ΣΥΡΙΖΑ ΛΕΣΒΟΥ

23 Οκτ 2007

Η ασφαλής αποτροπή είναι η λύση;

Σήμερα, εμείς εδώ, είναι βάρβαρο να υποστηρίζουμε ρητά ή άρρητα την πολιτική της ασφαλούς αποτροπής, η οποία αντιμετωπίζει το σύμπτωμα και προκρίνει τον πνιγμό προσφύγων –για να μάθουν οι επόμενοι ότι στο Αιγαίο πνίγουν– ως πολιτική πρόταση στο διεθνές πρόβλημα της μετακίνησης προσφυγικών πληθυσμών.
Στις 17/2/2007 ο υπουργός Δημόσιας Tάξης δήλωνε από τις Βρυξέλλες ότι «Επιθυμώ να στρέψω την προσοχή σας στο μέτωπο που λέγεται ΕΛΛΑΣ - συγκρουόμενη με τους λαθρομετανάστες, δηλαδή το ευρωπαϊκό, νοΣαφής και ξεκάθαρη δήλωση «έχουμε πόλεμο». Έχουμε όμως; Και αν δεχθούμε τον ισχυρισμό αυτό δεν θα πρέπει να αναρωτηθούμε ποιοι είναι οι εχθροί που πολεμάμε και επιπλέον με ποια όπλα τους αντιμετωπίζουμε;
Και πράγματι, ναι έχουμε έναν ακήρυκτο πόλεμο με δεκάδες νεκρούς, πρόσφυγες. Μόνο από την αρχή του 2007 έχουν πνιγεί ή αγνοούνται στο Ανατολικό Αιγαίο περισσότερα από 120 άτομα.
Και πώς διεξάγεται αυτός ο πόλεμος, ενώ εμείς εδώ δεν έχουμε καταλάβει τίποτα; Η φράση κλειδί είναι «ασφαλής αποτροπή» και η πολεμική μηχανή που καλείται να τον διεξάγει, είναι το Λιμενικό Σώμα.
Ελάχιστα είναι γνωστά για την ασφαλή αποτροπή.
Γνωρίζουμε, όμως, ότι είναι άνωθεν εντολή που δίδεται επίσημα από το ΥΕΝ στις κατά τόπους λιμενικές αρχές της χώρας και αποσκοπεί στην «αποθάρρυνση» των προσφύγων, ώστε να μη εισέλθουν σε ελληνικό έδαφος.
Το πλήρωμα του λιμενικού σκάφους, χωρίς σαφείς οδηγίες από τους ανωτέρους του, καλείται ανά περίπτωση μεσοπέλαγα να αποφασίσει και να εφαρμόσει τον πλέον πρόσφορο τρόπο γι’ αυτή την αποτροπή εισόδου στη χώρα και κατ’ επέκταση στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μετά τον εντοπισμό της «επικίνδυνης» βάρκας ή του «καυτού στόχου», χρησιμοποιούνται ως μέσα συνήθως για την αποτροπή της εισόδου της στα ελληνικά χωρικά ύδατα: οι προβολείς, το σβήσιμο της μηχανής της βάρκας, η ρυμούλκησή της προς τα ανοιχτά, αλλά ακόμη και οι κύκλοι γύρω από αυτήν, ώστε με τη δημιουργία έντονων κυματισμών, η βάρκα –ακυβέρνητη πλέον– να παρασυρθεί από τον καιρό έξω από τα ελληνικά χωρικά ύδατα.
Αντιλαμβανόμαστε όλοι όταν μιλάμε για τις βάρκες των προσφύγων, ότι στη μεγάλη τους πλειοψηφία είναι βάρκες μη αξιόπλοες (φουσκωτές βάρκες παιδικού τύπου, παλαιά σκαριά κ.λ.π.), ταξιδεύουν συνήθως νύκτα χωρίς προμήθειες, νερό και σωσίβια, είναι πάντοτε υπερφορτωμένες με επιβάτες που βρίσκονται ελάχιστα εκατοστά από το νερό, με γυναίκες και παιδιά ανάμεσά τους όπου κανείς σχεδόν δεν ξέρει να κολυμπά διότι οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν ξαναδεί θάλασσα, ενώ είναι πάντοτε ευτυχείς που έφθασαν σε ευρωπαϊκό έδαφος ασφαλές και φιλόξενο. Αυτός είναι ο εχθρός με τον οποίο πολεμάμε.
Μπορεί άραγε να μαντέψει κάποιος και πολύ περισσότερο τα εντεταλμένα όργανα αποτροπής εάν ανάμεσα στους ταλαιπωρημένους πρόσφυγες, δεν υπάρχει κάποιος που χρήζει ανάγκη άμεσης βοήθειας; Και ποιος θα δώσει απάντηση στις αιτιάσεις ότι η πρακτική της ασφαλούς αποτροπής, οδηγεί στην τέλεση αξιόποινων πράξεων διότι:
1. Εκθέτει ανθρώπους σε κίνδυνο (αρ. 306 ΠΚ), καθώς η βάρκα ακυβέρνητη είναι πολύ πιθανόν να ανατραπεί και οι επιβαίνοντες να βρεθούν μεσοπέλαγα.
2. Δεν παρέχει βοήθεια σε αυτούς που κινδυνεύουν στη θάλασσα (αναμφισβήτητη υποχρέωση του ναυτικού κόσμου από τη αρχαιότητα) παράβαση αρ. 307 ΠΚ και αρ. 227 ΚΔΝΔ.
3. Επιπλέον, με την απαγόρευση πρόσβασης των προσφύγων σε ελληνικό έδαφος, οι Λιμενικές Αρχές παραλείπουν να εξασφαλίσουν και την πρόσβαση των προσφύγων σε δίκαιη διαδικασία ασύλου, όπως οφείλουν σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο των προσφύγων.
4. Χρησιμοποιεί πυροβόλα όπλα, μέτρο υπερβολικό σε σχέση με το είδος της απειλούμενης βλάβης (αρχή της αναλογικότητας) και με υπαρκτό τον κίνδυνο εξοστρακισμού του βλήματος και τον πιθανό τραυματισμό (ακόμη και θανάσιμο) κάποιου πρόσφυγα.

Τα περιστατικά της λεγόμενης «ασφαλούς αποτροπής» δεν καταγράφονται στις στατιστικές, ούτε ανακοινώνονται επισήμως από το ΥΕΝ. Από μαρτυρίες προσφύγων οι όποιοι έζησαν την ασφαλή αποτροπή, παίρνουμε μια γεύση:
Δευτέρα 26 Μαρτίου, βράδυ προς Τρίτη.
«Ξεκινήσαμε από τα παράλια της Τουρκίας 73 άτομα μέσα σε μία βάρκα. Ανάμεσά μας ένα παιδί 12 ετών. Φθάσαμε σε απόσταση 700 - 800 μ. από τις ακτές της Χίου. Μας πλησίασε ένα σκάφος του Λιμενικού, χρώματος γκρι. Στην αρχή μας φώναξαν να γυρίσουμε πίσω. Μας μιλούσαν αγγλικά. Η βάρκα έμεινε στη θέση της. Άρχισαν να μας χτυπούν με το σκάφος σιγά στο πλάι και στην πλώρη. Η βάρκα ταλαντευόταν. Φοβηθήκαμε, γιατί ήμασταν πάρα πολλοί πάνω στη βάρκα. Πάνω στην περίπολο ήταν τέσσερις άνδρες. Έριξαν πυροβολισμούς όχι στον αέρα, προς το μέρος μας. Αρκετούς πυροβολισμούς. Πέταξαν πολλές φορές μια σιδερένια βέργα με σκοινί μέσα στη βάρκα για να αγκιστρώσουν τη βάρκα. Το σίδερο αυτό χτύπησε κάποιον στο κεφάλι και το έσκισε, κάποιον άλλον στο πόδι. Τους φωνάξαμε ότι έχουμε ένα παιδί ανάμεσά μας. Τους δείξαμε το παιδί. Οι λιμενικοί πέταξαν ένα σκοινί με μία στρογγυλή πλαστική “μπάλα” και γάντζωσαν την προπέλα. Σταμάτησε η μηχανή της βάρκας. Άρχισαν να μας παρασύρουν στα ανοιχτά...».

Ανακύπτει όμως και ένα ευρύτερο πολιτικής φύσεως ερώτημα, που θα πρέπει να απασχολήσει όλους μας. Πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι αυτοί οι εξαθλιωμένοι και κατατρεγμένοι θα σταματήσουν να έρχονται από τις χώρες τους όσο αυτές ξεθεμελιώνονται από τους πολέμους, τη φτώχια, τα συμφέροντα πολυεθνικών και κυβερνήσεων; Και αν όχι, μέχρι τότε τι θα πρέπει να κάνουμε; Μήπως η λεγόμενη ασφαλής αποτροπή είναι λύση; Και αν είναι, είμαστε σύμφωνοι να έχουμε μερικές εκατοντάδες πνιγμένους κάθε χρόνο στο Αιγαίο;
Δυστυχώς η πορεία των αποφάσεων σε εθνικό και πανευρωπαϊκό επίπεδο υπολογίζει τους πρόσφυγες των πολέμων και της φτώχιας:
- ως φθηνή εργατική δύναμη.
- ως αιμοδότες του ασφαλιστικού και της στήριξης του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος.
- ως ανεπιθύμητους, ενισχύοντας τα κατασταλτικά μέτρα βλέπε Frontex, Δουβλίνο ΙΙ, κλιμάκια ειδικών αποστολών του ΥΕΝ, τα οποία έχουν αναλάβει δράση και για την αποτροπή της «λαθρομετανάστευσης» σε 18 λιμάνια, πρωτόκολλα επαναπροώθησης με διμερείς συμφωνίες…
- επιτρέπει στο βαθμό που μπορεί να το ελέγξει συγκεκριμένο αριθμό προσφύγων και μεταναστών τόσο, όσο χρειάζεται για τις ανάγκες τις οικονομίας.
Και το ερώτημα που με ευκολία διατυπώνεται από τους επικριτές, το οποίο, ας μου επιτραπεί, δεν είναι αθώο ούτε στερείται ιδεολογικής φόρτισης, είναι «και τι να κάνουμε, να τους αφήσουμε όλους να έρχονται εδώ;»
Να έρθουν εδώ και να κριθούν τα αιτήματά τους, βάσει του εθνικού και διεθνούς δικαίου όπως οφείλουμε και όχι πριν πατήσουν στεριά να τους γυρίζουμε πίσω.
Οι αριθμοί και τα στατιστικά στοιχεία αφίξεων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο λένε ότι Ελλάδα δεν είναι πρώτη σε αφίξεις, αλλά είναι τελευταία σε ποσοστά χορήγησης ασύλου. Κατά τη γενική απογραφή πληθυσμού του 2001 οι αναγνωρισμένοι πρόσφυγες ανέρχονταν 2.368 άτομα. Και οι υπόλοιποι; Eίτε συνεχίζουν το ταξίδι τους, είτε απελαύνονται, είτε δουλεύουν και ζουν παράνομα χωρίς κανένα πολιτικό και κοινωνικό δικαίωμα με συνεχείς φυλακίσεις και τον κίνδυνο απέλασης, ενώ είναι συνήθη θύματα κακομεταχείρισης, κυκλωμάτων και εκμετάλλευσης.
Για τους περισσότερους πρόσφυγες, η Ελλάδα είναι ένας ακόμη σταθμός στο μεγάλο ταξίδι τους, όπως σταθμός είναι και η Τουρκία. Το ταξίδι των προσφύγων διαρκεί από μερικές εβδομάδες έως και χρόνια και διασχίζουν πολλές χώρες ανάλογα με το δρομολόγιο και τη χώρα προέλευσης.
Να τους υποδεχθούμε και να σταθούμε αλληλέγγυα δίπλα τους, στα δεκάδες προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Η ασφαλής αποτροπή τροφοδοτεί τελικά τα δίκτυα διακίνησης, αυξάνοντας το κόστος και θέτοντας σε μεγαλύτερο κίνδυνο τη ζωή των προσφύγων
Κλείνοντας το σημείωμα αυτό, ας κρατήσουμε ότι η ιστορία της ανθρωπότητας βρίθει από παραδείγματα διεθνούς μετανάστευσης που απομυθοποιούν απόψεις περί προσωρινότητας, τυχαιότητας και μοναδικότητας των σχετικών ρευμάτων. Αυτά παράγονται εντός του συστήματος άνισο-κατανομής του πλούτου και των μεγάλων ιστορικών προκλήσεων.
Σήμερα, εμείς εδώ, είναι βάρβαρο να υποστηρίζουμε ρητά ή άρρητα την πολιτική της ασφαλούς αποτροπής, η οποία αντιμετωπίζει το σύμπτωμα και προκρίνει τον πνιγμό προσφύγων –για να μάθουν οι επόμενοι ότι στο Αιγαίο πνίγουν– ως πολιτική πρόταση στο διεθνές πρόβλημα της μετακίνησης προσφυγικών πληθυσμών.


Τσούχλης Δημήτρης
Από το Εμπρός

Ετικέτες ,

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα