Πολιτισμός είναι αμοιβόμενη εργασία...

... Τα άλλα είναι τουρισμός. Θεοί και δαίμονες δυσφημούν τους συμβασιούχους του υπ. Πολιτισμού, οι οποίοι αποκλείουν την Ακρόπολη ζητώντας τα αυτονόητα: Να πληρώνονται για τη δουλειά τους, να μη είναι όμηροι πελατειακών σχέσεων και να μην απολύονται ώστε να αντικατασταθούν από άλλους... συμφερότερους στον κρατικό προϋπολογισμό.

Οι υπάλληλοι αυτοί κάνουν ό,τι μπορούν για να αποκρούσουν ένα ολόκληρο επικοινωνιακό, και πολιτικό "σύστημα" που τους διαπομπεύει, αντλώντας "επιχειρήματα" από το πολιτιστικό και συμβολικό φορτίο του μνημείου, αλλά και τον Γιαπωνέζο που... κλαίει με τον αποκλεισμό του.

Γιατί όμως η ευθύνη χρεώνεται στους συμβασιούχους και όχι στους αρμοδίους που τους κρατούν επί μήνες απλήρωτους και ομήρους επ' αόριστον; Είναι δυνατόν η ηγεσία του ΥΠΠΟ να αρνείται να συζητήσει μαζί τους; Είναι δυνατόν ο υπουργός να αοριστολογεί, περί την πρωτοβουλία που δήθεν επιλύει το "πρόβλημα" αρνούμενος ταυτόχρονα να αποκαλύψει το περιεχόμενό της; Ποιος εμπαίζει ποιον τελικά; Με τρυκ, "δάκρυα" και πιέσεις δεν θα υπάρξει λύση.
Ακόμη και αν σήμερα ανοίξει η Ακρόπολη, μετά και τη σχετική έκκληση του Προέδρου της Δημοκρατίας, το πρόβλημα απλώς δεν λύνεται, απλώς μετατοπίζεται.
(από την Αυγή)