Μια αθλιότητα...

Στο σαλόνι του Κυριακάτικου Ριζοσπάστη, υπό την κάλυψη ενός διηγήματος με τον τίτλο: "το λάθος τηλεφώνημα του φονιά" επιχειρείται ουσιαστικά η ηθική υπεράσπιση του δολοφόνου αστυνομικού, με τρόπο που θα ζήλευε ακόμα και ο Κούγιας!

Αντιγράφουμε από τον διάλογο που έχει αναπτυχθεί για αυτό το θέμα στο indymedia το παρακάτω post:

"κανείς από εδώ δεν είναι χαζός... φυσικά και καταλαβαίνουμε όλοι ότι το κείμενο υποτίθεται ότι είναι ειρωνικό, κι ότι δεν δικαιώνει ευθέως τον μπάτσο... και κατά πάσα πιθανότητα ο ανόητος εμπνευστής του δεν είχε καμία τέτοια πρόθεση...
οι κουταμάρες που αραδιάζει για να πετύχει τον εκ προοιμίου ανόητο σκοπό του είναι που δημιουργούν το πρόβλημα και κάνουν αυτό το κείμενο άνω ποταμών...
το να βάλεις λόγια στο στόμα ενός "εχθρού" είναι μια τεχνική που την έχουν ακολουθήσει πολλοί κατά καιρούς... πολύ λίγοι βέβαια καταφέρνουν να γράψουν ενδιαφέρον κείμενο γιατί συνήθως λένε αυτό που θέλουν εκείνοι...
Εδώ ο ανόητος προσπάθησε να τραβήξει και καλά "στα άκρα" τη λογική του Κούγια, καθώς και τα όσα ξέρουμε για τη δολοφονία...
αν σταμάταγε εκεί, θα ήταν απλώς κακογουστιά...
όμως τον βάζει να λέει κι άλλα, με μοναδικό σκοπό να υπερασπιστεί την αχαρακτήριστη πολιτική του ΚΚΕ απέναντι στο κίνημα...
κι όχι μόνο αυτό, αλλά προσπαθώντας να μας πει ότι "μην τα βάζετε με τον μπάτσο υποκριτές, βάλτε τα με το σύστημα"
κι επειδή είναι ανόητος, και δεν έχει μυρωδιά από το ανθρωπιστικό βάθος ενός στίχου του Χικμέτ για παράδειγμα...
καταλήγει όντως να τον δικαιώσει χωρίς να τον θέλει...
και να κάνει ακόμα και τις προηγούμενες αθλιότητες που όντως έχει πει ο μπάτσος για το "πλούσιο κωλόπαιδο" να φαίνονται δικαιολογημένος καημός ενός εργατόπαιδου, ενός θύματος...
αν δεν με απατά η μνήμη μου, τέτοιας έμπνευσης κείμενα πρέπει να έχουν γραφτεί μόνο στον τύπο της Δεξιάς στον εμφύλιο...
ανάλογη επιχειρηματολογία δεν χρησιμοποιείται και από μερικά λογοτεχνικά κείμενα που δικαιώνουν τους ταγματασφαλίτες...
επίσης είναι ύφος κουτσαβάκη βασανιστή στη Μακρόνησο σαν κι αυτούς που περιγράφει ο Λουντέμης...
με λίγα λόγια είναι μια απερίγραπτη αθλιότητα, μια βρομιά ανεξίτηλη στην ιστορία του Ριζοσπάστη...
α να χαθούνε πια!"