Μια συζήτηση στο Πάρκο

Μια αρκετά ενδιαφέρουσα συζήτηση είχαμε εχτές το βράδυ στο καφέ Πάρκο. Σε μια κατάμεστη αίθουσα, δεκάδες μέλη και φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ για περίπου 3 ώρες, παρέα με τον Θανάση Αλεξίου, τον Στράτο Γεωργούλα και τον Μιχάλη Ψημίτη προσπαθήσαμε να προσεγγίσουμε την περίοδο που ζούμε, μια περίοδος που σημαδεύεται από την εξέγερση της νεολαίας.

Τα βασικά σημεία αυτής της συζήτησης θα μπορούσαν να συνοψιστούν στα παρακάτω:

Σήμερα βρίσκονται υπό αμφισβήτηση οι μηχανισμοί κοινωνικού έλεγχου, ενώ εκφράζονται μια σειρά από αιτήματα σε διαταξική βάση Είναι μια κατάσταση που εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα
Εχει ανοίξει ένας κύκλος διαμαρτυρίας που ξεκίνησε από τις φυλακές, συνεχίστηκε με την απεργία πείνας των μεταναστών στα Χανιά Ο ξεσηκωμός της νεολαίας είναι η τρίτη φάση, ενώ και η πρόσφατη βίαιη αντίδραση των Ρομά στο Ζεφύρι μπορεί να ενταχθεί σε αυτόν το κύκλο.
Μπορούμε να μιλάμε για κοινωνικό κίνημα, από την στιγμή που υπάρχουν και όλες οι προϋποθέσεις που το διακρίνουν, δηλαδή, η συλλογικότητα, η συγκρουσιακότητα και η ρήξη μα τα όρια της συμβατότητας του συστήματος.
Ταυτόχρονα έχουμε σε εξέλιξη μια προσπάθεια απονομιμοποιησής του στις συνειδήσεις του λαού, που εκφράζεται τόσο από την κυβέρνηση τα ΜΜΕ, αλλά -δυστυχώς και από ένα κομμάτι της Αριστεράς.
Αυτό που σήμερα χρειάζεται αυτό το κίνημα είναι συνδρομή στους προβληματισμούς του και η έμπρακτη έκφραση της αλληλεγγύης μέσα και με τη δημιουργία πολιτικών ευκαιριών, όχι όμως υποκατάστασης.

Σχετικό κείμενο: ΣΥΓΚΡΟΥΣΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΔΡΑΣΗ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ: ΜΙΑ ΑΠΟΤΥΠΩΣΗ