουν και μπορούν να τα αποκωδικοποιήσουν, πρέπει να τα πάρουν υπόψη τους. Το περσινό βήμα της νεολαίας με τον ανυποχώρητο και σκληρό αγώνα της ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και τον νόμο-πλαίσιο στα Πανεπιστήμια, πέρα από την συνδικαλιστική και την πολιτική του σημασία, είχε ένα ευρύτερο αποτέλεσμα. Την –με μαζικούς όρους– έκφραση της αντίθεσης μιας ολόκληρης γενιάς με το κράτος, την επίσημη πολιτική, τα δύο κόμματα εξουσίας, την αστυνομία, τους δικαστές, τα ΜΜΕ. Αυτή η αντίθεση γεννά έστω και στοιχειωδώς μια μικρή ή μεγαλύτερη στροφή, ψάξιμο, αναζήτηση.

Ο Χριστόφορος Βερναρδάκης, ερευνητής της VPRC, δίνει στην αριστερά ένα ποσοστό 27-28% στους νέους ψηφοφόρους. Ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή την ηλικιακή κατηγορία παίρνει ένα 15%. Ποσοστό τριπλάσιο από το κανονικό του ποσοστό, ενώ καταγράφεται ως τρίτη δύναμη σε αυτές τις ηλικίες. «Περίεργη» η τρίτη θέση, αν σκεφτεί κάποιος την οργανωμένη δύναμη των οργανώσεων της αριστεράς. Φυσιολογική, αν σκεφτούμε τη στάση των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ στα κινήματα και την επιμονή στο «ενωτικά και αριστερά».
Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια υπάρχει η δυνατότητα να συγκροτηθεί και να αναπτυχθεί ένα ρεύμα της αριστεράς μέσα στο χώρο της νεολαίας. Η γενιά των 400 και 500 ευρώ, η γενιά του άρθρου 16, η γενιά του «φραπέ και του καναπέ» κατά τους προσδιορισμούς των δημοσιολόγων, έδωσε το δικό της μήνυμα σε αυτές τις εκλογές.
Για πρώτη φορά μετά από χρόνια υπάρχει η δυνατότητα να αλλάξει η δυσμενής σχέση ανάμεσα στην αριστερά και τον δικομματισμό, και αν όχι να ανατραπεί, τουλάχιστον να φτάσει σε πιο «λογικούς» συσχετισμούς.
Η γενιά της ανασφάλειας, της εκπαιδευτικής αντιμεταρρύθμισης, της απαξίωσης πτυχίων και δικαιωμάτων, των μισθών-χαρτζιλίκι, δειλά και μειοψηφικά έστω, αποδίδει τις ευθύνες για το μέλλον που της ετοιμάζουν. Και τις αποδίδει στο πολιτικό σύστημα συνολικά, στο σύστημα διακυβέρνησης, στο κράτος και στις κυβερνήσεις του.

Αυτή η γενιά δίνει τη δυνατότητα και δείχνει το δρόμο στην αριστερά. Αν η αριστερά και ειδικά η κομμουνιστική αριστερά θέλει να αλλάξει τον πολιτικό συσχετισμό και όχι απλά τα εκλογικά νούμερα ή την κοινοβουλευτική της δύναμη, μια άλλη σχέση με τη νεολαία είναι απαραίτητη. Και αυτή η σχέση δεν μπορεί να εξαντλείται στην προεκλογική ρητορεία, αλλά να συνεχίζεται στη μετεκλογική δράση και παρέμβαση, τέτοια που θα προετοιμάζει συνολικές κοινωνικές συγκρούσεις. Η αριστερά, όσο είναι μετά Χριστόν προφήτης στα νεολαιίστικα ξεσπάσματα, θα τσιμπάει ποσοστά, αλλά δεν θα ανατρέπει τον συσχετισμό.
Η ανατροπή του συσχετισμού σημαίνει πραγματική πολιτική και κοινωνική παρέμβαση και όχι επικοινωνιακές, τηλεοπτικές, εικονικές κινήσεις. Η ανατροπή του συσχετισμού σημαίνει να εκφωνείται ο λόγος της νεολαίας από την ίδια τη νεολαία και όχι από μεσήλικες αντιπροσώπους της.
Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και ήταν εκείνη η δύναμη που πολιτεύτηκε –σωστά– με βάση τα προβλήματα της νεολαίας, απέκτησε την πιο ηλικιωμένη κοινοβουλευτική ομάδα. Πολιτική ατολμία, κομπρεμί, ασυμπίεστοι εγωισμοί, λόγια και μόνο λόγια; Η αναφορά στη νεολαία γίνεται για να σώσουμε την τιμή της αριστεράς και να τσιμπήσουμε ποσοστά, ή για να αλλάξουμε το πολιτικό τοπίο;

Σήμερα οι δυνατότητες που ανοίγονται, είναι ακόμη μεγαλύτερες για εκείνη την αριστερά που, πρώτον, επιμένει ενωτικά, στην ανασυγκρότηση πριν από όλα της αριστεράς και του κινήματος, και που, δεύτερον, προβάλλει το ικανό, δυνατό, εφικτό ενός άλλου κοινωνικού συστήματος, ενός διαφορετικού κόσμου. Ο προσδιορισμός και η αποκάλυψη του σημερινού, ορατού εχθρού, του νεοφιλελευθερισμού, πρέπει να συνοδεύεται από το όραμα μιας άλλης κοινωνίας.
Υπάρχουν σημαντικές ευκαιρίες, υπάρχουν σημαντικές δυνατότητες. Και αυτό δεν αποτελεί έναν αριστερό ή κομματικό πατριωτισμό. Οι νέοι άνθρωποι που σήμερα αναζητούν την ένταξή τους στις γραμμές της αριστεράς δεν είναι η απειροελάχιστη μειοψηφία. Υπάρχουν πολλοί σαν τον Γιώργο. Είναι πολύ περισσότεροι από όσοι ήταν χθες και προχθές. Ας τους συναντήσουμε.



του Χρίστου Κατσούλα
από την Αριστερά!

Ετικέτες ,

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Τα Bιοκαύσιμα και το Φαινόμενο του Θερμοκηπίου

Tην οποιαδήποτε αύξηση παραγωγής διατροφικών φυτών θα την καρπωθούν τα αυτοκίνητα και όχι οι άνθρωποι, είπε πρόσφατα ο Λέστερ Μπράουν,1 εκφράζοντας την πέραν του Ατλαντικού κατάσταση, όπου για να γεμίσεις το ρεζερβουάρ ενός SUV (τα γιγαντιαία 4Χ4 που έχουν πολλές οικογένειες στην Αμερική), απαιτούνται τόσα διατροφικά φυτά, όσα τρέφουν ένα άτομο για έναν ολόκληρο χρόνο.
Άλλοι χαρακτηρίζουν τη παρούσα, χωρίς ισορροπημένα κριτήρια, επενδυτική ορμή προς τα βιοκαύσιμα σαν τη νέα μανία χρυσοθηρίας ή σαν την επιδοτούμενη καύση ανθρώπινης τροφής προκειμένου να «τρέφεται» η σπατάλη της ιδιωτικής αυτοκίνησης.
Για την καλλιέργεια βιοκαυσίμων, τροπικά δάση καταστρέφονται κυρίως εις βάρος του κλίματος γιατί -μεταξύ άλλων- δεν θα απορροφούν πλέον το εκπεμπόμενο από την καύση ενέργειας, διοξείδιο του άνθρακα. Ταυτόχρονα, ενισχύεται η ανοδική τάση της τιμής των διατροφικών ειδών. Με τη σημερινή αποσπασματική αντιμετώπιση, η τροφή μας όλο και περισσότερο θα ακριβαίνει (βιοκαύσιμα συνεισφέρουν όμως προς αυτήν την κατεύθυνση χωρίς να αποτελούν την μόνη αιτία). Επηρεάζoνται πρώτα οι περιοχές όπου οι άνθρωποι πεινούν.
Αυτό που ήδη συμβαίνει με τα βιοκαύσιμα, μία ανανεώσιμη πηγή ενέργειας στην οποίαν είχαν επενδυθεί πολλές ελπίδες για το κλίμα, έχει σχέση με την απουσία οποιασδήποτε αλλαγής στον τρόπο που σκεπτόμαστε. Για να λύσουμε σήμερα το πρόβλημα του κλίματος χρησιμοποιούμε τον ΙΔΙΟ τρόπο σκέψης και την ίδια στάση ζωής που το δημιούργησαν. Σκεπτόμαστε αποσπασματικά και αγνοούμε τις αλληλοεξαρτήσεις και ισορροπίες μέσα στη φύση και τη ζωή. Σκεπτόμαστε μανιχαϊστικά και δεν εφαρμόζουμε προϋποθέσεις για την χρήση. Άλλοι ισχυρίζονται ότι τα βιοκαύσιμα είναι καλά και άλλοι τα αφορίζουν. Αφήνουμε τη λύση στις επιδοτήσεις των βιοκαυσίμων, δηλαδή βασιζόμαστε σε ένα απλό εργαλείο του μηχανισμού της αγοράς, χωρίς άλλη δημόσια παρέμβαση σε αυτές τις αγορές με κριτήρια βιωσιμότητας (βλέπε πιο κάτω). Ξεχνάμε ότι η κλιματική αλλαγή καταγράφεται επίσημα ως αστοχία του μηχανισμού της αγοράς. (Βλέπε την ξακουστή έκθεση του οικονομολόγου Στερν).
Η πραγματικότητα είναι πιο πολύπλοκη. Στη χρήση βιοκαυσίμων πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ο συνολικός ΚΥΚΛΟΣ ΖΩΗΣ με χρήση κριτηρίων βιωσιμότητας, όπως
  1. Το ενεργειακό ισοζύγιο. Σύμφωνα με πρόσφατη πανεπιστημιακή μελέτη πολλά βιοκαύσιμα παράγουν λιγώτερη ενέργεια από όση καταναλώνεται στην διαδικασία παραγωγής, επεξεργασίας και μεταφοράς.2 Αυτά πρέπει να εξαιρεθούν, είναι εντελώς παράλογο να παρουσιάζονται ως μέρος της λύσης.
  2. Την προέλευση. Αν πρόκειται για τον ίδιο τον διατροφικό σπόρο ή για μη διατροφικό φυτό ή για τα υπόλοιπα. Τα υπόλοιπα που πετιώνται, στις περιπτώσεις που είναι αποδοτικά, πρέπει να έχουν προτεραιότητα. Στη χρηματοδότηση της έρευνας πρέπει επίσης να έχουν προτεραιότητα.
  3. Αν καταστρέφονται δάση για δημιουργία αγροτικής γης, κάτι που δυστυχώς δυναμώνει την κλιματική αλλαγή.
  4. Αν χρησιμοποιείται αγροτική γη υψηλής ή χαμηλής ή περιθωριακής παραγωγικότητας.
  5. Σε ποιο βαθμό επιβαρύνεται το περιβάλλον και τα νερά με τοξικές ουσίες από λιπάσματα και φυτοφάρμακα.
Σε επίπεδο κοινωνίας, η προϋπόθεση για την καλλιέργεια βιοκαυσίμων είναι η εξοικονόμηση ενέργειας. Αυτή μπορεί να χαρακτηρισθεί και ως η πιο σημαντική πηγή ενέργειας. Είναι το πρώτο βήμα αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής. Όμως, εμείς διατηρούμε την ίδια στάση ζωής που μας έφερε στα σημερινά πλανητικά αδιέξοδα. Αντί πρώτα να μειώσουμε την απίστευτη σπατάλη ενέργειας που περιλαμβάνει ο σημερινός τρόπος ζωής, αντί να σχεδιάσουμε προσεκτικά τα κριτήρια χρήσης των βιοκαυσίμων, τρέχουμε πάλι χωρίς καμία αίσθηση τήρησης των ισορροπιών, προς την νέα επιδοτούμενη οικονομική ατμομηχανή. Σε αυτή ανεβαίνουν τώρα και «οι μεταλλαγμένοι» έχοντας αποτύχει να μας πείσουν να τα τρώμε και ξεχνώντας ότι έτσι επιμολύνουν και τις άλλες καλλιέργειες, με συνέπειες απρόβλεπτες.
Το γενικώτερο πρόσχημα για την άκριτη καλλιέργεια βιοκαυσίμων είναι η ΔΗΘΕΝ αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, ενώ και πάλι, το βασικό κριτήριο είναι το κέρδος. Είναι αυτονόητο να επιδιώκει το κέρδος ο κάθε επενδυτής. Όμως η κοινωνία πρέπει να βάζει κριτήρια και όρια προς συμφέρον του συνόλου. Για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, ο έντονος παρεμβατισμός είναι αναγκαίος. Δεν καταλαβαίνω γιατί δικαιούται η Ευρωπαική Κεντρική Tράπεζα να παρεμβαίνει διορθωτικά στην οικονομία (ανεβοκατεβάζοντας τις τιμές των επιτοκίων ανάλογα με τη χρηματοπιστωτική συγκυρία) και δεν δικαιούται η κοινωνία να δώσει ολοκληρωμένες κατευθύνσεις προς την εξοικονόμηση ενέργειας και τη συνετή -με προϋποθέσεις- χρήση των βιοκαυσίμων.
Ο συνολικός ΚΥΚΛΟΣ ΖΩΗΣ ενός προϊόντος και οι επιπτώσεις του, είναι εξαιρετικά σημαντικό κριτήριο. Οι αποφάσεις να βασίζονται στη σύγκριση κύκλων ζωής. Αν δεν το κάνουμε αυτό, θα παραμείνουμε μανιχαϊστικοί και απλοϊκοί όπως είμαστε σήμερα. Σκεφτείτε ότι ενώ έχουμε φθάσει στο φεγγάρι, δεν έχουμε μάθει να κρίνουμε το όφελος ενός προϊόντος με βάση τη ΣΥΝΟΛΙΚΗ του επίδραση σε όλες τις άλλες σημαντικές για τη ζωή, παραμέτρους. Τα βιοκαύσιμα δεν είναι ούτε καλά ούτε κακά. Μεταμορφώνονται ανάλογα με τον τρόπο παραγωγής επεξεργασίας και χρήσης. Δυστυχώς ο παρών τρόπος αντιμετώπισής τους είναι ανησυχητικός.
Όποιον ρωτήσεις σήμερα αν το Φαινόμενο του Θερμοκηπίου είναι καλό ή κακό, θα σου απαντήσει το τελευταίο. Και όμως, χωρίς αυτό δεν θα υπήρχαν οι κατάλληλες θερμοκρασίες για την παρουσία ζωής στη γη. Ήταν ευνοϊκό για μας, αλλά του χαλάσαμε τις ισορροπίες στέλνοντας πληθώρα αέριων ρύπων στην ατμόσφαιρα και κάνοντάς την πιο πυκνή. Αυτή τώρα με τη σειρά της παγιδεύει περισσότερη θερμότητα και επηρρεάζονται οι κλιματικές ισορροπίες και τα οικοσυστήματα. Το φαινόμενο του θερμοκηπίου -εκτός κλίμακας- γίνεται κακό. Αυτήν την πολυπλοκότητα των αλληλοεξαρτήσεων θα έπρεπε να την είχαμε καταλάβει πριν πάμε στο φεγγάρι.
Βάσω Κανελλοπούλου
1 επι δεκαετίες πρόεδρος της οικολογικής και επιστημονικής οργάνωσης Worldwatch Institute
2 "Cornell ecologists study finds that producing ethanol and biodiesel from corn and other crops is not worth the energy" Cornell University News Service July 5 2005
(από την Αυγή: 02/11/2007)

Ετικέτες ,

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...