Η κρίση σαν φυσική καταστροφή.....

Ο κ. Καραμανλής, χαρακτήρισε «εθνική υπόθεση την οικονομία» στην οποία δεν χωρούν «κομματικές και προσωπικές επιδιώξεις». «Η διεθνής κρίση, η σφοδρότερη στη μεταπολεμική ιστορία» -τόνισε χαρακτηριστικά- «αναδεικνύει την οικονομία σε μείζονα εθνική υπόθεση. Η αντιμετώπιση των συνεπειών της αποτελεί εθνικό στόχο. Και σ' ένα εθνικό στόχο δεν νοείται να μένει κανένας πίσω. Μπροστά σ' ένα εθνικό στόχο δεν χωρούν ούτε κομματικές, ούτε εκλογικές, ούτε προσωπικές επιδιώξεις. Δεν υπάρχει χώρος ούτε για άλλες προτεραιότητες, ούτε για άλλες σκέψεις». (από το Εθνος)

Aντιμετωπίζεται η σαρωτική χρηματοπιστωτική κρίση περίπου σαν φυσική καταστροφή ή θεομηνία απέναντι στην οποία πρέπει «όλοι» να ενωθούμε και να πάρουμε μέτρα. «Όλοι»: δηλαδή εκείνοι που την προκάλεσαν συσσωρεύοντας αμύθητο πλούτο, ο οποίος τους επιτρέπει να την ανταπεξέλθουν ανώδυνα και ίσως να επανακερδοσκοπήσουν από αυτήν, κι εκείνοι που είχαν ήδη εξοντωθεί από τη διευρυνόμενη ανισότητα και θα πληρώσουν με τον πιο οδυνηρό τρόπο τις συνέπειές της…

Η φυσικοποίηση της κρίσης είναι, προφανώς, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να εκβιαστούν αθέμιτες συναινέσεις και να αποκρυφθεί ο κοινωνικός πόλεμος που δεν έχει πάψει να σοβεί στο βάθος κοινωνιών τόσο ανελέητα ταξικών όσο αυτές στις οποίες ζούμε.

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Από το Σκαλοχώρι στη Μυτιλήνη

Πλημμύρισε εχτές το βράδυ η αίθουσα συνεδριάσεων του Νομαρχιακού Συμβουλίου με δεκάδες κάτοικους από το Σκαλοχώρι που κατέφτασαν για να πουν με τη παρουσία τους σε όσους κάνουν ότι δεν ακούν το αυτονόητο. Δεν είναι διατεθειμένοι να ανεχθούν άλλο να μπαίνουν τα κέρδη πάνω από τη ζωή τους!
Ολοι έκαναν ότι τους άκουσαν, με συμπάθεια και καλοσύνη!

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Κρίση και ανεργία

Δεν είναι η έξοδος από την κρίση που θα οδηγήσει σε μείωσης της ανεργίας. Είναι η μείωση της ανεργίας και η επιδίωξη της πλήρους απασχόλησης ο δρόμος για την έξοδο από την κρίση.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κρίση που ζούμε θα οδηγήσει σε αύξηση της ανεργίας, ενδεχομένως και δραματική. Οι διαστάσεις βεβαίως της αύξησης αυτής θα εξαρτηθούν όχι μόνο από την ένταση της επερχόμενης ύφεσης, όσο -και κυρίως- από τη διάρκειά της. Δεν αποκλείεται καθόλου -όπως έγινε και με την κρίση της δεκαετίας του ’70- η μεγάλη ένταση του προβλήματος να εκδηλωθεί όχι στο αρχικό στάδιο της ύφεσης, αλλά στα ύστερα στάδιά της. Αυτό δε σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει από τώρα να τεθούν σε επιφυλακή, ότι δεν πρέπει η κοινωνία να τεθεί από τώρα σε κατάσταση συναγερμού.

Πολύ περισσότερο που το επερχόμενο νέο κύμα αύξησης της ανεργίας βρίσκει την κοινωνία αθωράκιστη. Οι όποιοι θεσμοί προστασίας των εργαζομένων και των ανέργων είναι ατροφικοί ή διάτρητοι, το δε «μοντέλο ανάπτυξης», βασισμένο στον καταναλωτισμό και στο δανεισμό, έχει οδηγηθεί σε χρεοκοπία.

Εκτός αυτού, είναι ήδη εμφανείς οι προσπάθειες ορισμένων επιχειρηματιών να αξιοποιήσουν τον κίνδυνο της ανεργίας ως άλλοθι για να κερδίσουν περισσότερα από λιγότερους εργαζόμενους, να απαιτήσουν ακόμη μεγαλύτερη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, να αποσπάσουν περισσότερο δημόσιο χρήμα για να αποκαταστήσουν ελλείμματα της ανταγωνιστικότητάς τους και να στηρίξουν την κερδοφορία τους.

Είναι λοιπόν επείγουσα η ανάγκη να υπάρξει ένα σύστημα προστασίας των εργαζομένων από αυθαίρετες ή εκβιαστικές απολύσεις. Είναι επείγον να εισαχθεί, να οριοθετηθεί και να θεσμοθετηθεί η έννοια της μη αιτιολογημένης απόλυσης και να προστατευθούν οι εργαζόμενοι τουλάχιστον απ’ αυτήν.

Ένα δεύτερο πεδίο άμεσης παρέμβασης είναι η προστασία των ανέργων από τη φτώχεια και την ανέχεια. Το ισχύον σύστημα είναι διάτρητο. Μόλις το 15% των ανέργων παίρνουν ένα επίδομα, ισχνό και για μικρό χρονικό διάστημα.

Είναι, λοιπόν, επείγουσα ανάγκη να συγκροτηθεί ένα σύστημα προστασίας των ανέργων καθολικό και αποτελεσματικό, χωρίς υποκριτικά εμπόδια και ανυπέρβλητες προϋποθέσεις στην πρόσβαση σ’ αυτό.

Το τρίτο επίπεδο είναι η άμεση παρέμβαση του κράτους για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Το κράτος δρα ήδη –και διεθνώς και στη χώρα μας– ως δανειστής και ως μέτοχος της «τελευταίας καταφυγής» για τις τράπεζες. Πρέπει να κάνει το ίδιο ενεργώντας και ως εργοδότης της τελευταίας καταφυγής. Και είναι υποκριτές όσοι ονομάζουν κρατισμό το δεύτερο και κοινωνική πολιτική το πρώτο.

Βεβαίως, το ζητούμενο εδώ δεν είναι ένα κράτος «αποθήκη ανθρώπων» χωρίς πραγματικό αντικείμενο εργασίας, όμηροι της εκάστοτε εξουσίας. Το ζητούμενο είναι ένα πρόγραμμα διαφανές, καλά σχεδιασμένο, ψηφισμένο από τη βουλή, κατά τις επιταγές του συντάγματος, το οποίο θα προβλέπει συγκεκριμένες θέσεις εργασίας, αδιάβλητες διαδικασίες πρόσληψης, όπου υπάρχουν συγκεκριμένες ανάγκες και διαγράφεται ορατό, θετικό για την κοινωνία αποτέλεσμα.

Η κατασκευή κοινωνικών υποδομών, όπως δημόσιων και δημοτικών βρεφονηπιακών σταθμών και σχολείων, η κάλυψη κενών θέσεων σε νοσοκομεία, η στελέχωση ελεγκτικών μηχανισμών, είναι μερικά από τα πολλά παραδείγματα που μπορούν να αναφερθούν. Ένα τέτοιο πρόγραμμα 100.000 νέων θέσεων εργασίας τουλάχιστον έπρεπε ήδη να έχει διαμορφωθεί. Οι τεράστιοι πόροι που διασπαθίζονται σε προγράμματα δήθεν κατάρτισης και δήθεν «ενεργητικές πολιτικές» απασχόλησης θα έπιαναν καλύτερα τόπο αν οι όποιες καταρτίσεις ή ενεργητικές πολιτικές εντάσσονταν ως υποστηρικτικοί μηχανισμοί σε τέτοια προγράμματα απασχόλησης.

Τα παραπάνω όμως δεν αρκούν. Η ανεργία στη χώρα μας δεν είναι μόνο αποτέλεσμα της κρίσης αλλά και ένα πρόβλημα που υπήρχε και πριν την κρίση. Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι η ανεργία ήταν διαρκώς παρούσα καθ’ όλη τη διάρκεια του πρόσφατου «αναπτυξιακού κύκλου». Συγκεκριμένα σε όλη την περίοδο 1994-2005 το ποσοστό ανεργίας δεν έπεσε ούτε για ένα έτος κάτω από το 10%, παρά την ταχεία οικονομική μεγέθυνση. Και η κάποια στατιστική μείωση της ανεργίας μετά το 2006 οφείλεται στην επέκταση της μερικής απασχόλησης και των ευρωπαϊκών προγραμμάτων τύπου stage πρόσκαιρης συγκάλυψης της ανεργίας.

Δεν είναι επομένως η έξοδος από την κρίση που θα οδηγήσει σε μείωσης της ανεργίας. Είναι η μείωση της ανεργίας και η επιδίωξη της πλήρους απασχόλησης ο δρόμος για την έξοδο από την κρίση. Αυτό όμως απαιτεί ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, δηλαδή ένα νέο σύστημα παραγωγής και διανομής του πλούτου, στον αντίποδα του μοντέλου που διαμορφώθηκε υπό την ηγεμονία των νεοφιλελεύθερων ιδεών από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Χρειάζεται η οικονομία και η κοινωνία να ανασυγκροτηθούν στη βάση νέων ιεραρχήσεων στις οποίες οι ανάγκες των ανθρώπων, της φύσης και της κοινωνίας θα ανακτήσουν την πρωταρχικότητα που τους ανήκει. Το αίτημα «οι άνθρωποι πάνω απ’ τα κέρδη» δεν είναι μόνο ένα σύνθημα αλλά και μια πολιτική και προγραμματική κατεύθυνση, που η τρέχουσα κρίση καθιστά ακόμα πιο αναγκαία και πιο επίκαιρη.

άρθρο του Γιάννη Δραγασάκη στην "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ"

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Το 3ο φύλλο του Πολίτη

Με μια μικρή καθυστέρηση ανεβάζουμε σήμερα το 3ο φύλλο του Πολίτη. Στο σαλόνι του, μπορείτε να διαβάσετε μια αναλυτική παρουσίαση της ξεχασμένης εξέγερσης των πεινασμένων της Μυτιλήνης, που έγινε τον Φλεβάρη του 1936.
Κλίκ εδώ για να κατεβάσετε την εφημερίδα μας.

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Ο ΝΙΚΟΣ ΧΟΥΝΤΗΣ ΣΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗ

Σήμερα Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου επισκέπτεται τη Μυτιλήνη, ο Γραμματέας της ΚΠΕ του ΣΥΝ Νίκος Χουντής. Ο Νίκος Χουντής θα μιλήσει 7 το απόγευμα, στο Ξενοδοχείο ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΟ για τις ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ και το Πρόγραμμα του ΣΥΝ.

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Μπαμπά, θα με πάρεις στη δουλειά;

Χωρίς Σχόλια!

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Οι αριθμοί της κρίσης...

Πληθωρισμός: Στο 1,8% τον Ιανουάριο. Ο κόσμος μειώνει τις αγορές του.
Βιομηχανία: Μείωση κατά 8,7% της παραγωγής τον Δεκέμβριο.
Δείκτης Κύκλου Εργασιών στο Λιανικό Εμπόριο: - 1,1 (Νοεμ. 08/Νοεμ. 07).
Οικοδομή: Πτώση 30,4% της δραστηριότητας τον Νοέμβριο.
Ανεργία: Κύμα απολύσεων, εκβιασμοί από εργοδότες.

Μέσα σε αυτό το χαμό η κυβέρνηση λέει ότι "έχει σχέδιο". Μυστικό βέβαια...

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Η κατάρευση του κοινωνικού κράτους

"Κατάρρευση του κοινωνικού κράτους" διαπιστώνει ο κ. Παπανδρέου.
Λες και τα κοινωνικά προβλήματα να γεννήθηκαν όλα ξαφνικά στη χώρα μας το 2004.

Λες και οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφαρμόστηκαν με σταθερότητα και συνέχεια και από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ μετά το 1996, που οποίες οδήγησαν στην αύξηση της ανεργίας, στην πλήρη απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, στην αφαίρεση ασφαλιστικών δικαιωμάτων, στην υπονόμευση του Εθνικού Συστήματος Υγείας κλπ. ήταν στην κατεύθυνση της υποστήριξης του κοινωνικού κράτους...

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Σήμερα 7 το απόγευμα η συνέλευση του ΣΥΡΙΖΑ στη Μυτιλήνη

Σήμερα 9 Φεβρουαρίου στις 7 το απόγευμα στο ξενοδοχείο ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΟ, θα πραγματοποιηθεί συνέλευση μελών και φίλων ου ΣΥΡΙΖΑ Λέσβου για την ανάλυση των 15 άμεσων στόχων πάλης του ΣΥΡΙΖΑ. Στη συνέλευση θα παρευρεθούν και θα μιλήσουν ο Γιάννης Θεωνάς, μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και στέλεχος τη ΚΕΔΑ και ο Πάνος Λάμπρου στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΚΟΑ.
Το μεσημέρι στις 12 η ώρα τά δύο στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα παραχωρήσουν στα τοπικά ΜΜΕ συνέντευξη τύπου.

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Πλούσιος ο κοινοβουλευτικός απολογισμός του ΣΥΡΙΖΑ για τη Λέσβο

Στις προηγούμενες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ στο νομό Λέσβου πήρε 3005 ψήφους και φυσικά δεν έβγαλε βουλευτή. Όμως, παρόλα αυτά, τιμήσαμε κάθε έναν συμπολίτη και κάθε μία συμπολίτισσα μας. Ανταποκριθήκαμε με το παραπάνω στην εμπιστοσύνη που μας δείξατε.

Από τις προηγούμενες εκλογές μέχρι και σήμερα, οι βουλευτές μας κατέθεσαν στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, πάνω από 40 ερωτήσεις και έκαναν δεκάδες παρεμβάσεις αναδεικνύοντας έτσι προβλήματα μικρά ή μεγάλα που αφορούν τους πολίτες του νομού μας.

Θα είχε ένα ενδιαφέρον να επιχειρήσει κάποιος μια σύγκριση με την κοινοβουλευτική δραστηριότητα των άλλων κομμάτων (που όπως όλοι γνωρίζουμε, έχουν τοπικό βουλευτή)

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Η φτώχεια ακουμπάει 2,12 εκατ. Πολίτες

Tα δόντια της σε 530.101 Έλληνες έδειξε πέρυσι στη χώρα μας η φτώχεια με αποτέλεσμα να ανεβούν στα 2,12 εκατ. τα άτομα που δίνουν μάχη για την επιβίωση με τους αγρότες, τους συνταξιούχους και τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα να αποτελούν τις κοινωνικές ομάδες που δέχτηκαν το μεγαλύτερο «χαστούκι».

Από το σύνολο του πληθυσμού σχεδόν ένας στα δύο δεν μπόρεσε να κάνει διακοπές τουλάχιστον για μία εβδομάδα, ενώ αυξήθηκε δραματικά ο αριθμός των πολιτών που δεν έχουν ικανοποιητική θέρμανση στο νοικοκυριό τους, αδυνατούν να καλύψουν τα οικονομικά τους «ανοίγματα» και δεν αντέχει η τσέπη τους για να καταναλώνουν κάθε δεύτερη μέρα κρέας, κοτόπουλο ή ψάρι.

Από την επιμέρους επεξεργασία των στοιχείων της έρευνας προκύπτει ότι ένας στους τρεις (35% έναντι 27% το 2007) αντιμετώπιζε δυσκολίες στην πληρωμή των οικιακών λογαριασμών (νερό, ηλεκτρικό ρεύμα, φυσικό αέριο), ένας στους τέσσερις δεν μπορούσε να αποπληρώσει τη δόση διάφορων δανείων ή της πιστωτικής του κάρτας (26% από 19%) και ένας στους δέκα δεν ήταν συνεπής στην καταβολή του ενοικίου ή της δόσης για το στεγαστικό του δάνειο (13% από 12%).

Το ποσοστό των πολιτών οι οποίοι πληρώνουν μηνιαίως κάποιο ποσό στις τράπεζες για την εξόφληση καρτών, δόσεων ή δανείων αυξήθηκε το 2008 κατά 7 ποσοστιαίες μονάδες στο 45%. Από τους πολίτες αυτούς το 77% επιβαρύνεται «πολύ» και «αρκετά» στα οικονομικά του από τις υποχρεώσεις αυτές, ενώ το 29% επιβαρύνεται «πολύ».

Ως εκ τούτου η VPRC καταλήγει στο συμπέρασμα ότι από το σύνολο του πληθυσμού το ένα τρίτο των πολιτών (34,5%) βρίσκεται «πιεσμένο» πλέον από τις πάσης φύσεως δανειακές του υποχρεώσεις, ποσοστό που το 2007 έφτανε στο 29,5%.

Ακόμη πιο αναλυτικά, το 61% των μισθωτών του Δημοσίου βρίσκεται χρεωμένο με δόσεις, πιστωτικές κάρτες και δάνεια, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα φτάνει το 56%.

Τα πράγματα ενδεχομένως να ήταν χειρότερα για τα περισσότερα νοικοκυριά εάν δεν ήταν ενισχυμένος ο θεσμός της οικογένειας στην Ελλάδα.Το 32% των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα (571.096 άτομα) έχουν οικονομική βοήθεια από την οικογένεια, στους δημοσίους υπαλλήλους το ποσοστό διαμορφώνεται στο 20% ενώ στο σύνολο του πληθυσμού ανέρχεται στο 22%. Βοήθεια από την οικογένεια λαμβάνει και σημαντικό ποσοστό νοικοκυρών και συνταξιούχων (13% των νοικοκυρών και 9% των συνταξιούχων).

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&ta

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Το δεύτερο φύλλο του "Πολίτη"

Κυκλοφόρησε στους συνδρομητές αλλά και σε περίπτερα της πόλης το δεύτερο φύλλο του "Πολίτη" της εφημερίδας της αριστεράς στη Λέσβο. Κάνοντας κλίκ εδώ, ή στη φωτογραφία, μπορείτε να το κατεβάσετε σε pdf.
Την επόμενη Πέμπτη θα κυκλοφορήσει το τρίτο φύλλο.

Μην ξεχνάτε ότι ο Πολίτης για να σταθεί θέλει και τη δική σας συνδρομή.
Περισσότερες πληροφορίες για το πως μπορείτε να γραφτείτε συνδρομητές θα βρείτε εδώ.

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Τι γίνεται με τα πεύκα στο Κάστρο;

Από χτες ο δήμος άρχισε να κόβει πεύκα στο Κάστρο (δίπλα στον χώρο που δίνονται οι συναυλίες)
Πληροφορίες αναφέρουν ότι ήδη έχουν κοπεί 30-35 μεγάλα πεύκα, ενώ έχουν σημαδευτεί ακόμα άλλα 30.
Εχτές είχαμε σχετική επικοινωνία με τον δήμαρχο, που ισχυρίστηκε ότι είναι άρρωστα πεύκα που "δυστυχώς" πρέπει να κοπούν. Μιλάμε για πάνω από 100 πεύκα.
Από την άλλη ο αντιδήμαρχος Πατερέλης ισχυρίζεται ότι θα κοπούν 4-5 πεύκα για να γίνει μια ανάπλαση.

Από ότι όμως μάθαμε η άδεια για τα άρρωστα δέντρα αφορούσε πολύ λιγότερα (γύρω στα 20). Πολίτες ισχυρίζονται ότι τα δέντρα κόβονται για να εξυπηρετηθούν μικροσυμφέροντα κατοίκων της περιοχής.

Επειδή το θέμα είναι αρκετά σοβαρό, καλούμε τη δημοτική αρχή να δώσει άμεσα εξηγήσεις στον λαό της Μυτιλήνης!

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Βρε καλώς τα τα παιδιά!

"Κινητοποιήση", αλλά στο τέλος του μήνα, αποφάσισε ο κ. Γιαζιτζόγλου, που προετοιμάζει "αγροτοκτηνοτροφικό συλλαλητήριο". Αυτό, γιατί όπως δήλωσε χτες το βράδυ στα κανάλια, "η απόφαση της ΓΕΣΑΣΕ είναι να γίνεται μια κινητοποίηση κάθε φορά σε κάθε νομό ξεχωριστά" ή κάπως έτσι.

Προφανώς ο "πράσινος" αγροτοσυνδικαλιστής περίμενε τη γραμμή, τα προβλήματα των αγροτών της Λέσβου όμως δεν περιμένουν καμιά γραμμή. Οι τουφεκιές στον αέρα που προετοιμάζουν για να ξεπλύνουν τις ευθύνες τους όλοι αυτοί που τόσα χρόνια χαντάκωσαν τον αγροτικό κόσμο, αλλά και το αγροτικό κίνημα στη Λέσβο, δεν πείθουν κανέναν.

Ήδη σε διάφορα χωριά της Λέσβου οι αγρότες συναντιούνται - και όχι μόνο στους καφενέδες! Δειλά - δειλά μια νέα κατάσταση αρχίζει να εμφανίζεται στο αγροτικό κίνημα.

Γιατί τελικά ο μόνος τρόπος για να μπορέσουν οι αγρότες μας να κερδίσουν κάτι, είναι η οργάνωση τους μέσα στα χωριά τους.
Γιατί τελικά ο μόνος τρόπος για να σωθούν τα χωριά μας, είναι να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους οι ίδιοι οι αγρότες!

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

σ.φε Γιαννέλη σε χαιρετούμε!

Αφού μέχρι πριν από λίγο διαβεβαίωνε δεξιά και αριστερά ότι "τον έχουν διαβεβαιώσει ότι το εφετείο θα αρχίσει να λειτουργεί στις αρχές του 2009", ο κ. Γιαννέλης "πήρε τα βουνά". Δεν θα ψηφίζει, λέει, κανένα νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης.

«δηλώνω ότι από σήμερα σε ένδειξη αγανάκτησης και οργής αρνούμαι να υπερψηφίσω οποιοδήποτε σχέδιο νόμου του υπουργείου Δικαιοσύνης μέχρις ότου δημοσιευτεί σε ΦΕΚ το Π.Δ.. Αν παρ΄ ελπίδα αυτό δεν συμβεί μέχρι και τον επόμενο μήνα, θα προκαλέσω Παλλεσβιακή Διαβούλευση, θα κλιμακώσω τις ενέργειές μου προς τον Πρωθυπουργό και θα ανακοινώσω δημόσια τις περαιτέρω αποφάσεις μου».

Αυτά δήλωσε ο "Λεσβιάρχης" κ. Γιαννέλης. Καμιά σχέση βεβαίως δεν έχει αυτή η στάση του με το γεγονός ότι έμεινε έξω από τον ανασχηματισμό. Ακόμα καμιά σχέση δεν έχει με τα τοπικά εσωκομματικά παιχνίδια της Ν.Δ. και την διαπάλη για την επόμενη βουλευτική της έδρα. Ο κ. Γιαννέλης είναι γνωστό ότι είναι πέρα και πάνω από όλα αυτά.

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Η αριστερά, ο γάμος και οι καλεσμένοι

Έχουν να κάνουν με μια αριστερά η οποία έχει πάθει μια ευγενή μετάλλαξη. Μια αριστερά που δεν απαντάται μόνο σε κύκλους διανοουμένων, αστικά κέντρα και τους ανθρώπους της γενιάς του Πολυτεχνείου. Είναι μια αριστερά που ακουμπά νέους, επισφαλώς εργαζόμενους, που υπάρχει και στην επαρχία, που αναμετράται σε όλα τα ανοιχτά κοινωνικά μέτωπα, που έχει μάθει να οικοδομεί συμμαχίες και να νικά.

Το 2001 ο Άλαν Γκρίνσπαν υποστήριξε με θέρμη τις φοροαπαλλαγές της κυβέρνησης Μπους, οι οποίες ευνόησαν προκλητικά το 1% του αμερικάνικου πληθυσμού το οποίο είχε εισόδημα πάνω από 400.000 δολάρια τον χρόνο. Όπως ήταν λογικό και σε πείσμα της οικονομικής ορθοδοξίας, που θεωρεί ότι οι φοροαπαλλαγές αρκούν για μεγαλύτερη οικονομική μεγέθυνση, αυτές συνέβαλαν τα μέγιστα στα δημοσιονομικά ελλείμματα των επόμενων ετών.
Τότε ο ίδιος ο Γκρίνσπαν έκρουσε τον κώδωνα της «δημοσιονομικής πειθαρχίας». Το κόλπο ήταν έξυπνο, ενώ η όλη μεθόδευση έπρεπε να ονομαστεί κάπως για μην οδηγήσει σε εξέγερση αυτών που κλήθηκαν να την πληρώσουν. Η πρώτη της φάση ονομάστηκε «κίνητρα για επενδύσεις» και η δεύτερη φάση «υπεύθυνη πολιτική» και «δημοσιονομική πειθαρχία».

Είναι σαφές ότι, εάν το σχέδιο σερβιρόταν ως ενιαίο και ονομαζόταν «Ας αυξήσουμε τη φορολογία και ας μειώσουμε τις παροχές για τους φτωχούς ώστε να έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε φοροαπαλλαγές για τους πλουσίους», όχι μόνο θα δημιουργούσε αντιδράσεις, αλλά μάλλον θα προκαλούσε ανατροπή της κυβέρνησης.

Κάτι αντίστοιχο έκανε και η κυβέρνηση στην Ελλάδα. Αφού μείωσε τους συντελεστές φορολόγησης για το μεγάλο κεφάλαιο, αφού σε συνέχεια προηγούμενων κυβερνήσεων απάλλαξε την Εκκλησία από τη φορολογία για το «παγκάρι», αφού κατήργησε τον φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας, τώρα έρχεται και μας λέει ότι υπάρχει δημοσιονομικό πρόβλημα.
Μας λέει μισόλογα για το τι θα κάνει, αλλά αποφεύγει επιμελώς να πει ποιος έφταιξε και, όταν το κάνει, κατηγορεί τη διεθνή οικονομική κρίση. Αποφεύγει να μας πει πόσο κόστισαν στον δημόσιο κορβανά οι προαναφερθείσες φοροαπαλλαγές. Πόσα θα είχε μαζέψει ο εθνικός ταμίας εάν η φορολόγηση των κερδών δεν είχε πέσει από το 40% στο 25%, αν δεν είχε καταργηθεί το 25% επί του «παγκαρίου», αν δεν είχε καταργηθεί ο φόρος μεγάλης ακίνητης περιουσίας.

Τώρα λένε ότι στόχος του προγράμματος σταθερότητας που πρόσφατα υπεβλήθη στην Ε.Ε. και καταργεί τον ψηφισμένο από τη Βουλή προϋπολογισμό είναι: «Η σταδιακή μείωση των ελλειμμάτων, με έμφαση στη δραστική μείωση των δαπανών και της κρατικής σπατάλης».
Φοροαπαλλαγές και μετά για την κάλυψη της τρύπας περιστολή των εξόδων και όχι αύξηση των φόρων. Μια συνεχιζόμενη καθοδική σπείρα φόρων και δαπανών πιστή στο νεοφιλελεύθερο δόγμα συρρίκνωσης του δημοσίου.

Όμως, αυτοί που εκπονούν αυτά τα σχέδια έχουν δύο βασικούς πονοκεφάλους. Ο πρώτος είναι ότι βρίσκονται ενώπιον της οικονομικής κρίσης και συνεπώς είναι πολύ πιθανόν, εάν επιμείνουν στην πεπατημένη, να τα ξαναβρούν σύντομα μπαστούνια.
Κυρίως, όμως, είναι το ότι πλέον έχουν να κάνουν με μια αριστερά που αποδεικνύει ότι μπορεί να τους χαλάει τον σχεδιασμό και να επιβάλλει λύσεις υπέρ των πολλών. Ας ρωτήσουν αυτούς που έκλειναν τις παραλίες, αυτούς που ήθελαν την αναθεώρηση του άρθρου 16, τον Κακλαμάνη, τον Βωβό και συντόμως πολλούς ακόμα.
Έχουν να κάνουν με μια αριστερά η οποία έχει πάθει μια ευγενή μετάλλαξη. Μια αριστερά που δεν απαντάται μόνο σε κύκλους διανοουμένων, αστικά κέντρα και τους ανθρώπους της γενιάς του Πολυτεχνείου. Είναι μια αριστερά που ακουμπά νέους, επισφαλώς εργαζόμενους, που υπάρχει και στην επαρχία, που αναμετράται σε όλα τα ανοιχτά κοινωνικά μέτωπα, που έχει μάθει να οικοδομεί συμμαχίες και να νικά.

Είναι η αριστερά που ορισμένοι της την πέφτουν με μανία. Και αυτό γιατί ήλπιζαν ότι στο διηνεκές θα είναι μια παράταξη που όλοι την αγαπούν και λίγοι την παντρεύονται, όπως έλεγε ο αγαπημένος μου Λεωνίδας. Αυτή την παράταξη, όμως, την αγαπούν πολλοί, την παντρεύονται πολλοί και ακόμα περισσότεροι θέλουν να έρθουν στο γάμο της με τα νέα κοινωνικά κινήματα, τα κινήματα πόλης, τους επισφαλώς εργαζόμενους νέους, τους αγρότες, τους ανέργους και τη νέα διανόηση.

Είναι η παράταξη που αυτές τις μέρες, με μια διαδικασία πρωτόγνωρη και ανοιχτή στην κοινωνία, ολοκληρώνει τις προγραμματικές της επεξεργασίες. Μια παράταξη που φιλοδοξεί να αποτελέσει τον κορμό μιας ριζοσπαστικής πλειοψηφίας, που θα παραβιάσει το ελληνικό πρόγραμμα σταθερότητας και θα αγνοήσει το ευρωπαϊκό για να ενισχύσει τα χαμηλά εισοδήματα, τις δημόσιες επενδύσεις, τις κοινωνικές υπηρεσίες.
Έτσι κι αλλιώς, έχουμε σταματήσει πολλά μικρά και μεσαία εγκλήματα. Η ώρα να σταματήσουμε και το ένα και μεγάλο της οικονομικής πολιτικής είναι πιο κοντά.

Του Νίκου ΠΑΠΠΑ στην σημερινή Αυγή

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Ο ΣΥΡΙΖΑ για τη βιώσιμη ανάπτυξη των νησιών

Με μεγάλη επιτυχία, η διημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ για την βιώσιμη ανάπτυξη στο Αιγαίο

Το μοντέλο ανάπτυξης των νησιών, που κυρίως στηρίχτηκε στον μαζικό τουρισμό και την εμπορευματοποίηση της γης και όχι στην ικανοποίηση των αναγκών των νησιωτών, οδήγησε σε κοινωνική και περιβαλλοντική υποβάθμιση της ζωής σε αυτά. Για πολλά από αυτά, η πληθυσμιακή συρρίκνωση και γήρανση, η εγκατάλειψη παραγωγικών δραστηριοτήτων, σημαντικών για τις τοπικές οικονομίες και κοινωνίες, έχουν σαν αποτέλεσμα, οι κάτοικοι τους να εξαρτούνται, για την ικανοποίηση ακόμα και των πιο στοιχειωδών αναγκών τους, από το κέντρο.

Οι κάτοικοι των νησιών βιώνουν καθημερινά συνθήκες έντονης ανασφάλειας που προέρχονται από το γεγονός ότι βασικές κοινωνικές υπηρεσίες και αγαθά, όπως είναι η υγεία, η μετακίνηση και μεταφορά, η ενέργεια, η εκπαίδευση, ο πολιτισμός, όχι μόνο δεν ικανοποιούνται αλλά υποβαθμίζονται καθημερινά.
Η μέχρι σήμερα στρεβλή, ανορθολογική και ανεξέλεγκτη χωρίς όρια ανάπτυξη, άφησε πίσω της σοβαρές καταστροφικές συνέπειες στο φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον. Έβαλε υποθήκες για μια μη αντιστρέψιμη πορεία, που θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα στον οικονομικό μαρασμό.

Η ριζοσπαστική αριστερά προτάσσει ένα μοντέλο ανάπτυξης για τα νησιά του Αιγαίου που στηρίζεται πρώτα και κύρια στην ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των κατοίκων τους. Αυτό θα κάνει τα νησιά ελκυστικά όχι μόνο στους επισκέπτες, αλλά και για την προσέλκυση και νέων κατοίκων.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ, η βιώσιμη ανάπτυξη των νησιών, αποτελεί όρο επιβίωσης, αφού διασώζει, κατά το δυνατόν, τα μοναδικά συγκριτικά πλεονεκτήματα του αιγαιοπελαγίτικου χώρου, το περιβάλλον και τον πολιτισμό, πλεονεκτήματα που αποτελούν τη βάση για την προσέλκυση και εισροή του τουριστικού ρεύματος. Διασώζει κατά συνέπεια τις επιχειρήσεις, τις θέσεις εργασίας, την τοπική οικονομία. Όσο πιο γρήγορα αυτή η αλήθεια κατανοηθεί, τόσο πιο σταθερά και μακροπρόθεσμα θα διασφαλιστεί η ισορροπία και η ευημερία των τοπικών κοινωνιών. Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει, ένα τρόπο ζωής και παραγωγικής δραστηριότητας συμβατό με το εύθραυστο περιβάλλον και τα οικοσυστήματα των νησιών.

Οι αναπτυξιακές μας επιλογές και η προοπτική της αειφόρου ανάπτυξης, δεν μπορούν να προχωρήσουν χωρίς συγκρούσεις και χωρίς την ενεργό και ουσιαστική συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών. Προϋπόθεση για την υιοθέτηση αυτού του μοντέλου είναι η ανάπτυξη ευρύτερων κοινωνικών συμμαχιών και τοπικών κινημάτων σε κάθε νησί. Αυτό το μοντέλο έρχεται σε σύγκρουση με τις νεοφιλελεύθερες επιλογές και την επιχειρούμενη εφαρμογή τους στα νησιά, κυρίως μέσω των λεγόμενων χωροταξικών σχεδίων του τουρισμού και των «εναλλακτικών μορφών ενέργειας». Γι' αυτό, παρά τις δυσκολίες, απαιτείται να λειτουργήσει και τώρα και στο διηνεκές, η δημοκρατία της κοινωνίας των πολιτών.

Αυτά είναι τα βασικά συμπεράσματα της διημερίδας που πραγματοποίηση το Σαβατοκύριακο ο ΣΥΡΙΖΑ στη Μυτιλήνη με θέμα «Βιώσιμη ανάπτυξη στο Αιγαίο»

Στη διημερίδα, που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα συνεδριάσεων του Νομαρχιακού Συμβουλίου, συμμετείχαν ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ Δ. Παπαδημούλης, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Α. Φιλίνη, Θ. Δρίτσας και Γ. Ψαριανός, το μέλος του Π.Γ. του ΣΥΝ Β. Αποστόλου, αυτοδιοικητικά στελέχη από τη Σύρο, τη Μύκονο, τη Ρόδο, την Κω, τη Σάμο, την Ικαρία, την Χίο, τη Λήμνο και τη Λέσβο, καθώς και στελέχη περιβαλλοντικών και κοινωνικών οργανώσεων από τις Κυκλάδες και τα Δωδεκάνησα.

Στις εργασίες της διημερίδας έκαναν παρεμβάσεις, εκπρόσωποι τοπικών φορέων της Λέσβου, όπως ο Νομάρχης. Βογιατζής, ο δήμαρχος Μυτιλήνης κ. Γιακαλής, ο πρόεδρος του ΤΕΕ κ. Πιτός, ο πρόεδρος του ΓΕΩΤΕΕ κ. Τσακίρης ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου κ. Ορφανός, ο πρόεδρος της Ενωσης Καταναλωτών Λέσβου κ. Καλοτζής, ο αντιπρόεδρος της ΕΛΜΕ κ. Κουφός κα, ενώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις παρακολούθησε πλήθος πολιτών της Λέσβου.

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...