Όταν η Μυτιλήνη έγινε κόκκινη!

Στις επαναληπτικές εκλογές της 5ης του Ιούλη, το ΚΚΕ έρχεται, για πρώτη φορά στην ιστορία του, πρώτο κόμμα στην πόλη της Μυτιλήνης, ενώ πήρε περίπου 5.000 ψήφους σε όλο το νησί.

Ο Ριζοσπάστης της εποχής αφιερώνει το πρωτοσέλιδο του στο γεγονός.

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Ο υπουργός με τους υπηρεσιακούς παράγοντες και ο ΣΥΡΙΖΑ με τους κτηνοτρόφους

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας έκαναν έξω από την νομαρχία μέλη του και φίλοι ΣΥΡΙΖΑ με ευκαιρία την παρουσία του υπουργού αγροτικής ανάπτυξης Α. Κοντού στην Λέσβο.

Τις προηγούμενες δύο εβδομάδες, μέλη και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, πραγματοποίησαν περιοδείες σε κτηνοτροφικά χωριά της Λέσβου (Στύψη, Κλειού, Αγρα, Μεσότοπο, Σκαλοχώρι και Συκαμιά). Αυτές οι περιοδείες έγιναν σαν συνέχεια της σύσκεψης που οργανώσαμε στην Καλλονή στις 10 του μήνα.
Ουσιαστικά επιβεβαίωσαν την αρχική εκτίμηση μας ότι δηλαδή ο κίνδυνος κατάρρευσης της κτηνοτροφίας μας είναι μεγάλος. Το νεοφιλελεύθερο μοντέλο στο οποίο σήμερα στηρίζεται η παραγωγή και η διάθεση του γάλακτος στον τόπο μας δημιουργεί συνεχώς αδιέξοδα. Τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κτηνοτρόφοι της Λέσβου και η μη ορατή στο άμεσο μέλλον λύση τους, δεν είναι μόνο υπό9εση μιας ομάδας συμπολιτών μας. Αγγίζει και επηρεάζει συνολικά όλους τους κατοίκους τους νησιού μας.
Το πρόβλημα που αναδεικνύεται, είναι το κατά πόσο έχει μέλλον η οικογενειακή κτηνοτροφία στο νησί μας, το πως οι κτηνοτρόφοι θα μπορούν να ζουν από την δουλειά τους και το κατά πόσο οι καταναλωτές έχουν δικαίωμα σε ασφαλή, ποιοτικά και φθηνά προϊόντα.
Κανένα από τα καυτά προβλήματα των αγροτών και ειδικότερα για αυτή την περίοδο των κτηνοτρόφων, δεν συζητήθηκε ουσιαστικά και πολύ περισσότερο δεν μπήκε σε κάποια διαδικασία λύσης του, κατά την διάρκεια της σύσκεψης με υπηρεσιακούς παράγοντες, στελέχη του υπουργείου αγροτικής ανάπτυξης και με την παρουσία του υπουργού.
Εκεί, ακούστηκαν και συζητήθηκαν σχεδόν τα πάντα. Δεν ακούστηκε όμως τίποτα από το στόμα του υπουργού για το πρόβλημα της τιμής διάθεσης του γάλακτος, για τις τιμές των ζωοτροφών που συνέχεια ακριβαίνουν, για τα καρτέλ που εκβιάζουν τους κτηνοτρόφους και για τα τυροκομία που ρυπαίνουν το περιβάλλον.
Την ίδια ώρα, κτηνοτρόφοι, συνεταιριστές και άλλα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ έκαναν κατά την διάρκεια της σύσκεψης παράσταση διαμαρτυρίας έξω από την νομαρχία. Οι συγκεντρωμένοι, κρατούσαν πανό με το σύνθημα «Ο νεοφιλελευθερισμός κλέβει τους παραγωγούς, τους καταναλωτές και την κοινωνία. Είναι επικίνδυνος για το περιβάλλον».
Ήταν μια πρώτη ενέργεια, θα ακολουθήσουν και άλλες.

Σε κάθε περίπτωση όμως ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί, ότι η μόνη λύση είναι να πάρουν πρωτοβουλίες οι ίδιοι οι κτηνοτρόφοι.

Είναι η ανάπτυξη ενός ριζοσπαστικού συνδικαλιστικού κινήματος, που θα εκφράζει τα συμφέροντα των μικρομεσαίων κτηνοτρόφων, θα αναπτύσσει της συνεργασίες και την κοινή δράση με άλλα κοινωνικά κινήματα και θα ζητά λύσεις τώρα.

Η προκήρυξη που μοιράστηκε στην διάρκεια της συγκέντρωσης

Η ελληνική κτηνοτροφία αντιμετωπίζει τον κίνδυνο εγκατάλειψης
(Ερώτηση Ε.Αμμανατίδου και Γ.Δραγασάκη προς τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης &Τροφίμων)

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Μετά τις εκλογές

...τοπικά ως ΣΥΡΙΖΑ δεν επαναπαυόμαστε και δεν μας καλύπτει το 3,99%.

Αν πρέπει να κρατήσουμε ένα χρήσιμο συμπέρασμα από τις βουλευτικές εκλογές είναι ότι “To τοπίο μπορεί να μην άλλαξε”, άλλα όλα δείχνουν ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό.
Ο δικομματισμός πέφτει για πρώτη φορά κάτω από το 80%78,93%)και η Αριστερά στο σύνολό της πιάνει το (13,19%)μεγαλύτερο και του 1989. Όσο κι αν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ μιλούν από κοινού για μια μικρή παρένθεση της ιστορίας, όσο κι αν θέλουν να πιστεύουν πως πάντα ο κόσμος θα ψηφίζει ένα από τα δύο «μεγάλα» κόμματα για διακυβέρνηση της χώρας και τα υπόλοιπα «μικρά» θα λειτουργούν συμπληρωματικά στις πολιτικές τους, αυτό δεν επαληθεύεται.
Πρώτον γιατί αυτή η μετατόπιση ψήφων δεν έγινε προς την ακροδεξιά (ΛΑΟΣ), αλλά κυρίως προς τα Αριστερά. Γιατί η Αριστερά απέσπασε ψήφους με την αντιπολίτευσή της είτε μέσα από τα κινήματα (τραπεζοϋπάλληλοι, Φόρουμ, Εκπαιδευτικά κτλ), είτε με μια ξεκάθαρη τακτική στις εκλογές έχοντας στεγανά και μέτωπο τον νεοφιλελευθερισμό. Κατά δεύτερον επειδή οι κοινωνικές συγκρούσεις τώρα ξεκινούν πανευρωπαϊκά να ταρακουνούν τις βάσεις της σοσιαλδημοκρατίας (βλέπε ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα).
Το φαινόμενο κρίσης του ΠΑΣΟΚ αντιμετωπίζεται πανευρωπαϊκά γιατί η λαϊκή φρασεολογία και συσπείρωση κόσμου ασφυκτιά και σίγουρα δεν βρίσκει χώρο εκφράσεις σε κόμματα που σήμερα όσο ποτέ υπερασπίζονται τον νεοφιλελευθερισμό, την στιγμή πιο πλατιές μάζες αντιτάσσονται σε αυτόν (ευρωσύνταγμα, CPE, HARTZ IV). Η κρίση του ΠΑΣΟΚ σήμερα με την μεγάλη του πτώση, έχει τα ίδια αίτια με την κρίση επί αναθεώρησης του ελληνικού συντάγματος και την όλη του διφορούμενη στάση του.
Ως μέλος του ΣΥΡΙΖΑ θα έλεγα πως το εκλογικό μας αποτέλεσμα μας γέμισε χαρά, γέμισε αισιοδοξία νέο κόσμο (30% που μας ψήφισαν ήταν νεολαία), έβαλε όμως και υπό δοκιμή την σχέση της Αριστεράς με τον κόσμο. Εδώ λοιπόν μπαίνει και το ερώτημα μπορούσε η Αριστερά καλύτερα; Ξεκάθαρα οι περισσότερες δυνάμεις της έφτασαν στα όρια τους γιατί απλά περιορίστηκαν στην αγανάκτηση του κόσμου, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν στάθηκε μόνο εκεί έβαλε και το στοιχείο ποια Αριστερά θέλει και εδώ είναι το στοίχημα, το υπό δοκιμή…
Αυτό σημαίνει πως πρέπει να ξεπεράσει τα βαρίδια που τον κρατούν πίσω και να μετατρέψει τις δυσκολίες σε δύναμη
Α) Το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κάτι απολύτως ενιαίο, πρέπει να συνθέσει την διαφορετικότητα 9 συνιστωσών και αυτό είναι πρόκληση που δεν επαναπαύεται στην λογική ότι τα έχουμε όλα λυμένα και προχωράμε.
Β) Να κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου και να ξεκαθαρίσει την ριζοσπαστικότητα του πείθοντας για την αποφυγή οποιουδήποτε κεντροαριστερού σεναρίου (που κακά τα ψέματα όλη σχεδόν η Αριστερά είναι επίφοβη ιστορικά βλέποντάς το)
Γ) Οι δυνατότητες που έχει είναι ότι σαν όπλο του έχει την ενότητα ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό-ιμπεριαλισμό και αυτό ήταν το πιο ελπιδοφόρο μήνυμα των εκλογών, ότι η Αριστερά ενωμένη μπορεί να φέρει νίκες. Δεν ήταν όμως μόνο στις εκλογές είναι πλέον αίτημα χιλιάδων ανθρώπων που συμμετείχαν στα κινήματα και θίγονται από το σύστημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε τέτοια χαρακτηριστικά και εκφράστηκαν από το τρίπτυχο Ριζοσπαστικότητα- Ενότητα- Νεολαία, η μόνη προϋπόθεση που είναι απαίτηση των καιρών για να «Μπορεί να αλλάξει το τοπίο».
Με όλα αυτά στο μυαλό μας τοπικά ως ΣΥΡΙΖΑ δεν επαναπαυόμαστε και δεν μας καλύπτει το 3,99%. Απολογίσαμε την δράση μας στις εκλογές. Την κάναμε γνωστή σε συναγωνιστές μας και ζητήσαμε την άποψή τους για τον σχεδιασμό μας από εδώ και πέρα. Ήδη αυτές τις μέρες, αν και η αυλαία των εκλογών έπεσε, επισκεπτόμαστε χωριά που βρεθήκαμε στην προεκλογική περίοδο και σχεδιάζουμε με βάση τις ανάγκες των ανθρώπων της υπαίθρου(αγρότες, κτηνοτρόφους) το αύριο. Βρεθήκαμε με κομμάτια της εκπαίδευσης και ετοιμαζόμαστε για νέους κύκλους αγώνων της νεολαίας. Είμαστε έτοιμοι με θέσεις για το ασφαλιστικό και τον προϋπολογισμό γιατί
«Το μέλον ανήκει σε εμάς»

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Βίντεο του ΣΥΡΙΖΑ Λέσβου

περισσότερα video

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Χωρίς λόγια

από το http://www.soloup.gr/

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Ασφυκτιούν κτηνοτρόφοι και κοινωνία χάριν του νεοφιλελευθερισμού.

Οι κτηνοτρόφοι τα τελευταία 10 χρόνια βρίσκονται υπό καθεστώς ομηρίας στα ολιγοπώλια (καρτέλ)που αγοράζουν το γάλα τους σε εξευτελιστικές τιμές. Ταυτόχρονα οι τιμές των ζωοτροφών εκτοξεύονται καθημερινά στα ύψη. Αποτέλεσμα αυτών των δύο συνθηκών είναι ο διπλασιασμός και τριπλασιασμός των ζώων για να επιβιώνουν οι κτηνοτρόφοι.

Στις 27/10 για πρώτη φορά ύστερα από αρκετά χρόνια στην Μυτιλήνη (Νομαρχία Λέσβου) πραγματοποιείται παράσταση διαμαρτυρίας στον υπουργό αγροτικής ανάπτυξης με θέμα την αποδιάρθρωση της κτηνοτροφίας στα μέρη μας. Την διαμαρτυρία οργάνωσαν μέλη του ΣΥΡΙΖΑ στο νησί και παρά τα προβλήματα ετοιμασίας και την βροχή μαζεύτηκαν 40 άτομα(κτηνοτρόφοι-μαθητές-φοιτητές-εργαζόμενοι).
Σίγουρα θα μπορούσε καλύτερα, σίγουρα δεν αρκεί στην αδιαλαξία του Υπουργου (Κοντός)-Νομάρχη (Βογιατζής) (δεν επέτρεψαν ούτε καν να μπούμε σύσομοι και με το πανό μας στο συμβούλιο-θεωρούταν ανοιχτό-), όμως κρίνετε ως κάτι θετικό... αρκεί να αποτελέσει την αρχή μιας μαζικής αντίδρασης.
Το πρόβλημα
Οι κτηνοτρόφοι τα τελευταία 10 χρόνια βρίσκονται υπό καθεστώς ομηρίας στα ολιγοπώλια (καρτέλ)που αγοράζουν το γάλα τους σε εξευτελιστικές τιμές. Ταυτόχρονα οι τιμές των ζωοτροφών εκτοξεύονται καθημερινά στα ύψη. Αποτέλεσμα αυτών των δύο συνθηκών είναι ο διπλασιασμός και τριπλασιασμός των ζώων για να επιβιώνουν οι κτηνοτρόφοι.
Αυτό όμως δεν αρκεί για να περιγράψει την κατάσταση, οι ίδιοι που αγοράζουν φτηνά το γάλα το πουλούν σε τετραπλάσιες τιμές στους καταναλωτές(Μυτιλήνης-Θεσσαλονίκης κυρίως). Μέσα σε αυτή την διαδικασία θα πρέπει να τονισθεί και το περιβαλλοντικό πρόβλημα’ το απόβλητο παραγωγής γάλατος(τυρόγαλο) όλο και μεγαλώνει λόγο της αύξησης των ζώων το οποίο στις μεγαλύτερες ποσότητές του(σε τόνους)δεν αποροφάται και χύνεται καθημερινά σε υδροβιότοπους λόγο έλειψης εργοστασίου επεξεργασίας τυρόγαλου(80τόνους/ημέρα)
Υπαίτιοι
Για την κατάσταση υπαίτιοι είναι ο νεοφιλελευθερισμός και οι εκφραστές του ΠΑΣΟΚ-ΝΔ οι οποίοι ακολουθούν πιστά τον στόχο της Ε.Ε. για μείωση (αποδιάρθρωση) του κτηνοτρφικού τομέα στην Ελλάδα. Πιο συγκεκριμένα, κανένας έλεγχος των τιμών πώλησης και αγοράς γάλατος, αδιαφορία για το περιβάλλον, καμιά μελέτη υποδομής εργοστασίου τυρόγαλου στην Μυτιλήνη, καμιά ύπαρξη εθνικού σχεδιασμού για την κτηνοτροφία την στιγμή που εισάγουμε τόσα κτηνοτροφικά προιόντα όσο τίποτα άλλο εκτώς του πετρελαίου. Αυτός είναι νεοφιλελευθερισμός καμιά κρατική βοήθεια για τις ανάγκες του λαού και όλος ο έλεγχος αγοροπωλησίας στην ΄΄ολιγαρχία΄΄.
Φτανει πια!
Η οικοδόμηση ενός κοινωνικού μετώπου απέναντι στον νεοφιλελευθερισμό, από όσους νιώθουν ότι δεν μπορουν να ελέγξουν μόνοι τους τις ζωές τους είναι αναγκαίο και άμεσο όσο ποτέ.
Να εγκριθει κονδύλι για την δημιουργία εργοστασίου τυρόγαλου στην Μυτιλήνη
Κρατικός παρεμβατισμός για καθορισμό τιμών αγοράς και πώλησης του γάλατος

«Ο νεοφιλελευθερισμός κλέβει τους παραγωγούς, τους καταναλωτές και την κοινωνία. Είναι επικίνδυνος για το περιβάλλον».

ΔΙΟΝΥΣΗΣ(ΜΥΤΙΛΗΝΗ), 28\10

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Που θα πάει πια αυτή η κατάσταση;

Ανακοίνωση του ΔΑΜΑΣ Μυτιλήνης

Η απερισκεψία των υπεύθυνων για τα σχολεία του νησιού και όλου του νομού Λέσβου φαίνεται για ακόμη μία φορά με την έναρξη της σχολικής χρονιάς.
Έχει περάσει περίπου 1,5 μήνας και σε πολλά σχολεία λείπουν ακόμα βιβλία για βασικά μαθήματα, σε πολλά λύκεια και κατευθύνσεων, που αναγκάζει τους καθηγητές να βγάζουν τόνους φωτοτυπιών, και αυτό όχι πάντα. Αυτό το πρόβλημα είναι κυρίως ευθύνη του Υπουργείου που δεν έχει στείλει ακόμα τα βιβλία

Άλλο ένα χρόνιο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η εκπαιδευτική κοινότητα της Λέσβου είναι η έλλειψη σχολικών κτιρίων. Το Αθλητικό Γυμνάσιο Μυτιλήνης (Τ. Α . Δ.) στεγάζεται σε παλιά αποδυτήρια του σταδίου. Το Ειδικό Εργαστήριο (Ε. Ε. Ε. Ε. Κ.), όπως 3ο Λύκειο, 5ο- 2ο Δημοτικό και άλλα σχολεία, στεγάζονται, μερικώς ή πλήρως, σε λυόμενες αίθουσες με στοιχειώδη θέρμανση. Τα Ε. Π. Α. Λ. έχουν ένα συγκρότημα κτιρίων το οποίο, με την πρώτη βροχή, είτε πλημμυρίζει, ή αρχίζει να αποσυντίθεται σαν κύβος ζάχαρης. Όλα τα παραπάνω είναι απλά παραδείγματα τα οποία είναι γνωστά στις δημοτικές και νομαρχιακές αρχές του τόπου.

Η έλλειψη καθηγητών σε σχολεία της πόλης, αλλά κυρίως των χωριών του νομού, είναι άλλη μία κουκκίδα που προστίθεται στη λίστα ντροπής των προβλημάτων. Αυτή η έλλειψη προκαλεί καθημερινά πολλά κενά των μαθητών. Και αυτό την στιγμή που υπάρχουν τόσοι αδιόριστοι καθηγητές…

Τέλος, πρέπει να γίνει αναφορά και για το Μουσικό Σχολείο της πόλης, το οποίο αντιμετωπίζει σχεδόν όλα τα παραπάνω προβλήματα.. Εδώ και μια 10ετία περίπου ζητάει από τους υπεύθυνους φορείς, κτίριο για τη στέγαση του και ειδικούς χώρους για μουσική. Επίσης, έχει κάθε χρονιά έλλειψη βιβλίων και καθηγητών μουσικής, με αποτέλεσμα να χάνουν πολλές ώρες κάθε βδομάδα. Αφού, λοιπόν, οι δημοτικές αρχές δεν παίρνουν στα σοβαρά αυτά τα θέματα, πώς να μπορέσουν να τα πάρουν τα παιδία; Από τους περσινούς απόφοιτους, στην Γ’ βάθμια εκπαίδευση πέρασαν οι δύο από τους οκτώ μαθητές της Γ’ λυκείου.

Αυτή η απαρίθμηση των προβλημάτων περιέχει τρεις φορές την λέξη «έλλειψη». Χρησιμοποιώντας την για ακόμη μία φορά, θα μιλήσουμε για ΕΛΛΕΙΨΗ δραστικών μέτρων στη λύση των προβλημάτων αυτών από τους υπεύθυνους φορείς. Κάντε επιτέλους κάτι για να λέμε ότι έχουμε την αξιοπρεπή εκπαίδευση που δικαιούμαστε…Άλλωστε η δουλειά των μαθητών είναι να διαβάζουν, να παρατηρούν και να αντιδράνε…

Δίκτυο
Αυτόνομων
ΜΑθητικών
Σχημάτων Μυτιλήνης

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Είμαστε οι κόκκινοι...

Ένα ενδιαφέρον βίντεο από μια προεκλογική εκστρατεία του PDS

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για το ασφαλιστικό

Η κοινωνική ασφάλιση αναμφισβήτητα αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις του εργατικού κινήματος στον 20ό αιώνα.
Κατάκτηση, όμως, που εδώ και μερικά χρόνια βρίσκεται στο στόχαστρο των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων του νεοφιλελεύθερου παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού.
Στο χορό έχουν μπει επίμονα οι διάφοροι διεθνείς καπιταλιστικοί oργανισμοί (ΟΟΣΑ, ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα) και φυσικά η Ευρωπαϊκή Ένωση, που με κάθε τρόπο προωθούν την ολοκληρωτική «μεταρρύθμιση» της κοινωνικής ασφάλισης. Απώτερος στόχος τους το πέρασμα στο περιβόητο συνταξιοδοτικό σύστημα των τριών πυλώνων.
Είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε όλοι -συνδικάτα, κοινωνικοί φορείς, πολιτικές δυνάμεις που αναφέρονται στην εργατική τάξη και τα δικαιώματά της- ότι η κοινωνική ασφάλιση κινδυνεύει από την απληστία του νεοφιλελευθερισμού, κινδυνεύει να θυσιαστεί στο βωμό των υπερκερδών του κεφαλαίου.

Δείτε εδώ την πρώτη μας αφίσα και την αναλυτική μπροσούρα με τις θέσεις μας

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Οι θεωρίες για τα κοινωνικά κινήματα

Η διεξαγωγή των εργασιών του 4ου Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ στην Αθήνα και η συμμετοχή δεκάδων χιλιάδων ελλήνων και ξένων πολιτών στην πρωτοφανή -με όρους μαζικότητας, πλουραλισμού, ζωντάνιας και χαράς- διαδήλωση, με την οποία σφραγίστηκαν οι σεμιναριακές διαδικασίες, άνοιξαν τη δημόσια συζήτηση για τη θεωρία των κοινωνικών κινημάτων στη χώρα. ...

Το παρακάτω άρθρο αποτελεί μια μικρή συμβολή στην εκτός των αμφιθεάτρων δημόσια συζήτηση για να γνωρίσουμε την ιστορία των θεωριών για τα κοινωνικά κινήματα.

Τα κοινωνικά κινήματα είναι συλλογικοί αγώνες από ανθρώπους «που έχουν κοινούς σκοπούς και αλληλεγγύη μεταξύ τους και βρίσκονται σε κατάσταση παρατεταμένης αλληλεπίδρασης με το κράτος, τις δημόσιες και ιδιωτικές αρχές και τις σχετικές ελίτ» (Tarrow 1998).
Εν αρχή ην ο Κάρολος Μαρξ και ο Φρειδερίκος Ένγκελς που με την πασίγνωστη πια θέση τους ότι κομμουνισμός είναι το πραγματικό κοινωνικό κίνημα «που καταργεί την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων», δεν έθεσαν απλώς επί τάπητος το ζήτημα της επαναστατικής στρατηγικής αλλά πρόσφεραν τροφή για σκέψη όσον αφορά το χαρακτήρα του κοινωνικού κινήματος.(Μαρξ και Ένγκελς 1998).
Οι ερευνητές, που διατυπώνουν θεωρίες που βασίζονται στη μαρξική ανάλυση, συγκεντρώνουν την προσοχή τους στα χαρακτηριστικά του καπιταλιστικού συστήματος, το οποίο έχει παγκόσμια ισχύ και γεννά συγκεκριμένες κοινωνικές - ταξικές αντιθέσεις, δημιουργεί δηλαδή τις δυνάμεις εκείνες που κινούνται για την αντικατάστασή του από το σοσιαλιστικό σύστημα. Οι δυνάμεις αυτές συγκροτούν κοινωνικό κίνημα που στοχεύει στην άρση της βασικής αντίθεσης μεταξύ «της ανθρώπινης δημιουργικότητας και των περιορισμών επ’ αυτής της δημιουργικότητας». Οι περιορισμοί αυτοί είναι αποτέλεσμα των άνισων κοινωνικών σχέσεων της παραγωγής, δηλαδή της ταξικής δομής του καπιταλισμού. Το κοινωνικό κίνημα αυτό επικεντρώνει τη στρατηγική του πάνω στην ανατροπή της εξουσίας των κατόχων των μέσων παραγωγής. Στα πλαίσια του κοινωνικού κινήματος αυτού, που είναι ταξικό στο χαρακτήρα του, οι εργάτες, δηλαδή τα υποκείμενα του κινήματος, προβαίνουν στην ίδρυση, και συμμετέχουν σ’ αυτές, οργανώσεων για την υποστήριξη και διεύρυνση των άμεσων κατακτήσεων και δικαιωμάτων τους (συνδικάτα) καθώς και σε πολιτικά κόμματα με στόχο την επίλυση της βασικής ταξικής αντίθεσης (εργατικά, σοσιαλιστικά, κομμουνιστικά κόμματα). Η ταξική αντίθεση όμως δεν εκφράζεται με ένα και μοναδικό τρόπο και η υπέρβασή της δεν είναι μόνο η σοσιαλιστική εναλλακτική προοπτική.
Ο ανταγωνιστικός χαρακτήρας του καπιταλισμού σε διεθνές επίπεδο ενδέχεται να οδηγήσει σε συγκρότηση κινημάτων ηγεμονευμένων από την άρχουσα καπιταλιστική τάξη σε συμμαχία με την εργατική, κινημάτων που στοχεύουν στην προστασία των συμφερόντων της και την αναβάθμιση του ρόλου της στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική αλυσίδα (εθνικιστικά κινήματα). (Σακελλαρόπουλος Σπ. 2001).
Όμως δεν είναι τα στενά εννοούμενα οικονομικά συμφέροντα που κινητοποιούν τα άτομα να συμμετέχουν σε κοινωνικά κινήματα και οι προσπάθειες μαρξιστών ερευνητών να αναδείξουν τις συγκεκριμένες χωροχρονικά συγκυρίες της εμφάνισης των κοινωνικών κινημάτων τους υποχρέωσε, και τους υποχρεώνει, να στραφούν και στις ιδεολογικές και πολιτικές παραμέτρους που προσδιορίζουν την κοινωνικο-πολιτική δράση. Οι νεωτερικές κοινωνίες που στηρίζονται στις πολιτικές βάσεις της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και των ατόμων-πολιτών παρέχουν ευκαιρίες και προοπτικές συλλογικής κινητοποίησης ενώ ταυτόχρονα δημιουργούν τις προϋποθέσεις ακύρωσης και διάλυσης των συλλογικών οντοτήτων. Αυτή η αντιφατική συνύπαρξη δύο διαφορετικών κατευθύνσεων δεν μπορεί να αποδοθεί αποκλειστικά και μόνο σε οικονομικά αίτια και η αναζήτηση και άλλων αιτιών γίνεται το αντικείμενο διαφοροποιημένων ερευνών και ερμηνειών μέσα στο χώρο των μαρξιστών θεωρητικών.
Η πρώτη θεωρητική σχολή που αναδείχθηκε στη προσπάθεια της μελέτης της συλλογικής δράσης ήταν αυτή που αναφερόταν στο πλήθος (Λεμπόν 1895/1982). Η συλλογική δράση εθεωρείτο παράλογη και ανώμαλη, τα πλήθη έχουν νοοτροπία που βρίσκεται εκτός ορίων, εκτός, δηλαδή, του πλαισίου των ομαλών και συνηθισμένων ανθρωπίνων κινήτρων και εμπειριών. Το πλήθος αποκτά ένα «συλλογικό νου» και κάθε άτομο του πλήθους κυριεύεται από σκέψεις και συναισθήματα τέτοια που το ωθούν σε πράξεις εντελώς διαφορετικές από εκείνες που θα μπορούσε να διαπράξει κατά μόνας. Άρα, κατά τη θεωρία αυτή, τα πλήθη είναι επιρρεπή στη βία. Ακόμη και οι πιο πολιτικές μορφές κινητοποίησης διαμαρτυρίας (απεργίες, συγκεντρώσεις κλπ) θεωρούνται ότι στηρίζονται σε βασικά στοιχεία της ψυχολογίας του πλήθους (φήμες, πανικός κλπ). Αυτές οι ερμηνείες της συλλογικής συμπεριφοράς είναι, ως επί το πλείστον, ψυχολογικού χαρακτήρα και έχουν την τάση να ανάγουν τη διαμαρτυρία στην απελευθέρωση καταπιεσμένων υστερήσεων.
Τα αναποφάσιστα και ανήσυχα μέλη του πλήθους απλώς μιμούνται το ένα το άλλο χωρίς να διαθέτουν συνεκτικό εναλλακτικό σχέδιο. Μεταδίδεται έτσι μια «κυκλική διαντίδραση». Ο κυρίαρχος ρόλος του κοινωνικού πλαισίου σ’ αυτή την προσέγγιση αφορά στην εξήγηση των μη κανονικών συνθηκών - π.χ. μαζική κοινωνία ή εντάσεις προκαλούμενες από την ραγδαία κοινωνική μεταβολή– που επιτρέπουν την περιοδική έκρηξη συλλογικής «τρέλας». H «ορθόδοξη» από τις θεωρίες μέσης κλίμακας είναι αυτή της «συλλογικής συμπεριφοράς» που ήταν η επικρατούσα κατά τις δεκαετίες 1940 και 1950( Park & Burgess: 1924), η βασική θέση της οποίας είναι ότι τα κοινωνικά κινήματα αποτελούν ημι-ορθολογικές αποκρίσεις ατόμων και ομάδων στις μη κανονικές συνθήκες που προκύπτουν σε φάση δομικής έντασης μεταξύ των κύριων κοινωνικών θεσμών. Αυτή η δομική ένταση που προκαλεί τη δυσλειτουργία ολόκληρου του κοινωνικού συστήματος, καθώς έρχονται σε σύγκρουση οι ομαδικές επιθυμίες με τους όρους ύπαρξης των ατόμων.
Η ιδιαίτερη συνεισφορά στην ανάπτυξη της θεωρίας αυτής είναι ότι περιέγραψε το μηχανισμό που τίθεται σε λειτουργία βοηθώντας την ανάδειξη και δραστηριοποίηση των κοινωνικών κινημάτων. Η θεωρία της «μαζικής κοινωνίας» τονίζει ότι υπάρχει έλλειψη δεσμών με τις ενδιάμεσες ομάδες και τους αντίστοιχους θεσμούς δημιουργώντας το υπόστρωμα για την ανάπτυξη μαζικών διαμαρτυριών. Το πρόβλημα με αυτές τις θεωρίες είναι ότι είτε θεωρούν αδιανόητη την ύπαρξη τάσεων διαμαρτυρίας στην ομαλή καθημερινή ζωή είτε περιγράφουν το «συλλογικό νου» με ψυχολογικούς όρους και παραμελούν την κουλτούρα, τις στρατηγικές και την πραγματική ψυχολογική δυναμική στο επίπεδο των ατόμων.
Υπάρχει όμως μια τάση η οποία, αντί να βλέπει τα κοινωνικά κινήματα και τη συλλογική δράση ως παραλογισμούς, υπογραμμίζει τη δημιουργικότητα των συμμετεχόντων (Turner and Killian: 1987). Τα κοινωνικά κινήματα ακολουθούν στα πλαίσια αυτά μια σειρά βημάτων: ευνοϊκές δομικές συνθήκες, γενικευμένη πεποίθηση των συμμετεχόντων ότι υπάρχει δομικό κενό και κατάσταση απροσδιοριστίας κι έλλειψη επιθυμίας συμπεριφοράς κατά το συμβατικό τρόπο, επιταχυντικοί παράγοντες, κινητοποίηση συμμετεχόντων, μηχανισμοί κοινωνικού ελέγχου (αντικινήματα, κρατικές αρχές που ασκούν πολιτική ενσωμάτωσης, τροποποίησης δομών ή καταστολής (Smelser: 1963). Η δομική ένταση προκαλεί μια κοινωνική ανισορροπία μεταξύ των διαφορετικών μερών του γενικότερου κοινωνικού συστήματος, ιδιαίτερα μεταξύ των οικονομικών θεσμών και των πολιτισμικών αξιών. Καθώς ορισμένα μέρη του συστήματος μεταβάλλονται με σχετικά πιο ραγδαίους ρυθμούς προκαλείται μια αντικειμενική ένταση (Parsons 1971). Προκαλείται δηλαδή, με μαρξιστικούς όρους, ένταση μεταξύ του ταξικού συστήματος (κοινωνικές σχέσεις παραγωγής) και της ανθρώπινης παραγωγικής δημιουργικότητας.
Ενώ οι μελετητές της συλλογικής συμπεριφοράς επέμεναν στο θέμα των αδικιών, των πεποιθήσεων (με υπαινιγμούς για ανορθολογικότητα), και γενικά σε ψυχολογικές διαστάσεις, όσοι η αποκαλούμενη θεωρία «κινητοποίησης πόρων» έδωσε έμφαση στην οργάνωση, στα συμφέροντα και την ορθολογικότητα των συμμετεχόντων παίζοντας έτσι σημαντικό ρόλο στον τονισμό του πολιτικού πλαισίου και της συνάφειας των κοινωνικών κινημάτων (Gamson 1990). Η άνοδος και η πτώση των κοινωνικών κινημάτων αποτελεί μέρος της πολιτικής πάλης και αποτέλεσμα αλλαγών στη «δομή των πολιτικών ευκαιριών» (McAdam 1982). Κάθε κίνημα βιώνει τους δικούς του «κύκλους διαμαρτυρίας» που σημαίνει ότι η δράση του ακολουθεί μια κυκλική πορεία από την ένταση και την αύξηση της μαζικότητας ως την εσωστρέφεια και τη μείωση της μαζικότητας ανάλογα με τη συγκυρία και τις υποκειμενικές δυνατότητές του. Τα κινήματα έχουν την τάση να εξαπολύουν νέα κύματα συλλογικών αγώνων και σε άλλες περιόδους να εκφράζουν μια σιωπηλή, λανθάνουσα διαμαρτυρία. Η θεωρητική προσέγγιση της δομής των πολιτικών ευκαιριών αποτελεί μια προσπάθεια γεφύρωσης των μακρο- και μικρο- επιπέδων ανάλυσης των κοινωνικών κινημάτων. Οι πολιτικές ευκαιρίες και οι πολιτικοί περιορισμοί είναι διαστάσεις της πολιτικής πάλης που ενθαρρύνουν τους πολίτες να εμπλακούν στη συγκρουσιακή πολιτική (Tarrow 1998). Πρόκειται για εξωτερικούς πόρους που βοηθούν στην κινητοποίηση των κινημάτων και των ομάδων και δεν αποτελούν άμεσο δημιούργημα των τελευταίων. Οι πολιτικές ευκαιρίες ωφελούν ή εμποδίζουν τα κοινωνικά κινήματα ανάλογα με την επίδραση που ασκούν στις γενικότερες ευκαιρίες για επιτυχή συλλογική δράση.
Μια από τις σημαντικές συμβολές στη θεωρία των κοινωνικών κινημάτων είναι αυτή της «διαμόρφωσης πλαισίων» (framing analysis) που έχει μεν τις ρίζες της στη θεωρία της «συμβολικής διάδρασης» αλλά επί της ουσίας αποτελεί σημαντική τομή σε σχέση με αυτή. Η προσέγγιση της διαμόρφωσης πλαισίων αναφέρεται στους διαδραστικούς συλλογικούς τρόπους με τους οποίους οι δρώντες αποδίδουν νόημα στις δραστηριότητές τους και στον κοινωνικό κινηματικό ακτιβισμό. Τα πλαίσια ταυτόχρονα προσδίδουν νόημα στα γεγονότα και εξυπηρετούν την οργάνωση της εμπειρίας και την καθοδήγηση της συλλογικής και ατομικής δράσης (Snow κ.α.1986). Ενώ οι λόγοι έκφρασης διαμαρτυρίας για τις αδικίες που υφίστανται τα άτομα έχουν αντικειμενικά τις ρίζες τους στις δομές της κοινωνίας και της πολιτικής, δεν είναι σίγουρο ότι αυτές οι διαμαρτυρίες θα εκφραστούν συλλογικά αν δεν υπάρξει μια διαδικασία με την οποία τα άτομα θα τους αποδώσουν νόημα (κοινωνική κατασκευή των λόγων έκφρασης διαμαρτυρίας). Πρόκειται για μια ρευστή και ευμετάβλητη διαδικασία αλληλεπίδρασης.
Αρχικά στην Ευρώπη και αργότερα στη Βόρεια Αμερική διατυπώθηκαν στη δεκαετία του ’70 διάφορες απόψεις που ως σύνολο ονομάστηκαν «Θεωρία των Νέων Κοινωνικών Κινημάτων» και αποσκοπούσαν στο να εξηγήσουν την ανάδυση ενός πλήθους νέων κινημάτων που δεν φαίνονταν να ταιριάζουν στο παραδοσιακό μαρξιστικό μοντέλο της ταξικής πάλης (Mellucci 1989, 1995). Η καινοτομία που επέφεραν αυτά τα κινήματα συνίστατο στην απόδοση μεγαλύτερης σημασίας σε έννοιες όπως η ομαδική ή συλλογική ταυτότητα, στις αξίες και τους τρόπους ζωής είτε ενάντια είτε ξέχωρα από τις μέχρι τότε ιδεολογικές κατασκευές. Η βάση τους έτεινε να προέρχεται από τα μεσαία στρώματα αντί από την παραδοσιακή εργατική τάξη. Το Πράσινο Κόμμα της ΟΔΓ θεωρείτο η οργάνωση – πρότυπο για τη νέα σύνθεση κοινωνικών κινημάτων (περιβαλλοντικό, ειρηνιστικό, εναλλακτικό, αντικαταναλωτικό). Στα πλαίσια αυτά αναπτύχθηκαν απόψεις που εξηγούσαν την εξέλιξη αυτή με αναφορά στην αλλαγή της δομής του καπιταλιστικού συστήματος από τη βιομηχανική «φορντιστική» οικονομία στη μεταβιομηχανική, μεταμοντέρνα ή μεταφορντική οικονομία που το επίκεντρό της είναι ο τριτογενής τομέας των υπηρεσιών και η βιομηχανία της πληροφορικής ως δομική δύναμη που διαμορφώνει τα νέα κινήματα. Αξίζει να σταθούμε λίγο περισσότερο στα νέα κοινωνικά κινήματα.
Ο κύριος αντικειμενικός σκοπός τους είναι η διατήρηση της αυτονομίας τους στο πλαίσιο της διευρυνόμενης και ιδιαίτερα πλουραλιστικής «κοινωνίας πολιτών». Ο κύριος αντίπαλός τους είναι το τεχνοκρατικό και γραφειοκρατικό κράτος. Ο τύπος του κινήματος είναι πρωταρχικά πολιτισμικός/κοινωνικός αλλά εμπλέκεται και στο πολιτικό πεδίο αναπροσδιορίζοντάς το με την κεντρική ιδέα ότι «το προσωπικό είναι πολιτικό». Ο οργανωτικός τύπος που σιγά-σιγά κυριαρχεί είναι ο «δικτυακός». Το ρεπερτόριο των τακτικών ξεκινάει από τις σποραδικές μαζικές διαδηλώσεις, οι συγκεντρώσεις-εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, οι πολιτιστικές εκφράσεις εναλλακτικών τρόπων ζωής και ταυτοτήτων. Τα κινήματα έχουν διεθνή προσανατολισμό και το ζητούμενό τους είναι η σύνδεση του παγκοσμίου και του τοπικού. Η προσέγγιση των κινημάτων για τη δημοκρατία χαρακτηρίζεται από το σεβασμό στη διαφορά και την έμφαση στην επίτευξη συνθηκών διαβούλευσης και διαλόγου. Όσον αφορά την ιδιότητα του πολίτη θεωρείται ότι πρέπει να κατοχυρωθούν τα ομαδικά δικαιώματα και να διατηρούνται ως κόρες οφθαλμών τα καθολικά ανθρώπινα δικαιώματα.(Scott 1990, Faulks 1999).
Έχουν, όμως, μέλλον τα κοινωνικά κινήματα; Ας αφήσουμε τον Charles Tilly (2004) να μας υποδείξει τα πιθανά σενάρια:
1) Διεθνοποίηση των κινημάτων: πιο αργή, λιγότερο εκτεταμένη και λιγότερο πλήρης από όσο λένε οι φανατικοί της τεχνολογίας, αλλά πιθανό να συνεχίσει για δεκαετίες.
2) Παρακμή της δημοκρατίας: μια διχασμένη επιλογή, με ορισμένο βαθμό παρακμής της δημοκρατίας (και, ως εκ τούτου, ένας ορισμένος βαθμός μείωσης της διάδοσης και αποτελεσματικότητας των κοινωνικών κινημάτων) στις βασικές υπάρχουσες δημοκρατίες αλλά ουσιαστικός εκδημοκρατισμός (επομένως επέκταση των κοινωνικών κινημάτων) σε χώρες που σήμερα δεν είναι δημοκρατικές, όπως η Κίνα.
3) Επαγγελματικοποίηση: μια ακόμη διχασμένη επιλογή, με επαγγελματίες επιχειρηματίες των κοινωνικών κινημάτων, μη κυβερνητικές οργανώσεις και συμβιβασμούς με τις αρχές ολοένα και πιο κυρίαρχα χαρακτηριστικά των μεγάλης κλίμακας κοινωνικών κινημάτων αλλά με συνέπεια την εγκατάλειψη εκείνων των τμημάτων των τμημάτων των τοπικών και περιφερειακών διεκδικήσεων που δεν μπορούν να ενταχτούν στο διεθνή ακτιβισμό.
4) Θρίαμβος: φευ, υπερβολικά απίθανος.

του Θανάση Τσακίρη

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
• Αλεξανδρόπουλος Στ. (2001). Θεωρίες για τη συλλογική δράση και τα κοινωνικά κινήματα. Τόμος Α΄ Κλασικές θεωρίες. Αθήνα:. Κριτική
• Μαρξ Κ. και Ένγκελς Φ. (1998). Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος. Αθήνα: Εκδ. Ερατώ.
• Blumer H. (1946). “Collective Behavior” στο McClung-Lee A., New Outline of the Principles of Sociology. New York: Barnes and Noble, σελ. 167-262.
• Gamson W. (1990). The Strategy of Social Protest, Belmont, Wadsworth Publishing Company
• Faulks K. (1999). Political Sociology: A Critical Introduction. Edinburgh: Edinburgh University Press.
• Jasper J. (1997). The Art of Moral Protest: Culture, Biography, and Creativity in Social Movements. Chicago: Chicago University Press.
• Johnson Ch. (1964). Revolution and the Social System, Stanford CA, Stanford University Press
• Turner H.R. and Killian L. (1987). Collective Behavior, Englewood Cliffs, NJ, Prentice-Hall.
• Le Bon G. (1895/2002). The Crowd: a study of the public mind. NewYork: Courier Dover Publications.
• McAdam J. (1982). Political Process and the Development of Black Insurgency, 1930-1970. Chicago: Chicago University Press.
• Melucci, Alb. (1989). Nomads of the present: social movements and individual needs in contemporary society, London, Hutchinson.
• Melucci, Alb. (1995). “The Process of Collective Identity” στο Johnston H. and Klandermans B. Social Movements and Culture, Minneapolis: University of Minnesota Press, σελ..41-64.
• Melucci, Alb. (1996). Challenging Codes. Collective Action in the Information Age. Cambridge: Cambridge University Press.
• Park E.R. & Burgess W.E. (1924), Introduction to the Science of Sociology, Chicago, University of Chicago Press,
• Σακελλαρόπουλος Σπ., 2001, «Σχετικά με τη θεωρία του ιμπεριαλισμού της εποχής μας», περιοδικό Θέσεις, τεύχος 74, Ιανουάριος-Μάρτιος, σελ. 89-125
• Scott A. (1990). Ideology and the New Social Movements. London: Unwin Hyman
• Smelser N. (1963) Theory of Collective Behavior, New York, Press of Glencoe
• Snow D., Rochford E.B.J, Worden S., and Benford R. (1986), «Frame Alignment Processes, Micromobilization and Movement Participation», American Sociologist Review, No.51, σ.σ. 464-481
• Tarrow S. (1991) Struggles, Politics and Reform: Collective Action, Social Movements and Cycles of Protest, Ithaca NY, Cornell University Press
• Tarrow S. (1998). Power in Movement: Social Movements, Collective Action and Politics. New York: Cambridge University Press.
• Tilly Ch. (2004). Social Movements 1768-2004. Boulder, CO: Paradigm Publishers.
• Ψημίτης M. (2006) Εισαγωγή στα σύγχρονα κοινωνικά κινήματα. Αθήνα: Ατραπός

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Η έννοια της προόδου

Ο εκσυγχρονισμός και η ανάπτυξη είναι σήμερα κεντρικός στρατηγικός στόχος των κυβερνήσεων και κεντρικές έννοιες της προπαγάνδας. Ποια είναι όμως η ουσία αυτής της πολιτικής, η οποία καλύπτεται από την αχλύ της ιδεολογίας; Εκσυγχρονισμός και ανάπτυξη ταυτίζονται με την πρόοδο. Τι σημαίνει όμως πρόοδος; Και ειδικότερα τι σημαίνει πρόοδος στην εποχή της «παγκοσμιοποίησης»;

Καταβάστε και διαβάστε ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο του καθηγητή Ευ.
Μπιτσάκη με τίτλο: Η έννοια της προόδου: Η αστική και η μαρξιστική αντίληψη, από τον «Σπόρο» (σε pdf).
http://sporos.org/bibliothiki

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Προτάσεις μάχης για την υπεράσπιση του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης

Συνέντευξη Τύπου στην οποία παρουσίασαν τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για το ασφαλιστικό, έδωσαν ο Πρόεδρος της Κ.Ο. του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς Αλ. Αλαβάνος και οι Γ. Θεωνάς, Δημ. Στρατούλης, μέλη της Γραμματείας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Τη Συνέντευξη διεύθυνε το μέλος της Γραμματείας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., Ρούντι Ρινάλντι.

Ο Αλ. Αλαβάνος
«Εμείς δεν πρόκειται να παίξουμε το ρόλο ενός κομπάρσου σε ένα έργο το οποίο σκηνοθετεί η ΝΔ. Και με αυτή την έννοια έχουμε αποφασίσει να μην συμμετέχουμε σε αυτό τον επικαλούμενο «διάλογο» ο οποίος γίνεται με προδιαγεγραμμένο το αποτέλεσμα των πορισμάτων του.
Είναι ακριβώς το ίδιο κόλπο το οποίο χρησιμοποιήθηκε στα θέματα της παιδείας και κατέληξε στην προσπάθεια για αναθεώρηση του άρθρο 16 και στο γνωστό νόμο –πλαίσιο της ΝΔ, ο οποίος είναι ανεφάρμοστος.
Εμείς αρνούμαστε αυτά τα παιχνίδια και αρνούμαστε επίσης να δεχθούμε να ζει η κοινωνία μας κάτω από ένα καθεστώς ασφαλιστικής τρομοκρατίας. Διότι αυτή τη στιγμή υπάρχει μια συνεχής και βαθιά αβεβαιότητα σε εργαζόμενους και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, που τους δυσκολεύουν να κάνουν ακόμη και σημαντικές επιλογές που αφορούν τη ζωή τους και την οικογένειά τους.
Από την άλλη μεριά, έχουμε πει με σαφήνεια, ξέροντας τι έγινε και στο παρελθόν, ότι τα ζητήματα του σε ποια κατεύθυνση θα εξελιχθούν όλα τα θέματα που έχουν σχέση με το ασφαλιστικό, συνδέονται με τον πραγματικό κοινωνικό και πολιτικό συσχετισμό των δυνάμεων. Και νομίζω, έχουμε το παράδειγμα του νομοσχεδίου Γιαννίτση, πριν από λίγα χρόνια, όπου μια κοινωνία η οποία βρέθηκε σε επαγρύπνηση, σε ετοιμότητα, σε αγωνιστικότητα, στα πρόθυρα ενός είδους εξέγερσης, μπόρεσε να δώσει μια άλλη έκβαση από αυτή που ήθελαν οι τότε κυβερνώντες στην κυβέρνηση Σημίτη.
Παράλληλα όμως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια δύναμη προτάσεων. Αυτό είναι ένα κεντρικό στοιχείο στο χαρακτήρα της πολιτικής μας παρέμβασης. Και το είδαμε σε όλες τις φάσεις των μεγάλων ζητημάτων για τα οποία ήρθαμε σε αντιπαράθεση –όπως στο θέμα της παιδείας, όπου ήμασταν οι μόνοι από την αντιπολίτευση οι οποίοι προτείναμε έναν εναλλακτικό νόμο-πλαίσιο για μια δημοκρατική λειτουργία των αυτόνομων ΑΕΙ. Με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζουμε και το ασφαλιστικό.
Βομβαρδίζουμε και θα συνεχίσουμε να βομβαρδίζουμε και τη Βουλή και την κοινωνία με τις προτάσεις μας. Όπως ξέρετε, έχουμε ήδη δώσει στη δημοσιότητα την επερώτηση την οποία αποφάσισε η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ για τα θέματα της ανόρθωσης των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων και την προτείναμε για κοινή δράση στις άλλες δυνάμεις του δημοκρατικού χώρου της αντιπολίτευσης, πιστεύοντας ότι ένα κοινό μέτωπο πολιτικό , δημοκρατικό, απέναντι στις επιλογές και τις κατευθύνσεις της κυβέρνησης, μιας κυβέρνησης εύθραυστης η οποία αγωνιά να διατηρήσει την πλειοψηφία της, η ύπαρξη ενός τέτοιου μετώπου μπορεί να βάλει φραγμό και να οδηγήσει σε άλλη κατεύθυνση τις εξελίξεις.
Ήδη, όπως ενημερώθηκα από την Κοινοβουλευτική Ομάδα, η απάντηση του ΚΚΕ ήταν αρνητική και λυπούμαστε γι αυτό. Εμείς θα συνεχίσουμε τις ενωτικές προσπάθειες, τις προσπάθειες κοινής δράσης σε όποιον είναι διαθέσιμος. Η επερώτησή μας βρίσκεται και στα χέρια της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και περιμένουμε την απάντησή τους προκειμένου να ανοίξει αυτό το μέτωπο για την ανόρθωση των ασφαλιστικών ταμείων, παίρνοντας συγκεκριμένα μέτρα και αναιρώντας νομοθετικές και άλλες ρυθμίσεις οι οποίες έχουν αποφασιστεί και από την κυβέρνηση Καραμανλή και προηγουμένως από την κυβέρνηση Σημίτη.
Μέχρι το τέλος της εβδομάδας εμείς, πάντως, ούτως ή άλλως, εφόσον δεν υπάρξει κάποια απάντηση ή κάποια συμφωνία και από μέρους του ΠΑΣΟΚ, θα προχωρήσουμε στην κατάθεση της επερώτησής μας.
Σήμερα κάνουμε άλλο ένα βήμα στα βήματα που θα συνεχίζονται, δηλαδή παρουσιάζουμε τις κεντρικές μας θέσεις για το ασφαλιστικό που όχι μόνο περιορίζονται σε κριτική και καταγγελία αυτού που έγινε, αλλά το κύριο στοιχείο τους είναι τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν στην κατεύθυνση της στήριξης και της ανόρθωσης των ταμείων, χωρίς να υπονομευτεί ο δημόσιος χαρακτήρας της ασφάλισης και να αντικατασταθεί από την ιδιωτική ασφάλιση, χωρίς να αντικατασταθεί ο αναδιανεμητικός χαρακτήρας της κοινωνικής ασφάλισης από τον κεφαλαιοποιητικό, χωρίς η αρχή της καθολικότητας και της αλληλεγγύης να δώσει τη θέση της στην αρχή της ατομικής ευθύνης, χωρίς να υπάρξει αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, αντίθετα, σε συγκεκριμένες περιπτώσεις να υπάρξουν μειώσεις, χωρίς να υπάρξει μείωση του ύψους των συντάξεων και κυρίως των κατωτέρων, χωρίς να υπάρξει περαιτέρω συρρίκνωση της χαμηλής δημόσιας χρηματοδότησης στην κοινωνική ασφάλιση, χωρίς να υπάρξει μια μείωση του καθεστώτος των βαρέων και ανθυγιεινών αλλά αντίθετα να ανοίξει στους εργαζόμενους στο δημόσιο, που έχει γίνει σε αυτό τον τομέα ο χειρότερος εργοδότης, όπως είναι για παράδειγμα το νοσηλευτικό προσωπικό,.το προσωπικό του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας ή το προσωπικό που εργάζεται σε δραστηριότητες της αυτοδιοίκησης όπως αυτή της καθαριότητας.
Σε αυτή την κατεύθυνση θα κινηθούμε, επιδιώκοντας:
1. Πλήρη και σταθερή απασχόληση που δημιουργεί πόρους ικανούς για να στηρίξουν τις κοινωνικές πολιτικές,
2. Υπεράσπιση του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης.
3. Την πάταξη της εισφοροδιαφυγής και εισφοροκλοπής που έχουν φτάσει σε τεράστια ύψη σήμερα στην Ελλάδα.
4. Θεσμοθέτηση νέων πόρων για την ενίσχυση της κοινωνικής ασφάλισης, που θα αξιοποιηθούν μέχρι το 2025 και που θα προέλθουν από τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, από τη φορολογική επιβάρυνση των μετοχών, των κερδοφόρων επιχειρήσεων, των εισοδημάτων που παράγονται από τη μεγάλη περιουσία της εκκλησίας, κλπ.
5. Την κατάργηση των ασφαλιστικών και μισθολογικών διακρίσεων, που έχουν θεσπιστεί από το 1992 μέχρι σήμερα, σε βάρος των νέων. Και αυτό το σημείο θέλω να το τονίσω, διότι αυτή τη στιγμή γίνεται μια νέα επιδρομή ενάντια στο μέλλον των νέων εργαζομένων, με την έννοια ότι κάθε ρύθμιση η οποία γίνεται στο ασφαλιστικό σύστημα, προβλέπει νομοθεσία και μέτρα τα οποία αφαιρούν δικαιώματα που είχαν προβάλλει οι προηγούμενες γενιές. Με συνέπεια, τελικά, ο νέος άνθρωπος να επιθυμεί να είναι μεγαλύτερος για να περιλαμβάνεται σε προηγούμενες διατάξεις οι οποίες δεν θα του περιορίζουν τα δικαιώματα.
6. Την κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, της περιόδου ʼ90-2002,
7. Την παρέμβαση, θετικά και όχι αρνητικά, στο ύψος των συντάξεων, στις ασφαλιστικές παροχές , παροχές υγείας, στα θέματα των βαρέων και ανθυγιεινών κλπ.
Σε αυτό το γενικό πλαίσιο θα κινηθούμε. Είναι προτάσεις που μπορούν να δώσουν λύσεις, προτάσεις μάχης, προτάσεις τις οποίες εμείς υποβάλλουμε για την ανάπτυξη μιας συντονισμένης κινηματικής δράσης όλων των εργαζομένων. Πιστεύω πως κάθε κομματική προσέγγιση, κάθε προσέγγιση που διασπά και διαιρεί τις δυνάμεις των εργαζομένων σε μια τόσο δύσκολη μάχη, τελικά αντικειμενικά λειτουργεί σε όφελος της ΝΔ και των στόχων της.»
Απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων ο Αλ. Αλαβάνος τόνισε:
-Για το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας στα πλαίσια του νεοφιλελευθερισμού
«Εμείς δεν συμφωνούμε ότι η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας θα στηριχθεί στην καταπάτηση ακόμη και των σημερινών νόμων και των ρυθμίσεων σχετικά με την φορολογία, τις εισφορές στην κοινωνική ασφάλιση κλπ. Και πιστεύουμε ότι, ναι, υπάρχουν πιέσεις σε μια διεθνή ανταγωνιστική οικονομία όπου πέφτουν τα σύνορα, πιστεύουμε όμως ότι θα πρέπει να αναζητήσουμε αλλού τις δυνατότητές μας, όχι στη φτηνή εργασία, όχι στην ανασφάλιστη ή στην αδήλωτη εργασία, αλλά στην ποιοτική εργασία, στην εργασία των υψηλών γνώσεων, στην επιχείρηση της υψηλής τεχνολογίας και γι αυτό η μάχη που δίνουμε σήμερα για το ασφαλιστικό και για τα κοινωνικά δικαιώματα είναι μια άλλη πλευρά της μάχης που δίναμε και δίνουμε για την παιδεία, την τεχνολογία, την αναδιάρθρωση των χρηματοδοτήσεων του προϋπολογισμού, σε βάρος δαπανών που είναι μη παραγωγικές όπως οι εξοπλιστικές ή άλλες, για τη στήριξη των δαπανών για την έρευνα, την αναδιάρθρωση του φορολογικού συστήματος.
-Στην περίπτωση αρνητικής απάντησης και του ΠΑΣΟΚ στην πρόταση για κοινή κατάθεση της επερώτησης, πώς θα αντιδράσει ο ΣΥΡΙΖΑ - Είναι σε θέση το σημερινό ΠΑΣΟΚ να απαντήσει;
«Εμείς, όπως ξέρετε, πολλές φορές παίρνουμε αρνητικές απαντήσεις στις προτάσεις μας, και η απάντησή μας είναι νέες προτάσεις και νέες πρωτοβουλίες. Με αυτή την έννοια, αυτή η επερώτηση βάζει μια σειρά ζητήματα που θίξαμε κι εδώ, όπως της τριμερούς χρηματοδότησης, που σημαίνουν ανατροπή των πολιτικών ρυθμίσεων που έγιναν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Εμείς θα θέλαμε να υπάρξει μια όσο το δυνατόν ευρύτερη συσπείρωση-συνάντηση και σε κοινοβουλευτικό επίπεδο, πάνω σε κάποιους στόχους που, τουλάχιστον, θα φράξουν το δρόμο στη ΝΔ και θα ανοίξουν έναν εναλλακτικό δρόμο.
Εμείς δεν θέλουμε μια διάλυση των δυνατοτήτων της αντιπολίτευσης απέναντι στη ΝΔ και μια πολιτική που θα λέει, περάστε, είναι ελεύθερο το έδαφος. Αντίθετα, προσπαθούμε και σε κοινοβουλευτικό επίπεδο και πολύ περισσότερο σε κοινωνικό και σε κινηματικό επίπεδο, να συσπειρώσουμε τις πλατύτερες δυνατές δυνάμεις. Και πιστεύω ότι, ακόμη και αν δεν έχουμε θετικά αποτελέσματα στη Βουλή, όπου επίσης προσβλέπουν οι πρωτοβουλίες μας, η διάλυση που βλέπουμε στους μηχανισμούς και στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και η ηθική απαξίωση, δεν θα συνοδευτεί από μια διάλυση και από έναν κυνισμό και από μια παραίτηση κοινωνικών δυνάμεων που ακολουθούσαν το ΠΑΣΟΚ και οι οποίες πιστεύω-κι εμείς θα συμβάλλουμε σε αυτό-θα βρούμε μια δυνατότητα έκφρασης σε ένα κοινό μέτωπο πάλης. Η περσινή κινηματική χρονιά μας δίνει πολλές δυνατότητες να κατανοήσουμε το πώς βλέπει ο ΣΥΡΙΖΑ τις εξελίξεις. Είχαμε μια συμπαράταξη με τον μεγάλο όγκο των δυνάμεων που κατά τα άλλα ακολουθούσε την αξιωματική αντιπολίτευση, στον αγώνα για το άρθρο 16. Με τον ίδιο τρόπο εμείς θα προσπαθήσουμε να συμβάλλουμε ώστε αυτός ο χώρος να μην είναι ένας χώρος λεηλασίας από τη ΝΔ αλλά αντίθετα να συγκροτηθεί σε κοινές δράσεις, σήμερα για το ασφαλιστικό και να συναντηθεί σε ένα ριζοσπαστικό εναλλακτικό πρόγραμμα με τις αξίες και τις ιδέες που πάρα πολλοί δέχονται και που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ.»
Τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για το ασφαλιστικό ανέλυσε ο Γ. Θεωνάς:
«Η κοινωνική ασφάλιση αναμφισβήτητα αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις του εργατικού κινήματος στον 20ό αιώνα.
Κατάκτηση, όμως, που εδώ και μερικά χρόνια βρίσκεται στο στόχαστρο των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων του νεοφιλελεύθερου παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού.
Στο χορό έχουν μπει επίμονα οι διάφοροι διεθνείς καπιταλιστικοί oργανισμοί (ΟΟΣΑ, ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα) και φυσικά η Ευρωπαϊκή Ένωση, που με κάθε τρόπο προωθούν την ολοκληρωτική «μεταρρύθμιση» της κοινωνικής ασφάλισης. Απώτερος στόχος τους το πέρασμα στο περιβόητο συνταξιοδοτικό σύστημα των τριών πυλώνων.
Είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε όλοι -συνδικάτα, κοινωνικοί φορείς, πολιτικές δυνάμεις που αναφέρονται στην εργατική τάξη και τα δικαιώματά της- ότι η κοινωνική ασφάλιση κινδυνεύει από την απληστία του νεοφιλελευθερισμού, κινδυνεύει να θυσιαστεί στο βωμό των υπερκερδών του κεφαλαίου.
Δύο βασικοί παράγοντες επιδρούν καταλυτικά στην πλήρη αποδυνάμωση του ασφαλιστικού συστήματος όπως το γνωρίσαμε μέχρι σήμερα:
- η διαχρονική καταλήστευση των πόρων της κοινωνικής ασφάλισης
-η ελαστικοποίηση της απασχόλησης και η αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων.
Η καταλήστευση των πόρων της κοινωνικής ασφάλισης
Από το 1950 και για σχεδόν τέσσερις δεκαετίες, και με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων (ΕΡΕ, Ένωσης Κέντρου, Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ), σημειώθηκε η μεγαλύτερη ληστεία σε βάρος των αποθεματικών της κοινωνικής ασφάλισης. Ενώ όσο κανείς δεν αμφισβητούσε την κρατική εγγύηση των συντάξεων, όλα τα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας υποχρεώνονταν με το νόμο 1611 του 1950 να καταθέτουν το σύνολο των αποθεματικών τους άτοκα σε ειδικό λογαριασμό της Τράπεζας της Ελλάδας (ποσά τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για τη χρηματοδότηση, με άτοκα ή χαμηλότοκα δάνεια, εφοπλιστών και βιομηχάνων, στο όνομα της ανάπτυξης της οικονομίας), σήμερα η κρατική εγγύηση αμφισβητείται χωρίς τα τεράστια ποσά που απώλεσαν τα ταμεία να επιστρέφονται.
Η απώλεια για τα ταμεία, με βάση τα ισχύοντα κάθε φορά επιτόκια των προθεσμιακών καταθέσεων στις τράπεζες, ανέρχεται σε εκατοντάδες δις ευρώ. Αν αυτά υπήρχαν σήμερα, κανένας δεν θα μπορούσε να μιλήσει για δημοσιονομικό πρόβλημα χρηματοδότησης της κοινωνικής ασφάλισης.
Κι ενώ δεν γίνεται από κανέναν λόγος για κάποιου είδους επιστροφή έστω και μέρους αυτών των χρημάτων των ασφαλισμένων, η λεηλασία των πόρων της κοινωνικής ασφάλισης συνεχίζεται απρόσκοπτα. Το ασφαλιστικό σύστημα διαλύεται, τα ταμεία, σχεδιασμένα και μεθοδικά, γίνονται προβληματικά από την πολιτική όλων των κυβερνήσεων, οι οποίες αφού φροντίζουν να δημιουργούν «αδιέξοδα» έρχονται μετά να ζητήσουν θυσίες. Αυτή την βασική και κρίσιμη αλήθεια καμιά επίσημη μελέτη και κανένας ειδικός δεν την αναδεικνύει.
Κύριες μορφές:
Η «αξιοποίηση» των πόρων της κοινωνικής ασφάλισης για την αναζωογόνηση των χρηματαγορών. Η οδηγία 41/2003 της ΕΕ για τα επαγγελματικά ταμεία, τα οποία θα αποτελέσουν τον δεύτερο πυλώνα του περιβόητου τριφασικού ασφαλιστικού συστήματος, προβλέπει την ελεύθερη και χωρίς κυβερνητικές παρεμβάσεις «επένδυση» μέχρι και του 70% των τεχνικών αποθεμάτων τους στις χρηματαγορές για αγορά μετοχών, χρεωγράφων κάθε είδους και ομολόγων. Τα περίφημα δομημένα ομόλογα, θα αποτελούν ένα απλό επεισόδιο, όταν θα ολοκληρωθεί η αφομοίωση από τα επαγγελματικά ταμεία του συνόλου της επικουρικής ασφάλισης της χώρας. Οι προβλέψεις της οδηγίας αυτής έχουν ενσωματωθεί στην ελληνική νομοθεσία με τον γνωστό νόμο Ρέππα της τελευταίας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Το νέο πλαίσιο διαχείρισης των αποθεματικών της κυβέρνησης της ΝΔ έχει στρώσει το δρόμο ώστε να περάσουν ευκολότερα τα αποθεματικά των ταμείων στην κεφαλαιαγορά, να σπρώξει ακόμη περισσότερο τα ταμεία στη λογική της αύξησης του επενδυτικού κινδύνου, της κερδοσκοπίας και του τζόγου. Με τις ρυθμίσεις της κυβέρνησης για το διορισμό διοικήσεων στα ασφαλιστικά ταμεία, επιδιώκεται να κατευθυνθούν οι κινήσεις τους στις χρηματαγορές, διατηρώντας για τον εαυτό της το ανεύθυνο για τις όποιες μελλοντικές επιζήμιες επιλογές. Ταυτόχρονα η κυβέρνηση αποβλέπει και στη διαγραφή των ευθυνών της για την υπόθεση των δομημένων ομολόγων.
Η παρακράτηση και μη απόδοση στα ασφαλιστικά ταμεία εξαιρετικά σημαντικών πόρων της κοινωνικής ασφάλισης. Σύμφωνα με στοιχεία της ομοσπονδίας των εργαζομένων στα ασφαλιστικά ταμεία, οι οφειλές του κράτους στα ταμεία θα ξεπερνούν στο τέλος του 2007 τα 8,7 δις ευρώ, ενώ οι οφειλές της μεγάλης ιδιωτικής εργοδοσίας θα φθάνουν τα 8,2 δις ευρώ. Το κράτος δεν έχει αποδώσει από το 1993 ούτε ένα ευρώ από τις υποχρεώσεις του στο πλαίσιο της τριμερούς χρηματοδότησης, ενώ η μεγάλη ιδιωτική εργοδοσία απολαμβάνει κάθε φορά και με κάθε κυβέρνηση «ρυθμίσεις» απόδοσης των οφειλών της σε πολλές δεκάδες δόσεις, πληρώνει μία ή δύο δόσεις για να παίρνει ασφαλιστική ενημερότητα και ύστερα περιμένει την επόμενη ρύθμιση.
Η εισφοροδιαφυγή, που αποτελεί εθνικό σπορ, αλλά μεγάλη πληγή για το ασφαλιστικό μας σύστημα, υπολογίζεται σε πάνω από 5 δις ευρώ, ενώ η ανασφάλιστη εργασία υπολογίζεται ότι αγγίζει πάνω από 1 εκατομμύριο εργαζομένους, κυρίως οικονομικούς μετανάστες.
Είναι φανερό ότι το ζήτημα των πόρων αποτελεί κύριο πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλισης. Ούτε όμως οι κυβερνήσεις, ούτε οι διάφοροι «σοφοί» που καλούνται να κόψουν και να ράψουν τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων ασχολούνται με την απόδοσή τους στα ταμεία και το σταμάτημα της καταλήστευσής τους. Κατά τα άλλα κόπτονται για τα δημοσιονομικά προβλήματα που συνδέονται με την κοινωνική ασφάλιση.
Η αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων
Χρειάζεται να σημειωθεί με έμφαση ότι το ασφαλιστικό σύστημα έχει άμεση σχέση με τις εργασιακές σχέσεις. Η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, που προωθείται με ιδιαίτερη επιμονή από την Ευρωπαϊκή Ένωση, διαμορφώνει τους όρους για ουσιαστική ανατροπή του ασφαλιστικού συστήματος όπως το γνωρίσαμε μέχρι σήμερα. Το ίδιο προωθεί και το ΔΝΤ με τις υποδείξεις του για αποτελεσματικές και συγκεκριμένες μεταρρυθμιστικές επιλογές στην κοινωνική ασφάλιση (τριφασικό ασφαλιστικό σύστημα), αλλά και με τις αιχμές του για τις εργασιακές σχέσεις, την ελαστική απασχόληση, τις αποζημιώσεις, και με την υπονόμευση των κατώτατων ορίων αποδοχών, που στην Ελλάδα ρυθμίζονται με την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.
Με την ελαστική και μερική απασχόληση ανατρέπεται το ολόκληρο μεροκάματο-μισθός και το ολόκληρο ένσημο, που αποτέλεσε την υποδομή πάνω στην οποία στηρίχτηκε το συνταξιοδοτικό σύστημα μέχρι σήμερα. Ας αναλογιστούμε μόνο πότε και με ποιο τρόπο θα πάρει σύνταξη ο απασχολούμενος με μερική ή με ελαστικές μορφές απασχόλησης. Μπορούμε επίσης να αξιολογήσουμε την αξιοπιστία των διακηρύξεων και των δύο εταίρων του δικομματισμού, ότι τάχα ενδιαφέρονται για ένα ασφαλιστικό σύστημα που θα αντέχει μέχρι το 2050. Με τις σαρωτικές αλλαγές που προωθούνται στις εργασιακές σχέσεις, με την λεγόμενη flexicurity και την πράσινη βίβλο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, είναι άραγε σε θέση να μας πουν ποια θα είναι η μορφή της απασχόλησης το 2050, ώστε να καταλάβουμε κι εμείς τι είδους ασφαλιστικό σύστημα, πέρα από το τριφασικό, σχεδιάζουν;
Η μόνη ρύθμιση που θα επέτρεπε, σήμερα και αύριο, να πάρουν σύνταξη οι μερικά και ελαστικά απασχολούμενοι, είναι αυτή που θα προέβλεπε ως ελάχιστη ασφαλιστική παροχή την κάλυψή τους με το ένσημο που αντιστοιχεί στα κατώτερα όρια μεροκάματων- μισθών για κάθε ημέρα απασχόλησης, ανεξάρτητα από τον αριθμό των ωρών εργασίας, εφόσον πρόκειται για μερική ή ελαστική απασχόληση.
Στο κάτω-κάτω, οι εργοδότες τους κλέβουν το παρόν με τη μερική ή ελαστική αμοιβή, ας μην τους κλέβουν και το μέλλον με τη μερική ασφάλιση.
Πού κατευθύνεται το ασφαλιστικό σύστημα
Δια της διολισθήσεως, το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας οδηγείται σε πλήρες αδιέξοδο, ώστε οι στόχοι που τίθενται από ΕΕ και διεθνείς καπιταλιστικούς οργανισμούς για την ουσιαστική κατάργηση του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης, την προώθηση του τριφασικού ασφαλιστικού συστήματος και το άνοιγμα του δρόμου στην ιδιωτική ασφάλιση, να γίνουν πραγματικότητα.
Οι κυβερνητικές κατευθύνσεις, τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ, αφορούν στην ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης και στην απαλλαγή του κράτους και του κεφαλαίου από το ασφαλιστικό κόστος.
Η υλοποίηση αυτών των κατευθύνσεων περνά μέσα από δύο, στρατηγικού χαρακτήρα, επιλογές:
- το πέρασμα σʼ ένα συνταξιοδοτικό σύστημα τριών πυλώνων, και
- τον πλήρη διαχωρισμός του κλάδου υγείας από τα ασφαλιστικά ταμεία.
Το συνταξιοδοτικό σύστημα τριών πυλώνων
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, στο πλαίσιο των κατευθύνσεων και της ΕΕ, προωθούν με απόλυτη σαφήνεια το τριφασικό συνταξιοδοτικό σύστημα, όπου:
- τον πρώτο πυλώνα αποτελεί η κύρια σύνταξη, με ένα συνταξιοδοτικό φορέα στον οποίο θα υπαχθούν όλα τα ταμεία κύριας ασφάλισης. Ο πυλώνας αυτός θα βαίνει συρρικνούμενος όσο θα ελαστικοποιείται η απασχόληση, και θα τείνει προς μια εθνική σύνταξη που θα κινείται από τα επίπεδα του σημερινού ΕΚΑΣ μέχρι τα κατώτερα όρια συντάξεων.
- τον δεύτερο πυλώνα αποτελούν, σύμφωνα και με σαφή αναφορά της οδηγίας 41/2003 της ΕΕ, τα επαγγελματικά ταμεία, τα οποία θα χρηματοδοτούνται με ίσες εισφορές εργαζομένων-εργοδοτών. Ο πυλώνας αυτός, όσο θα αποδυναμώνεται και θα συρρικνώνεται το σημερινό σύστημα επικουρικής σύνταξης, θα απορροφήσει το σύνολο των επικουρικών ταμείων, θα λειτουργεί με το κεφαλαιοποιητικό σύστημα, θα μπορεί να επενδύει μέχρι και το 70% των τεχνικών αποθεμάτων του σε μετοχές, χρεώγραφα κάθε λογής και ομόλογα, και θα «αξιοποιηθεί» για την αναζωογόνηση της χρηματαγοράς με τα σημαντικά αποθεματικά των επικουρικών ταμείων και φυσικά με την καταλήστευσή τους, όπως έγινε με τα δομημένα ομόλογα, την ENRON κ.ά.
- τον τρίτο πυλώνα αποτελεί ο ιδιωτικός τομέας ασφάλισης, ο οποίος θα λειτουργεί με ασφαλιστικά προγράμματα, ατομικά ή συλλογικά, στο πλαίσιο μονομερών πρωτοβουλιών των συνδικάτων ή διμερών συμφωνιών εργοδοτών-συνδικάτων. Ο πυλώνας αυτός θα βαίνει αναπτυσσόμενος όσο θα γενικεύεται η ελαστική και μερική απασχόληση και οι νέες εργασιακές σχέσεις.
Το σχήμα αυτό σε μερικά χρόνια θα έχει επιφέρει καταλυτικές επιπτώσεις σε βάρος του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης.
Διαχωρισμός κλάδου υγείας
Οι επιδιώξεις τόσο της κυβέρνησης όσο και του ΠΑΣΟΚ προσανατολίζονται στον πλήρη διαχωρισμό του κλάδου υγείας των ταμείων, τα οποία θα μετατραπούν απλώς σε συνταξιοδοτικά και θα ενταχθούν στο ΙΚΑ.
Οι κλάδοι υγείας των ασφαλιστικών ταμείων, θα υπαχθούν σε κάποιον Οργανισμό Διαχείρισης Πόρων Υγείας (ΟΔΙΠΥ) του Υπουργείου Υγείας και θα συγκροτήσουν τον τομέα πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Μπαίνει έτσι χέρι στην περιουσία και τους πόρους των ταμείων, που στηρίχτηκαν μόνο στις εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών (αποτελούν εργατικό μισθό) και σε καμιά κρατική χρηματοδότηση.
Πρόκειται για προκλητική αφαίρεση τεράστιων πόρων από τα ταμεία των εργαζομένων, για να χρηματοδοτηθούν οι κυβερνητικές αναδιαρθρώσεις του τομέα της πρωτοβάθμιας περίθαλψης και η προώθηση των ιδιωτικοοικονομικών ρυθμίσεων στον τομέα της δημόσιας υγείας.
Οι συνταξιοδοτικοί όροι και η επιτροπή «σοφών»
Οι βασικοί νόμοι 2084/1992 (νόμος Σιούφα της Ν.Δ.) και 3029/2002 (νόμος Ρέππα του ΠΑΣΟΚ) έχουν διαμορφώσει το βασικό πλαίσιο συνταξιοδοτικών όρων σχετικά με τα όρια ηλικίας, τις συντάξιμες αποδοχές, το ύψος των συντάξεων, τα κατώτερα όρια των συντάξεων, τις περιπτώσεις πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, τα βαρέα και ανθυγιεινά, τις αναπηρικές συντάξεις, τις ασφαλιστικές εισφορές, τις ενοποιήσεις ταμείων κ.λπ. Η ενσωμάτωση της κύριας σύνταξης των ειδικών ταμείων στον ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, που με έμφαση υπογράμμισε στις προγραμματικές δηλώσεις του ο πρωθυπουργός, θα προσθέσει νέα ελλείμματα. Στο προσχέδιο, όμως, του προϋπολογισμού 2008, δεν αναφέρεται τίποτε για την κάλυψή τους, οπότε το πιθανότερο είναι αν προχωρήσουν αυτές οι επιλογές το κόστος να φορτωθεί στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ αυξάνοντας τα αδιέξοδα.
Οι νόμοι αυτοί έχουν καταφέρει να διαμορφώσουν τρεις κατηγορίες ασφαλισμένων: τους ασφαλισμένους προ του 1983, τους ασφαλισμένους από το 1983 μέχρι το 1992 και αυτούς που ασφαλίστηκαν για πρώτη φορά από το 1993 και μετά.
Τώρα η επιτροπή «σοφών» με επικεφαλής τον για πολλά χρόνια αντιπρόεδρο του ΣΕΒ και βασικό διαπραγματευτή των Εθνικών Γενικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) κ. Ν. Αναλυτή, έχει αναλάβει το «καθήκον» να μελετήσει νέες αρνητικές αλλαγές των συνταξιοδοτικών όρων και να προωθήσει μια τέταρτη κατηγορία ασφαλισμένων: αυτούς που μπαίνουν στην ασφάλιση από το έτος που θα ορίσει ο νέος νόμος που σχεδιάζει να ψηφίσει η κυβέρνηση της ΝΔ.
Η προκλητική συμπεριφορά απέναντι στη νέα γενιά, της οποίας το μέλλον ληστεύεται με κάθε «μεταρρύθμιση» προκειμένου να καμφθούν οι αντιστάσεις της παρούσας γενιάς εργαζομένων, θα επιχειρηθεί άλλη μια φορά. Να μην το επιτρέψουμε.
Μιμούμενοι τον κ. Σαρκοζί, οι «σοφοί» του κ. Αναλυτή, επιδιώκουν σύμφωνα με όσα διαρρέουν στον τύπο, ανάμεσα στα άλλα:
αύξηση των ορίων ηλικίας κατά 2-3 χρόνια. Το σχετικό χάπι θα χρυσωθεί με την πρόβλεψη για εθελοντική παράταση του εργασιακού βίου πάνω από τα 65 χρόνια, που σε λίγα χρόνια θα γίνει επίσης υποχρεωτική. Άλλωστε το μοναδικό κίνητρο για να επιθυμεί κάποιος την παραμονή του στην αγορά εργασίας μετά το όριο συνταξιοδότησης είναι να μην του φτάνει η σύνταξη. Κι όλοι ξέρουμε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των συντάξεων είναι κάτω από το όριο της φτώχιας. Αν μάλιστα περάσουν τα νέα σχέδια για το ύψος των συντάξεων η φτώχια θα διευρυνθεί ακόμη περισσότερο.
δραστικό περιορισμό των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων. Η καμπάνα χτυπά για τις γυναίκες, ιδίως τις μητέρες ανήλικων παιδιών, και για όσους εργάζονται σε βαρέα και ανθυγιεινά, παίρνουν αναπηρικές συντάξεις κ.λπ.
υπολογισμό των συντάξιμων αποδοχών με βάση του μισθούς-μεροκάματα στο ήμισυ του εργασιακού βίου κι όχι της τελευταίας 5ετίας που προβλέπεται σήμερα. Η ρύθμιση αυτή θα πλήξει δραματικά το ύψος των συντάξεων, αφού κι αν ακόμη μείνει αμετάβλητο το ποσοστό (σήμερα 70%) η μείωση που θα προκύψει για τις συντάξεις θα είναι τεράστια.
Αντιστοιχία εισφορών-σύνταξης. Η «αθώα» αυτή διατύπωση επιδιώκει να καταφέρει τεράστιο πλήγμα στις κατώτερες συντάξεις, αφού αποβλέπει στην κατάργηση του προνοιακού τμήματος των κατώτερων συντάξεων. Επαναφέρει ουσιαστικά από την πίσω πόρτα τη ρύθμιση που προέβλεπε ο νόμος Σιούφα του 1992, που επιχειρούσε συντριπτικό πλήγμα στα κατώτερα όρια συντάξεων για όσους έμπαιναν στην ασφάλιση από το 1993 και μετά.
Εργαζόμενοι, ασφαλισμένοι, συνταξιούχοι,άνδρες και γυναίκες,
Ο κίνδυνος για την κοινωνική ασφάλιση είναι μεγαλύτερος από ποτέ!
Είναι ώρα όλοι μαζί, συνδικάτα, κοινωνικοί φορείς, πολιτικές δυνάμεις, να βροντοφωνάξουμε:
Φτάνει ως εδώ με το νεοφιλελευθερισμό!
Η κοινωνική ασφάλιση, μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις του εργατικού κινήματος, δεν θα θυσιαστεί στο βωμό των υπερκερδών του κεφαλαίου.
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, καλεί τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα τους, όλες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις της χώρας που αναφέρονται στην εργατική τάξη, τα πλατιά λαϊκά στρώματα, να συσπειρώσουν τις γραμμές τους και με τον αγώνα τους να αποκρούσουν τα σχέδια της κυβέρνησης και των διεθνών καπιταλιστικών οργανισμών.
Να αναδείξουν το δικό τους διεκδικητικό πλαίσιο.
Να θυμηθούν το μεγάλο ενωτικό λαϊκό ξέσπασμα του 2001 και με αποφασιστικούς, καθολικούς και ενωτικούς αγώνες:
Να υπερασπιστούν το δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης και να σταθούν φραγμός στο σύστημα των τριών πυλώνων.
Να περιφρουρήσουν τον κλάδο υγείας των ασφαλιστικών ταμείων.
Να αποτρέψουν την άλωση της επικουρικής ασφάλισης και των αποθεματικών της σε όφελος των τρωκτικών του χρηματιστηρίου.
Να απαιτήσουν επαρκή χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος με νέους πόρους από ειδική φορολογία του κεφαλαίου, καθώς και τη θεσμοθέτηση υποχρεωτικής για όλους -και για το κράτος- τριμερούς χρηματοδότησης για το σύνολο των ασφαλισμένων (πριν και μετά το 1993).
Να αξιώσουν απόδοση στα ταμεία των πόρων και αποθεματικών που καταληστεύθηκαν τα τελευταία χρόνια, και την πληρωμή των χρεών του κράτους και των εργοδοτών στα ασφαλιστικά ταμεία. Να απαιτήσουν μέτρα για την προώθηση της απασχόλησης, την καταπολέμηση της ανεργίας, τη νομιμοποίηση των οικονομικών προσφύγων, την καταπολέμηση της μαύρης εργασίας, το χτύπημα της εισφοροδιαφυγής, την κατάργηση της πολιτικής της λιτότητας, την αναδιανομή του κοινωνικού προϊόντος μέσα από την εισοδηματική πολιτική και τη δημοκρατική μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος.
Να υπερασπιστούν το θεσμό των κατώτερων ορίων συντάξεων και να απαιτήσουν τον καθορισμό τους στα 20 ημερομίσθια της ΕΓΣΣΕ για την κύρια σύνταξη και στα 5 για την επικουρική.
Καμιά αύξηση ασφαλιστικών εισφορών και ορίων ηλικίας, με άμεσο ή έμμεσο τρόπο.
Πλήρη σύνταξη στα 35 χρόνια ή 10.500 ημέρες ασφάλισης, χωρίς όριο ηλικίας, με προοπτική μείωσής τους στα 30 χρόνια ή 9.000 ημέρες ασφάλισης. Διατήρηση των θετικών διακρίσεων για τις γυναίκες και βελτίωση των ρυθμίσεων για ευάλωτες κατηγορίες εργαζομένων. Καμιά δυσμενής παρέμβαση στο καθεστώς της πρόωρης συνταξιοδότησης των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων.
Ασφάλιση για όλους τους ανέργους, τα άτομα με ειδικές ανάγκες και τους οικονομικούς μετανάστες, αναγνώριση ως συντάξιμου του χρόνου ανεργίας και του χρόνου ασθένειας.
Ποσοστό αναπλήρωσης 80% για την κύρια και 20% για την επικουρική σύνταξη.
Συντάξιμες αποδοχές αυτές του τελευταίου έτους.
Προστασία της μητρότητας μέσα κι από το ασφαλιστικό σύστημα.
Καθιέρωση ελάχιστης ασφαλιστικής κλάσης ίσης με το κατώτερο ημερομίσθιο της ΕΓΣΣΕ για τους εργαζόμενους σε συνθήκες μερικής ή άλλων μορφών ελαστικής απασχόλησης.
Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. πιστεύει πως, αν η συσπείρωση και κοινή δράση, σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, ήταν το 2001 απαραίτητη, τώρα αποτελεί απόλυτη ανάγκη.
Οι νόμοι 2084/1992 της ΝΔ και 3029/2002 του ΠΑΣΟΚ, που υπερασπίζονται ακόμη τα δύο μεγάλα κόμματα, πρέπει να καταργηθούν και να παγιωθεί ένα ενιαίο για όλους τους εργαζόμενους (παλιούς και νέους) ασφαλιστικό σύστημα.
Το εργατικό κίνημα πρέπει να απορρίψει αγωνιστικά τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις και τις αντεργατικές υποδείξεις ΕΕ, ΔΝΤ και ΟΟΣΑ, σε βάρος του συστήματος της κοινωνικής ασφάλισης.
Ο αγώνας αυτός πρέπει να έχει νικητή. Το εργατικό κίνημα πρέπει και πάλι να νικήσει.
Κι αυτό είναι υπόθεση και ευθύνη όλων μας.»
Τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τη χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης παρουσίασε ο Δημ. Στρατούλης:
«Το θέμα της χρηματοδότησης της κοινωνικής ασφάλισης είναι κατεξοχήν πολιτικό και ταξικό και έχει να κάνει με τις προτάσεις της Αριστεράς, των εργατικών συνδικάτων και των κοινωνικών κινημάτων για πολιτικές ριζικής αναδιανομής δικαιωμάτων και εισοδημάτων υπέρ των εκμεταλλευόμενων τάξεων και στρωμάτων της κοινωνίας.
Για την αντιμετώπιση του κεντρικού προβλήματος της υποχρηματοδότησης της κοινωνικής ασφάλισης και της αναπλήρωσης των λεηλατηθέντων διαχρονικά αποθεματικών της από τις κυβερνήσεις, τις επιχειρήσεις, τις τράπεζες και από κάθε λογής κερδοσκόπους ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει:
Την επαναθέσπιση της υποχρεωτικής τριμερούς χρηματοδότησης της κοινωνικής ασφάλισης (κλάδου κύριας σύνταξης και κλάδου υγείας) για το σύνολο των ασφαλισμένων.
Αξιοποίηση της περιουσίας των ασφαλιστικών οργανισμών με βάση κριτήρια ασφαλούς και εγγυημένης απόδοσης μακριά από την λογική του χρηματιστηριακού ή άλλου τζόγου.
Καταπολέμηση της εισφοροδιαφυγής και εισφοροκλοπής με πλήρη ασφάλιση ανασφάλιστων ή μερικώς ασφαλισμένων τμημάτων των εργαζομένων (αλλοδαποί, άτυπες - αδήλωτες ή ελαστικές μορφές απασχόλησης, προγράμματα απασχόλησης και κατάρτισης ανέργων, όπως τα stage). Από την αντικατάσταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης από θέσεις εργασίας πλήρους, σταθερής και ασφαλισμένης εργασίας.
Η αποπληρωμή των χρεών τόσο του κράτους (8,7 δις ευρώ επισήμως και 16 δις ευρώ ανεπισήμως) όσο και των ιδιωτών (3,2 δις ευρώ) προς την κοινωνική ασφάλιση είναι ζήτημα πρώτης πολιτικής αλλά και ηθικής προτεραιότητας.
Τέλος ο κ. Στρατούλης για τη στήριξη της κοινωνικής ασφάλισης με νέους πόρους πρότεινε τη θέσπιση ειδικού αποθεματικού κοινωνικής ασφάλισης που θα λειτουργεί με τη μορφή ειδικού Ταμείου κοινωνικής αλληλεγγύης. Τη δημιουργία δηλαδή ενός νέου «κουμπαρά», που θα κλειδώσει και θα ανοίξει μετά το 2025, για να στηρίξει κυρίως τους νέους ασφαλισμένους.
Η Διοίκηση του κατά πλειοψηφία θα αποτελείται από εκπροσώπους των Ταμείων κύριας ασφάλισης, θα διαθέτει τα αναγκαία νομικά και διοικητικά μέσα για τη συλλογή και διεκδίκηση των θεσμοθετημένων πόρων.
Οι πόροι αυτοί ως αυτοτελείς δεν θα είναι υποκείμενοι σε μονομερείς χαριστικές ρυθμίσεις εκ μέρους των Κυβερνήσεων και θα απαλλάσσονται από παντός είδους φορολογία. Τα ποσά που συγκεντρώνονται θα έχουν αποταμιευτικό χαρακτήρα με χρονικό ορίζοντα να εκταμιευτούν μετά το 2025 και θα επενδύονται σε ειδικά ομόλογα δημοσίου συνταξιοδοτικού σκοπού με επιτόκιο που προσαρμόζεται προς τα πάνω εάν υπάρξουν εκδόσεις ομολόγων του δημοσίου με ψηλότερα επιτόκια.
Το ειδικό Ταμείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης θα συγκεντρώνει νέους πόρους με βάση τις εξής αρχές:
Οι πόροι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να προέρχονται από αύξηση ή διεύρυνση της έμμεσης φορολογίας.
Δεν πρέπει να επιβαρύνονται χαμηλόμισθοι ή χαμηλοσυνταξιούχοι.
Πρέπει το σύστημα βεβαίωσης και είσπραξης των νέων αυτοτελών πόρων να είναι απλό και ασφαλές σε μακροχρόνια βάση.
Να μη δίνεται η δυνατότητα στις μελλοντικές Κυβερνήσεις μέσω χαριστικών ρυθμίσεων να μειώνουν τους θεσμοθετημένους πόρους από το ασφαλιστικό σύστημα.
Δεν διεκδικούμε πόρους από πολιτικές που εφαρμόζονται και για τις οποίες ζητάμε την κατάργησή τους π.χ. αποκρατικοποιήσεις ή διάφορα «χαράτσια» που επιβαρύνουν τους καταναλωτές αγαθών και υπηρεσιών.
Οι νέοι πόροι του, με βάση τη θέση μας να φορολογηθούν τα επιχειρηματικά - τραπεζικά κέρδη και οι πλούσιοι για να χρηματοδοτηθεί η κοινωνική ασφάλιση, θα μπορούσαν ενδεικτικά να προέρχονται:
- Από τη σταδιακή επιστροφή των απωλειών που έχουν υποστεί τα Ταμεία της κοινωνικής ασφάλισης εξαιτίας της διαχρονικής λεηλασίας τους από τις κυβερνήσεις, τις τράπεζες, τις επιχειρήσεις και κάθε λογής κερδοσκοπία (άτοκες καταθέσεις στην Τράπεζα της Ελλάδας, χρηματιστηριακός τζόγος, δομημένα ομόλογα κ.λ.π.).
- Από φορολόγηση των μερισμάτων των μετοχών και άλλων κινητών αξιών. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της Ευρωζώνης που δεν φορολογεί τα εισοδήματα φυσικών προσώπων που προέρχονται από μερίσματα και άλλες κινητές αξίες. Οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης επιβάλλουν συντελεστή φορολογίας στα εισοδήματα κεφαλαίου που κυμαίνεται από 15% έως 48%.
- Από σημαντική αύξηση της ειδικής φορολογίας που επιβάλλεται στις συναλλαγές μετοχών στο χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών Παλαιότερα ο φόρος ήταν έξι τοις χιλίοις και μειώθηκε τώρα σε τρία τοις χιλίοις.
- Από τμήμα της ισχύουσας φορολογίας των τόκων των καταθέσεων.
- Από το 50% των προστίμων που επιβάλλονται για φοροδιαφυγή κατά τους φορολογικούς ελέγχους των επιχειρήσεων.
- Από το 50% των προστίμων που επιβάλλονται από το Υπουργείο Εμπορίου ή από την Αρχή Ανταγωνισμού.
- Από πρόσθετη ειδική φορολόγηση όλων των επιχειρήσεων με δραστηριότητα γύρω από τα τυχερά παιχνίδια.
- Από τμήμα των προστίμων που επιβάλλονται για παραβιάσεις του ΚΟΚ.
- Από την φορολόγηση των εισοδημάτων που παράγονται από την περιουσία της Εκκλησίας.
- Από τμήμα της φορολόγησης της Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας (ΦΜΑΠ).Τα «αδέσποτα» ακίνητα που περιέχονται μέχρι σήμερα στο Κράτος να αποδίδονται στο νέο Ταμείο.
- Από πρόσθετη ειδική φορολόγηση επί των κερδών των ασφαλιστικών εταιρειών. Οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες επωφελούνται σημαντικά από τα ασφαλιστικά Ταμεία. Τα ασφαλιστικά Ταμεία δεν διεκδικούν δαπάνες από τις ασφαλιστικές εταιρείες, όταν π.χ. σε περίπτωση ατυχήματος πελάτης ασφαλιστικής εταιρείας που από το συμβόλαιο του έχει δικαίωμα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στον ιδιωτικό τομέα, κατά κανόνα προτιμάει να απευθυνθεί στα δημόσια νοσοκομεία, όταν είναι ασφαλισμένος και σε κάποιο δημόσιο ασφαλιστικό φορέα.
- Από τμήμα των ποσών που θα εξοικονομηθούν από τη μείωση των στρατιωτικών εξοπλισμών.
Με τις προτάσεις μας αυτές θα μπορούσαν να συγκεντρωθούν μέσα στα επόμενα 50 χρόνια 150δις ευρώ, όσα δηλαδή χρειάζονται να προστεθούν στα 31δις ευρώ που είναι η σημερινή περιουσία της κοινωνικής ασφάλισης, ώστε να φτάσουμε συνολικά στα 180δις ευρώ, τα οποία της χρειάζονται για να ανταποκριθεί στις μακροπρόθεσμες υποχρεώσεις της προς όλους τους ασφαλισμένους.

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Η ασφαλής αποτροπή είναι η λύση;

Σήμερα, εμείς εδώ, είναι βάρβαρο να υποστηρίζουμε ρητά ή άρρητα την πολιτική της ασφαλούς αποτροπής, η οποία αντιμετωπίζει το σύμπτωμα και προκρίνει τον πνιγμό προσφύγων –για να μάθουν οι επόμενοι ότι στο Αιγαίο πνίγουν– ως πολιτική πρόταση στο διεθνές πρόβλημα της μετακίνησης προσφυγικών πληθυσμών.

Στις 17/2/2007 ο υπουργός Δημόσιας Tάξης δήλωνε από τις Βρυξέλλες ότι «Επιθυμώ να στρέψω την προσοχή σας στο μέτωπο που λέγεται ΕΛΛΑΣ - συγκρουόμενη με τους λαθρομετανάστες, δηλαδή το ευρωπαϊκό, νοΣαφής και ξεκάθαρη δήλωση «έχουμε πόλεμο». Έχουμε όμως; Και αν δεχθούμε τον ισχυρισμό αυτό δεν θα πρέπει να αναρωτηθούμε ποιοι είναι οι εχθροί που πολεμάμε και επιπλέον με ποια όπλα τους αντιμετωπίζουμε;
Και πράγματι, ναι έχουμε έναν ακήρυκτο πόλεμο με δεκάδες νεκρούς, πρόσφυγες. Μόνο από την αρχή του 2007 έχουν πνιγεί ή αγνοούνται στο Ανατολικό Αιγαίο περισσότερα από 120 άτομα.
Και πώς διεξάγεται αυτός ο πόλεμος, ενώ εμείς εδώ δεν έχουμε καταλάβει τίποτα; Η φράση κλειδί είναι «ασφαλής αποτροπή» και η πολεμική μηχανή που καλείται να τον διεξάγει, είναι το Λιμενικό Σώμα.
Ελάχιστα είναι γνωστά για την ασφαλή αποτροπή.
Γνωρίζουμε, όμως, ότι είναι άνωθεν εντολή που δίδεται επίσημα από το ΥΕΝ στις κατά τόπους λιμενικές αρχές της χώρας και αποσκοπεί στην «αποθάρρυνση» των προσφύγων, ώστε να μη εισέλθουν σε ελληνικό έδαφος.
Το πλήρωμα του λιμενικού σκάφους, χωρίς σαφείς οδηγίες από τους ανωτέρους του, καλείται ανά περίπτωση μεσοπέλαγα να αποφασίσει και να εφαρμόσει τον πλέον πρόσφορο τρόπο γι’ αυτή την αποτροπή εισόδου στη χώρα και κατ’ επέκταση στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μετά τον εντοπισμό της «επικίνδυνης» βάρκας ή του «καυτού στόχου», χρησιμοποιούνται ως μέσα συνήθως για την αποτροπή της εισόδου της στα ελληνικά χωρικά ύδατα: οι προβολείς, το σβήσιμο της μηχανής της βάρκας, η ρυμούλκησή της προς τα ανοιχτά, αλλά ακόμη και οι κύκλοι γύρω από αυτήν, ώστε με τη δημιουργία έντονων κυματισμών, η βάρκα –ακυβέρνητη πλέον– να παρασυρθεί από τον καιρό έξω από τα ελληνικά χωρικά ύδατα.
Αντιλαμβανόμαστε όλοι όταν μιλάμε για τις βάρκες των προσφύγων, ότι στη μεγάλη τους πλειοψηφία είναι βάρκες μη αξιόπλοες (φουσκωτές βάρκες παιδικού τύπου, παλαιά σκαριά κ.λ.π.), ταξιδεύουν συνήθως νύκτα χωρίς προμήθειες, νερό και σωσίβια, είναι πάντοτε υπερφορτωμένες με επιβάτες που βρίσκονται ελάχιστα εκατοστά από το νερό, με γυναίκες και παιδιά ανάμεσά τους όπου κανείς σχεδόν δεν ξέρει να κολυμπά διότι οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν ξαναδεί θάλασσα, ενώ είναι πάντοτε ευτυχείς που έφθασαν σε ευρωπαϊκό έδαφος ασφαλές και φιλόξενο. Αυτός είναι ο εχθρός με τον οποίο πολεμάμε.
Μπορεί άραγε να μαντέψει κάποιος και πολύ περισσότερο τα εντεταλμένα όργανα αποτροπής εάν ανάμεσα στους ταλαιπωρημένους πρόσφυγες, δεν υπάρχει κάποιος που χρήζει ανάγκη άμεσης βοήθειας; Και ποιος θα δώσει απάντηση στις αιτιάσεις ότι η πρακτική της ασφαλούς αποτροπής, οδηγεί στην τέλεση αξιόποινων πράξεων διότι:

1. Εκθέτει ανθρώπους σε κίνδυνο (αρ. 306 ΠΚ), καθώς η βάρκα ακυβέρνητη είναι πολύ πιθανόν να ανατραπεί και οι επιβαίνοντες να βρεθούν μεσοπέλαγα.
2. Δεν παρέχει βοήθεια σε αυτούς που κινδυνεύουν στη θάλασσα (αναμφισβήτητη υποχρέωση του ναυτικού κόσμου από τη αρχαιότητα) παράβαση αρ. 307 ΠΚ και αρ. 227 ΚΔΝΔ.
3. Επιπλέον, με την απαγόρευση πρόσβασης των προσφύγων σε ελληνικό έδαφος, οι Λιμενικές Αρχές παραλείπουν να εξασφαλίσουν και την πρόσβαση των προσφύγων σε δίκαιη διαδικασία ασύλου, όπως οφείλουν σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο των προσφύγων.
4. Χρησιμοποιεί πυροβόλα όπλα, μέτρο υπερβολικό σε σχέση με το είδος της απειλούμενης βλάβης (αρχή της αναλογικότητας) και με υπαρκτό τον κίνδυνο εξοστρακισμού του βλήματος και τον πιθανό τραυματισμό (ακόμη και θανάσιμο) κάποιου πρόσφυγα.

Τα περιστατικά της λεγόμενης «ασφαλούς αποτροπής» δεν καταγράφονται στις στατιστικές, ούτε ανακοινώνονται επισήμως από το ΥΕΝ. Από μαρτυρίες προσφύγων οι όποιοι έζησαν την ασφαλή αποτροπή, παίρνουμε μια γεύση:

Δευτέρα 26 Μαρτίου, βράδυ προς Τρίτη.
«Ξεκινήσαμε από τα παράλια της Τουρκίας 73 άτομα μέσα σε μία βάρκα. Ανάμεσά μας ένα παιδί 12 ετών. Φθάσαμε σε απόσταση 700 - 800 μ. από τις ακτές της Χίου. Μας πλησίασε ένα σκάφος του Λιμενικού, χρώματος γκρι. Στην αρχή μας φώναξαν να γυρίσουμε πίσω. Μας μιλούσαν αγγλικά. Η βάρκα έμεινε στη θέση της. Άρχισαν να μας χτυπούν με το σκάφος σιγά στο πλάι και στην πλώρη. Η βάρκα ταλαντευόταν. Φοβηθήκαμε, γιατί ήμασταν πάρα πολλοί πάνω στη βάρκα. Πάνω στην περίπολο ήταν τέσσερις άνδρες. Έριξαν πυροβολισμούς όχι στον αέρα, προς το μέρος μας. Αρκετούς πυροβολισμούς. Πέταξαν πολλές φορές μια σιδερένια βέργα με σκοινί μέσα στη βάρκα για να αγκιστρώσουν τη βάρκα. Το σίδερο αυτό χτύπησε κάποιον στο κεφάλι και το έσκισε, κάποιον άλλον στο πόδι. Τους φωνάξαμε ότι έχουμε ένα παιδί ανάμεσά μας. Τους δείξαμε το παιδί. Οι λιμενικοί πέταξαν ένα σκοινί με μία στρογγυλή πλαστική “μπάλα” και γάντζωσαν την προπέλα. Σταμάτησε η μηχανή της βάρκας. Άρχισαν να μας παρασύρουν στα ανοιχτά...».

Ανακύπτει όμως και ένα ευρύτερο πολιτικής φύσεως ερώτημα, που θα πρέπει να απασχολήσει όλους μας. Πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι αυτοί οι εξαθλιωμένοι και κατατρεγμένοι θα σταματήσουν να έρχονται από τις χώρες τους όσο αυτές ξεθεμελιώνονται από τους πολέμους, τη φτώχια, τα συμφέροντα πολυεθνικών και κυβερνήσεων; Και αν όχι, μέχρι τότε τι θα πρέπει να κάνουμε; Μήπως η λεγόμενη ασφαλής αποτροπή είναι λύση; Και αν είναι, είμαστε σύμφωνοι να έχουμε μερικές εκατοντάδες πνιγμένους κάθε χρόνο στο Αιγαίο;
Δυστυχώς η πορεία των αποφάσεων σε εθνικό και πανευρωπαϊκό επίπεδο υπολογίζει τους πρόσφυγες των πολέμων και της φτώχιας:
- ως φθηνή εργατική δύναμη.
- ως αιμοδότες του ασφαλιστικού και της στήριξης του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος.
- ως ανεπιθύμητους, ενισχύοντας τα κατασταλτικά μέτρα βλέπε Frontex, Δουβλίνο ΙΙ, κλιμάκια ειδικών αποστολών του ΥΕΝ, τα οποία έχουν αναλάβει δράση και για την αποτροπή της «λαθρομετανάστευσης» σε 18 λιμάνια, πρωτόκολλα επαναπροώθησης με διμερείς συμφωνίες…
- επιτρέπει στο βαθμό που μπορεί να το ελέγξει συγκεκριμένο αριθμό προσφύγων και μεταναστών τόσο, όσο χρειάζεται για τις ανάγκες τις οικονομίας.
Και το ερώτημα που με ευκολία διατυπώνεται από τους επικριτές, το οποίο, ας μου επιτραπεί, δεν είναι αθώο ούτε στερείται ιδεολογικής φόρτισης, είναι «και τι να κάνουμε, να τους αφήσουμε όλους να έρχονται εδώ;»
Να έρθουν εδώ και να κριθούν τα αιτήματά τους, βάσει του εθνικού και διεθνούς δικαίου όπως οφείλουμε και όχι πριν πατήσουν στεριά να τους γυρίζουμε πίσω.
Οι αριθμοί και τα στατιστικά στοιχεία αφίξεων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο λένε ότι Ελλάδα δεν είναι πρώτη σε αφίξεις, αλλά είναι τελευταία σε ποσοστά χορήγησης ασύλου. Κατά τη γενική απογραφή πληθυσμού του 2001 οι αναγνωρισμένοι πρόσφυγες ανέρχονταν 2.368 άτομα. Και οι υπόλοιποι; Eίτε συνεχίζουν το ταξίδι τους, είτε απελαύνονται, είτε δουλεύουν και ζουν παράνομα χωρίς κανένα πολιτικό και κοινωνικό δικαίωμα με συνεχείς φυλακίσεις και τον κίνδυνο απέλασης, ενώ είναι συνήθη θύματα κακομεταχείρισης, κυκλωμάτων και εκμετάλλευσης.
Για τους περισσότερους πρόσφυγες, η Ελλάδα είναι ένας ακόμη σταθμός στο μεγάλο ταξίδι τους, όπως σταθμός είναι και η Τουρκία. Το ταξίδι των προσφύγων διαρκεί από μερικές εβδομάδες έως και χρόνια και διασχίζουν πολλές χώρες ανάλογα με το δρομολόγιο και τη χώρα προέλευσης.
Να τους υποδεχθούμε και να σταθούμε αλληλέγγυα δίπλα τους, στα δεκάδες προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Η ασφαλής αποτροπή τροφοδοτεί τελικά τα δίκτυα διακίνησης, αυξάνοντας το κόστος και θέτοντας σε μεγαλύτερο κίνδυνο τη ζωή των προσφύγων
Κλείνοντας το σημείωμα αυτό, ας κρατήσουμε ότι η ιστορία της ανθρωπότητας βρίθει από παραδείγματα διεθνούς μετανάστευσης που απομυθοποιούν απόψεις περί προσωρινότητας, τυχαιότητας και μοναδικότητας των σχετικών ρευμάτων. Αυτά παράγονται εντός του συστήματος άνισο-κατανομής του πλούτου και των μεγάλων ιστορικών προκλήσεων.

Σήμερα, εμείς εδώ, είναι βάρβαρο να υποστηρίζουμε ρητά ή άρρητα την πολιτική της ασφαλούς αποτροπής, η οποία αντιμετωπίζει το σύμπτωμα και προκρίνει τον πνιγμό προσφύγων –για να μάθουν οι επόμενοι ότι στο Αιγαίο πνίγουν– ως πολιτική πρόταση στο διεθνές πρόβλημα της μετακίνησης προσφυγικών πληθυσμών.

Τσούχλης Δημήτρης
Από το Εμπρός

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

First we take Manhattan...

…then we take Berlin!

(...να το θυμoμάστε αυτό σύντροφοι, μέρες που’ ρχονται)

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Πάνω από 120 ΝΕΚΡΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ τους πρώτους 10 μήνες του 2007

Το απάνθρωπο «πινγκ-πονγκ», που παίζουν στα θαλάσσια σύνορα του Αιγαίου Ελλάδα και Τουρκία, χρησιμοποιώντας ως «μπαλάκι» τους άτυχους λαθρομετανάστες, έχει στοιχίσει, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, τη ζωή σε τουλάχιστον 98 άτομα, μόνο τους πρώτους 9 μήνες του 2007. Από αυτούς οι 44 βρέθηκαν νεκροί, ενώ άλλοι 54 αγνοούνται στο Αιγαίο. Ως το τέλος Οκτωβρίου υπολογίζεται ότι οι νεκροί λαθρομετανάστες ξεπέρασαν τους 120.

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΕΡΒΑ

Ο αριθμός των νεκρών λαθρομεταναστών εκτινάχθηκε επικίνδυνα τους τελευταίους μήνες. Συγκεκριμένα, εξαπλασιάστηκε σε σχέση με το 2006, όπου τα επίσημα καταγεγραμμένα θύματα ήταν μόλις 19 (9 πνίγηκαν και άλλοι 10 αγνοούνταν).
Η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες αναφέρει ότι η ελληνική ακτοφυλακή συλλαμβάνει, αναχαιτίζει ή διασώζει περίπου 3.000 άτομα κάθε χρόνο από το 2002 και μετά. Τους πρώτους 9 μήνες του 2007, όμως, οι αριθμοί υπερδιπλασιάστηκαν, καθώς συνελήφθησαν 6.750 άτομα μόνο στη Σάμο και τη Λέσβο.
Η ελληνική κυβέρνηση κατηγορεί τις τουρκικές αρχές ότι δεν εφαρμόζουν το πρωτόκολλο επανεισδοχής προσφύγων, που υπέγραψε το 2001, με αποτέλεσμα να αρνούνται συστηματικά, με διάφορες δικαιολογίες, να δεχθούν πίσω στο έδαφός τους όσους συλλαμβάνονται να περνούν παράνομα από τα τουρκικά στα ελληνικά παράλια.23.689 συλλήψεις
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ελληνικής κυβέρνησης, από το 2002 έως τον Νοέμβριο του 2006, η Ελλάδα παρουσίασε στην Τουρκία 1.892 περιπτώσεις παράνομης εισόδου από το τουρκικό έδαφος και συνολικά 23.689 συλλήψεις λαθρομεταναστών. Οι τουρκικές αρχές αποδέχθηκαν την ευθύνη και επέτρεψαν την επιστροφή μόλις σε 2.481 άτομα, δηλαδή σε ποσοστό 12% των συλληφθέντων.
Το ποσοστό πέφτει όσο περνούν τα χρόνια. Το 2004, σε σύνολο 4.006 αιτήσεων, η Τουρκία έκανε δεκτές μόνο το 3% εξ αυτών, το 2005 αποδέχθηκε τις 152 από τις 1.992 και το 2006 μόλις τις 73 σε σύνολο 2.055 (3,6%).
Πριν από περίπου ένα χρόνο, σε ένα σοβαρό περιστατικό απέναντι από τη Χίο, βρέθηκαν στα τουρκικά παράλια, αρκετοί νεκροί και κάποιοι επιζώντες λαθρομετανάστες. Οπως είπαν αργότερα, όχι μόνο στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης αλλά και στους εκπροσώπους του τουρκικού τμήματος της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, έπεσαν θύματα βίαιης επαναπροώθησης από το ελληνικό Λιμενικό. Η ελληνική κυβέρνηση και τα ελληνικά ΜΜΕ απέρριψαν τους ισχυρισμούς ως ανθελληνική προπαγάνδα.
Αρμοστεία
Στο θέμα επανήλθε όμως το επίσημο διεθνές γραφείο της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ από τη Γενεύη, στέλνοντας μια πολύ αυστηρή επιστολή στην ελληνική κυβέρνηση για το συμβάν. Η επίσημη θέση της Ελλάδας, όμως, ήταν απλώς ότι το «γεγονός δεν συνέβη όπως το περιγράφουν τα θύματα».
Από την αρχή του 2007 παρατηρείται πάντως από την Τουρκία μια αυξημένη αποδοχή αιτημάτων επανεισδοχής Ιρακινών προσφύγων. Τους πρώτους μήνες του έτους «απελάθηκαν» βιαίως στην Τουρκία, με συνοπτικές διαδικασίες, 40 Ιρακινοί πρόσφυγες ενώ πιστεύεται ότι ο πραγματικός αριθμός είναι πολύ μεγαλύτερος. Η επιστροφή γίνεται μέσω του Εβρου. Ιρακινοί πολιτικοί πρόσφυγες που ζήτησαν πολιτικό άσυλο και κρατούνταν σε Χίο και Μυτιλίνη, είπαν σε δικηγόρους ότι φοβήθηκαν να αναγνωριστούν ως Ιρακινοί και είπαν ότι είναι Παλαιστίνιοι, για μειώσουν την πιθανότητα «επαναπροώθησής του στην Τουρκία!».
Η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στην Ελλάδα επιβεβαίωσε ότι 135 Ιρακινοί πολιτικοί πρόσφυγες, στην πορεία τους προς την Ελλάδα, κρατήθηκαν στην Τουρκία και απελάθηκαν στο Ιράκ! Ο κίνδυνος για τους πολιτικούς πρόσφυγες από την εφαρμογή του συγκεκριμένου και ιδίως για τους Ιρακινούς, είναι θανάσιμος.
Την ίδια στιγμή σχεδόν ανύπαρκτα παραμένουν τα ποσοστά αποδοχής των αιτήσεων ασύλου, από τις ελληνικές αρχές. Τους πρώτους 8 μήνες του 2007, από ένα σύνολο 14.594 αιτήσεων, πολιτικό άσυλο δόθηκε σε 16 πρόσφυγες, ενώ σε άλλους 11 αναγνωρίστηκε ανθρωπιστικό καθεστώς (συνολικό ποσοστό 0,2%!).

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 01/11/2007

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Σε εξέλιξη οι περιοδείες...

Σε εξέλιξη βρίσκονται οι περιοδείες σε κτηνοτροφικά χωριά της Λέσβου.
Την προηγούμενη Τετάρτη, αντιπροσωπείες του ΣυΡιζΑ επισκέφθηκε την Στύψη και την Παρασκευή την Αγρα και τον Μανταμάδο.
Την Δευτέρα σειρά έχει το Σκαλοχώρι και την Τετάρτη η Συκαμιά και η Κλειού.

Σημειώνουμε ότι στα μέσα του Νοέμβρη η Επιτροπή του ΣυΡιζΑ προετοιμάζει μεγάλη σύσκεψη - συγκέντρωση κτηνοτροφών στην Καλλονή, στην οποία γίνονται θα παρευρεθεί και βουλευτής του ΣυΡιζΑ

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Ημερολόγιο δραστηριοτήτων

Προστέθηκε ημερολόγιο δραστηριοτήτων στο οποίο θα παρουσιάζονται εκδηλώσεις, περιοδείες και διάφορα γεγονότα που αφορούν την δραστηριότητα μας στην Λέσβο, αλλά και οργανωτικά θέματα. Προς το παρόν είναι σε πειραματική φάση, οπότε οποιεσδήποτε δυσλειτουργίες είναι συγχωρητέες. ..

Κλίκ εδώ!

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Πυρκαγιές στην Ελλάδα: Αλληλεγγύη του ΕΚ με τους πληγέντες

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζητεί από την Επιτροπή να κινητοποιήσει το τρέχον Ταμείο Αλληλεγγύης της ΕΕ (ΤΑΕΕ) κατά τον πιο ευέλικτο δυνατό τρόπο και χωρίς καθυστέρηση και να αποφύγει χρονοβόρες διαδικασίες ή διοικητικά εμπόδια.

Κάνοντας τον απολογισμό του καταστροφικού έργου των πυρκαγιών στην Ελλάδα, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αναφέρει ότι χάθηκαν περισσότερες από 60 ανθρώπινες ζωές, τραυματίστηκαν πολλοί άνθρωποι, κάηκαν περισσότερα από 250.000 εκτάρια γης, κάηκαν χιλιάδες εκτάρια δάσους και θαμνωδών εκτάσεων, χάθηκαν ζώα, καταστράφηκαν πολλά σπίτια και κτήματα και αφανίστηκαν χωριά. Κατά την άποψη των ευρωβουλευτών, οι διαστάσεις και οι συνέπειες τέτοιων φαινομένων "υπερβαίνουν συχνά την περιφερειακή και εθνική κλίμακα και τις αντίστοιχες δυνατότητες και απαιτούν επειγόντως μια αποτελεσματική ευρωπαϊκή δέσμευση". Τούτων δοθέντων, εκφράζουν τα συλλυπητήρια και την αμέριστη αλληλεγγύη τους προς τους συγγενείς όσων έχασαν τη ζωή τους και προς τους κατοίκους των περιοχών που επλήγησαν.

Προτείνουν δε να σταλεί αντιπροσωπεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις χώρες που επλήγησαν περισσότερο από τις πρόσφατες φυσικές καταστροφές, προκειμένου να εκφράσει την αλληλεγγύη της προς τον πληθυσμό. Στόχος της αντιπροσωπείας θα πρέπει επίσης να είναι να αποκτήσει μια εικόνα για το μέγεθος της καταστροφής όσον αφορά τις ζωές, τις περιουσίες, τα κοινωνικά δίκτυα, το περιβάλλον και την οικονομία και να εξαγάγει χρήσιμα συμπεράσματα για τη βελτίωση της πρόληψης και της αντίδρασης σε παρόμοιες ακραίες καταστάσεις στην ΕΕ στο μέλλον.
Η απειλή που αντιμετώπισε η Αρχαία Ολυμπία
Οι ευρωβουλευτές υπογραμμίζουν ακόμη ότι φέτος οι φυσικές καταστροφές και ιδιαίτερα οι δασικές πυρκαγιές έθεσαν σε σημαντικό κίνδυνο μνημεία και αρχαιολογικούς τόπους μείζονος σημασίας για την ευρωπαϊκή πολιτιστική κληρονομιά. Στο πλαίσιο αυτό, εφιστούν την προσοχή στην απειλή που αντιμετώπισε η Αρχαία Ολυμπία, κοιτίδα των Ολυμπιακών Αγώνων, και ιδιαίτερα το μουσείο της, Τόπος Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Κατά την άποψή τους, θα πρέπει να "διατεθούν πόροι για σκοπούς αποκατάστασης, σε περίπτωση που τόποι της ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς υποστούν ζημιές από τις συνεχιζόμενες δασικές πυρκαγιές".
Μέτρα για την αντιμετώπιση των ζημιών
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζητεί από την Επιτροπή να κινητοποιήσει το τρέχον Ταμείο Αλληλεγγύης της ΕΕ (ΤΑΕΕ) κατά τον πιο ευέλικτο δυνατό τρόπο και χωρίς καθυστέρηση και να αποφύγει χρονοβόρες διαδικασίες ή διοικητικά εμπόδια. Θεωρεί ακόμη ότι πρέπει να "διατεθούν αμέσως οι απαραίτητοι πόροι για την ανακούφιση των δεινών και την κάλυψη των αναγκών των θυμάτων φυσικών καταστροφών και των άμεσων οικογενειών τους".
Οι ευρωβουλευτές ζητούν επίσης από την Επιτροπή να εισαγάγει "έκτακτες κοινοτικές ρυθμίσεις βοήθειας, ιδίως χρηματοδοτικής φύσεως, προκειμένου να στηριχθεί η αποκατάσταση των περιοχών που υπέστησαν μεγάλες ζημιές, να αποκατασταθεί το παραγωγικό δυναμικό στις πληγείσες περιοχές, να επιδιωχθεί η εκ νέου δημιουργία θέσεων απασχόλησης και να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα ούτως ώστε να αντισταθμιστεί το κοινωνικό κόστος που συνεπάγεται η απώλεια θέσεων εργασίας καθώς και άλλων πηγών εσόδων".
Κατά την άποψη των ευρωβουλευτών είναι επίσης αναγκαίο "να επιταχυνθεί η διαδικασία πρόσβασης σε χρηματοδοτικούς πόρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης" για την αποκατάσταση της καλλιεργήσιμης γης μετά τις πλημμύρες και τις πυρκαγιές και για τη διάθεση περισσότερης χρηματοδοτικής βοήθειας για την κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων.
Το Κοινοβούλιο ζητεί ακόμη από το Συμβούλιο να καταλήξει χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση σε απόφαση σχετικά με τον νέο κανονισμό για το Ταμείο Αλληλεγγύης της ΕΕ. Θεωρεί δε ότι ο νέος κανονισμός, ο οποίος -μεταξύ άλλων μέτρων- χαμηλώνει τα όρια για την κινητοποίηση του Ταμείου Αλληλεγγύης της ΕΕ, "θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τις ζημίες με πιο αποτελεσματικό, ευέλικτο και έγκαιρο τρόπο".
Οι ευρωβουλευτές ζητούν να δημιουργηθεί μια ευρωπαϊκή δύναμη η οποία θα μπορούσε να αντιδρά αμέσως σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης και εκφράζουν τη λύπη τους για την έλλειψη ανταπόκρισης και συνέχειας στο ζήτημα αυτό. Υπογραμμίζουν επίσης την ανάγκη να συνεχιστεί η ανάπτυξη δυνατοτήτων ταχείας αντίδρασης με βάση τις λειτουργικές μονάδες πολιτικής προστασίας των κρατών μελών. Για τον σκοπό αυτό η Επιτροπή θα πρέπει να εκπονήσει συγκεκριμένη πρόταση.
Το Κοινοβούλιο καλεί την Επιτροπή να πραγματοποιήσει περισσότερη έρευνα εστιασμένη στη βελτίωση της πρόληψης των δασικών πυρκαγιών και των μεθόδων και του εξοπλισμού δασοπυρόσβεσης και να επανεξετάσει τις πολιτικές της για τη χωροταξία και τη χρήση της γης. Επιπλέον, τα κράτη μέλη θα πρέπει να λάβουν αυστηρά μέτρα με στόχο τη βελτίωση και εφαρμογή του νομοθετικού τους πλαισίου στον τομέα της προστασίας των δασών και να απέχουν από δραστηριότητες εμπορευματοποίησης, αναχαρακτηρισμού και ιδιωτικοποίησης, ούτως ώστε να περιορίσουν την καταπάτηση και την κερδοσκοπία.
Πολλές από τις δασικές πυρκαγιές φαίνεται ότι ξεκίνησαν από εμπρησμούς, αναφέρουν επίσης οι ευρωβουλευτές. Ως εκ τούτου, τα κράτη μέλη θα πρέπει να "προβλέψουν αυστηρότερες ποινικές κυρώσεις για τις εγκληματικές πράξεις που προκαλούν βλάβη στο περιβάλλον και ειδικότερα για εκείνες τις πράξεις που προκαλούν δασικές πυρκαγιές".
Αναδάσωση και άρθρο 24 του Ελληνικού Συντάγματος
Τα κράτη μέλη θα πρέπει επίσης να διασφαλίσουν ότι όλες οι καμένες δασικές περιοχές θα συνεχίσουν να είναι δάση και θα καλυφθούν από προγράμματα αναδάσωσης συμπεριλαμβανομένων των υποχρεωτικών όρων, τονίζουν οι ευρωβουλευτές. Παράλληλα, ζητούν να μην επιτραπεί καμία αλλαγή όσον αφορά τη χρήση της γης. Καταδικάζουν ακόμη την πρακτική νομιμοποίησης παράνομων κατασκευών σε προστατευόμενες περιοχές και σε περιοχές που δεν επιτρέπεται γενικά η δόμηση και ζητούν να σταματήσει άμεσα κάθε προσπάθεια μείωσης της προστασίας των δασών μέσω τροποποιήσεων του Ελληνικού Συντάγματος (άρθρο 24). Ζητούν, τέλος, να επιστραφούν πόροι της κοινοτικής ενίσχυσης που δεν χρησιμοποιήθηκαν νομοτύπως, όπως στην περίπτωση μη εκτέλεσης σχεδίων αναδάσωσης.
Να σημειωθεί ότι το ψήφισμα υπέγραψαν οι ακόλουθοι ευρωβουλευτές: Γιάννης ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ (ΝΔ), Αντώνης ΤΡΑΚΑΤΕΛΛΗΣ (ΝΔ), Κώστας ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ (ΝΔ), Γιάννης ΓΚΛΑΒΑΚΗΣ (ΝΔ), Νίκος ΒΑΚΑΛΗΣ (ΝΔ), Μαρία ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ-ΚΑΣΣΙΩΤΟΥ (ΝΔ), Γιώργος ΠΑΠΑΣΤΑΜΚΟΣ (ΝΔ), Αντώνης ΣΑΜΑΡΑΣ (ΝΔ), Μανώλης ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗΣ (ΝΔ), Ρόδη ΚΡΑΤΣΑ-ΤΣΑΓΚΑΡΟΠΟΥΛΟΥ (ΝΔ), Γιώργος ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ (ΝΔ), Σταύρος ΛΑΜΠΡΙΝΙΔΗΣ (ΠΑΣΟΚ), Μάριος ΜΑΤΣΑΚΗΣ (ΦΙΛ, CY), Δημήτρης ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ (ΣΥΝ), Κυριάκος ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ (ΑΚΕΛ) και Γιώργος ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ (ΛΑΟΣ)

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

ΠΟΕ, Ελεύθερο Εμπόριο και ο ρόλος των πολυεθνικών στην «τροφική αλυσίδα».

'Αρθρο του Γ. Τόλιου στην ΑΥΓΗ.

1. Εισαγωγή
Τις τελευταίες δεκαετίες ο αγροτικό τομέας σε όλες τις χώρες, υφίσταται μεγάλες αλλαγές, τόσο στο επίπεδο απασχόλησης όσο και διάρθρωση της παραγωγής, επεξεργασίας, εμπορίας προϊόντων, κά. Ένας μικρός αριθμός πολυεθνικών με δεσπόζουσα θέση στην «τροφική αλυσίδα», καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τους κανόνες ανταγωνισμού σε ολόκληρο τον κόσμο.

2. Ο αγροτικός τομές στη «δύνη» του νεοφιλελευθερισμού
Από τη δεκαετία ʼ90, υπήρξε σταδιακή μετάβαση από την κρατική ρύθμιση των αγροτικών σχέσεων, στην κατεύθυνση απορύθμισης και φιλελευθεροποίησης τους. Επίσης η συμφωνία για το εμπόριο αγροτικών (ΑοΑ) στα πλαίσια του «Γύρου Ουρουγουάης» και του ΠΟΕ, λειτούργησε υπέρ των αναπτυγμένων και σε βάρος των αναπτυσσόμενων χωρών. Είναι χαρακτηριστικό, σύμφωνα με στοιχεία του FAO (2005), ότι το εμπορικό ισοζύγιο αγροτικών προϊόντων των τελευταίων, από πλεονασματικό ως τα μέσα της δεκαετίας ʼ90, ισοσκελίζεται στα τέλη της δεκαετίας ʼ90 και από τις αρχές της πρώτης δεκαετίας του 2000, γίνεται ελλειμματικό (3 δις δολάρια).
Ο νέος κύκλος διαπραγματεύσεων στα πλαίσια του «Γύρου Ντόχα», παρά τις αρχικές προσδοκίες για ειδικές ρυθμίσεις υπέρ των αναπτυσσομένων χωρών (μέτρα ανάπτυξης υπαίθρου, προστασία μικρής κλίμακας γεωργίας, περιβάλλον, επισιτιστική βοήθεια, κά), στην πράξη διαψεύστηκαν. Γιʼ αυτό και οι διαπραγματεύσεις μετά από αλλεπάλληλες συνόδους (Κανκούν, Χονγκ-Κονγκ), οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο (Ιούλιος ʼ06). Η αναστολή τους δημιουργεί οπωσδήποτε εμπόδια στη δράση των πολυεθνικών, οι οποίες επιχειρούν να τα υπερβούν με προώθηση «διμερών» και «περιφερειακών» συμφωνιών ελευθέρου εμπορίου (πχ. οι συμφωνίες οικονομικής συνεργασίας ΕΕ με ομάδες αναπτυσσομένων χωρών, χώρες Μεσογείου, κά).
3. Οι πολυεθνικές στην «διατροφική αλυσίδα»
Έκτός από τις «ντε γιούρε» διαδικασίες φιλελευθεροποίησης, μεγάλο ρόλο παίζουν οι «ντε φάκτο» διαδικασίες που προωθούν οι πολυεθνικές εταιρίες. Η αυξανόμενη συγκέντρωση «κεφαλαίου και εργασιών», στους βασικούς κρίκους της «τροφικής αλυσίδας», επιδεινώνει τις ανισότιμες σχέσεις αναπτυγμένων και αναπτυσσομένων χωρών, καθώς μεταξύ μεγάλων επιχειρήσεων και της πλειοψηφίας μικρομεσαίων αγροτών και καταναλωτών αγροτικών προϊόντων. Συντελεί επίσης στην αναπαραγωγή του μοντέλου της βιομηχανοποιημένης (εντατικής) γεωργίας, που μειώνει τον αγροτικό πληθυσμό και ασκεί αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον.
Ειδικότερα το μερίδιο των τεσσάρων μεγαλύτερων επιχειρήσεων στους βασικούς «κρίκους» τους αγροτο-διατροφικού κυκλώματος των ΗΠΑ, ήταν το 2004, μεταξύ 40-80% με τάση αύξησης, ενώ οι 5 μεγαλύτερες επιχειρήσεις χονδρικής και λιανικής πώλησης στις περισσότερες χώρες της ΕΕ, είχαν μερίδιο από 46-88% (στην Ελλάδα 53,7%).
Αντίστοιχα στον τομέα των αγροτικών εισροών, 25 πολυεθνικές σε παγκόσμιο επίπεδο, κατείχαν το 2003 δεσπόζουσα θέση στην παραγωγή και εμπορία γενετικού υλικού, αγροχημικών και κτηνοφαρμάκων. Παράλληλα παρατηρείται ενίσχυση του βαθμού συγκέντρωσης σε αυτή καθʼ αυτή την αγροτική παραγωγή (μεγαλύτερες επιχειρήσεις), όσο και με τη «συμβολαιακή γεωργία» (μεγάλες αλυσίδες super-markets υπογράφουν απʼ ευθείας συμβόλαια με παραγωγούς, με όρους που καθορίζουν οι ίδιες).
Υψηλός βαθμός συγκέντρωσης παρατηρείται επίσης στον τομέα της επεξεργασίας προϊόντων και παραγωγής ειδών διατροφής. Ο κύκλος εργασιών 112 πολυεθνικών συγκροτημάτων, ξεπερνούσε το 2000 το ΑΕΠ πολλών χωρών. Οι δέκα μεγαλύτερες σε πωλήσεις ήταν: Nestle, Phillip Morris, Unilever, ConAgra, Cargill, Coca-Cola, Pepsico, Mars, Diageo, κά. Οι τρεις πρώτες είχαν πωλήσεις τροφίμων 97 δις, καθαρά κέρδη πάνω από 13 δις, ενώ απασχολούσαν περίπου 700.000 άτομα. Το 34% των 112 μεγαλύτερων εταιριών είχαν την έδρα τους στις ΗΠΑ, το 36% στην ΕΕ, το 20% στην Ιαπωνία και 10% στον υπόλοιπο κόσμο.
Ανάλογοι πολυεθνικοί κολοσσοί έχουν δημιουργηθεί στον τομέα της λιανικής πώλησης. Στις αρχές της νέας χιλιετίας, γύρω στις 30 πολύ μεγάλες αλυσίδες super-markets, είχαν στον έλεγχο τους 1/3 των πωλήσεων σε όλο τον κόσμο. Οι τέσσερις μεγαλύτερες (Wal-Mart/ΗΠΑ, Carrefour/Γαλλία, Ahold/Ολλανδία, Metro/Γερμανία, κά), είχαν το 2004 το 12,8% των πωλήσεων τροφίμων σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ το 2008 το μερίδιο τους προβλέπεται να φτάσει το 15,8%.
Ραγδαία αύξηση του βαθμού συγκέντρωσης, παρατηρείται και στον τομέα των βιολογικών προϊόντων, ενώ μια νέα εξέλιξη, είναι η παραγωγή «μεταλλαγμένων». Ένας μικρός αριθμός πολυεθνικών της βιοτεχνολογίας, κυρίως από ΗΠΑ, ΕΕ και Ιαπωνία (Mosanto/ΗΠΑ, DuPont/ΗΠΑ, SYGENTA/Ελβετία, Group Limagrain/Γαλλία, KWS AG/Γερμανία, Sakata/Ιαπωνία, Bayer/Γερμανία, κά), επιχειρούν να θέσουν υπό ιδιόμορφη ομηρία (διατροφική εξάρτηση), εκατομμύρια παραγωγούς και καταναλωτές, χώρες και λαούς σε ολόκληρο τον πλανήτη. Οι συγκεκριμένες πολυεθνικές, χρησιμοποιώντας γενετικό υλικό από τη φύση, επιφέρουν γονιδιακή μετάλλαξη και σε συνέχεια το πωλούν στους παραγωγούς. Στην ουσία ασκούν βιοπειρατεία πατεντάροντας τη βιοποικιλότητα (κληρονομιά της ανθρωπότητας), ενώ από την άλλη δημιουργούν τεράστιο πρόβλημα «βιοηθικής» με τις απροσδιόριστες και μη αντιστρέψιμες συνέπειες στον άνθρωπο και στο περιβάλλον.
4. Η εναλλακτική πολιτική
Η ανατροπή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, σημαίνει εφαρμογή μιας νέας αγροτικής πολιτικής με θεμέλιο την αρχή της «αυτοδυναμίας των λαών» στα τρόφιμα. Στα πλαίσια της συγκεκριμένης πολιτικής προτεραιότητα δίδεται στην ανάπτυξη της οικογενειακής γεωργίας, την παραγωγή ασφαλών τροφίμων κυρίως για τις ανάγκες της εσωτερικής αγοράς, αντί παραγωγή με στόχο τις εξαγωγές. Καθορισμός τιμών στα προϊόντα, σύμφωνα με το κόστος και ένα μικρό κέρδος. Έλεγχο ολιγοπωλιακών δομών στη μεταποίηση και εμπορία. Μείωση κόστους παραγωγής. Διατήρηση της βασικής μάζας των αγροτών στην ύπαιθρο. Εφαρμογή προγραμμάτων ανάπτυξης βιολογικής γεωργίας και κτηνοτροφίας. Απαγόρευση των «μεταλλαγμένων». Κατάργηση κάθε είδους «ντάμπινγκ» σε βάρος των αναπτυσσομένων χωρών, κά.
Τέλος ανάπτυξη ριζοσπαστικού αγροτικού κινήματος, που θα εκφράζει σε κάθε χώρα τα συμφέροντα των μικρομεσαίων αγροτών και θα προωθεί την κοινή δράση με άλλα κοινωνικά κινήματα κατά της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.

Το κείμενο αποτελεί βασικά σημεία εισήγησης στο 5ο Διεθνές Μαρξιστικό Συνέδριο (Παρίσι 3-7 Οκτωβρίου ʼ07), με θέμα «Altermodialisme-Anticapitalism, Pour Une Cosmopolitique Alternative»

Γιάννης Τόλιος, μέλος της ΠΓ του ΣΥΝ

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Περιοδείες σε χωριά της Λέσβου.

Περιοδείες στα κτηνοτροφικά χωριά της Λέσβου, θα πραγματοποιήσει το επόμενο διάστημα και μέχρι το τέλος του μήνα ο ΣΥΡΙΖΑ.

Στόχος τους είναι, η συζήτηση με τους κτηνοτρόφους για τα θέματα που τους απασχολούν, η ενημέρωση τους για τις απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς επίσης και ο προγραμματισμός των ενεργειών και των δράσεων που πρέπει να αναπτυχθούν.

Οι άξονες που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ για την κτηνοτροφία της Λέσβου

Προκήρυξη της επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ στην Λέσβο για την κτηνοτροφία (η προκήρυξη σε word για εκτύπωση: ktinotrofoi.doc)

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...

Επερώτηση της Κ.Ο. του ΣυΡιζΑ για το ασφαλιστικό

Την Επερώτηση αυτή θα τη στείλουμε και στα κόμματα της αντιπολίτευσης, ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ, ζητώντας τους να έχουμε μέσα στη Βουλή ένα κοινό μέτωπο αντίστασης στην προσπάθεια επιδείνωσης των ασφαλιστικών κεκτημένων των εργαζομένων, αλλά και στην προσπάθεια να αναδειχθούν οι προτάσεις εκείνες, οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν σε ανασύνταξη του ασφαλιστικού συστήματος σε όφελος των εργαζομένων. Περιμένουμε την απάντησή τους. Εφόσον είναι θετική και υπάρχουν παρατηρήσεις θα το συζητήσουμε, αλλιώς ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς μόνος του θα καταθέσει την Επερώτηση αυτή την επόμενη βδομάδα.»

Προς τους Υπουργούς Οικονομίας, Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας
ΘΕΜΑ: Ενίσχυση των Αποθεματικών των Ασφαλιστικών Ταμείων, επιστροφή των οφειλομένων, αύξηση των πόρων τους από την αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής

Το κεντρικό πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλειας στη χώρα μας είναι το επίπεδο απασχόλησης. Εάν μπορούσαν να απασχοληθούν οι άνεργοι , οι γυναίκες, οι νέοι, οι μακροχρόνια άνεργοι το ισοζύγιο κοινωνικής ασφάλισης θα ήταν διαφορετικό.
Η αύξηση της απασχόλησης, η μείωση της ανεργίας θα αποτελούσε ασφαλώς την πιο υγιή λύση. Μειώνονται τα κοινωνικά αλλά και τα προβλήματα που προκαλούνται λόγω της ανεργίας, αυξάνονται τα έσοδα των Ταμείων, μειώνονται οι δαπάνες προστασίας από την ανεργία, συρρικνώνονται μακροπρόθεσμα οι κοινωνικές δαπάνες, αυξάνεται το διαθέσιμο εισόδημα και η κατανάλωση, ενισχύεται η ζήτηση , τονώνεται η απασχόληση.
Τα προβλήματα που προκύπτουν από το χαμηλό επίπεδο απασχόλησης που εμποδίζει την αυτοτροφοδότηση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης επιδεινώνονται από την τεράστια εισφοροδιαφυγή και εισφοροκλοπή αλλά και την αδήλωτη εργασία, που αποτελούν μάστιγα του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος. Υπολογίζεται ότι οι ανασφάλιστοι εργαζόμενοι είναι περίπου 1,1 εκατ. από την άποψη των διαφυγόντων εσόδων, σε αυτούς πρέπει να προστεθούν άλλοι 500.000 εργαζόμενοι που ασφαλίζονται με μισθό μικρότερο από αυτόν που πραγματικά λαμβάνουν.
Τεράστιος αριθμός εργαζομένων υπό τον φόβο της απόλυσης αναγκάζονται να υποχωρούν στις εργοδοτικές πιέσεις και δουλεύουν σε καθεστώς παρανομίας.

Με βάση εκτιμήσεις , η εισφοροδιαφυγή φέτος θα φτάσει το 21% των εσόδων των Ταμείων δηλαδή τα 5,8 δις ευρώ. Πρόκειται για αλματώδη αύξηση καθώς το 2006 οι ασφαλιστικοί φορείς έχασαν λόγω της μαύρης εργασίας 4,5 δις ευρώ. Οι απώλειες του ΙΚΑ, από αυτή την αιτία υπολογίζονται ότι ξεπερνούν τα 2,2 δις ευρώ. Ένας στους πέντε εργαζόμενους απασχολείται χωρίς να ασφαλίζεται.

Παρά τον μύθο που καλλιεργείται , για να δημιουργηθεί άλλοθι ότι οι ανασφάλιστοι είναι κυρίως μετανάστες τα στοιχεία αποδεικνύουν πως 2 στους 3 ανασφάλιστους είναι έλληνες και μάλιστα νεαρής ηλικίας.
Παρά τη τεράστια εισφοροδιαφυγή, τα ελεγκτικά κέντρα υπολειτουργούν και παρά την πρόβλεψη του Ν.2556/97 για δημιουργία 13 κέντρων 24ωρης λειτουργίας αρχικώς λειτούργησαν 4 (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο, Πάτρα) στη συνέχεια αποστελεχώθηκαν και σήμερα υπολειτουργούν.
Οι διάφορες χαριστικές ρυθμίσεις των οφειλομένων εισφορών υπέρ των επιχειρήσεων που παρανομούν όχι μόνο είναι σκανδαλώδεις και προκλητικές και ενθαρρύνουν την συνέχιση της παρανομίας αλλά είναι και αναποτελεσματικές αφού δεν καταφέρνουν να εισπράξουν παρά ελάχιστο τμήμα των οφειλομένων και παράνομα παρακρατουμένων εισφορών.
Όταν οι κυβερνήσεις αφήνουν τους ελεγκτικούς μηχανισμούς να «αποσαθρώνονται» εξ αιτίας των διαρκών σοβαρότατων ελλείψεων σε προσωπικό, όταν παρέχεται διαρκής ασυλία και όταν επιδεικνύεται υπερβολική ανεκτικότητα στους εργοδότες που παρανομούν, είναι τουλάχιστον προκλητικό να επικαλούνται αυτά τα προβλήματα για να μειώσουν τα κοινωνικά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων.
Τα αποθεματικά των ασφαλιστικών Ταμείων αποτελούν προϋπόθεση για την υγιή και ασφαλή χρηματοδότηση του συστήματος.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις τα αποθεματικά που έχουν στη διάθεσή τους τα ασφαλιστικά Ταμεία στη χώρα μας είναι πολύ χαμηλότερα από τα αναγκαία, τόσο σε σύγκριση με τις ανάγκες του συστήματος όσο και σε σύγκριση με τα διαθέσιμα αποθεματικά άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Βασική αιτία των ελλειμμάτων, αποτελεί το αναμφισβήτητο γεγονός ότι από τις αρχές τις 10ετίας του ʼ50 το ασφαλιστικό σύστημα λεηλατείται συστηματικά από κράτος και εργοδότες με τις ευλογίες των εκάστοτε Κυβερνήσεων.
Για αρκετές δεκαετίες τα αποθεματικά των Ταμείων ήταν υποχρεωτικά άτοκα και στη συνέχεια απολάμβαναν ενός επιτοκίου κατά κανόνα πολύ χαμηλότερου του απλού επιτοκίου ταμιευτηρίου της αγοράς.
Η κρίση του χρηματιστηρίου, όπου τα χρήματα των εργαζομένων, εξανεμίστηκαν στην προσπάθεια μιας τεχνητής ανόδου των χρηματιστηριακών τιμών απομείωσε ακόμη περισσότερο τα αποθεματικά.
Το πρόσφατο σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων όπου τα ελλείμματα της κρατικής χρηματοδότησης έγινε προσπάθεια να καλυφθούν, σε βάρος των αποθεματικών των Ασφαλιστικών Ταμείων, που έγιναν λεία διαφόρων διεθνών και εγχωρίων μεσαζόντων, είναι περίπτωση απολύτως ενδεικτική μιας ληστρικής νοοτροπίας που συνεχίζεται σε βάρος των χρημάτων των εργαζόμενων.
Η ελληνική Πολιτεία οφείλει να αναπληρώσει τις απώλειες που έχουν υποστεί τα ασφαλιστικά Ταμεία, εξ αιτίας αναγκαστικών νόμων, που στερούσαν από τα Ταμεία τη δυνατότητα εκμετάλλευσης των αποθεματικών τους με βάση τις αρχές και τους κανόνες μιας συνετούς διαχείρισης
Ο μεγαλύτερος κακοπληρωτής των ασφαλιστικών Ταμείων είναι το ίδιο το δημόσιο. Η Κυβέρνηση όχι μόνο δεν πληρώνει τα χρέη από τις ασφαλιστικές εργοδοτικές εισφορές δημοσίων οργανισμών, επιχειρήσεων κλπ αλλά δεν αποδίδει ολόκληρη και τη θεσμοθετημένη συμμετοχή του κράτους, που ανέρχεται σε 1% του ΑΕΠ, στη χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης.
Τα Ταμεία αναγκάζονται να δανείζονται με υψηλά επιτόκια από τις τράπεζες για να καλύψουν τις τρέχουσες ανάγκες τους, με αποτέλεσμα να έχουν απώλειες και από τα υψηλά επιτόκια που πληρώνουν αλλά και από τη μη εκμετάλλευση των χρημάτων που τους οφείλονται.
Η μη διεκδίκηση με κάθε μέσο των θεσμοθετημένων πόρων του Κράτους από τις διοικήσεις των ασφαλιστικών Ταμείων συνιστά απαράδεκτη τακτική και υπό ορισμένες προϋποθέσεις θα μπορούσε να είναι και ποινικά κολάσιμη.
Η Κυβέρνηση της Ν.Δ. ανοίγει το διάλογο για το ασφαλιστικό με μόνο στόχο να βρει άλλοθι και συνένοχους για μέτρα που θα αφαιρούν ασφαλιστικά δικαιώματα και κατακτήσεις και θα μειώνουν τη χρηματοδότηση του κράτους προς τα ασφαλιστικά ταμεία.
Στη λογική της κυβέρνησης έχουν επιστρατευτεί ο πρώην πρόεδρος της ΟΚΕ κ. Αναλυτής και ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, κ. Γκαργκάνας, που κατέθεσαν προτάσεις που στο επίκεντρό τους έχουν την αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων του συστήματος από τα ίδια τα ταμεία και τους ασφαλισμένους –κυρίως από τους νέους εργαζομένους και τις γυναίκες- μέσω της μείωσης των συντάξεων, της αύξησης των ορίων ηλικίας, της δραστικής μείωσης όλων των πρόωρων – και όχι μόνο ειδικών κατηγοριών – συνταξιοδοτήσεων και της απαλλαγής του κράτους και των εργοδοτών από υποχρεώσεις τους.
Στον αντίποδα αυτής της λογικής είναι οι δικές μας προτάσεις, βασικός πυρήνας των οποίων είναι η διασφάλιση του δημόσιου, κοινωνικού και αναδιανεμητικού χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος. Οι δικές μας προτάσεις είναι προτάσεις διαλόγου, αλλά προς τους εργαζόμενους, το Συνδικαλιστικό Κίνημα, τους κοινωνικούς και επιστημονικούς φορείς, τις δημοκρατικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης, προκειμένου να αναπτυχθεί ένα μέτωπο αντίστασης, υπεράσπισης και διεύρυνσης του κοινωνικού κράτους.
Στη βάση αυτή θα πρέπει να επιστραφούν στα ασφαλιστικά ταμεία τα διαχρονικά λεηλατηθέντα αποθεματικά τους, να θεσμοθετηθεί η τριμερής χρηματοδότηση, να προωθηθούν ρυθμίσεις για νέους πόρους που θα μπορούν να προέρχονται από τη μείωση των εξοπλισμών, τη φορολόγηση της υπεραξίας των χρηματιστηριακών συναλλαγών, τη φορολογία των κερδοφόρων επιχειρήσεων ή από άλλες συναφείς πηγές.
Στη βάση αυτή θα πρέπει να καταργηθούν όλες οι εργασιακές και ασφαλιστικές διακρίσεις νέων και παλαιών εργαζόμενων και να καταργηθούν όλες οι αντιασφαλιστικές διατάξεις των νόμων 2084/92 και 3029/2002.
Στη βάση αυτή θα πρέπει να αντιμετωπιστεί η εισφοροδιαφυγή, ώστε να ενισχυθούν ουσιαστικά οι πόροι των Ταμείων. Στη βάση αυτή θα πρέπει να αυξηθούν δραστικά οι συντάξεις και κυρίως οι κατώτερες, με δεδομένο ότι το 71% των συνταξιούχων στη χώρα μας παίρνει συντάξεις κάτω από 600 ευρώ το μήνα.
Με βάση όλα τα παραπάνω
Ερωτώνται οι αρμόδιοι Υπουργοί:

1) Τι προτίθενται να πράξουν προκειμένου να επιστραφούν στα ασφαλιστικά ταμεία τα διαχρονικά λεηλατηθέντα αποθεματικά τους;
2) Τι προτίθενται να πράξουν για την αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής, της εισφοροκλοπής και για την κατάργηση της ανασφάλιστης εργασίας;
3) Πότε θα αποπληρώσουν τα χρέη του δημοσίου προς το ΙΚΑ που προκύπτουν από νομοθετημένες υποχρεώσεις του προς αυτό;
4) Ποια είναι η θέση τους για την καλύτερη λειτουργία των ελεγκτικών μηχανισμών του ΙΚΑ, όταν από τα 13 κέντρα ελέγχου λειτουργούν μόνο τα 4 και ο ΙΚΑ υπολειτουργεί λόγω έλλειψης προσωπικού, αφού είναι κενές 3.600 οργανικές θέσεις προσωπικού του και οι ανάγκες του καλύπτονται με χιλιάδες νέα αγόρια και κορίτσια που εργάζονται με προγράμματα stage ανασφάλιστα σε αυτό; 5) Γιατί δεν καταργούν τις αντιασφαλιστικές διατάξεις των νόμων 2084/92 και 3029/2002;
6) Με ποιο τρόπο θα προωθήσουν την ασφαλή διαχείριση ης εναπομείνασας περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων μακριά από λογικές χρηματιστηριακού ή άλλου τζόγου;
7) Πώς θα προχωρήσει η επαναθέσπιση της υποχρεωτικής τριμερούς χρηματοδότησης της κοινωνικής ασφάλισης (κλάδου κύριας σύνταξης και κλάδου υγείας) για το σύνολο των ασφαλισμένων. Με αναλογία - όσον αφορά την ασφάλιση της μισθωτής εργασίας -2/9 από τους εργαζόμενους, 3/9 από τους Κρατικό Προϋπολογισμό και 4/9 από τους εργοδότες.

Διαβάστε το πλήρες κείμενο...