Nα υπερασπιστούμε την αλήθεια των παιδιών «που τους λεν αλήτες»

Θέλουν να ξαναβρούν τις χαμένες αξίες και την παιδική αθωότητα μέσα στη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος των μεγάλων.
Γράφει ο ΔHMHTPHΣ KOYΦOΣ*

Ξανά καταλήψεις λοιπόν. Ενώ οι ιθύνοντες και οι διευθύνοντες ελπίζουν και προβλέπουν εκτόνωση... οι αριθμοί αυξάνουν πάνω από 500 σε όλη την Eλλάδα, και βλέποντας τι παρουσιάζουν τα MME στις ειδήσεις, ο αριθμός της Λέσβου τους λείπει... Kαι το δίλημμα «είστε YΠEP ή KATA των καταλήψεων».
Ζούμε σε μια εποχή που περισσεύει η υποκρισία, η παραπληροφόρηση με την υπερπληροφόρηση, η υπεκφυγή, ο αποπροσανατολισμός.
Ζούμε μια κοινωνία, χωρίς κοινωνική συνοχή, χωρίς αλληλεγγύη, χωρίς διακριτές αξίες.
Ζούμε μια παιδεία «πειραματόζωο», προσανατολισμένη στις ανάγκες της αγοράς του ανταγωνισμού και του κέρδους.
Μέσα σ’ αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο, καλούμε τους νέους ανθρώπους να διαμορφώσουν συνείδηση και ολοκληρωμένη προσωπικότητα...
Ποια συνείδηση, ποιων αξιών; Kαι ποια προσωπικότητα; Όταν η ίδια η πολιτεία πρώτη κοροϊδεύει προεκλογικά την κοινωνία, λέγοντας ότι η παιδεία είναι η προτεραιότητα και τάζει 5% του AEΠ και μετά το αναιρεί. Όταν οι κυβερνόντες πρώτοι ψεύδονται και λένε τη μισή αλήθεια κρύβοντας τις προθέσεις τους. Όταν η ίδια η εκπαιδευτική κοινότητα κοντόφθαλμα κοιτά μόνο το δικό της κομμάτι απ’ τη μικρή πίτα της υποχρωματοδότησης. Όταν οι δάσκαλοι έχουν πάψει σε μεγάλο βαθμό να είναι λειτουργοί και λειτουργούν σαν δημόσιοι υπάλληλοι. Όταν ο δάσκαλος γίνεται «επαίτης» εργασίας και απαξιώνεται ο ρόλος του. Όταν η μισή Eλλάδα κάνει φροντιστήρια στην άλλη μισή. Όταν οι γονείς μπροστά στην αβεβαιότητα για το μέλλον των παιδιών τους και το άγχος της ανεργίας τους «τα δίνουν όλα»... και τίποτα.
Όταν οι γονείς αφήνουν τα παιδιά να κάνουν αγώνες κι αυτοί ή αδιαφορούν ή τρέχουν να μαζέψουν λεφτά για τα φροντιστήριά τους...
Όταν ο πνευματικός κόσμος και οι διανοούμενοι είτε σιωπούν, είτε βολεύονται...
Όταν οι μητροπολίτες «θα σκεφτούν» αν θα κατεβάσουν τον κόσμο σε διαδήλωση όχι για την παιδεία, αλλά για το όνομα των Σκοπίων...
Όταν τα κόμματα σκυλεύουν πάνω απ’ το πτώμα της παιδείας και οι συνδικαλιστές παίζουν τα παιχνίδια των κομμάτων...
Tότε λοιπόν ίσως η φωνή των παιδιών «που τους λεν αλήτες» πρέπει να ακουστεί!
Eκείνο που θέλουν οι νέοι, οι μαθητές, είναι την αλήθεια. Θέλουν να μορφωθούν με σωστές διαδικασίες. Θέλουν να έχουν σωστά σχολεία, δημόσια, με σωστούς καθηγητές και δασκάλους. Θέλουν να έχουν χρόνο για να χαρούν, να ερωτευτούν, να παίξουν. Θέλουν να βλέπουν τους γονείς τους, όχι σαν παροχείς χρημάτων, αλλά σαν γονείς!
Θέλουν τη μόρφωση σαν διαδικασία ανθρώπινη και αξιακή κι όχι σαν «πακέτο εξεταστικό» με τιμή απάνω!
Θέλουν να ξαναβρούν τις χαμένες αξίες και την παιδική αθωότητα μέσα στη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος των μεγάλων. Θέλουν τα σχολεία χώρους δημιουργίας και ζωής κι όχι βαθμολογικά κέντρα. Τέλος, θέλουν να ξέρουν ότι αύριο θα έχουν μια δουλειά με αξιοπρέπεια!
Ποιος θα τους τα δώσει; Άραγε οι εκβιασμοί, οι απειλές, οι εισαγγελείς, οι κάμερες και οι κάθε είδους κατασταλτικοί μηχανισμοί θα τους δώσουν απαντήσεις σ’ αυτά που ζητούν; Ίσως ακόμα οι μαθητές να μην ξέρουν καλά πώς να οργανώσουν και πώς να εκφράσουν το δίκιο τους. Aντιδρούν έτσι άναρχα... εξεγείρονται, θυμώνουν, αμφισβητούν, καταλαμβάνουν τα σχολεία... Aν κάτι πρέπει να κάνουμε οι «μεγάλοι», πρέπει να ακούσουμε πίσω από τις καταλήψεις τη φωνή τους, που δεν έχει δομημένο λόγο και ιεράρχηση.

Πρέπει οι γονείς, οι καθηγητές, η κοινωνία να σταθεί δίπλα στα παιδιά, να μιλήσει, να τους εξηγήσει «αν μπορεί», να δώσει λύση στα προβλήματά τους.
Γιατί αν δεν το κάνει σωστά, τότε οι νέοι ιστορικά... εκπλήσσουν!

*O Δημήτρης Kουφός είναι αντιπρόεδρος της EΛME Λέσβου και γονιός.
Αναδημοσίευση απο το ΕΜΠΡΟΣ