Μετά τις εκλογές

...τοπικά ως ΣΥΡΙΖΑ δεν επαναπαυόμαστε και δεν μας καλύπτει το 3,99%.

Αν πρέπει να κρατήσουμε ένα χρήσιμο συμπέρασμα από τις βουλευτικές εκλογές είναι ότι “To τοπίο μπορεί να μην άλλαξε”, άλλα όλα δείχνουν ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό.
Ο δικομματισμός πέφτει για πρώτη φορά κάτω από το 80%78,93%)και η Αριστερά στο σύνολό της πιάνει το (13,19%)μεγαλύτερο και του 1989. Όσο κι αν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ μιλούν από κοινού για μια μικρή παρένθεση της ιστορίας, όσο κι αν θέλουν να πιστεύουν πως πάντα ο κόσμος θα ψηφίζει ένα από τα δύο «μεγάλα» κόμματα για διακυβέρνηση της χώρας και τα υπόλοιπα «μικρά» θα λειτουργούν συμπληρωματικά στις πολιτικές τους, αυτό δεν επαληθεύεται.
Πρώτον γιατί αυτή η μετατόπιση ψήφων δεν έγινε προς την ακροδεξιά (ΛΑΟΣ), αλλά κυρίως προς τα Αριστερά. Γιατί η Αριστερά απέσπασε ψήφους με την αντιπολίτευσή της είτε μέσα από τα κινήματα (τραπεζοϋπάλληλοι, Φόρουμ, Εκπαιδευτικά κτλ), είτε με μια ξεκάθαρη τακτική στις εκλογές έχοντας στεγανά και μέτωπο τον νεοφιλελευθερισμό. Κατά δεύτερον επειδή οι κοινωνικές συγκρούσεις τώρα ξεκινούν πανευρωπαϊκά να ταρακουνούν τις βάσεις της σοσιαλδημοκρατίας (βλέπε ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα).
Το φαινόμενο κρίσης του ΠΑΣΟΚ αντιμετωπίζεται πανευρωπαϊκά γιατί η λαϊκή φρασεολογία και συσπείρωση κόσμου ασφυκτιά και σίγουρα δεν βρίσκει χώρο εκφράσεις σε κόμματα που σήμερα όσο ποτέ υπερασπίζονται τον νεοφιλελευθερισμό, την στιγμή πιο πλατιές μάζες αντιτάσσονται σε αυτόν (ευρωσύνταγμα, CPE, HARTZ IV). Η κρίση του ΠΑΣΟΚ σήμερα με την μεγάλη του πτώση, έχει τα ίδια αίτια με την κρίση επί αναθεώρησης του ελληνικού συντάγματος και την όλη του διφορούμενη στάση του.
Ως μέλος του ΣΥΡΙΖΑ θα έλεγα πως το εκλογικό μας αποτέλεσμα μας γέμισε χαρά, γέμισε αισιοδοξία νέο κόσμο (30% που μας ψήφισαν ήταν νεολαία), έβαλε όμως και υπό δοκιμή την σχέση της Αριστεράς με τον κόσμο. Εδώ λοιπόν μπαίνει και το ερώτημα μπορούσε η Αριστερά καλύτερα; Ξεκάθαρα οι περισσότερες δυνάμεις της έφτασαν στα όρια τους γιατί απλά περιορίστηκαν στην αγανάκτηση του κόσμου, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν στάθηκε μόνο εκεί έβαλε και το στοιχείο ποια Αριστερά θέλει και εδώ είναι το στοίχημα, το υπό δοκιμή…
Αυτό σημαίνει πως πρέπει να ξεπεράσει τα βαρίδια που τον κρατούν πίσω και να μετατρέψει τις δυσκολίες σε δύναμη
Α) Το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κάτι απολύτως ενιαίο, πρέπει να συνθέσει την διαφορετικότητα 9 συνιστωσών και αυτό είναι πρόκληση που δεν επαναπαύεται στην λογική ότι τα έχουμε όλα λυμένα και προχωράμε.
Β) Να κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου και να ξεκαθαρίσει την ριζοσπαστικότητα του πείθοντας για την αποφυγή οποιουδήποτε κεντροαριστερού σεναρίου (που κακά τα ψέματα όλη σχεδόν η Αριστερά είναι επίφοβη ιστορικά βλέποντάς το)
Γ) Οι δυνατότητες που έχει είναι ότι σαν όπλο του έχει την ενότητα ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό-ιμπεριαλισμό και αυτό ήταν το πιο ελπιδοφόρο μήνυμα των εκλογών, ότι η Αριστερά ενωμένη μπορεί να φέρει νίκες. Δεν ήταν όμως μόνο στις εκλογές είναι πλέον αίτημα χιλιάδων ανθρώπων που συμμετείχαν στα κινήματα και θίγονται από το σύστημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε τέτοια χαρακτηριστικά και εκφράστηκαν από το τρίπτυχο Ριζοσπαστικότητα- Ενότητα- Νεολαία, η μόνη προϋπόθεση που είναι απαίτηση των καιρών για να «Μπορεί να αλλάξει το τοπίο».
Με όλα αυτά στο μυαλό μας τοπικά ως ΣΥΡΙΖΑ δεν επαναπαυόμαστε και δεν μας καλύπτει το 3,99%. Απολογίσαμε την δράση μας στις εκλογές. Την κάναμε γνωστή σε συναγωνιστές μας και ζητήσαμε την άποψή τους για τον σχεδιασμό μας από εδώ και πέρα. Ήδη αυτές τις μέρες, αν και η αυλαία των εκλογών έπεσε, επισκεπτόμαστε χωριά που βρεθήκαμε στην προεκλογική περίοδο και σχεδιάζουμε με βάση τις ανάγκες των ανθρώπων της υπαίθρου(αγρότες, κτηνοτρόφους) το αύριο. Βρεθήκαμε με κομμάτια της εκπαίδευσης και ετοιμαζόμαστε για νέους κύκλους αγώνων της νεολαίας. Είμαστε έτοιμοι με θέσεις για το ασφαλιστικό και τον προϋπολογισμό γιατί
«Το μέλον ανήκει σε εμάς»