Συνέχιση της αγροτικής παραγωγής και «δίχτυ» κοινωνικής προστασίας στην ύπαιθρο

H παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση βρήκε τον γεωργικό τομέα της χώρας μας ήδη προβληματικό και σε βαθιά μακρόχρονη κρίση και τον αγροτικό κόσμο απογοητευμένο.
Οι αποδιαρθρώσεις που έφερε η εφαρμογή της νέας ΚΑΠ, οι στρεβλώσεις στην εμπορία των αγροτικών προϊόντων, τα καρτέλ και η αισχροκέρδεια στα τρόφιμα, οι ελληνοποιήσεις, συνδυάστηκαν εκρηκτικά με την αλματώδη αύξηση του κόστους παραγωγής ( κυρίως λόγω της αύξησης στο πετρέλαιο και τα λιπάσματα ), την κατακόρυφη πτώση των τιμών στα σιτηρά και την κρίση στη στην αγορά οπωροκηπευτικών.

"Κρίση" στην κρίση
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat το ελληνικό αγροτικό εισόδημα το 2007 μειώθηκε κατά 0,3%, με αύξηση στο σύνολο της ΕΕ (27) κατά 5,4% . Επιπλέον, τους πρώτους εννέα μήνες του 2008 το κόστος παραγωγής αυξήθηκε κατά 13,7%, ενώ οι τιμές παραγωγού κατά 11%, με αποτέλεσμα το αγροτικό εισόδημα να εμφανίζει νέα μείωση κατά 2,7% ( ΕΣΥΕ).

Η ραγδαία πτώση των τιμών ιδίως στα σιτηρά, το βαμβάκι και το ελαιόλαδο τους τελευταίους μήνες, που έφτασε σε τιμές κάτω του κόστους παραγωγής, οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες τόνους αδιάθετης φετινής παραγωγής να στοιβάζονται στις αποθήκες και αποθαρρύνει τους αγρότες να συγκομίσουν τα προϊόντα τους.

Η γενικευμένη αδυναμία των αγροτών να καλύψουν τις στοιχειώδεις ανάγκες διαβίωσης τους και να εκπληρώσουν τις οικονομικές υποχρεώσεις τους προς τις τράπεζες και τους προμηθευτές, κάνει πλέον ορατό τον κίνδυνο απώλειας ( βίαια ή από ανάγκη ) περιουσιών και χωραφιών.
Ενός κακού…μύρια έπονται
Αν δεν παρθούν μέτρα, τα αποτελέσματα στο οικονομικό και κοινωνικό πεδίο, θα είναι τραγικά:

- Μείωση της γεωργικής παραγωγής και μεγαλύτερη συγκεντροποίηση κεφαλαίου στον πρωτογενή τομέα. Ισχυροποίηση φαινομένων καρτέλ. Ενδυνάμωση της οικονομικής εξάρτησης όλων των συντελεστών παραγωγής.
-Δραματική επανεμφάνιση της αποξένωσης του παραγωγού, όχι μόνο από το παραγόμενο προϊόν, αλλά, κυρίως, από τους συντελεστές παραγωγής του.
-Συγκέντρωση γης σε ξένα με την παραγωγή χέρια. Πιθανές αλλαγές χρήσεων και μείωση της γεωργικής γης.
-Εξαφάνιση της μικρομεσαίας αγροτιάς. Μαζική εγκατάλειψη της υπαίθρου, αστυφιλία και μεγαλύτερη κοινωνική πίεση στις πόλεις Διάρρηξη του κοινωνικού ιστού στην ύπαιθρο.

Παλιά «γομάρια»… Νέα περπατησιά;
Η κυβέρνηση της ΝΔ αρνείται να συλλάβει το μέγεθος της κρίσης που μαστίζει την ελληνική γεωργία. Μένει σταθερά εγκλωβισμένη στο «τρίγωνο της αμαρτίας» : Τράπεζες – Συνεταιριστές – Αγορά.

Κάνει «λάστιχο» τις διαδικασίες διανομής των κοινοτικών ενισχύσεων, ελπίζοντας πως οι αγρότες θα ξεχάσουν ότι η ΕΕ απειλεί να περικόψει το 10% των επιδοτήσεων εξ αιτίας του διάτρητου ΟΣΔΕ, που επιμένει να εφαρμόζει.

Δίνει άτοκα 150 εκ. ευρώ στους ίδιους Συνεταιρισμούς που στάθηκαν αδύναμοι να αντιμετωπίσουν την κατάσταση.
Επιμένει να αγνοεί ότι οι όποιες επιδοτήσεις και ενισχύσεις, δεν μπορούν να αντικαταστήσουν πρωτογενώς το εισόδημα.
Άμεσα μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης
Η ένταση και η οξύτητα των φαινομένων απαιτούν μέτρα που να περιορίζουν τις αρνητικές συνέπειες, να συμβάλλουν σήμερα στην βελτίωση των συνθηκών ζωής των οικονομικά ασθενών, αφήνοντας ανοιχτές «χαραμάδες» για ριζοσπαστικές αλλαγές αύριο.
Αυτά τα μέτρα πρέπει να απλώνουν ένα «δίχτυ» κοινωνικής προστασίας στην ύπαιθρο παρέχοντας ασφάλεια στους κατοίκους της και ενθαρρύνοντας τη συνέχιση της αγροτικής δραστηριότητας και να περιλαμβάνουν:
1.Την δημιουργία συνθηκών που διασφαλίζουν την συνέχεια και τη σταθερότητα της γεωργικής παραγωγικής διαδικασίας .

-Διαμόρφωση χαμηλών επιτοκίων (μέσω κρατικής επιδότησης του επιτοκί-ου) για βραχυπρόθεσμα δάνεια που σχετίζονται ευθέως με την συνέχιση της γεωργικής παραγωγής
-Έκδοση για τα επόμενα δύο χρόνια με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσί-ου, για κάθε αγρότη, καλλιεργητικής κάρτας με διάρκεια αντίστοιχη της καλλιεργητι-κής περιόδου και με οικονομικό πλαφόν βασισμένο στα δηλωμένα φορολογικά στοι-χεία της τελευταίας τριετίας. Με την κάρτα αυτή μέσω μίας και μοναδικής τράπεζας της επιλογής του, ο αγρότης επιλέγει τούς νόμιμους προμηθευτές των εισροών του οι οποίοι αποπληρώνονται το τίμημα των πωλήσεών τους απ ευθείας από την τράπεζα, μέχρι του ποσού του εγκεκριμένου πλαφόν. Στο τέλος της καλλιεργητικής περιόδου κεφαλαιοποιείται το εκταμιευθέν ποσό, και γίνεται ένα ειδικό χαμηλότοκο δάνειο με ορίζοντα απόσβεσης την πενταετία.

2.Την διασφάλιση των περιουσιακών στοιχείων κάθε αγρότη στα σημερινά τους επίπεδα

-Πάγωμα κάθε διαδικασίας εκποίησης με πλειστηριασμό περιουσιακού στοι-χείου αγρότη για ένα διάστημα π.χ. δύο χρόνων
-Πάγωμα των χρεών στις Τράπεζες και αναστολή καταβολής δανειακών δόσεων για το ίδιο διάστημα

3.Το αντιστάθμισμα της μείωσης της αγοραστικής δύναμης των κατοίκων της υπαίθρου με δωρεάν κοινωνικές παροχές .

- Μέτρα κοινωνικής μέριμνας και φροντίδας , ιδιαίτερα υπηρεσιών υγείας, μέριμνας για τα παιδιά και την τρίτη ηλικία, μεταφορών από το χωριό στο πλη-σιέστερο αστικό κέντρο.
- Δημιουργία και οργάνωση δομών στις Δημόσιες Υπηρεσίες ώστε να υπάρ-ξουν άμεσες και δωρεάν υπηρεσίες στην ύπαιθρο.

Στην αναζήτηση διεξόδου από την κατάρρευση του αγροτικού κόσμου, η Ρι-ζοσπαστική Αριστερά, οφείλει να πρωταγωνιστήσει. Με το άπλωμα της δραστηριότητας της στον αγροτικό κόσμο και τους κατοίκους της υπαίθρου, μπορεί να αναδείξει την ανωτερότητα του πολιτικού της λόγου και το κοινωνικό του περιεχόμενο , να πετύχει την αλλαγή των συνειδήσεων και να στρέψει τον πολιτικό άξονα της περιφέρειας αριστερά.

Ειρήνη Κατσινοπούλου, Γεωπόνος – Υπεύθυνη Τμήματος Αγροτικής Πολιτικής ΣΥΝ
Νίκος Στουπής,Γεωπόνος – Τμήμα Περιφερειακής Ανάπτυξης ΣΥΝ