Η κρίση, ο κ. Κ. Καραμανλής, ο κ. Γ. Παπανδρέου και οι τράπεζες

Ο γέρο-Μαρξ εκδικείται και επανέρχεται με νεανικό σφρίγος στην επικαιρότητα. Όλα, στον πάλαι ποτέ «αστραφτερό» καπιταλιστικό κόσμο μοιάζουν να σωριάζονται. Αγορές, τράπεζες, επενδυτικά funds, ιστορικές επιχειρήσεις. Οι οικονομίες βουλιάζουν στην ύφεση.

Όλα τα παραδοσιακά εργαλεία των κυβερνήσεων, που ανέκοψαν προς το παρόν ένα γενικευμένο κραχ, έχουν πλέον αχρηστευθεί. Από την μείωση των επιτοκίων έως τα ληστρικά, σε βάρος των λαών, πακέτα «διάσωσης»! Οι ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, χρεωμένες ήδη και ορισμένες υπερχρεωμένες, εκδίδουν συνεχώς ομόλογα για να καλύψουν τις «μαύρες τρύπες». Σε λίγο ο κόσμος θα πλημμυρίσει με κρατικές ομολογίες χωρίς αντίκρισμα! Κι όμως, οι κυρίαρχοι του πλανήτη και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού δεν θέλουν και δεν μπορούν να βγάλουν κανένα συμπέρασμα. Αντίθετα, επιμένουν στο δρόμο της καταστροφής.

Χαρακτηριστικές οι αποφάσεις των «27» της Ε.Ε. με τις οποίες αφήνουν άθικτο το νεοφιλελεύθερο καπιταλιστικό σύστημα και προτείνουν απλώς μέτρα αυστηρότερης εποπτείας του! Αντί να χτυπήσουν τον γάιδαρο, βαράνε το σαμάρι. Οι G-20 οδηγούνται σε βέβαιο ναυάγιο!

Σε ναυάγιο, δυστυχώς, οδηγείται και η ελληνική οικονομία με εφιαλτικές κοινωνικές συνέπειες. Ζούμε την πλήρη και παταγώδη αποτυχία ενός οικονομικοκοινωνικού μοντέλου που αποθέωσαν από τη δεκαετία του '90 οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και το οποίο κλιμακώνει η κυβέρνηση της Ν.Δ. Το μοντέλο αυτό στηρίχθηκε στις νεοφιλελεύθερες απορυθμίσεις σε όλους τους τομείς, στην παράδοση στις αγορές, στην χρηματιστηριακή και κερδοσκοπική διαχείριση της οικονομίας, στην παραγωγική εξάρθρωση της χώρας, σε ένα πρωτοφανές κύμα ιδιωτικοποιήσεων και εκποίησης κοινωνικών αγαθών και τέλος στην απίστευτη απληστία και υπεργιγάντωση των τραπεζών, οι οποίες αναγορεύθηκαν σε ατμομηχανή της ανάπτυξης! Αυτή η ανάπτυξη, βασισμένη στο «τσιμέντο» και στη δανειακή υπερεπέκταση, η οποία τροφοδοτούσε με ληστρικούς όρους και αβέβαια εισοδήματα του μέλλοντος, μια επίπλαστη καταναλωτική «ευμάρεια», γνωρίζει μια ολοκληρωτική χρεοκοπία.

Οι ελπίδες στον υπεύθυνο της κρίσης;

Το τραγικό είναι ότι ακόμα και σήμερα, η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή αντί να αποδυναμώνει ενισχύει και επιτείνει τις νεοφιλελεύθερες «μεταρρυθμίσεις», ενώ στηρίζει τις ελπίδες διεξόδου από την κρίση στον κατ' εξοχήν υπεύθυνο για αυτήν: το τραπεζικό κεφάλαιο. Παράλληλα, ο κ. Γ. Παπανδρέου, αδίδακτος επί της ουσίας από το παρελθόν, επιδίδεται σε συναντήσεις με τους τραπεζίτες και εκφωνεί καθημερινά όλο και πιο ανούσιες, διαχειριστικές, και αντιφατικές προτάσεις, οι οποίες επιχειρούν να συμβιβάσουν τα ασυμβίβαστα. Να κρατήσουν ανέπαφες τις δομές του νεοφιλελεύθερου συστήματος και από την άλλη να δημιουργήσουν επικοινωνιακές εντυπώσεις ενός κοινωνικού προσώπου. Τραγέλαφος!

Παρακολουθούμε το τελευταίο διάστημα ένα πρωτοφανές θέατρο του παραλόγου. Την κυβέρνηση να περιφέρει μεγαλόψυχα, με όλο και πιο ελαστικές τροποποιήσεις, ένα πακέτο προσφοράς 28 δισ. ευρώ προς τις τράπεζες, τις τελευταίες να παριστάνουν τις «δύσκολες» να αποδεχθούν την παραχώρηση και το ΠΑΣΟΚ να προτείνει τον δια νόμου πειθαναγκασμό τους να συμμετάσχουν, χωρίς εξαιρέσεις, στη μοιρασιά του μυθώδους ευεργετήματος. Με προϋποθέσεις βεβαίως ...;

Φτάσαμε στο σημείο ένα πακέτο 28 δισ., το οποίο οι τράπεζες επιθυμούν διακαώς να κατασπαράξουν, να εμφανίζονται ως εκβιαζόμενα θύματα πειθαναγκασμού για να το παραλάβουν! Αυτό το σενάριο επιστημονικής φαντασίας καταδεικνύει την απόλυτη ομηρία του δικομματικού συστήματος στο κυρίαρχο τραπεζικό κεφάλαιο.

Ακόμα πιο τραγικό, ίσως, είναι ότι η μια μετά την άλλη οι Τράπεζες, την ώρα που συνεχίζουν τη λεηλασία του καταναλωτικού κοινού και υπεραύξησαν ανενόχλητες τα επιτόκια δανεισμού, επιχειρούν να δώσουν την εντύπωση ότι επιδίδονται σε κοινωνικές πολιτικές προς τους πιο ευπαθείς δανειολήπτες.

Είναι χαρακτηριστικό ότι πρώτος πρότεινε το «πάγωμα» για ένα χρόνο των δόσεων των δανείων ο κ. Γ. Παπανδρέου, για να βρει άμεσα τη θερμή υποστήριξη του κ. Α. Βγενόπουλου, να ακολουθήσει η κυβέρνηση με ανούσιες απειλές και δηλώσεις ότι σκέπτεται να εφαρμόσει το μέτρο και να έρθουν στη συνέχεια όλες, σχεδόν, οι τράπεζες, να κάνουν πράξη τις «γενναιόδωρες» εξαγγελίες.

Το εξάμηνο «πάγωμα», όμως, των δόσεων των στεγαστικών δανείων, που αποφάσισαν οι τράπεζες, για αυτούς που λαμβάνουν επίδομα ανεργίας, μπορεί να προσφέρει κάποια προσωρινή ανακούφιση στον πονοκέφαλο των δανειοληπτών, αλλά θα επιφέρει ιλίγγους στο μέλλον. Κι αυτό γιατί οι τόκοι και μάλλον τα χρεολύσια του «παγωμένου» εξαμήνου δεν θα μετατεθούν απλώς στο μέλλον, αλλά θα κεφαλαιοποιηθούν και ανατοκιζόμενοι θα πληρωθούν ως χρυσάφι σε ευθετότερο χρόνο.

Όπως και η αναστολή πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας για έξι μήνες, θα συνοδευθεί με νέες επιβαρύνσεις και τόκους υπερημερίας και θα έχει ως αποτέλεσμα τη γενικότερη καταστροφή του δανειολήπτη και τη βέβαιη, με την πάροδο του εξαμήνου, απώλεια, με ακόμα πιο δυσμενείς όρους, του σπιτιού του.

Διέξοδος με ριζική αμφισβήτηση του συστήματος

Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε έγκαιρα δέσμη θέσεων για να αντιμετωπισθεί η ασυδοσία των τραπεζών, με επίκεντρο την αμφισβήτηση της απελευθέρωσης της χρηματοπιστωτικής αγοράς και μια στρατηγική επανεθνικοποίησης του τραπεζικού συστήματος. Πρώτο βήμα σε αυτή τη λογική θα ήταν το πέρασμα της Εθνικής Τράπεζας σε δημόσια ιδιοκτησία, ώστε από κοινού με το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και την Αγροτική Τράπεζα να ασκήσουν μια νέα πολιτική, με αποκλειστικά αναπτυξιακά και κοινωνικά κριτήρια.

Αυτές τις ώρες, η διέξοδος από την κρίση ή θα είναι προοδευτική και σοσιαλιστική με τη ριζική αμφισβήτηση, όχι μόνο του νεοφιλελευθερισμού, αλλά και του ίδιου του καπιταλισμού ή θα εισέλθουμε σε μια νέα πρωτοφανή βαρβαρότητα, την χειρότερη ίσως που γνώρισε ποτέ αυτός ο πλανήτης. Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει! Και όσοι τον αναζητούν ή και τον προτείνουν, άλλοι από αφέλεια και πολλοί με περισσή ιδιοτέλεια επιταχύνουν την τραγωδία!

Του Παναγιώτη ΛΑΦΑΖΑΝΗ