Επερώτηση της Κ.Ο. του ΣυΡιζΑ για το ασφαλιστικό

Την Επερώτηση αυτή θα τη στείλουμε και στα κόμματα της αντιπολίτευσης, ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ, ζητώντας τους να έχουμε μέσα στη Βουλή ένα κοινό μέτωπο αντίστασης στην προσπάθεια επιδείνωσης των ασφαλιστικών κεκτημένων των εργαζομένων, αλλά και στην προσπάθεια να αναδειχθούν οι προτάσεις εκείνες, οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν σε ανασύνταξη του ασφαλιστικού συστήματος σε όφελος των εργαζομένων. Περιμένουμε την απάντησή τους. Εφόσον είναι θετική και υπάρχουν παρατηρήσεις θα το συζητήσουμε, αλλιώς ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς μόνος του θα καταθέσει την Επερώτηση αυτή την επόμενη βδομάδα.»

Προς τους Υπουργούς Οικονομίας, Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας
ΘΕΜΑ: Ενίσχυση των Αποθεματικών των Ασφαλιστικών Ταμείων, επιστροφή των οφειλομένων, αύξηση των πόρων τους από την αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής

Το κεντρικό πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλειας στη χώρα μας είναι το επίπεδο απασχόλησης. Εάν μπορούσαν να απασχοληθούν οι άνεργοι , οι γυναίκες, οι νέοι, οι μακροχρόνια άνεργοι το ισοζύγιο κοινωνικής ασφάλισης θα ήταν διαφορετικό.
Η αύξηση της απασχόλησης, η μείωση της ανεργίας θα αποτελούσε ασφαλώς την πιο υγιή λύση. Μειώνονται τα κοινωνικά αλλά και τα προβλήματα που προκαλούνται λόγω της ανεργίας, αυξάνονται τα έσοδα των Ταμείων, μειώνονται οι δαπάνες προστασίας από την ανεργία, συρρικνώνονται μακροπρόθεσμα οι κοινωνικές δαπάνες, αυξάνεται το διαθέσιμο εισόδημα και η κατανάλωση, ενισχύεται η ζήτηση , τονώνεται η απασχόληση.
Τα προβλήματα που προκύπτουν από το χαμηλό επίπεδο απασχόλησης που εμποδίζει την αυτοτροφοδότηση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης επιδεινώνονται από την τεράστια εισφοροδιαφυγή και εισφοροκλοπή αλλά και την αδήλωτη εργασία, που αποτελούν μάστιγα του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος. Υπολογίζεται ότι οι ανασφάλιστοι εργαζόμενοι είναι περίπου 1,1 εκατ. από την άποψη των διαφυγόντων εσόδων, σε αυτούς πρέπει να προστεθούν άλλοι 500.000 εργαζόμενοι που ασφαλίζονται με μισθό μικρότερο από αυτόν που πραγματικά λαμβάνουν.
Τεράστιος αριθμός εργαζομένων υπό τον φόβο της απόλυσης αναγκάζονται να υποχωρούν στις εργοδοτικές πιέσεις και δουλεύουν σε καθεστώς παρανομίας.

Με βάση εκτιμήσεις , η εισφοροδιαφυγή φέτος θα φτάσει το 21% των εσόδων των Ταμείων δηλαδή τα 5,8 δις ευρώ. Πρόκειται για αλματώδη αύξηση καθώς το 2006 οι ασφαλιστικοί φορείς έχασαν λόγω της μαύρης εργασίας 4,5 δις ευρώ. Οι απώλειες του ΙΚΑ, από αυτή την αιτία υπολογίζονται ότι ξεπερνούν τα 2,2 δις ευρώ. Ένας στους πέντε εργαζόμενους απασχολείται χωρίς να ασφαλίζεται.

Παρά τον μύθο που καλλιεργείται , για να δημιουργηθεί άλλοθι ότι οι ανασφάλιστοι είναι κυρίως μετανάστες τα στοιχεία αποδεικνύουν πως 2 στους 3 ανασφάλιστους είναι έλληνες και μάλιστα νεαρής ηλικίας.
Παρά τη τεράστια εισφοροδιαφυγή, τα ελεγκτικά κέντρα υπολειτουργούν και παρά την πρόβλεψη του Ν.2556/97 για δημιουργία 13 κέντρων 24ωρης λειτουργίας αρχικώς λειτούργησαν 4 (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο, Πάτρα) στη συνέχεια αποστελεχώθηκαν και σήμερα υπολειτουργούν.
Οι διάφορες χαριστικές ρυθμίσεις των οφειλομένων εισφορών υπέρ των επιχειρήσεων που παρανομούν όχι μόνο είναι σκανδαλώδεις και προκλητικές και ενθαρρύνουν την συνέχιση της παρανομίας αλλά είναι και αναποτελεσματικές αφού δεν καταφέρνουν να εισπράξουν παρά ελάχιστο τμήμα των οφειλομένων και παράνομα παρακρατουμένων εισφορών.
Όταν οι κυβερνήσεις αφήνουν τους ελεγκτικούς μηχανισμούς να «αποσαθρώνονται» εξ αιτίας των διαρκών σοβαρότατων ελλείψεων σε προσωπικό, όταν παρέχεται διαρκής ασυλία και όταν επιδεικνύεται υπερβολική ανεκτικότητα στους εργοδότες που παρανομούν, είναι τουλάχιστον προκλητικό να επικαλούνται αυτά τα προβλήματα για να μειώσουν τα κοινωνικά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων.
Τα αποθεματικά των ασφαλιστικών Ταμείων αποτελούν προϋπόθεση για την υγιή και ασφαλή χρηματοδότηση του συστήματος.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις τα αποθεματικά που έχουν στη διάθεσή τους τα ασφαλιστικά Ταμεία στη χώρα μας είναι πολύ χαμηλότερα από τα αναγκαία, τόσο σε σύγκριση με τις ανάγκες του συστήματος όσο και σε σύγκριση με τα διαθέσιμα αποθεματικά άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Βασική αιτία των ελλειμμάτων, αποτελεί το αναμφισβήτητο γεγονός ότι από τις αρχές τις 10ετίας του ʼ50 το ασφαλιστικό σύστημα λεηλατείται συστηματικά από κράτος και εργοδότες με τις ευλογίες των εκάστοτε Κυβερνήσεων.
Για αρκετές δεκαετίες τα αποθεματικά των Ταμείων ήταν υποχρεωτικά άτοκα και στη συνέχεια απολάμβαναν ενός επιτοκίου κατά κανόνα πολύ χαμηλότερου του απλού επιτοκίου ταμιευτηρίου της αγοράς.
Η κρίση του χρηματιστηρίου, όπου τα χρήματα των εργαζομένων, εξανεμίστηκαν στην προσπάθεια μιας τεχνητής ανόδου των χρηματιστηριακών τιμών απομείωσε ακόμη περισσότερο τα αποθεματικά.
Το πρόσφατο σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων όπου τα ελλείμματα της κρατικής χρηματοδότησης έγινε προσπάθεια να καλυφθούν, σε βάρος των αποθεματικών των Ασφαλιστικών Ταμείων, που έγιναν λεία διαφόρων διεθνών και εγχωρίων μεσαζόντων, είναι περίπτωση απολύτως ενδεικτική μιας ληστρικής νοοτροπίας που συνεχίζεται σε βάρος των χρημάτων των εργαζόμενων.
Η ελληνική Πολιτεία οφείλει να αναπληρώσει τις απώλειες που έχουν υποστεί τα ασφαλιστικά Ταμεία, εξ αιτίας αναγκαστικών νόμων, που στερούσαν από τα Ταμεία τη δυνατότητα εκμετάλλευσης των αποθεματικών τους με βάση τις αρχές και τους κανόνες μιας συνετούς διαχείρισης
Ο μεγαλύτερος κακοπληρωτής των ασφαλιστικών Ταμείων είναι το ίδιο το δημόσιο. Η Κυβέρνηση όχι μόνο δεν πληρώνει τα χρέη από τις ασφαλιστικές εργοδοτικές εισφορές δημοσίων οργανισμών, επιχειρήσεων κλπ αλλά δεν αποδίδει ολόκληρη και τη θεσμοθετημένη συμμετοχή του κράτους, που ανέρχεται σε 1% του ΑΕΠ, στη χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης.
Τα Ταμεία αναγκάζονται να δανείζονται με υψηλά επιτόκια από τις τράπεζες για να καλύψουν τις τρέχουσες ανάγκες τους, με αποτέλεσμα να έχουν απώλειες και από τα υψηλά επιτόκια που πληρώνουν αλλά και από τη μη εκμετάλλευση των χρημάτων που τους οφείλονται.
Η μη διεκδίκηση με κάθε μέσο των θεσμοθετημένων πόρων του Κράτους από τις διοικήσεις των ασφαλιστικών Ταμείων συνιστά απαράδεκτη τακτική και υπό ορισμένες προϋποθέσεις θα μπορούσε να είναι και ποινικά κολάσιμη.
Η Κυβέρνηση της Ν.Δ. ανοίγει το διάλογο για το ασφαλιστικό με μόνο στόχο να βρει άλλοθι και συνένοχους για μέτρα που θα αφαιρούν ασφαλιστικά δικαιώματα και κατακτήσεις και θα μειώνουν τη χρηματοδότηση του κράτους προς τα ασφαλιστικά ταμεία.
Στη λογική της κυβέρνησης έχουν επιστρατευτεί ο πρώην πρόεδρος της ΟΚΕ κ. Αναλυτής και ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, κ. Γκαργκάνας, που κατέθεσαν προτάσεις που στο επίκεντρό τους έχουν την αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων του συστήματος από τα ίδια τα ταμεία και τους ασφαλισμένους –κυρίως από τους νέους εργαζομένους και τις γυναίκες- μέσω της μείωσης των συντάξεων, της αύξησης των ορίων ηλικίας, της δραστικής μείωσης όλων των πρόωρων – και όχι μόνο ειδικών κατηγοριών – συνταξιοδοτήσεων και της απαλλαγής του κράτους και των εργοδοτών από υποχρεώσεις τους.
Στον αντίποδα αυτής της λογικής είναι οι δικές μας προτάσεις, βασικός πυρήνας των οποίων είναι η διασφάλιση του δημόσιου, κοινωνικού και αναδιανεμητικού χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος. Οι δικές μας προτάσεις είναι προτάσεις διαλόγου, αλλά προς τους εργαζόμενους, το Συνδικαλιστικό Κίνημα, τους κοινωνικούς και επιστημονικούς φορείς, τις δημοκρατικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης, προκειμένου να αναπτυχθεί ένα μέτωπο αντίστασης, υπεράσπισης και διεύρυνσης του κοινωνικού κράτους.
Στη βάση αυτή θα πρέπει να επιστραφούν στα ασφαλιστικά ταμεία τα διαχρονικά λεηλατηθέντα αποθεματικά τους, να θεσμοθετηθεί η τριμερής χρηματοδότηση, να προωθηθούν ρυθμίσεις για νέους πόρους που θα μπορούν να προέρχονται από τη μείωση των εξοπλισμών, τη φορολόγηση της υπεραξίας των χρηματιστηριακών συναλλαγών, τη φορολογία των κερδοφόρων επιχειρήσεων ή από άλλες συναφείς πηγές.
Στη βάση αυτή θα πρέπει να καταργηθούν όλες οι εργασιακές και ασφαλιστικές διακρίσεις νέων και παλαιών εργαζόμενων και να καταργηθούν όλες οι αντιασφαλιστικές διατάξεις των νόμων 2084/92 και 3029/2002.
Στη βάση αυτή θα πρέπει να αντιμετωπιστεί η εισφοροδιαφυγή, ώστε να ενισχυθούν ουσιαστικά οι πόροι των Ταμείων. Στη βάση αυτή θα πρέπει να αυξηθούν δραστικά οι συντάξεις και κυρίως οι κατώτερες, με δεδομένο ότι το 71% των συνταξιούχων στη χώρα μας παίρνει συντάξεις κάτω από 600 ευρώ το μήνα.
Με βάση όλα τα παραπάνω
Ερωτώνται οι αρμόδιοι Υπουργοί:

1) Τι προτίθενται να πράξουν προκειμένου να επιστραφούν στα ασφαλιστικά ταμεία τα διαχρονικά λεηλατηθέντα αποθεματικά τους;
2) Τι προτίθενται να πράξουν για την αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής, της εισφοροκλοπής και για την κατάργηση της ανασφάλιστης εργασίας;
3) Πότε θα αποπληρώσουν τα χρέη του δημοσίου προς το ΙΚΑ που προκύπτουν από νομοθετημένες υποχρεώσεις του προς αυτό;
4) Ποια είναι η θέση τους για την καλύτερη λειτουργία των ελεγκτικών μηχανισμών του ΙΚΑ, όταν από τα 13 κέντρα ελέγχου λειτουργούν μόνο τα 4 και ο ΙΚΑ υπολειτουργεί λόγω έλλειψης προσωπικού, αφού είναι κενές 3.600 οργανικές θέσεις προσωπικού του και οι ανάγκες του καλύπτονται με χιλιάδες νέα αγόρια και κορίτσια που εργάζονται με προγράμματα stage ανασφάλιστα σε αυτό; 5) Γιατί δεν καταργούν τις αντιασφαλιστικές διατάξεις των νόμων 2084/92 και 3029/2002;
6) Με ποιο τρόπο θα προωθήσουν την ασφαλή διαχείριση ης εναπομείνασας περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων μακριά από λογικές χρηματιστηριακού ή άλλου τζόγου;
7) Πώς θα προχωρήσει η επαναθέσπιση της υποχρεωτικής τριμερούς χρηματοδότησης της κοινωνικής ασφάλισης (κλάδου κύριας σύνταξης και κλάδου υγείας) για το σύνολο των ασφαλισμένων. Με αναλογία - όσον αφορά την ασφάλιση της μισθωτής εργασίας -2/9 από τους εργαζόμενους, 3/9 από τους Κρατικό Προϋπολογισμό και 4/9 από τους εργοδότες.