Καμμιά ζωή δεν είναι λαθραία!

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Αμφισβήτηση των κομμάτων, μα κυρίως του πολιτικού συστήματος

Η αποχή που καταγράφηκε στις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου είναι για τα ελληνικά δεδομένα πρωτοφανής. Το εκλογικό σώμα καταγράφηκε σε 5.261.036 άτομα έναντι 7.355.026 τον Σεπτέμβριο του 2007. Η αποχή υπολογίζεται ότι αγγίζει ή ξεπερνά κατά τι το 30% περίπου του εκλογικού σώματος. Οι προεκλογικές δημοσκοπήσεις προέβλεπαν μία αποχή της τάξης του 18%, με σκληρό πυρήνα «σίγουρης αποχής» το 12%. Το γεγονός ότι καταγράφηκαν εντέλει δέκα μονάδες και πλέον παραπάνω δείχνει ότι έλαβε χαρακτήρα «κοινωνικού ρεύματος» με προφανείς πολιτικές επιπτώσεις.

Ο κυριότερος λόγος της αποχής (αφορά το 60% περίπου των «απόντων») οφείλεται στην προϊούσα διαδικασία πολιτικής αποξένωσης και κυνισμού («δεν εκφράζομαι από κανέναν», «η ψήφος μου δεν έχει βάρος», «δεν ασχολούμαι με την πολιτική») που διαπερνά σημαντικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας. Η κρίση του μεταπολιτευτικού δικομματισμού ως κοινωνικού συμβολαίου μεταξύ των κομμάτων εξουσίας και της κοινωνίας έχει ανοίξει τον δρόμο για μια συνολική αμφισβήτηση όχι απλώς των κομμάτων αλλά συνολικά του πολιτικού συστήματος διακυβέρνησης.

Η κρίση αυτή αφορά πλέον και την «Ευρώπη», η οποία δεν αντιμετωπίζεται με την ελπίδα και προσδοκία μιας καλύτερης ζωής, αλλά με επιφύλαξη, αδιαφορία ή και φόβο.

Πολιτικές μετακινήσεις και ανακατατάξεις

Αλλά και το εκλογικό σώμα που προσήλθε εντέλει στην εκλογική διαδικασία εμφάνισε σοβαρή κινητικότητα στις επιλογές του, δείγμα της μεγάλης ρευστότητας που διαπερνά την ελληνική κοινωνία.

Η Ν.Δ. απώλεσε το 26% των ψηφοφόρων της (συσπείρωση 74%), αιμοδοτώντας κυρίως τον ΛΑΟΣ με περίπου 3 ποσοστιαίες μονάδες στο σύνολο του εκλογικού σώματος. Η σχέση Ν.Δ.-ΛΑΟΣ υπήρξε η βασικότερη σχέση που καταγράφηκε στις εκλογές, επηρεάζοντας μαζί με το ύψος της αποχής, το τελικό καταγεγραμμένο ποσοστό. Η μείωση της διαρροής της Ν.Δ. προς τους Οικολόγους-Πράσινους (κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου «φούσκωσε» έως και στο 10% της δύναμης της Ν.Δ.) μείωσε σημαντικά το τελικό ποσοστό των τελευταίων.

Το ΠΑΣΟΚ απώλεσε (σε μια πολύ ευνοϊκή γι’αυτό συγκυρία) το 12% των ψηφοφόρων του που προσήλθαν στην κάλπη, χωρίς ωστόσο να κατευθυνθούν οι διαρροές του ομοιόμορφα.

Το ΚΚΕ κατέγραψε συσπείρωση 78%, χάνοντας το 5% της δύναμής του προς το ΠΑΣΟΚ, από 2% προς τον ΣΥΡΙΖΑ και τους Οικολόγους-Πράσινους και 12% προς τα «άλλα κόμματα». Δεν δείχνει πολύ «συσπειρωμένο» και φαίνεται να ανακουφίστηκε από το καταγεγραμμένο ποσοστό που θα μπορούσε να είναι αρκετά μικρότερο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέγραψε τον χαμηλότερο βαθμό συσπείρωσης από όλα τα εντός Βουλής κόμματα (64%). Η βασική του διαρροή υπήρξε προς τους Οικολόγους-Πράσινους (16% της δύναμής του και περίπου 0,7% στο σύνολο του εκλογικού σώματος). Η χαμηλή συσπείρωση και η αποχή των νεαρότερων ηλικιών όπου εμφάνιζε ισχυρό ρεύμα τον καθήλωσε στο 4,7%.

Το εκλογικό αποτέλεσμα και οι τάσεις που περικλείει

Παρά τη σημαντική αποχή τα κοινωνικά-δημογραφικά χαρακτηριστικά της ψήφου παρέχουν μια ασφαλή ένδειξη για τις βαθύτερες διεργασίες που συντελούνται στο εκλογικό σώμα.

Η Ν.Δ. καταγράφηκε ως κόμμα των μεγάλων ηλικιών (55 ετών και άνω) και του μη-ενεργού πληθυσμού (39%). Συρρικνώθηκε δραματικά στις μικρότερες ηλικίες, στον ενεργό και άνεργο πληθυσμό και στα πιο μορφωμένα στρώματα. Κυριάρχησε στον αγροτικό πληθυσμό, στους συνταξιούχους δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και στις νοικοκυρές, ενώ κράτησε την επιρροή της στους επαγγελματίες και βιοτέχνες.

Το ΠΑΣΟΚ, όσο κι’αν φαίνεται παράδοξο, ακολουθεί κατά πόδας την κοινωνική γεωγραφία της Ν.Δ. Με εξαίρεση την ηλικιακή κατηγορία 18-24 ετών όπου κατέγραψε ποσοστό 43% (το οποίο όμως οφείλεται και στη μεγάλη αποχή της κατηγορίας αυτής που έβλαψε περισσότερο τα κόμματα της αριστεράς), οι καλύτερες επιδόσεις του βρίσκονται όπως και της Ν.Δ. στις μεγαλύτερες ηλικίες (55 ετών και άνω), στον μη-ενεργό πληθυσμό (42%), στους συνταξιούχους και στις νοικοκυρές. Αντίθετα, δεν εμφανίζει ανάκαμψη σε καμία δυναμική ηλικιακή ή επαγγελματική κατηγορία.

Η σύγκλιση των εκλογικών σωμάτων Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ οφείλεται στο ότι και τα δύο κόμματα βρίσκουν την υποστήριξή τους στα πιστά στο «δικομματισμό» κοινωνικά στρώματα. Η βασική διχοτομική γραμμή του εκλογικού σώματος, όπως και στις εκλογές του 2007, δείχνει ότι από τη μια μεριά συγκροτείται ένα «παλαιό εκλογικό σώμα» που μένει πιστό στην παράδοση των δύο κομμάτων εξουσίας της μεταπολίτευσης (μεγαλύτερες ηλικίες, μη-ενεργός πληθυσμός, αγροτικές και ημιαστικές περιοχές) και από την άλλη ένα «νέο εκλογικό σώμα» που αποδεσμεύεται από αυτά και κινείται δυνητικά σε μια σειρά από επιλογές (νεότερες ηλικίες, ενεργός πληθυσμός και κυρίως μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα, αστικές περιοχές.)

Το ΚΚΕ βρίσκει τη μεγαλύτερη υποστήριξή του στην ηλικιακή ομάδα των 45-54 ετών, στον άνεργο (16%) αλλά και τον ενεργό πληθυσμό (9%), στους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα (11%), αλλά και στην παραδοσιακή για αυτό κατηγορία των επαγγελματιών/βιοτεχνών (9%). Η εκλογική του βάση είναι αρκετά ισορροπημένη και σταθερή, χωρίς εκπλήξεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκει τη μεγαλύτερη υποστήριξή του στην ηλικιακή ομάδα των 45-54 ετών (8%) και σε αυτήν των 25-34 ετών (7%). Μεγάλη απογοήτευση η διάψευση της επιρροής του στη μικρότερη ηλικιακή ομάδα 18-24 ετών (5%), ποσοστό ωστόσο που οφείλεται στη μεγάλη αποχή και στην αδυναμία να μετουσιωθεί σε εκλογική προτίμηση η τεράστια δημοσκοπική συμπάθεια που καταγραφόταν στα επίπεδα του 15%. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκει ποσοστά μεγαλύτερα από το εθνικό του ποσοστό σε όλες τις επαγγελματικές κατηγορίες του ενεργού πληθυσμού, αλλά εκμηδενίζεται σχεδόν στις κατηγορίες των συνταξιούχων και των νοικοκυρών. Τα ποσοστά του στη μισθωτή εργασία και στους ανέργους (7%) έχουν διευρυνθεί σημαντικά, έχει συγκρατήσει τα ιστορικά υψηλά ποσοστά του στα επιστημονικά ελεύθερα επαγγέλματα (8%), εμφανίζεται πλέον και στην αγροτική ψήφο (6%), όμως η υστέρηση στις μεγαλύτερες ηλικίες και στο μη-ενεργό πληθυσμό είναι εντυπωσιακή.

Το εκλογικό σώμα των Οικολόγων-Πράσινων εμφανίζει μεγάλη αναλογία με αυτό του ΣΥΡΙΖΑ, ένδειξη ότι η εκλογική τους σταθεροποίηση αφαίρεσε από τον τελευταίο ένα μεγάλο κομμάτι «δυνητικής» (δημοσκοπικής) ψήφου. Μεγάλη τους επιτυχία η καταγραφή σε 9% της ψήφου των 18-24 ετών, ποσοστό που θα ήταν σίγουρα ακόμα μεγαλύτερο αν η αποχή ήταν μικρότερη.

Τέλος, ο ΛΑΟΣ βρίσκει τη μεγαλύτερη υποστήριξή του στις μεσαίες ηλικιακές ομάδες 25-54 ετών με ποσοστά που φτάνουν το 10% περίπου, δείχνει μεγάλη επιρροή σε ανώτερα και μεσαία κοινωνικά στρώματα (εργοδότες 14%, ελεύθερα επαγγέλματα (15%), στον ενεργό (10%) και άνεργο πληθυσμό (13%). Το εκλογικό του σώμα βασίζεται σε δυναμικές παραγωγικές ομάδες, δεν είναι ηλικιακά γερασμένο ούτε παραγωγικά ανενεργό. Το στοιχείο αυτό δείχνει ότι ο ΛΑΟΣ έχει σοβαρή ιδεολογική επιρροή και αποτελεί ισχυρό πολιτικό μόρφωμα.

Οι προεκλογικές δημοσκοπήσεις, τα exit polls και το τελικό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ

Ορισμένες κρίσιμες αποσαφηνίσεις

Είναι απολύτως εύλογο το ερώτημα τι συνέβη τελικά με το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ και πώς κατέληξε από τη «δημοσκοπική υπερεκτίμηση» στο ισχνό 4.7% των ευρωεκλογών. Και είναι απολύτως εύλογο, ειδικότερα, να αναρωτιέται κανείς γιατί οι εκτιμήσεις της VPRC την τελευταία εβδομάδα έφερναν το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στο 7% (με διάστημα εμπιστοσύνης +-1.5%) και την Κυριακή με το exit poll στο 6.5% (με διάστημα εμπιστοσύνης +-1%).

Για εμάς τους ερευνητές της VPRC η απάντηση φάνηκε πολύ απλή την επομένη των εκλογών (όταν είχε αποσαφηνιστεί ο τελικός αριθμός του εκλογικού σώματος) και σχετιζόταν με το εύρος και τη δομή της αποχής, η οποία ήταν αδύνατον να εκτιμηθεί νωρίτερα με ακρίβεια. Συγκεκριμένα:

Η μεθοδολογία του exit poll της VPRC (τηλεφωνική έρευνα καταγραφής ψήφου την ημέρα των εκλογών) έχει θεωρητικά το πλεονέκτημα της δυνατότητας να προσεγγίσει καλύτερα το ποσοστό της πραγματικής αποχής, αφού ο πληθυσμός της έρευνας δεν είναι μόνον όσοι/ες προσέρχονται στην κάλπη, αλλά και όσοι/ες δεν έχουν σκοπό να προσέλθουν.

Με το ερωτηματολόγιο της έρευνας καταγράφαμε το ποσοστό όσων είχαν ήδη ψηφίσει (κατά τη στιγμή της συνέντευξης), όσων σκόπευαν να ψηφίσουν αργότερα και όσων σκόπευαν να απόσχουν. Τα τελικά ποσοστά των τριών υποκατηγοριών στο exit poll διαμορφώθηκαν ως εξής: 47.5% είχε ήδη ψηφίσει κατά την ώρα της συνέντευξης, 36.7% θα πήγαινε αργότερα να ψηφίσει και 15.7% δήλωνε εξαρχής ότι θα απόσχει από τις εκλογές. Το ποσοστό της αποχής (16% περίπου) προσέγγιζε το μέσο ποσοστό που καταγραφόταν στις προεκλογικές δημοσκοπήσεις (18%) και ήταν ούτως ή άλλως πολύ μεγάλο για τα ελληνικά δεδομένα. Με βάση τα στοιχεία των ερευνών, από πουθενά δεν προέκυπτε ότι η αποχή σχεδόν θα διπλασιαζόταν, θα έφτανε το 30% του εκλογικού σώματος και άρα θα βάρυνε καταλυτικά στο ποσοστό ορισμένων κομμάτων. Το ένα τρίτο των ψηφοφόρων που δήλωσε την Κυριακή ότι θα ψηφίσει αργότερα (σε λίγες ώρες) τελικά δεν προσήλθε στην κάλπη.

Το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στον πληθυσμό που είχε ήδη ψηφίσει καταγραφόταν στο 4.5%. Το ίδιο ποσοστό στον πληθυσμό που θα πήγαινε αργότερα να ψηφίσει καταγραφόταν στο 8%. Ανάλογη διαφοροποίηση καταγραφόταν και για τους Οικολόγους-Πράσινους με το πρώτο ποσοστό να φτάνει το 3.2% και το δεύτερο το 4.9%. Οι διαφοροποιήσεις αυτές είναι στατιστικά σημαντικές μόνον για τα δύο αυτά κόμματα, αφού όπως φαίνεται από τα δεδομένα της έρευνας τα υπόλοιπα κόμματα δεν επηρεάζονται ούτε θετικά ούτε αρνητικά. Με άλλα λόγια, η αποχή της τελευταίας στιγμής, αυτή που δεν δηλώθηκε ούτε την ίδια ημέρα (απόκρυψη στάσης) επηρέασε σημαντικά τα καταγεγραμμένα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ και των Οικολόγων-Πράσινων, που υπό «κανονικές συνθήκες αποχής» θα κυμαίνονταν περίπου στο 6.5% για τον ΣΥΡΙΖΑ και στο 4.5% για τους Οικολόγους-Πράσινους, ενώ πιθανόν θα ενίσχυε και τα «λοιπά κόμματα». Την εκτίμηση αυτή επιβεβαιώνει και η δημογραφική-πολιτική προέλευση της αποχής της τελευταίας στιγμής (περισσότερο ηλικιακές ομάδες 18-34 ετών στις πόλεις, περισσότερο «αριστερής» προηγούμενης ψήφου).

Παραμένει βεβαίως το ερώτημα για το πώς διαμορφώθηκε το τελικό ποσοστό του ΛΑΟΣ. Η απάντηση και εδώ δεν είναι περίπλοκη. Ο ΛΑΟΣ καταγραφόταν στις προεκλογικές έρευνες περίπου στο 5%, εμφάνιζε ανοδικά ποσοστά σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές του 2007 και, το κυριότερο, είχε μεγάλη συμπαγότητα, τόσο κοινωνική όσο και ιδεολογικο-πολιτική, ως εκλογικό σώμα. Αρα, σ' ένα μικρότερο αριθμητικά εκλογικό σώμα λόγω αποχής αυτονόητα θα ενισχυόταν ποσοστιαία, απέναντι σε κόμματα πιο «χαλαρής εκλογικής βάσης». Από την άλλη πλευρά, δεν πρέπει να αποκλειστεί η πιθανότητα της απόκρυψης ψήφου για τον ΛΑΟΣ στις έρευνες, γεγονός που συνδέεται είτε με το αίσθημα προσωρινότητας για την επιλογή αυτή είτε με το αίσθημα της υποστήριξης μιας «απονομιμοποιημένης» και πολιτικά μη-ορθής επιλογής.

Ανάλυση του Χριστόφορου Βερναρδακη από την Αυγή

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Δες γιατί πρέπει να ψηφίσεις ΣΥΡΙΖΑ!

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Διαδικτυακή συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στον Στέλιο Κούλογλου

Ζωντανά από το tvxs.gr/live

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Si senior!

Η ώρα δεν βοηθούσε. Αλλά στις 7.30 το απόγευμα εκατοντάδες ήταν ήδη στην πλατεία.

Γρήγορα γέμισε με τη μεγαλύτερη συγκέντρωση που έχει κάνει μέχρι τώρα ο χώρος της ριζοσπαστικής αριστεράς στη Μυτιλήνη.

Ο Αλέξης άρχισε την ομιλία του στις 8 παρά 10. Μέχρι τις 9 παρά 20 χείμαρρος.

"ο μόνος δρόμος για την ανατροπή του σημερινού σκηνικού, είναι η συγκρότηση ενός νέου ισχυρού αριστερού πόλου. Που θα συσπειρώνει όλες τις δυνάμεις της αριστεράς και της οικολογίας. Και στην οποία θα βρίσκει την έκφρασή του και μεγάλο κομμάτι από τον κόσμο που σήμερα αναζητά μάταια την πολιτική του έκφραση το ΠΑΣΟΚ"

Μέχρι την Κυριακή έχουμε ακόμα δρόμο. Είμαστε όμως στον σωστό δρόμο!

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Τετάρτη 3 Ιούνη στις 7.30: Ο Αλέξης Τσίπρας θα μιλήσει στη Πλ. Σαπφούς!

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Σήμερα θα είμαστε όλοι εκει!

Εχτές βλέπαμε την συγκέντρωση της Αθήνας.
Σήμερα θα είμαστε όλοι στη συγκέντρωση της Μυτιλήνης!

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Βουλιάξτε, επιτέλους! Μήπως αλλάξετε....

Ο τίτλος είναι ενδεικτικός των ενδόμυχων σκέψεων που αυτόματα εκδηλώνονται στον υποψιασμένο πολίτη όταν υφίσταται την τελική προεκλογική επικοινωνιακή επίθεση του ΠΑΣΟΚ που συμπυκνώνεται στο ευφυέστατο και άκρως παραστατικό δίλημμα «ν’ αλλάξουμε για να μην βουλιάξουμε», δίλημμα που κρίθηκε, προφανώς, πιο εναργές σοσιαλιστικό και άκρως αυτοκριτικό, έναντι του αυτοσαρκαστικού «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» που λειτούργησε καταλυτικά, έξω και από τις προθέσεις όσων εμπνεύστηκαν την επικοινωνιακή του διαχείριση, ως αποκαλυπτικό και για τον «σοσιαλισμό» και για την «βαρβαρότητα» που επιφυλάσσουν και έχουν σωρεύσει οι «μονομάχοι» του δικομματισμού.

Ήταν δε τόσο επιτυχής (!) η διαχείριση αυτού του διλήμματος ώστε, μετά από μια βδομάδα αποκλειστικής ενασχόλησης των δύο επιτελείων με την δήθεν ερμηνεία και με τις δήθεν επίσης, παραφράσεις του, δεν βρέθηκε κανένας δημοσιογράφος επί 130 λεπτά της ώρας για να επανέλθει και να υπενθυμίσει ή να ζητήσει εξηγήσεις από τους Καραμανλή-Παπανδρέου για την, σφοδρή υποτίθεται, σύγκρουση τους για τον σοσιαλισμό ως πρόταση υπέρβασης και την βαρβαρότητα ως προφανής συνέπεια της μεγάλης κρίσης, για την οποία επίσης επιμελώς απέφυγαν να ρωτήσουν.

Αντίθετα βρέθηκε χρόνος για να υποστεί ο Αλαβάνος, ως δήθεν ερώτηση, από έγκριτη δημοσιογράφο την εκτίμηση «ονομάσατε εξέγερση πεντακόσιους κουκουλοφόρους που καίγανε κάθε μέρα την Αθήνα» και την διατύπωση, δις, της ευχής για «διάσπαση» του κόμματος και της παράταξης ως, δήθεν, ερωτήματος που αντανακλά την κατάληξη της εύλογης αγωνίας των ανανεωτών της Αριστεράς από την «δημοσκοπική κατρακύλα».

Στην ίδια τηλεμαχία η Παπαρήγα υπέστη θρασύτατες κια άκρως υποτιμητικές, στα όρια του εξευτελισμού, ερωτήσεις και «παρατηρήσεις». Το ότι δεν αντέδρασε με τρόπο ώστε να καταδείξει την πρόθεση και την φτήνεια αυτών των στημένων επιθέσεων είναι δικό της (τους) θέμα και αποκαλύπτει την ένδεια επιχειρημάτων και τον άκρως περιορισμένο ορίζοντα της τρέχουσας προεκλογικής αντζέντας του κόμματος. Θεωρώ απίθανο, όμως, να μην πέρασε από το μυαλό και του τελευταίου κομματικού μέλους του ΚΚΕ, άρα και της γραμματέως του, η πικρή διαπίστωση για την τύχη που τους επεφύλασσε το «σύστημα» δια των «εκπροσώπων» του δημοσιογράφων («έπεσα έξω μόνο στο ποιος θα ρωτούσε» είπε σεμνά η Παπαρήγα στον Ευαγγελάτο) στο κόμμα με το οποίο συγκρότησαν τον Δεκέμβρη την «ιερή συμμαχία» κατά του ΣΥΡΙΖΑ και στο οποίο επεφύλασσαν, διαχρονικά, κατά κοινή ομολογία, μια απίστευτη πολιτική ασυλία. «Μιας χρήσεως» το, πράγματι, ιστορικό κόμμα σύντροφοι;

Την ίδια ώρα μεθοδικά εξελίχθηκε και η επίθεση, κυρίως από τη πλευρά των δεξιών δυνάμεων, εναντίον του μορφώματος των Οικολόγων-Πρασίνων, αφού επί τρεις βδομάδες επίσης πολύ μεθοδικά φουσκώσαν το «φαινόμενο» για να εισπράξει τη δεδομένη αντιδικομματική διαμαρτυρία. Στο πρόσωπο του Μ. Τρεμόπουλου εξαπολύθηκε μιας απίστευτης έντασης επικοινωνιακή επίθεση με υλικό από τις δημόσιες τοποθετήσεις του για τις μειονότητες και ιδιαίτερα για το μακεδονικό. Τα προσχήματα και οι μάσκες έπεσαν, το χάιδεμα τέλειωσε έτσι ξαφνικά όπως άρχισε. Πάνω από όλα μετράει και σε αυτή την περίπτωση η ανάγκη να διαμορφωθεί με κάθε τρόπο και μέσο ένα ανάχωμα στις δεξιές ψήφους που φεύγουν κυρίως από τη ΝΔ αλλά και από το ΠΑΣΟΚ προς την ανώδυνη επιλογή, τη δεξαμενή των Οικολόγων-Πρασίνων. Τι και αν φρόντισε η ηγεσία του νεοπαγούς κόμματος να διαβεβαιώσει προς κάθε κατεύθυνση ότι διατίθεται να παίξει το ρόλο του πολιτικού πασπαρτού για την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού, προς όφελος βεβαίως μακροπρόθεσμα του ίδιου του δικομματισμού.

Απ’ όλες αυτές τις διδακτικές εμπειρίες, μια βδομάδα μόλις πριν τις εκλογές, εξάγεται αβίαστα το συμπέρασμα ότι για να μην «βουλιάξουν» η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, οι ηγεσίες τους καλύτερα, προτίθενται όπως άλλωστε κάνανε και σε όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο οι μεν ίδιες και οι ευρύτερες παρατάξεις που εκπροσωπούν να μην αλλάξουν, να μην διχαστούν, να μην δοκιμαστούν τελικά και να μην διακινδυνεύσουν, τα άλλα δε υπόλοιπα κόμματα όταν ξεφεύγουν έστω και κατ’ ελάχιστον από την συστημική τους υπόσταση να οδηγούνται στο πολιτικό περιθώριο, να τίθενται σε μια ιδιότυπη πολιτική απονομιμοποίηση.

Ο στόχος της ανατροπής του πολιτικού σκηνικού δεν είναι αποδεκτός ούτε επί της ουσίας αλλά δεν νομιμοποιείται κιόλας από τα μεγάλα κόμματα, από τα ισχυρά μίντια και από τα μεγάλα συμφέροντα που τα στηρίζουν, ως θεμιτός στόχος των πολιτικών δυνάμεων που τον ενστερνίζονται.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, η ριζοσπαστική και ενωτική Αριστερά που έχει διαχρονικά επεξεργασθεί σε όλες του τις εκφάνσεις το πολιτικό σχέδιο για την ανατροπή του συσχετισμού δυνάμεων στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, μπορεί να πρωταγωνιστήσει τις επόμενες μέρες στην ακύρωση των στημένων διεργασιών που στοχεύουν στην απλή αναδιάταξη του σκηνικού. Να αναδειχθεί σε κεντρικό εκλογικό πόλο μαζικής συναίνεσης και στήριξης για τις κοινωνικές δυνάμεις, ιδιαίτερα την νεολαία, που δεν «χωράνε» σ’ αυτό το συντηρητικό πολιτικό τοπίο.

του Ν. Βούτση

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

syriza.eu

syriza.eu
παρακολουθήστε & πάρτε μέρος στην διαδικτυακή προεκλογική καμπάνια του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ για τις ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2009

το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ

Η κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει την Τετάρτη 3 ΙΟΥΝΙΟΥ στις 7.30 το βράδυ στην ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΑΠΦΟΥΣ. Θα μιλήσει ο ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ, Πρόεδρος του Συνασπισμού.

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...