Μαρίνα Μυτιλήνης: Βλέποντας και κάνοντας

Εχουμε μια μαρίνα που όμως δεν ξέρουμε τι θα την κάνουμε. Ο ΕΟΤ περιμένει από τους ιδιώτες που θα την νοικιάσουν και μάλιστα για 40 χρόνια, να του πουν πως θα την αξιοποιήσουν. Αλλά αυτοί δεν έρχονται.
Αναρωτιόμαστε: Όταν αποφασίστηκε το έργο, δεν υπήρχε κάποιο σχέδιο λειτουργίας της; Δεν υπήρχε ένα επιχειρησιακό σχέδιο, κάτι; Αν ναι τι από τις προβλέψεις του και τις υποθέσεις τους ισχύουν σήμερα. Εάν όχι, πάνω σε ποια βάση στηρίχτηκε η απόφαση;

Κανένας «επενδυτής» δεν εμφανίστηκε τελικά για τη μαρίνα της Μυτιλήνης.

• Όπως είναι γνωστό πρόκειται για ένα μεγάλο έργο για τα δεδομένα του νομού μας που στοίχησε αρκετά δισεκατομμύρια δραχμές. Προφανώς το τελικό κόστος κατασκευής της είναι ακόμα μεγαλύτερο εάν σκεφτούμε ότι για περίπου μια δεκαετία είχαν και έχουν δεσμευτεί πόροι οικονομικοί που δεν απέδιδαν τίποτα.
• Αυτό το έργο ταυτόχρονα στέρει από την πόλη ένα ζωτικό χώρο. Μια από τις ποιο ωραίες μεριές της πόλης.
• Αξίζει τελικά τον κόπο και το κόστος; Αρκετοί από εμάς προβληματίζονταν και προβληματίζονται για την σκοπιμότητα αυτού του έργου.

Τι έχουμε αυτή τη στιγμή;

• Μια μαρίνα που όμως δεν ξέρουμε τι θα την κάνουμε. Με την έννοια ότι ο ΕΟΤ περιμένει από τους ιδιώτες που θα την νοικιάσουν και μάλιστα για 40 χρόνια, να του πουν πως θα την αξιοποιήσουν. Αναρωτιόμαστε: Όταν αποφασίστηκε το έργο, δεν υπήρχε κάποιο σχέδιο λειτουργίας της; Δεν υπήρχε ένα επιχειρησιακό σχέδιο, κάτι; Αν ναι τι από τις προβλέψεις του και τις υποθέσεις τους ισχύουν σήμερα. Εάν όχι, πάνω σε ποια βάση στηρίχτηκε η απόφαση;
• Πολύ φοβόμαστε ότι αυτό το μεγάλο έργο, έγινε με τη λογική του «βλέποντας και κάνοντας» Δηλαδή ας το κάνουμε, ας τελειώσει και μετά βλέπουμε πως θα το λειτουργήσουμε και την χρησιμότητα του.

Θεωρούμε ότι τέτοια μεγάλα έργα είναι έργα υποδομής, δηλαδή η κατασκευή και η λειτουργία τους πρέπει να συμβάλλουν συνολικά στην ανάπτυξη μιας περιοχής. Άρα κατά την γνώμη μας δεν μπορεί να είναι αυτοσκοπός η λειτουργία της μαρίνας, αυτή πρέπει να υποστηρίζει την γενικότερη τουριστική ανάπτυξη του νησιού μας.
Αυτό όμως που βλέπουμε ότι σήμερα κυριαρχεί, είναι η λειτουργία της μαρίνας σαν τέτοια. Δηλαδή καλεί ο ΕΟΤ τους ιδιώτες να πάρουν την μαρίνα να την λειτουργήσουν με σκοπό βεβαίως να έχουν κέρδος. Διαφορετικά γιατί να την πάρουν; Ουσιαστικά δηλαδή πρόκειται για μια κερδοσκοπική λειτουργία που δεν μπορεί εύκολα να συνδυαστεί με ένα έργο υποδομής.
Γιατί το βασικό μέλημα του ιδιώτη δεν θα είναι η γενικότερη ισόρροπη και ολοκληρωμένη τουριστική ανάπτυξη της Λέσβου, αλλά η κερδοφορία –με όποιους τρόπους- της μαρίνας.

Απλά «ελπίζουν» ότι μέσα από τη λειτουργία της μαρίνας θα προέρθει και τουριστική ανάπτυξη. Αλλά κατά την γνώμη μας αυτά είναι δύο πράγματα διαφορετικά.

Για να συμβάλει η μαρίνα αποτελεσματικά στην τουριστική ανάπτυξη, θα πρέπει να είναι ενταγμένη σε ένα γενικότερο σχεδιασμό. Κάτι που σήμερα δεν υπάρχει. Υπάρχουν μόνο ευχές και η πολιτική του υπουργού Τουρισμού, που σημειωτέον αλλάζει κάθε φορά που αλλάζει ο υπουργός.

Θεωρούμε ότι η καλύτερη λύση είναι να παραχωρηθεί η μαρίνα στην τοπική κοινωνία, μέσα από τους αντιπροσωπευτικούς της θεσμούς (Δήμους, Νομαρχία, ΤΕΔΚ, επιμελητήριο κα)., Αυτοί πρέπει να έχουν την ευθύνη της λειτουργίας της. Και πρέπει να ενταχθεί αυτή η λειτουργία σε ένα γενικότερο πρόγραμμα τουριστικής ανάπτυξης που πρέπει να εκπονηθεί σε τοπικό επίπεδο.